Sunday, May 16, 2010

Μια νέα γευστική περιπέτεια και ένας πεντανόστιμος πύργος

Προχθές ήταν αργία εδώ στην Ολλανδία και, ω τί μεγάλη έκπληξη, ο καιρός ήταν και πάλι χάλια. Ήταν αυτός ο καιρός που σε κάνει να θες να μείνεις στο κρεβάτι ολόκληρη την ημέρα. Όλο μου το είναι μου φώναζε να παραμείνω στο ζεστό μου κρεβατάκι, να τεμπελιάσω και να μη σηκώσω ούτε δαχτυλάκι. Μετά από λίγο όμως, άρχισα να γίνομαι ανήσυχη και τόλμησα να αρθρώσω τα λόγια στο φίλο μου, "δε πάμε μια βόλτα στο κέντρο;". Με κοίταξε λες κι ήμουν τρελή. Πώς ήταν δυνατόν να προτείνω κάτι τέτοιο μια τέτοια μέρα;






Αφού εξάσκησα τις δικές μου τακτικές για να τον πείσω, γνωστές επίσης και ως γκρίνια, πήραμε το τραμ κι ύστερα από 10 ολόκληρα λεπτά (!), φτάσαμε στο κέντρο της μικρής μας πόλης. Ήταν μια πολύ συννεφιασμένη μέρα και ψιλόβρεχε αλλά ο κόσμος κυκλοφορούσε. Αυτοί οι Ολλανδοί είναι πολύ ανθεκτικοί άνθρωποι. Περπατήσαμε προς τη Λίμνη Hofvijver που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το Ολλανδικό Κοινοβούλιο. Λατρεύω τις βόλτες γύρω από αυτή την περιοχή.






Είχαμε αρχίσει να πεινάμε- με τόσο περπάτημα ανοίγει η όρεξη- και υπάρχουν πολλές επιλογές για φαγητό στο χέρι στο κέντρο της Χάγης. Πρώτα απ' όλα, υπάρχουν οι τηγανητές πατάτες με μαγιονέζα- ναι, εδώ τις τρώνε με μαγιονέζα κι όχι με κέτσαπ όπως στον υπόλοιπο κόσμο, μια μαγιονέζα όμως πιο αραιή και λίγο πιο πικάντικη- που οι Ολλανδοί καταβροχθίζουν σε τεράστιες ποσότητες. Έπειτα, υπάρχει το φρικαντέλ, το οποίο είναι ένα είδος τηγανητού λουκάνικου (είδατε μέχρι τώρα πόσο ιδανικά για τον φραγμό αρτηριών είναι τα ολλανδικά φαγητά, έτσι;) και μετά, υπάρχει η παντοδύναμη Hollandse Haring, ή Ολλανδική Ρέγγα.





Την επόμενη εβδομάδα, κλείνω τρία χρόνια από τότε που μετακόμισα στην Ολλανδία με το φίλο μου και όλο αυτό το διάστημα βλέπω αυτό παντού και φρίττω στην ιδέα του να δοκιμάσω μια από αυτές τις ρέγγες. Τρώγονται ωμές, αφού έχουν καθαριστεί, αφού τους έχουν αφαιρεθεί δέρμα, κεφάλι και κόκαλα και έχουν διατηρηθεί σε άλμη, συνήθως με συνοδεία ωμών, ψιλοκομμένων κρεμμυδιών ή αγγουριών τουρσί, ή σερβιρισμένες μέσα σε ένα broodje, το οποίο είναι το ολλανδικό ψωμί για σάντουϊτς. Έχουν κι ένα φεστιβάλ εδώ, με το οποίο γιορτάζουν την έναρξη της σεζόν της ρέγγας, που ονομάζεται "Vlaggetjesdag" ή αλλιώς Μέρα της Σημαίας, στα τέλη Μαΐου. Οι ρέγγες της νέας σεζόν υποτίθεται πως είναι πάντα οι καλύτερες.





Χθες όμως, αποφάσισα πως η μέρα είχε φτάσει. Η μέρα που θα δοκίμαζα την πρώτη μου ολλανδική ρέγγα. Περπάτησα διστακτικά προς την καντίνα και παρήγγειλα μια ρέγγα με ψιλοκομμένο κρεμμύδι. Ο φίλος μου, ο οποίος μέχρι τώρα δεν έχει δοκιμάσει ακόμα ωμή ρέγγα, είχε μείνει έκπληκτος από την επιθυμία μου να την φάω. Του ζήτησα να την κρατήσει για ένα λεπτό, ώστε να μπορέσω να πάρω μια φωτογραφία και κατάφερε να την κρατήσει μονάχα για ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν μου την δώσει πάλι πίσω. Το ξέρω πως του ζητούσα πολλά. Απεχθάνεται τη μυρωδιά αλλά και την όψη ωμών ψαριών, το σούσι όμως του αρέσει. Περί ορέξεως...





Υποτίθεται πως πρέπει να το πιάσεις απ' την ουρά, να το σηκώσεις πάνω από το στόμα σου και να το αφήσεις να γλιστρήσει μέσα σταδιακά, τρώγοντας ολόκληρο το ψάρι σε μόλις δυο μπουκιές. Κι έτσι το προσπάθησα. Η ετυμηγορία: μου άρεσε πολύ. Δε ξέρω γιατί περίμενα τόσο καιρό για να το δοκιμάσω. Το ψάρι είχε μια κρεμώδη και μαλακιά υφή, ήταν ελαφρώς αλμυρό χωρίς όμως κανένα ίχνος δυσάρεστης ψαρίλας και μαζί με τα κρεμμύδια, που λατρεύω, ήταν ένα πολύ καλός συνδυασμός. Την επόμενη φορά θα το δοκιμάσω με το ψωμάκι. Το επακόλουθο: ο φίλος μου αρνιόταν να με φιλήσει για αρκετές ώρες αφότου το είχα φάει. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσα να τον κατηγορήσω.






Από τα ολλανδικά φαγητά στα δικά μου φαγητά, που δεν έχουν καμία σχέση με ρέγγες, ή οποιοδήποτε άλλο είδος ψαριού, όπως προφανώς μπορείτε να δείτε. Τα κολοκυθάκια είναι από τα αγαπημένα μου λαχανικά και υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι με τους οποίους τα ετοιμάζω. Από τον πιο εύκολο τρόπο του να τα βράσω και να τα σερβίρω με λίγο ελαιόλαδο και λεμόνι, ή να τα τηγανίσω και να τα συνοδέψω με τζατζίκι, μέχρι τον πιο περίπλοκο τρόπο του να τα γεμίσω με κιμά, ρύζι και μυρωδικά και να τα μαγειρέψω με αβγολέμονο (σάλτσα με αβγό και λεμόνι), δημιουργώντας έτσι το πασίγνωστο ελληνικό πιάτο, τα γιουβαρλάκια. Κι έπειτα υπάρχει αυτός ο τρόπος, ο παιχνιδιάρικος τρόπος, του να φτιάχνεις έναν πύργο από κολοκυθάκια και κρεμώδη τυριά.






Αυτή η συνταγή είναι μια γιορτή φρεσκάδας και υγιεινής διατροφής, κι είναι και ιδιαίτερα εντυπωσιακή οπτικά, δε νομίζετε; Ουσιαστικά δεν υπάρχει μαγείρεμα, το οποίο κάνει αυτή τη συνταγή παιχνιδάκι, ακόμα και για τους πιο άπειρους στη μαγειρική. Κι αν σας φαίνεται κάπως δύσκολη, πιστέψτε με, δεν είναι. Φρέσκα, μεγάλα κολοκυθάκια, κομμένα σε φέτες, μαρινάρονται σε ένα μείγμα ελαιόλαδου και λεμονιού καθιστώντας τη βάση για αυτόν τον πράσινο και άσπρο πύργο. Το αγαπημένο μου τυρί, η ένδοξη ελληνική φέτα, μαζί με τη φρέσκια ιταλική ρικόττα και τον ψιλοκομμένο άνηθο αποτελούν ένα κρεμώδες μείγμα με ευωδιά μυρωδικών που είναι εξαίσιο. Ένα απλό ντρέσινγκ λαδολέμονου, που είναι το κλασσικό ελληνικό ντρέσινγκ, με την προσθήκη σκόρδου και άνηθου, ετοιμάζεται σε μόλις μερικά λεπτά, δίνοντας ένα εκπληκτικό φινίρισμα στο πιάτο.





Το μαριναρισμένο κολοκυθάκι έχει μια θαυμάσια φυσική, φρέσκια γεύση και μια τέλεια τραγανή υφή που έρχεται σε αντίθεση με τη μαλακιά κρέμα τυριών. Η λευκή στρώση τυριών του πύργου αυτού, με τα στίγματα πράσινου από τον άνηθο, έχει μια ελαφρώς αψιά γεύση που συνδυάζεται άψογα με τη σπιρτάδα του γήινου σκόρδου και τη ζωντανή γεύση του λεμονιού στο ντρέσινγκ. Γαρνιρισμένος με λίγο φρεσκοτριμμένο ξύσμα λεμονιού και ψιλοκομμένο άνηθο, ο πύργος αυτός φαντάζει σαν ένα όραμα φρεσκάδας.






Αυτό το πιάτο είναι εξαιρετικά υγιεινό, δροσιστικό, χορταστικό και ευέλικτο. Μπορεί να σερβιριστεί ως πρώτο πιάτο σε ένα δείπνο και είναι μια θαυμάσια επιλογή για ένα ελαφρύ γεύμα σε συνδυασμό με ψωμί ολικής αλέσεως. Αν έχετε βαρεθεί τις κοινές σαλάτες, δοκιμάστε αυτό για αλλαγή. Αν και δεν είναι στην πραγματικότητα σαλάτα, μετράει σίγουρα ως αντικατάστατο. Ο φίλος μου κι εγώ το φάγαμε με συνοδεία ψαριού στον ατμό κι ενός ποτηριού κρασί Viognier-Chardonnay και είπε ότι ήταν από τα καλύτερα γεύματα που είχε φάει εδώ και καιρό.









Πύργος από Μαριναρισμένο Κολοκυθάκι, Φέτα και Ρικόττα
Προσαρμοσμένη από την Μυρσίνη Λαμπράκη

Ξέρω ότι ακούγομαι σαν δίσκος που έχει κολλήσει αλλά θα το πω. Δεν κατάφερα να βρω στην Ολλανδία το τυρί που ήθελα γι' αυτή τη συνταγή, το οποίο είναι το ελληνικό ανθότυρο και συγκεκριμένα φρέσκο ανθότυρο. Το ανθότυρο, που φτιάχνεται από πρόβειο ή κατσικίσιο γάλα, έχει μια απίστευτα ελαφριά γεύση και εύθρυπτη υφή. Το αντικατέστησα με φρέσκια ιταλική ρικόττα αλλά αν μπορείτε να βρείτε ανθότυρο, προτιμήστε το. Είναι τέλειο.
Σε περίπτωση που θέλετε να δοκιμάσετε ένα ολλανδικό τυρί, τότε χρησιμοποιήστε ένα φρέσκο geitenkaas (χάϊτενκαας) που είναι ένα νοστιμότατο κατσικίσιο τυρί.

Λάβετε υπόψη σας ότι αυτή η συνταγή δεν είναι από αυτές που μπορούν να προετοιμαστούν χωρίς σχεδιασμό. Τα κολοκυθάκια χρειάζεται να μαριναριστούν για τρεις ώρες και το μείγμα τυριών χρειάζεται να παραμείνει στο ψυγείο επί μια ώρα για να σφίξει.

Κάθε πύργος είναι αρκετά χορταστικός, οπότε αν σχεδιάζετε να τους σερβίρετε ως πρώτο πιάτο, είναι καλό να τους κόψετε στη μέση κι έπειτα να τους σερβίρετε.





Γίνονται 4 πύργοι / Μερίδες: 4-8

Υλικά
4 μεγάλα κολοκυθάκια, 22-24 εκ. το καθένα

για την μαρινάτα
1 κούπα ελαιόλαδο
1/3 κούπας χυμό λεμονιού, φρεσκοστειμμένο (χυμός 1 λεμονιού μεσαίου μεγέθους)
1 κουταλάκι γλυκού αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

για το μείγμα τυριών
500 γρ. φρέσκια ρικόττα
200 γρ. μαλακιά φέτα, θρυμματισμένη
4 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
1 κουταλιά σούπας άνηθο, ψιλοκομμένο
Μια πρέζα αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

για το ντρέσινγκ
1 μεγάλη σκελίδα σκόρδο
1 κουταλιά σούπας άνηθο, ψιλοκομμένο
6 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
2 κουταλιές σούπας χυμό λεμονιού, φρεσκοστειμμένο

για την γαρνιτούρα
1 κουταλάκι γλυκού ξύσμα λεμονιού
Ψιλοκομμένο άνηθο

Ειδικά εργαλεία: επεξεργαστής τροφίμων ή μπλέντερ, μαντολίνο κουζίνας* (προαιρετικά)

Προετοιμασία
Πλύντε τα κολοκυθάκια καλά κάτω από τρεχούμενο νερό και κόψτε και πετάξτε την κορυφή και βάση κάθε κολοκυθιού. Στη συνέχεια, κόψτε τα κατά μήκος, σε ισόπαχες λωρίδες 1 εκ. σε πάχος η κάθε μια, είτε χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο μαχαίρι είτε ένα μαντολίνο κουζίνας, το οποίο είναι πιο γρήγορο, πιο εύκολο και πιο ακριβές. Κόψτε τη πρώτη και τελευταία λωρίδα λίγο πιο λεπτή και πετάξτε τες. Δε θα χρειαστείτε τα κυρτά αυτά κομμάτια, διότι δε θα μπορούν να σταθούν οι πύργοι πάνω σε αυτά. Θα χρειαστείτε 20 λωρίδες από κολοκυθάκια για τους τέσσερις πύργους.

Φτιάξτε την μαρινάτα
Βάλτε όλα τα υλικά για την μαρινάτα μέσα σ' ένα βαζάκι μεσαίου μεγέθους με καπάκι, κλείστε το καπάκι σφιχτά και ανακινήστε καλά το βαζάκι ώστε να αναμειχθούν καλά όλα τα υλικά.
Εναλλακτικά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε έναν επεξεργαστή τροφίμων ή ένα μπλέντερ.

Τοποθετήστε τις λωρίδες κολοκυθιού σ' ένα μεγάλο, ρηχό μπωλ ή σ' ένα ταψί και περιχύστε τες με την μαρινάτα. Καλύψτε το μπωλ ή ταψί με πλαστική μεμβράνη και τοποθετήστε το στο ψυγείο. Αφήστε τις λωρίδες να μαριναριστούν για 3 ώρες.

Φτιάξτε το μείγμα τυριών
Τοποθετήστε όλα τα υλικά για το μείγμα τυριών στον επεξεργαστή τροφίμων ή μπλέντερ και αναμείξτε τα καλά μέχρι να έχετε ένα πηχτό, κρεμώδες μείγμα. Αδειάστε το σ' ένα μπωλ, καλύψτε το με πλαστική μεμβράνη και βάλτε το στο ψυγείο για να πήξει. Θα χρειαστεί 1 ώρα το πολύ.

Φτιάξτε το ντρέσινγκ
Τοποθετήστε όλα τα υλικά για το ντρέσινγκ στον επεξεργαστή τροφίμων ή μπλέντερ και αναμείξτε τα μέχρι να έχετε ένα ομογενές μείγμα. Ρίξτε το μέσα σε ένα βαζάκι ή μπωλ, καλύψτε το είτε με καπάκι είτε με πλαστική μεμβράνη και διατηρήστε το στο ψυγείο. Πριν το χρησιμοποιήσετε, ανακινήστε καλά το βαζάκι ή χτυπήστε το μείγμα με ένα σύρμα στο μπωλ.

Αφού περάσουν οι 3 ώρες μαριναρίσματος των λωρίδων κολοκυθιού, βγάλτε τες απ' το ψυγείο και στραγγίξτε τες βάζοντάς τες μέσα σε ένα σουρωτήρι**. Έπειτα ακουμπήστε τες πάνω σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας και στεγνώστε τες.




Φτιάξτε τους πύργους
Πάρτε μια λωρίδα κολοκυθιού και, χρησιμοποιώντας μια μικρή σπάτουλα ή ένα κουτάλι, απλώστε 1 1/2 - 2 κουταλιές σούπας από το μείγμα τυριών πάνω της, δημιουργώντας μια λεπτή στρώση, περίπου 1 εκ. σε πάχος. Πάρτε άλλη μια λωρίδα και απλώστε πάνω της μια λεπτή στρώση μείγματος τυριών. Πάρτε τη δεύτερη λωρίδα και τοποθετήστε την πάνω στην πρώτη. Συνεχίστε μέχρι να έχετε δημιουργήσει τέσσερις στρώσεις κολοκυθιού και μείγματος τυριών. Τοποθετήστε μια λωρίδα κολοκυθιού (χωρίς στρώση τυριών) στην κορυφή του πύργου και βάλτε τον σε μια πιατέλα σερβρίσματος ή σε ατομικό πιάτο, με τη βοήθεια μιας σπάτουλας.
Συνεχίστε να φτιάχνετε τους υπόλοιπους 3 πύργους.

Περιχύστε κάθε πύργο με το ντρέσινγκ και ολοκληρώστε γαρνίροντας κάθε πύργο με ξύσμα λεμονιού και ψιλοκομμένο άνηθο.

Σερβίρετε αμέσως.

Δε θα σας πρότεινα να φτιάξετε τους πύργους εκ των προτέρων γιατί υπάρχει η πιθανότητα να βγάλουν υγρά τα κολοκυθάκια και να τρέξουν πάνω στο μείγμα τυριών (ακόμα κι αν διατηρήσετε τους πύργους στο ψυγείο). Άλλωστε χρειάζονται μόνο 10 λεπτά για να τους φτιάξετε.

Σημείωση: το μείγμα τυριών μπορεί να φτιαχτεί από την προηγούμενη μέρα και να διατηρηθεί στο ψυγείο, κλεισμένο αεροστεγώς.
Την επόμενη μέρα, είχε μείνει λίγο από το μείγμα τυριών και το άπλωσα μέσα σε ένα σάντουϊτς αγγουριού. Ήταν πάρα πολύ νόστιμο.






*Το μαντολίνο κουζίνας είναι ένα εργαλείο κοπής με το οποίο μπορείτε να κόβετε λαχανικά και φρούτα σε μεγάλες, μικρές, λεπτές ή χοντρές φέτες, λωρίδες και μπαστουνάκια. Επίσης λειτουργεί και ως τρίφτης λαχανικών και μερικά από αυτά διαθέτουν και ρυθμιστή πάχους το οποίο είναι πολύ χρήσιμο.

**Είναι κρίμα να αφήσετε όλους αυτούς τους χυμούς της μαρινάτας να πάνε στράφι. Τους χρησιμοποίησα την επόμενη μέρα, ψήνοντας δυο φιλέτα ψαριού μέσα σ' αυτούς. Μπορείτε επίσης να τους χρησιμοποιήσετε και ως ντρέσινγκ σε μια πράσινη σαλάτα.

15 comments:

  1. Καταπληκτική ιδέα...
    Και πολύ ωραία παρουσίαση...
    Ωστε ωμή ρέγγα...ΚΙ εμένα μ' αρέσει το σούσι, οπότε μάλλον θα μου άρεσε κι αυτό...
    Καλημέρα από ΝΖ...

    ReplyDelete
  2. Καλημέρα!!!
    Τι ωραία που άρχισα τη μέρα μου διαβάζοντας σε!!
    Ψάρι ωμό έτσι όπως το περιγράφεις κι εγώ αρνούμαι να φάω οπότε δικαιολογώ απόλυτα το φίλο σου.
    Κολοκυθάκια ωμά δεν έχω δοκιμάσει, η Λίνα είχε βάλει πριν λίγο καιρό μια σαλάτα με ωμό κολοκύθι κι ακόμα δεν το δοκίμασα,αυτό που περιγράφεις εδώ όμως με τα τυριά θα το δοκιμάσω με την πρώτη ευκαιρία!!
    Πολλά φιλιά!

    ReplyDelete
  3. Αχ...τι να πρωτοπώ!
    Κατ' αρχήν απόλαυσα ολη την περιγραφή...
    Η ρέγγα θα έλεγα ότι δεν είναι απολύτως ωμή, αφού διατηρείται στο αλάτι. Μου ακούγεται σαν το μαριναρισμένο γαυρο ή τα παστά ψάρια. Οπότε θα δοκίμαζα.
    Τα ωμά κολοκυθάκια τα έχω καθιερώσει από πέρυσι, αφού μου αρέσουν περισσότερο από βραστά ή οποιονδηποτε άλλο τρόπο. Με το μαρινάρισμα θα μαλακώνουν ελαφρώς και θα είναι τέλεια όπως το περιγράφεις. Το πάντρεμα με τα τυριά δε, το καθιστά θεϊκό! Οι φωτό, σκέτος πειρασμός!!

    υγ. εγώ κάνω να φιλήσω μέρες τον καλο μου, έτσι και φάει σαλιγκάρια. Και που τον φιλάω μετά από μέρες...και πολύ του! χαχα!

    ReplyDelete
  4. Ξέχασα: Οι φωτό, δελεαστικές!!!

    ReplyDelete
  5. Εγώ θα το δοκιμάσω οπωσδήποτε, φαίνεται Υπέροχο.
    Καλό βράδυ.

    ReplyDelete
  6. Artanis, σ' ευχαριστώ!

    Ξανθή, θα περιμένω εντυπώσεις αν το δοκιμάσεις. Φιλιά!

    Κική, δε διατηρούνται μέσα σε αλάτι, όπως τα κλασσικά παστά ψάρια που έχουμε στην Ελλάδα, αλλά σε νερό με ελάχιστο αλάτι. Τις ονοματίζουν ωμές και η αίσθηση όταν τρως μια τέτοια ρέγγα είναι ότι όντως τρως ωμό ψάρι, σαν σούσι. Η γεύση τους δεν έχει ομοιότητα με τα κοινά παστά ψάρια, όπως τις δικές μας σαρδέλες. Τα σαλιγκάρια δεν σ' αρέσουν ε; Εμένα πάλι μ' αρέσουν και ευτυχώς αρέσουν και στο φίλο μου :)

    Λίνα, σ' ευχαριστώ, καλό βράδυ!

    ReplyDelete
  7. Ουπς! Το σκεφτόμουν μετά που ελεγες για άλμη, ότι δεν θα ήταν σαν τα παστά, αλλά απλά σε αλατόνερο. Τότε δεν ξέρω αν θα δοκίμαζα! χαχα!
    Δεν ξέρω αν μου αρέσουν τα σαλιγκάρια. Απλά αρνούμαι να δοκιμάσω. Δεν νομίζω πως θα δοκιμάσω ποτέ...

    ReplyDelete
  8. Έτσι κι εγώ με τη ρέγγα, αρνιόμουν, αλλά τελικά μου άρεσε! Ίσως να είναι ευχάριστη έκπληξη τα σαλιγκάρια, ποτέ δε ξέρεις :) Εγώ πρώτη φορά τα είχα δοκιμάσει στην Κρήτη κι εκεί τα μαγειρεύουν τέλεια!

    ReplyDelete
  9. Πολύ όμορφη η ανάρτηση σου όπως πάντα. Τη ρέγγα δεν ξέρω αν θα τη δοκιμάζα, είναι θέμα της στιγμής νομίζω, μπορεί και να το αποφάσιζα μετά από καιρό όπως εσύ. Ο πύργος με τα κολοκυθάκια είναι ότι πιο όμορφο και νόστιμο έχω δει! Τα ωμά κολοκυθάκια τώρα τελευταία έχω αρχίσει να τα φτιάχνω σε σαλάτες κυρίως.

    ReplyDelete
  10. big mama, να' σαι καλά! Είναι όντως θέμα στιγμής, αν κι εμένα μου πήρε 3 χρόνια για να έρθει η κατάλληλη στιγμή :)

    ReplyDelete
  11. Ένα χρόνο έκανα κι εγώ να δοκιμάσω την ωμή ρέγγα, αλλά μετά έγινα φανατική όλων των μαριναρισμένων ψαριών και του σούσι.
    Μια φίλη σεφ μου έχει πει ότι ο ανθότυρος αντικαθίσταται με ρικότα + φέτα ξαλμυρισμένη + γιαούρτι πολύ καλά στραγγισμένο, σε αναλογία 2 + 1/3 + 1/2.
    Πολύ όμορφος ο πύργος! :)

    ReplyDelete
  12. Καλησπέρα Μάγδα!

    Κάνω τώρα για δεύτερη φορά αυτή σου τη συνταγή και είπα να μοιραστώ κάποιες εντυπώσεις/ιδέες μου.

    Καθώς δεν αρέσει και στους 2 μας (εμένα και του άντρα μου) ο άνηθος, ενώ στην πρώτη μου εκτέλεση τον είχα αντικαταστήσει με έτοιμο παρασκέυασμα άνηθου (αποξηραμένος και ψιλοκομμένος), την δεύτερη αυτή φορά τον αντικατέστησα με δυόσμο ελληνικό, που μου έφερε από την Ελλάδα η μαμά μου και φρέσκο από τη γλάστρα στο μπαλκόνι μας. Να φανταστείς είναι ο ίδιος δυόσμος που βάζουμε στα διάφορα κεφτεδάκια στην Ελλάδα και μυρίζει όλο το σπίτι!

    Επειδή δεν είχα αρκετά λεμόνια, έβαλα πράσινο λεμόνι (lime) στο ντρέσινγκ και του έδωσε μια άλλη νότα. Μαζί με ένα άλλο είδος δυόσμου (που θυμίζει mojito) έτσι για περιπλοκότητα!

    Επίσης, για να μην πετάξω τις κυρτές άκρες από τα κολοκυθάκια μου, τα έκοψα κομματάκια και τα έβαλα και αυτά στο τάπερ με τη μαρινάτα. Μπορώ να φανταστώ να τα προσθέτω και στο μίγμα τυριών ή μέσα στον επεξεργαστή τροφίμων ή καλύτερα μετά το χτύπημα, και αφού τα κόψω σε πιο μικρά κομματάκια για να δώσουν λίγο υφή και γεύση στην δικιά σου τέλεια και λεία κρέμα... Δεν το έκανα ακόμη (καθώς είναι όλα στο ψυγείο στη φάση αναμονής του στησίματος), αλλά δεν κρατιόμουν να γράψω το σχόλιο για μια ακόμα φοβερή σου ιδέα!

    Φιλιά πολλά,
    Αγγελική

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες τις εμπειρίες και σκέψεις σου γύρω από το πιάτο Αγγελική. Το πιστεύεις ότι έχω να το φτιάξω σχεδόν από τότε;; Η διαστροφή του food blogger που θέλει να δοκιμάζει συνεχώς και κάτι καινούριο με κάνει πολλές φορές να ξεχνώ ακόμα και συνταγές που έχω αναρτήσει στο μπλογκ μου. Ωραίος μου ακούγεται ο δυόσμος όπως και το μοσχολέμονο. Εγώ βέβαια έχω τρέλα με τον άνηθο, είναι το αγαπημένο μου μυρωδικό, οπότε δύσκολα τον αντικαθιστώ, ειδικά σε πιάτα που του ταιριάζει απόλυτα, αλλά πιστεύω και τα δυο μαζί μυρωδικά θα ήταν επίσης τέλεια. Θα το δοκιμάσω!
      Σε φιλώ.

      Delete
    2. Σε καταλαβαίνω με τη διαστροφή σου να θες συνεχώς κάτι καινούριο! Το καλό όμως με τα μπλογκ είναι ότι έχουν και αρχείο και εργαλεία αναζήτησης ώστε να ψάχνει ο αναγνώστης και να βρίσκει για αυτόν νέα πιάτα και ιδέες, αναλόγως με την όρεξή του. Ο ίδιος δε ο ιδιοκτήτης του μπλογκ, περήφανος για τα στίγματα που αφήνει στην ψηφιακή θάλασσα, ξαναθυμαται ξεχασμένες παλιές ιδέες με αφορμή σχόλια αναγνωστών του!

      Επειδή εμπιστεύομαι πια τυφλά τις γευστικές σου προτάσεις, όχι μόνο έχω αρχείο με αυτές που έχω κάνει για εύκολη εύρεση και επανάληψη, αλλά προτείνω και σε άλλους γνωστούς μου διάφορες συνταγές σου, αφού έχουν δοκιμάσει και ρωτάνε το κλασικό: στείλε μου τη συνταγή 😊

      Μου αρέσει γενικά να ψαχουλεύω γιατί "όποιος ψάχνει, βρίσκει"!

      Α! Τα κομματάκια από τις κυρτές άκρες των κολοκυθιών τα έφαγε ο U (αρχικό του αντρός μου, κατά το δικό σου περίφημο πια Σ!) πριν προλάβω να τα χρησιμοποιησω αλλιώς. Έτσι σκέτα!

      Σημαντική λεπτομέρεια για την επιτυχία πιστεύω της συνταγής είναι το καλής ποιότητας ελαιόλαδο! Αγοράσαμε πρόσφατα ένα κρητικής προέλευσης σφραγισμένο έξτρα παρθένο, μούρλια!

      Καλή συνέχεια

      Delete
    3. Σ'ευχαριστώ Αγγελική που παραπέμπεις και άλλους στο μπλογκ μου. Να' σαι καλά! Όπως και για τα καλά σου λόγια. Καλά μαγειρέματα.

      Delete