Tuesday, January 30, 2018

Πένες με πέστο λιαστής ντομάτας, φρέσκου τσίλι και καρυδιών, με ρόκα και burrata

Η μέρα μου δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο την Δευτέρα. Έβλεπα τόσο έντονα όνειρα που δεν άκουσα το ξυπνητήρι, το οποίο χτύπαγε για τουλάχιστον δέκα λεπτά πριν με ξυπνήσει τελικά ο Σ.




Δεν είχα χρόνο να φάω πρωϊνό πριν το ραντεβού μου με την φυσικοθεραπεύτριά μου— έχω τραυματίσει το χέρι μου με αποτέλεσμα να πονά δαιμονισμένα και κανονικά δεν θα έπρεπε να κάθομαι λεπτό στον υπολογιστή πόσο μάλλον να γράφω ολόκληρη ανάρτηση—, κι όταν έφτασα, δέκα λεπτά νωρίτερα όπως πάντα (βίτσια είν’ αυτά), περίμενα ένα τέταρτο να με φωνάξει. Όταν επιτέλους ήρθε, με ρώτησε γιατί άργησα, λέγοντάς μου ότι είχαμε ραντεβού πριν μια ώρα. Την κοίταζα με το στόμα ανοιχτό. Ποτέ δεν κάνω τέτοια λάθη. Και πράγματι. Δεν έκανα εγώ λάθος αλλά αυτή. Εγώ απλά έπρεπε να το καταπιώ.




Έφυγα νευριασμένη και απογοητευμένη. Ο πόνος ήταν χειρότερος εκείνη τη μέρα και χρειαζόμουν πραγματικά τα θαυματουργά της χέρια.
Όταν επέστρεψα σπίτι, με περίμεναν γύρω στα διακόσια email και κάτι άσχημα νέα από τον Σ.΄Ήθελα να βάλω τα κλάματα, όχι γιατί ήμουν στενοχωρημένη αλλά γιατί ήμουν ταλαιπωρημένη κι εκνευρισμένη με το πώς κυλούσε η μέρα μου. Συγκρατήθηκα, πείσμωσα, επέμεινα και δεν άφησα να συνεχίσει να με παίρνει από κάτω, όχι. Έφτιαξα ένα δυνατό εσπρέσσο, απάντησα σε email, δούλεψα μέχρι το απόγευμα και νά’ σου η ώρα που έπρεπε να ξεκινήσω να μαγειρεύω για να φάμε.


Κάτι τέτοιες μέρες, όταν δεν έχω χρόνο καν ν’ ανασάνω, πόσο μάλλον να προγραμματίσω το φαγητό μας, καταφεύγω στα ζυμαρικά. Η σωτηρία σε φαγώσιμη μορφή. Ικανά να κάνουν ακόμα και την πιο δύσκολη μέρα μου υποφερτή, ειδικά όταν πρόκειται για χειμωνιάτικη μέρα, γιατί οι μακαρονάδες είναι πάντα καλύτερες το χειμώνα.




Μακαρονάδες σαν κι αυτή. Με πέστο λιαστής ντομάτας, φρέσκου τσίλι και καρυδιών, με φρέσκα φύλλα ρόκας και burrata. Burrata, άλλο ένα θαύμα της ιταλικής τυροκομίας.




Το τραχύ αυτό πέστο είναι αρκετά καυτερό από το αρωματικό κόκκινο τσίλι, με γεύσεις σχεδόν καπνιστές από την λιαστή ντομάτα, ουμάμι απ’ την παρμεζάνα, με σπιρτάδα απ’ το σκόρδο και γήινη χροιά απ’ τα καρύδια.
Είναι έντονο και καθόλου ντροπαλό ως προς τη γεύση και την υφή του και τολμώ να πω πως είναι το καλύτερο χειμωνιάτικο πέστο για να δώσει χρώμα και γεύση στα ζυμαρικά, ειδικότερα σε αυτά που έχουν τρύπες και ρίγες αφού το πέστο θα τρυπώσει και θα σφηνωθεί μέσα σ’ αυτές προς μεγάλη τέρψη όσων το γευτούν.



Η burrata χαρίζει κρεμώδη και πλούσια υφή στο πιάτο και δένει άψογα με το πέστο καθώς μετριάζει τις δυνατές και πικάντικες μα παράλληλα ισορροπημένες γεύσεις του, ενώ η ρόκα δίνει μια φρέσκια και πιπεράτη γεύση που του ταιριάζει πολύ.









Πένες με πέστο λιαστής ντομάτας, φρέσκου τσίλι και καρυδιών, με ρόκα και burrata

Η burrata / μπουράτα (σημαίνει βουτυρένια στα ιταλικά) είναι ένα φρέσκο ιταλικό τυρί που αποτελείται από ένα εξωτερικό στρώμα μοτσαρέλας το οποίο εσωκλείει ένα μείγμα κρέμας και τυροπήγματος που ξεχύνεται από μέσα με το που σχίσεις το τυρί μ’ ένα μαχαίρι. Είναι από τα καλύτερα τυριά που έχω φάει ποτέ, ιδιαιτέρως λόγω της κρεμώδους και ταυτόχρονα μαστιχωτής και πλούσιας υφής του αλλά και της γεμάτης γεύσης του που είναι γαλακτώδης, γλυκιά, ξινούτσικη και βουτυρένια δίχως ωστόσο να είναι ισχυρή ή βαριά.

Προσθέτω στο πέστο ένα ολόκληρο τσίλι με τα σποράκια του, που το κάνει αρκετά καυτερό. Αν δεν σας αρέσουν τα καυτερά, αφαιρέστε τα σποράκια ή προσθέστε το μισό τσίλι αν και η κάψα αυτή είναι που κάνει και τη διαφορά στο πέστο, το οποίο σμίγοντας με τις λοιπές γεύσεις του πιάτου το ζωντανεύει ακόμα πιο πολύ.

Τα ζυμαρικά casarecce θα ήταν επίσης τέλεια όπως και όποια άλλα μικρά ζυμαρικά με τρύπες, ρίγες ή βαθουλώματα.




Μερίδες: 4

Υλικά

για το πέστο
50 γρ. λιαστές ντομάτες, όχι σε λάδι, (10-11 μισές λιαστές ντομάτες)
2 σκελίδες σκόρδο
1 μεγάλο κόκκινο φρέσκο τσίλι με τα σπόρια, κομμένο σε φέτες
½ κουταλάκι γλυκού ακατέργαστη ζάχαρη Demerara
25 γρ. καρύδια (γεμάτο ¼ κούπας)
7 κουταλιές σούπας (100 ml) εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
10 γρ. (¼ κούπας) τριμμένη παρμεζάνα

για τα ζυμαρικά
500 γρ. μικρές ριγέ πένες
2 μπάλες burrata
4 μεγάλες χούφτες φύλλα φρέσκιας ρόκας
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
Λίγο ελαιόλαδο για το φινίρισμα (προαιρετικά)

Ειδικά εργαλεία: μικρό επεξεργαστή τροφίμων (όπως μούλτι), τρίφτη, σουρωτήρι


Προετοιμασία

για το πέστο
Σ’ ένα μικρό τηγάνι προσθέστε τα καρύδια και τοποθετήστε σε μέτρια φωτιά. Καβουρντίστε μέχρι ν’αρχίσουν να βγάζουν τ’ αρώματά τους και να πάρουν απαλό χρώμα, ανακατεύοντας τακτικά για να μην αρπάξουν. Μεταφέρετε σ’ ένα μικρό μπωλ για να κρυώσουν.

Προσθέστε όλα τα υλικά για το πέστο εκτός από την παρμεζάνα στον επεξεργαστή τροφίμων σας και αλέστε μέχρι να έχετε ένα τραχύ μείγμα. Προσθέστε την παρμεζάνα και δουλέψτε μέχρι να ενσωματωθεί και να έχετε ένα κάπως τραχύ πέστο. Δεν θα είναι λείο παρά θα έχει κάπως κοκκώδη υφή. Αφήστε στην άκρη.

για τα ζυμαρικά
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, ζεστάνετε μπόλικο αλατισμένο νερό σε δυνατή φωτιά και μόλις πάρει βράση ρίξτε τις πένες. Βράστε τες ώστε να έχουν υφή al dente (σφιχτές αλλά όχι σκληρές) ή μέχρι να έχουν την υφή που σας αρέσει.
Σουρώστε τα ζυμαρικά κρατώντας όμως προηγουμένως 5 κούπες από το νερό μέσα το οποίο έβρασαν. Το νερό αυτό είναι πολύτιμο για να επιτευχθεί μια κρεμώδης σάλτσα.
Επιστρέψτε τις πένες στην κατσαρόλα, προσθέστε 1 κούπα νερό απ’ τα ζυμαρικά και το πέστο. Καλό είναι να προσθέσετε αρχικά ½ - ¾ του πέστο και να δείτε αν χρειάζεται άλλο. Ανακατέψτε με μια μαλακιά σπάτουλα σιλικόνης προσέχοντας μην σπάσετε τα ζυμαρικά. Προσθέστε όσο επιπλέον νερό χρειάζεται από τα ζυμαρικά ώστε να επιτευχθεί μια κρεμώδης σάλτσα που να μην είναι στεγνή. Προσθέστε τα ¾ των φύλλων ρόκας και ανακατέψτε απαλά. Μπορείτε να προσθέσετε επιπλέον πέστο ή/και νερό απ’ τα ζυμαρικά σε αυτό το σημείο αν θεωρείτε ότι χρειάζεται.

Σερβίρετε αμέσως σε ατομικά πιάτα. Περιχύστε προαιρετικά με ελάχιστο ελαιόλαδο. Έπειτα τρίψτε μπόλικο τυρί από πάνω, προσθέστε μια μεγάλη κουταλιά σούπας burrata και τρίψτε λίγο μαύρο πιπέρι από πανω. Τέλος, προσθέστε τα υπόλοιπα φύλλα ρόκας.




7 comments:

  1. Δύσκολη μέρα είχες Μάγδα μου. Καλώς ή κακώς υπάρχουν και αυτές και έχει τεράστια σημασία ο τρόπος με τον οποίο τις διαχειριζόμαστε.
    Να σου πω την αλήθεια μου, το σχόλιο της φυσικοθεραπεύτριας δεν θα το δεχόμουν έτσι απλά :)
    Ελπίζω να νιώθεις καλύτερα σωματικά και ψυχολογικά. Ένα νόστιμο και καλομαγειρεμένο φαγητό σίγουρα βοηθά να γίνουν όλα λίγο καλύτερα.
    Burrata θέλω πολύ να δοκιμάσω αν και δεν είμαι σίγουρη ότι έχω δει κάπου εδώ :)
    Σε φιλώ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Ερμιόνη μου. Η Δευτέρα πέρασε, πέρασε μαζί κι ο πολύς πόνος και ο εκνευρισμός, και όλα καλά :)
      Όσο για την φυσικοθεραπεύτρια, δεν τους ξέρεις τους Ολλανδούς... σε τέτοια πράγματα δεν βρίσκεις το δίκιο σου. Άλλωστε το παραδέχτηκε το λάθος της αλλά δεν είχε χρόνο να με πάρει. Μη νομίζεις όμως, ξεκίνησα ήδη να ψάχνω για άλλη!
      H burrata είναι απίστευτο τυρί, είμαι σίγουρη πως αν κοιτάξεις σε delicatessen θα το βρεις. Κάπου το πήρε το μάτι μου το καλοκαίρι που ήμουν Ελλάδα. Φιλιά πολλά!!

      Delete
    2. Αα και σε περίπτωση που δεν το βρίσκεις, μπορείς να αντικαταστήσεις με φρέσκια βουβαλίσια μοτσαρέλα!

      Delete
  2. Καλημέρα, αυτές τις δύσκολες μέρες χρειάζεται κάτι να μας αλλάξει τη διάθεση. Η δημιουργία ενός νόστιμου πιάτου είναι ένα από αυτά. Εγώ αρκέστηκα σήμερα στο διάβασμα του υπέροχου κειμένου σου προκειμένου να πάω παρακάτω. Τα φιλιά μου και πρόσεχε το χέρι είμαι παθούσα αλλά αμετανόητη, το κουράζω.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα Ξανθή μου και σ' ευχαριστώ για την συμβουλή σου. Έχεις δίκιο αλλά έλα που δεν μπορώ να μην το χρησιμοποιώ... Φιλιά πολλά!!!

      Delete
  3. Εγώ που τους ξέρω τους Ολλανδούς και τις Ολλανδέζες...(έχω ζήσει, έχω σπουδάσει κι έχω δουλέψει πέντε χρόνια εκεί στα νιάτα μου) σε καταλαβαίνω απόλυτα...
    αλλά μη νομίζεις, υπάρχουν κι εδώ κάτι στραβόξυλα...
    κι όσο για τον υπολογιστή, την έχω πατήσει κι εγώ, η λύση που βρήκα είναι η καλή καρέκλα με μπράτσο και να ακουμπάει καλά η μέση πίσω, όλο το χέρι (ο βραχίονας) επάνω στο μπράτσο της καρέκλας και η παλάμη πάνω στο υπολογιστή, δηλαδή, να μην κρέμεται καθόλου το χέρι και να μην κουράζεται. Θα ζοριστείς, αλλά θα βρεις μόνη σου τη θέση που σου ταιριάζει καλύτερα.
    φιλιά πολλά!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Άρα θα ξέρεις πως οι Ολλανδοί πάντα βάζουν τον πελάτη τελευταίο. Ζορίστικα πάαααρα πολύ για να το αποδεχτώ, αλλά αν δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς. Σ' ευχαριστώ για τις συμβουλές σου για το χέρι! Φιλιά!

      Delete