Sunday, May 30, 2010

Ελληνικά πιτάκια για όλους

Λίγο παλιότερα είχα γράψει, "Δεν έχω φάει ποτέ σε εστιατόριο με Michelin star κι έτσι δε μπορώ να σας πω τί γεύση έχει ένα πιάτο φτιαγμένο με αυτά τα πρότυπα". Αυτό πλέον δεν είναι αλήθεια. Αυτή την εβδομάδα πήγαμε για φαγητό με ένα ζευγάρι φίλων μας σε ένα εστιατόριο με ένα Michelin star στη Χάγη και μπορώ πλέον να πω πως ξέρω τί γεύση έχουν τα πιάτα που είναι φτιαγμένα με αυτά τα πρότυπα. Η εμπειρία ήταν, ως επί το πλείστον, ό,τι περίμενα και κάτι παραπάνω.






Με το που περάσαμε το κατώφλι του εστιατορίου συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν ένα μοναδικό μέρος. Είχε μια ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα, καθόλου επίσημη ή τυπική όπως πιθανόν κάποιος να περίμενε. Η διακόσμηση ήταν ένα ενδιαφέρον μείγμα σύγχρονου σχεδιασμού με πινελιές κλασσικής κομψότητας και αφού μας κατεύθυναν στο τραπέζι μας μπορέσαμε να απολαύσουμε την υπέροχη θέα του πανέμορφου κήπου του εστιατορίου. Το σέρβις ήταν εξαιρετικό. Ευγενικοί σερβιτόροι με πάντα χαμογελαστά πρόσωπα ήταν συνεχώς παρόντες, γεμίζοντας τα ποτήρια μας με κρασί ή νερό και καθαρίζοντας το τραπέζι μας γρήγορα μετά από κάθε πιάτο. Το μενού ήταν τριών πιάτων και κάθε ένα ερχόταν γρήγορα, χωρίς να περιμένουμε πολλή ώρα όπως συνήθως γίνεται σε άλλα εστιατόρια στην Ολλανδία.






Το πιο σημαντικό πράγμα σε ένα εστιατόριο είναι πάντοτε το φαγητό. Αυτό ήταν που περίμενα με ανυπομονησία να δοκιμάσω. Το εστιατόριο σέρβιρε γαλλική κουζίνα με ολλανδικές επιρροές και εποχικά φρέσκα τοπικά υλικά.
Υπήρξαν και κάποιες ευχάριστες γαστρονομικές εκπλήξεις, το οποίο είναι πάντα καλό, με τα δυο μικρά πιάτα με ορεκτικά που μας σέρβιραν λίγο αφότου καθήσαμε στο τραπέζι μας. Ένα απολαυστικό κέικ με μελάνι χταποδιού και κρεμ φρες και μια συλλογή από τσάτνεϊς, ελιές και κροκέτες με τυρί και μουστάρδα. Το ξεκίνημα ήταν πράγματι πάρα πολύ καλό.






'Ηρθε το πρώτο πιάτο, το οποίο ήταν μια νοστιμότατη πράσινη σαλάτα με λευκά σπαράγγια, καπνιστό χοιρινό και σως ολλαντέζ και παρόλο που πάντα μισούσα τη γεύση των λευκών σπαραγγιών, αυτό το πιάτο κατάφερε να με κάνει να επανεξετάσω τη σχέση μου με αυτά τα παχουλά λευκά, σα λόγχες, λαχανικά.
Έπειτα ήρθε το πολυαναμενόμενο κυρίως πιάτο. Ψητό αρνί πάνω σε μια κομπόστα μελιτζάνας με σάλτσα φτιαγμένη από τους χυμούς του αρνιού και αρωματισμένη με αστεροειδή γλυκάνισο, κύβοι από πολέντα και ψητά ντοματίνια. Εδώ λοιπόν ήταν που σκοντάψαμε λιγάκι. Μου άρεσαν όλα τα στοιχεία του πιάτου εκτός από το πιο σημαντικό, το αρνί. Η αλήθεια είναι ότι δεν άρεσε σε κανέναν από τους τέσσερίς μας. Δε μασιόταν, ήταν υπερβολικά νευρώδες και γεμάτο ίνες, στερούνταν κάθε γεύσης και ήταν εντελώς απογοητευτικό.






Ένα απρόσμενο milk shake από βατόμουρα και λικέρ βατόμουρου, που ήταν το νοστιμότερο milk shake που έχω δοκιμάσει ποτέ, κατέφθασε πριν το επιδόρπιο για να σώσει την κατάσταση. Ακολούθησε το υπέροχο επιδόρπιο μους γιαουρτιού με φράουλες μαριναρισμένες σε ξίδι μπαλσάμικο και παγωτό γιαούρτι με βασιλικό. Το παγωτό αυτό είχε μια φοβερά φρέσκια γεύση γιαουρτιού με μια λεπτή νίξη βασιλικού που ήταν τόσο διαφορετική και συναρπαστική. Δεν είχα φάει ποτέ κάτι παρόμοιο. Κι αν αυτό δεν ήταν αρκετό, μας σέρβιραν τον καφέ μας με συνοδεία τα πιο χαριτωμένα petits fours που έχω δει ποτέ. Τα petits fours είναι μικρά γλυκάκια ή κεκάκια συνήθως σε μέγεθος μπουκιάς, που σερβίρονται κατά το τέλος ενός γεύματος συνοδεύοντας τον καφέ, και άλλες φορές ως μέρος του επιδορπίου. Αυτά που μας προσέφεραν ήταν πολύ γευστικά και ικανοποίησαν παντελώς τη λαχτάρα που είχα για κάτι σοκολατένιο.






Η εμπειρία του να γευματίζουμε σε εστιατόριο με ένα Michelin star έφτασε στο τέλος της, αφήνοντας σε όλους μας την επιθυμία να ξαναπάμε. Ακόμα κι αν δεν έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη από το φαγητό, είναι σίγουρο πως θέλω να ξαναζήσω αυτή την εμπειρία. Ελπίζω σύντομα.






Από την κουζίνα ενός εστιατορίου με Michelin star στη μικρή μου εκπατρισμένη κουζίνα. Από γαλλική κουζίνα σε ελληνική κουζίνα. Από ολλανδικά υλικά στην ελληνική ελιά Καλαμάτας. Η Καλαμάτα είναι μια περιοχή της νότιας Ελλάδας που δεν παράγει μόνο αυτές τις πολυτελείς ελιές αλλά και ελαιόλαδο εκλεκτής ποιότητας. Οι ελιές Καλαμών έχουν μια τόσο εξαιρετικά καθαρή και πλούσια γεύση που είναι ασύγκριτες. Οι περισσότερες από αυτές τις ελιές χαράζονται πριν μπουν σε άλμη ή σε κρασόξιδο το οποίο τις μαρινάρει, αφήνοντας τις γεύσεις να εισχωρήσουν μέσα στη σάρκα της ελιάς. Αυτή η φυσική, σκούρα καστανή ελιά αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα ελληνικά εξαγώμενα προϊόντα που τα λαχταρά όλος ο κόσμος, κάτι το οποίο είναι απόλυτα φυσικό αφού είναι από τις πιο εύγεστες ελιές που υπάρχουν και αυτή που εγώ προσωπικά προτιμώ. Χρησιμοποιώντας τες σε αυτή εδώ τη συνταγή μικρών πιτών σε ρολά ήταν σκέτη αποκάλυψη.






Μια μπουκιά από Ελλάδα είναι η φράση που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κανείς για να περιγράψει αυτά τα πιτάκια. Ζύμη με ελαιόλαδο και φρέσκο χυμό πορτοκαλιού, ζουμερές ελιές, αρωματικός δυόσμος, ελαφρώς καραμελωμένα κρεμμύδια, σουσάμι. Δε μπορεί να γίνει πιο υγιεινό από αυτό. Ή μήπως μπορεί; Στην ελληνική κουζίνα συνήθως τέτοιου είδους μικρά ατομικά πιτάκια τηγανίζονται, αυτά όμως τα πιτάκια ψήνονται στο φούρνο.






Για μένα είναι απαραίτητο να φτιάχνω τη δική μου ζύμη για κάθε είδος πίτας. Τίποτα δε συγκρίνεται με τη χειροποίητη ζύμη. Ειδικά σ' αυτή την περίπτωση, πέραν του ότι είναι πιο υγιεινή, είναι επίσης εύκολη και γρήγορη στην προετοιμασία. Η χρήση ελαιόλαδου αντί για βούτυρο κάνει αυτή τη ζύμη πιο ελαφριά, λεία και σίγουρα νοστιμότερη, και αυτό που είναι ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι το ελαιόλαδο δεν κάνει τη ζύμη λιπαρή. Αυτό είναι συνήθως το πρόβλημα με τις περισσότερες ζύμες που περιέχουν βούτυρο.






Η γέμιση αυτών των μικρών πιτών είναι απολαυστική. Δαγκώνοντας ένα από αυτά, αμέσως γεύεσαι την ελαφριά αλμύρα της ελιάς Καλαμών μαζί με τη φρουτώδη γεύση τους, η οποία ταιριάζει τέλεια με το δροσιστικό δυόσμο και τη γλυκύτητα των κρεμμυδιών. Η ζύμη είναι αφράτη μα σταθερή και με την πρώτη μπουκιά λιώνει στο στόμα. Το ξύσμα πορτοκαλιού στη γέμιση τονίζει τη γεύση του φρέσκου χυμού πορτοκαλιού στη ζύμη, δίνοντας μια γλυκιά και λίγο πιο περίπλοκη γεύση στα πιτάκια. Το σουσάμι τους προσδίδει μια ξεχωριστή γεύση και μια ευπρόσδεκτα τραγανή υφή.






Είναι φανταστικά σαν σνακ για τη δουλειά και θαυμάσια ως μέρος ενός μπουφέ σ' ένα πάρτυ. Σερβίρετέ τα ως ορεκτικά σ' ένα Κυριακάτικο μεσημεριανό γεύμα ή σ' ένα δείπνο και συνοδέψτε τα με μια μπύρα lager. Προσθέστε σ' αυτά τα γουστόζικα πιτάκια σε ρολά λίγη τριμμένη φέτα και θα έχετε μια φαντασμαγορία ελληνικών γεύσεων. Απολαύστε τα!









Πιτάκια σε Ρολά με Ελιές Καλαμών

Οι ελιές Θρούμπες, μια εξαίσια ελληνική ποικιλία μαύρης, ζαρωμένης και ελαφρώς πικρής ελιάς που "ψήνεται" μέσα σε αλάτι θα ήταν καλή επιλογή αλλά εγώ προτίμησα την ανώτερη, πιο πλούσια γεύση της ελιάς Καλαμών.

Εάν σας αρέσει πολύ η γεύση του φρέσκου δυόσμου μη διστάσετε να διπλασιάσετε την ποσότητά του στη συνταγή, καθώς δεν είναι ιδιαίτερα έντονος.

Η ζύμη είναι μια εκδοχή της ζύμης κουρού με ελαιόλαδο και χυμό πορτοκαλιού.





Γίνονται 20-22 πιτάκια

Υλικά

για τη ζύμη
500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ
1/4 κουταλάκι γλυκού αλάτι
100 ml ελαιόλαδο
250 ml χυμό πορτοκάλι, φρεσκοστυμμένο
1 κουταλάκι γλυκού λευκό κρασόξιδο

για τη γέμιση
500 γρ. ελιές Καλαμών, ξεκουκουτσιασμένες, καλά ξεπλυμμένες και κομμένες σε κομματάκια
4 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
4 κρεμμύδια μεσαίου μεγέθους, ψιλοκομμένα
2 1/2 κουταλιές σούπας φρέσκα φύλλα δυόσμου, ψιλοκομμένα
1 1/2 κουταλάκι γλυκού ξύσμα πορτοκαλιού
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

Σουσάμι για το πασπάλισμα

Ειδικό εργαλείο: πλάστης, μίξερ βάσης (προαιρετικά)


Προετοιμασία

για τη ζύμη
Σε ένα μεγάλο μπωλ (ή στο μπωλ του μίξερ βάσης) ανακατέψτε το αλεύρι, το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι. Προσθέστε όλα τα υγρά υλικά και ανακατέψτε με τα χέρια σας (ή με το εξάρτημα "γάντζος") μέχρι να σχηματιστεί μια συμπαγής ζύμη. Βάλτε την σε μια καθαρή και ελαφρώς αλευρωμένη επιφάνεια και ζυμώστε για 4-5 περίπου λεπτά μέχρι να έχετε μια λεία ζύμη. Αν την ζυμώσετε στο μίξερ, θα είναι έτοιμη μέσα σε 2 λεπτά.
Μη δουλέψετε πολύ τη ζύμη.
Καλύψτε την με πλαστική μεμβράνη και βάλτε τη στο ψυγείο για τουλάχιστον 30 λεπτά.





για τη γέμιση
Εντωμεταξύ, ετοιμάστε τη γέμιση. Ζεστάνετε το ελαιόλαδο σε ένα μεγάλο τηγάνι σε μέτρια φωτιά και σωτάρετε τα κρεμμύδια για περίπου 10 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν, να γίνουν διάφανα και να καραμελώσουν ελαφρώς. Βγάλτε το τηγάνι από τη φωτιά και προσθέστε τις ελιές, τον ψιλοκομμένο φρέσκο δυόσμο, το ξύσμα πορτοκαλιού και το πιπέρι. Ανακατέψτε καλά με μια ξύλινη κουτάλα.

Φτιάξτε τα πιτάκια σε ρολά
Χωρίστε τη ζύμη σε 20-22 ισομεγέθη κομμάτια. Πάρτε ένα κομμάτι ζύμης και φτιάξτε με τα χέρια σας ένα μπαλάκι. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας τον πλάστη, ανοίξτε το σε ένα ορθογώνιο κομμάτι, διαστάσεων 10 x 17 εκ. με πάχος περίπου 0,5 εκ.
Συνεχίστε κατά τον ίδιο τρόπο και με τα υπόλοιπα κομμάτια ζύμης.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Τοποθετήστε λαδόκολλα ή φύλλα σιλικόνης σε ένα ή δυο μεγάλα ταψιά.

Βάλτε 1 - 1 1/2 κουταλιά σούπας γέμιση πάνω σε κάθε ορθογώνιο κομμάτι ζύμης. Η στρώση γέμισης πρέπει να είναι λεπτή και προσέξτε να μη βάλετε γέμιση κοντά στις άκρες διότι θα πέσει έξω όταν προσπαθήσετε να τυλίξετε τα πιτάκια σε ρολό.
Τυλίξτε τα κομμάτια ζύμης σε ρολά και τοποθετήστε τα πάνω στο ταψί.
Αλείψτε με λίγο νερό το πάνω μέρος τους και πασπαλίστε με σουσάμι.
Βάλτε το ταψί στο μεσαίο ράφι του φούρνου και ψήστε για 35-40 λεπτά μέχρι τα πιτάκια να πάρουν ένα χρυσοκάστανο χρώμα.
Συνεχίστε με το ψήσιμο και των υπόλοιπων ρολών.

Μπορούν να φαγωθούν αμέσως μόλις βγουν απ' το φούρνο, ενώ είναι ακόμα ζεστά, αλλά είναι επίσης απίθανα γευστικά και την επόμενη μέρα, αν όχι καλύτερα.





Saturday, May 22, 2010

Λουλούδια και Χτένια

Τις τελευταίες δυο-τρεις εβδομάδες έχω κάνει πράγματα στην Ολλανδία που δεν έκανα τα τρία χρόνια που μένω εδώ. Είναι σοφή όμως η παροιμία "Κάλλιο αργά παρά ποτέ". Ξεκίνησα με την ωμή ολλανδική ρέγγα και συνέχισα με το Keukenhof. Η λέξη Keukenhof κυριολεκτικά σημαίνει "Κήπος της Κουζίνας", αλλά το Keukenhof δεν έχει καμία σχέση με τη μαγειρική. Είναι μια διάσημη έκθεση λουλουδιών στη Νότια Ολλανδία και το μεγαλύτερο πάρκο λουλουδιών από βολβούς στον κόσμο. Χιλιάδες τουρίστες μαζεύονται από κάθε άκρη του κόσμου για να δουν τους υπέροχους κήπους και τα μοναδικά λουλούδια, ειδικά τις περιβόητες ολλανδικές τουλίπες.





Τον 15ο αιώνα, η περιοχή που τώρα είναι γνωστή ως Keukenhof, ήταν μια κυνηγετική περιοχή. Η κόμισσα Jacoba van Beieren- μια πολύ ισχυρή γυναικεία μορφή της εποχής εκείνης, η οποία παντρεύτηκε τέσσερις φορές, εστάλη στη φυλακή και στην εξορία και ξεκίνησε πολέμους- ήταν η ιδιοκτήκτρια αυτής της γης. Βότανα και μυρωδικά για την κουζίνα του κάστρου της συλλέγονταν από εκεί, εξού και το όνομα Keukenhof.





Το Keukenhof δημιουργήθηκε το 1950 με στόχο να προβάλλει τη βιομηχανία λουλουδιών της Ολλανδίας και από τότε αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της χώρας. Είναι ανοιχτό μόνο δυο μήνες το χρόνο- από τέλη Μαρτίου μέχρι τέλη Μαΐου- γεγονός που μου διέφευγε τα τελευταία δυο χρόνια, καθώς προσπάθησα ανεπιτυχώς να το επισκεφθώ μια φορά Φεβρουάριο και άλλη μια φορά Ιούνιο. Φέτος όμως ήμουν αποφασισμένη. Πώς τώρα κατάφερα να πάω την τελευταία μέρα που ήταν ανοιχτό, είναι άλλο θέμα.






Για να πω την αλήθεια, δε μου πολυαρέσουν τα λουλούδια ή οι γλάστρες. Χαίρομαι φυσικά όταν λαμβάνω μια ανθοδέσμη από τον φίλο μου στα γενέθλιά μου, που επιβιώνει για μια δυο-μέρες μόνο, και μπορώ να ανεχθώ μια γλάστρα με μυρωδικά ακουμπισμένη στο παράθυρο της κουζίνας μου, αλλά δεν είμαι ενθουσιώδης για οτιδήποτε πέρα από αυτό. Δε βγάζω επιφωνήματα θαυμασμού για συνθέσεις λουλουδιών και δε συζητώ για το μέλλον της κηπουρικής με τους φίλους μου. Όταν όμως πάτησα το πόδι μου μέσα στο πάρκο του Keukenhof, άλλαξαν τα πράγματα. Εξεπλάγην με τη συλλογή 4,5 εκατομμυρίων τουλίπων σε 100 ποικιλίες και με τα πάνω από 2.500 δέντρα. Τα δέντρα ούτως ή άλλως μου άρεσαν, αλλά το Keukenhof πέτυχε μεμιάς να με κάνει να λατρέψω τα λουλούδια του. Ήθελα να τα αρπάξω και να τα πάρω σπίτι. Δεν το έκανα.






Δεδομένου ότι ήταν η τελευταία μέρα της έκθεσης για αυτή τη χρονιά, υπήρχε μια εορταστική έκπληξη για τους επισκέπτες, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν οι διοργανωτές. Υπήρχαν μερικά από αυτά παντού- που δε ξέρω πώς τα λένε και ούτε θέλω να μάθω- τα οποία έπαιζαν μια φριχτή μουσική. Θα ήταν πιο σωστό να πω ηχορρύπανση παρά μουσική, που σχεδόν μας χάλασε την όλη εμπειρία. Βλέποντας όμως το "Pink Floyd" (εξακολουθώ να προτιμώ το συγκρότημα από το λουλούδι), τo φούξια "Sexy Lady" και το τρίχρωμο λουλούδι με το μοναδικό όνομα "Happy Generation", με έκαναν να ενθουσιαστώ τόσο πολύ οπτικά, που κατάφερα να αγνοήσω κάθε ενοχλητικό ήχο γύρω μου.






Μυρίζοντας το γλυκό, σκούρο μωβ "Negrita" και τα υπέροχα κόκκινα "Hollandia" ήταν μια φοβερή εμπειρία για τις αισθήσεις μου. Είχα μείνει πραγματικά έκπληκτη από την ποικιλία χρωμάτων και σχημάτων όλων αυτών των τουλίπων και των λοιπών λουλουδιών. Περπατώντας μέσα στον ιαπωνικό κήπο, βρεθήκαμε μπροστά σε ένα όμορφο, ήρεμο ρυάκι. Σε ένα άλλο μονοπάτι, ανακαλύψαμε τον πιο θαυμάσιο και πολύχρωμο δρόμο και ακόμα πιο κάτω, μπήκαμε σ' ένα λαβύρινθο, από τον οποίο καταφέραμε γρήγορα να βγούμε. Τότε είδαμε να υψώνεται μπροστά μας ένας θεόρατος μύλος, ανεβήκαμε τις σκάλες μέχρι το μπαλκόνι του και εκεί μας περίμενε μια εκπληκτική θέα εκτάσεων γεμάτων με λουλούδια. Όταν φτάσαμε στην κλειστή έκθεση του Beatrix Pavilion, είχαμε τη χαρά να δούμε εκατοντάδες ορχιδέες, ίσως το αγαπημένο μου λουλούδι.






Περιδιαβαίνοντας τα διάφορα δρομάκια του τεράστιου αυτού πάρκου, χαζέψαμε διάφορα ζωάκια, έπειτα στρίψαμε σ' ένα μονοπάτι κι άξαφνα βρεθήκαμε μπροστά σε ένα "κήπο έμπνευσης" όπως ονομαζόταν, μέσα στον οποίο υπήρχαν αμέτρητα, μεγάλα βάζα με κάθε είδους λαχανικά και φρούτα τουρσί. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς έναν ακόμη κήπο με κανάλια και πλωτά γλυπτά. Το Keukenhof είναι το μεγαλύτερο πάρκο γλυπτών στην Ολλανδία διαθέτοντας μια πληθώρα γλυπτών. Επίσης κάτι που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ότι από το 2006, κάθε χρόνο στο πάρκο υπάρχει κι ένα διαφορετικό αφιέρωμα. Φέτος είχαν αφιέρωμα στη Ρωσία και παντού συναντούσες τις κλασσικές ρώσικες κούκλες Μπαμπούσκα. Ασφαλώς δεν υπήρχε έλλειψη εστιατορίων και διαφόρων μαγαζιών για να φάει κανείς. Αγόρασα μαλλί της γριάς που είχα να φάω χρόνια, από ένα μικρό μαγαζάκι και φυσικά δε μπόρεσα να αντισταθώ σε λίγο σπιτικό παγωτό που βρήκα να πουλάνε εκεί γύρω.






Μιλώντας για φαγητά, έχω για σας κάτι τόσο απολαυστικό όσο όλα αυτά τα λουλούδια που είδα στο Keukenhof. Χτένια. Ποιός δε λατρεύει τα χτένια; Υπάρχει κανείς άραγε;
Από το προηγούμενο Σάββατο έχουμε φιλοξενούμενη μια φίλη μας από την Ελλάδα και πριν κάποιες μέρες είχα την ευκαιρία να της δώσω να δοκιμάσει τα πρώτα της χτένια. Ήμουν λίγο διστακτική όταν της τα προσέφερα, δεν ήξερα αν θα της άρεσε αυτό το έδεσμα. Όπως αποδείχθηκε τελικά, τα ευχαριστήθηκε πολύ. Ο φίλος μου ήταν ξετρελαμένος. Έχει αδυναμία στα χτένια και αυτό το πιάτο ήταν ένα ξεχωριστό δωράκι γι' αυτόν. Είχε τα γενέθλιά του κι έτσι όλοι αρπάξαμε την ευκαιρία να γευτούμε κάτι πιο πολυτελές.






Το πιάτο περιείχε ελαφρά σωταρισμένα σε ελαιόλαδο χτένια με ένα μείγμα από αβοκάντο, ντομάτα, τσίλι και κόκκινο κρεμμύδι (το γνωστό μεξικάνικο guacamole) πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί κι από πάνω μικροσκοπικά κομματάκια μπέικον, καψαλισμένους σπόρους κορίανδρου και μικρά φύλλα ρόκας με λίγο χυμό λάιμ. Τέλειος συνδυασμός. Όταν πρωτοείδα τη συνταγή αυτή κατάλαβα πως έπρεπε να την φτιάξω αμέσως. Αγόρασα τα χτένια από τον ψαρά, προμηθεύτηκα τα λαχανικά από τη λαϊκή και το ψωμί από τον αγαπημένο μου φούρνο κοντά στο σπίτι μου. Ήμουν έτοιμη να ξεκινήσω. Το μπέικον χρειαζόταν ψήσιμο για να ξεραθεί και να γίνει τραγανό, το κρεμμύδι, η ντομάτα, το τσίλι κι ο φρέσκος κολίανδρος ήθελαν κόψιμο, το ψωμί φρυγάνισμα, οι σπόροι κορίανδρου καψάλισμα, το λάιμ στείψιμο και τα χτένια σωτάρισμα. Όλα έτοιμα. Το αποτέλεσμα ήταν από τα πιο γευστικά και ποικιλόχρωμα πιάτα που είχα φάει ή δει ποτέ.






Οι γεύσεις αυτού του πιάτου είναι συγκλονιστικές. Είναι ένα πικάντικο, ζωηρό πιάτο με δροσιστικές νότες και γλυκόξινες πινελιές. Τραγανό χορταστικό ψωμί, απαλό κρεμώδες αβοκάντο, κόκκινο καυτερό τσίλι, αρωματικός φρέσκος κολίανδρος, δυνατό κρεμμύδι, γλυκιά ζουμερή ντομάτα, κριτσανιστοί σπόροι κορίανδρου, ξινό λάιμ, ελαφρώς μαλακά χτένια. Παραδόξως, όλες οι άλλες γεύσεις δεν επισκιάζουν το λεπτό αυτό κόσμημα της θάλασσας που λέγεται χτένι και οι διακριτές διαφορές στην υφή κάθε στοιχείου του πιάτου αυτού, το κάνουν να χαρίζει μια ασύγκριτη γευστική εμπειρία σ' αυτόν που το δοκιμάζει.






Τα πολυτελή γλυκά χτένια έχουν μια πολύ ιδιαίτερη γεύση που θυμίζει ελαφρώς αυτή του κάβουρα ή του αστακού αλλά πολύ ανώτερα σε υφή και λεπτότητα γεύσης. Αυτό το πιάτο είναι ιδανικό ως πρώτο για ένα ανοιξιάτικο ή καλοκαιρινό δείπνο με φίλους και συντελεί σίγουρα ένα εξαίρετο γεύμα. Μαζί με ένα ποτήρι κρασιού Sauvignon Blanc έχετε έναν ονειρεμένο συνδυασμό.
Αν είσαστε χορτοφάγοι, απλά αφαιρέστε τα χτένια και το μπέικον και θα έχετε ένα χορταστικό και διαφορετικό πιάτο που σίγουρα θα αφυπνίσει την αίσθηση της γεύσης σας. Ή ως μια πιο φθηνή εναλλακτική πρόταση- αφού τα χτένια είναι δυστυχώς αρκετά ακριβά- μπορείτε να τα αντικαταστήσετε με σωταρισμένες γαρίδες ή τηγανητά μικρά πλοκάμια από καλαμαράκια. Το πιάτο μπορεί να μην έχει το ίδιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα όπως όταν περιλαμβάνει τα χτένια αλλά θα είναι και πάλι νοστιμότατο και πολύ πρωτότυπο.










Σωταρισμένα Χτένια με Μπέικον, Σπόρους Κορίανδρου και Guacamole σε Φρυγανισμένο Ψωμί
Προσαρμοσμένη από το Delicious

Αν επιλέξετε να αγοράσετε ολόκληρα χτένια μαζί με το κέλυφός τους, βεβαιωθείτε ότι γνωρίζετε πώς να τα ανοίξετε και να τα καθαρίσετε, αλλιώς ζητήστε από τον ιχθυοπώλη σας να το κάνει για σας. Αυτό που χρειάζεστε γι' αυτή τη συνταγή είναι καθαρισμένα χτένια, από τα οποία έχουν αφαιρεθεί τα πορτοκαλί αβγά και ο μυς που είναι προσκολλημένος στο πλάι τους. Εγώ συνηθίζω να τα αγοράζω καθαρισμένα.
Τα χτένια δε θέλουν πολύ ψήσιμο διότι ξεραίνονται, γίνονται σα λάστιχο και χάνουν τη γεύση τους.

Χρησιμοποίησα πολύσπορο ψωμί το οποίο προσθέτει και μια διαφορετική υφή στο όλο πιάτο αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ψωμί με προζύμι ή σικάλεως. Δε θα σας συνιστούσα να χρησιμοποιήσετε απλό άσπρο ψωμί. Είναι κοινό και άγευστο.

Χρησιμοποίησα μια μικρή ποσότητα φρέσκου κολίανδρου (1 κουταλάκι του γλυκού) αλλά ξέρω πως υπάρχουν πολλοί που απεχθάνονται τη γεύση του. Κι εγώ δεν το απολαμβάνω όταν είναι σε μεγάλες ποσότητες αλλά σε αυτή τη συνταγή είναι πολύ διακριτικό. Μπορείτε να το αντικαταστήσετε αν θέλετε με μαϊντανό.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μικρά φύλλα ρόκας, φύλλα μαϊντανού ή φύλλα κολίανδρου για το σερβίρισμα του πιάτου. Εγώ προτιμώ τα φύλλα ρόκας για την ελαφρώς πικρή τους γεύση.






Μερίδες: 2 πρώτα πιάτα

Υλικά
6 χτένια μεσαίου μεγέθους (χωρίς κέλυφος, αβγά και μύες)
2 λεπτές ή 4 χοντρές λωρίδες μπέικον
1/2 κουταλάκι γλυκού σπόρους κορίανδρου
1 φρέσκο μακρύ κόκκινο τσίλι
1 αβοκάντο (200 γρ. περίπου), καθαρισμένο και χοντροκομμένο
1 μικρή ντομάτα, ψιλοκομμένη και χωρίς σπόρους
3 1/2 κουταλιές σούπας κόκκινο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
1 κουταλάκι γλυκού φρέσκα φύλλα κολίανδρου, ψιλοκομμένα
2 κουταλάκια γλυκού χυμό λάιμ, φρεσκοστειμμένο
2 1/2 κουταλάκια γλυκού ελαιόλαδο
2 φέτες πολύσπορου ψωμιού
Μικρά φύλλα ρόκας, για το σερβίρισμα
2-4 φέτες λάιμ
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

Ειδικό εργαλείο: μπλέντερ ή επεξεργαστής τροφίμων

Προετοιμασία
Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Πάρτε ένα μικρό ταψί, τοποθετήστε λαδόκολλα και απλώστε από πάνω τις λωρίδες μπέικον. Βάλτε το ταψί στο μεσαίο ράφι του φούρνου και ψήστε για 10 λεπτά μέχρι το μπέικον να ξεραθεί και να γίνει τραγανό. Ελέγξτε το αφού περάσουν 5 λεπτά ψησίματος, για να σιγουρευτείτε πως δε θα σας καεί. Αν οι λωρίδες μπέικον που θα χρησιμοποιήσετε είναι πολύ λεπτές, θα χρειαστούν λιγότερο χρόνο για να γίνουν τραγανές.
Όταν το μπέικον είναι έτοιμο, βγάλτε το από το φούρνο και αμέσως τοποθετήστε το πάνω σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας για να στραγγίξει το λίπος και για να κρυώσει.

Καψαλίστε τους σπόρους κορίανδρου, τοποθετώντας τους σ' ένα μικρό αντικολλητικό τηγάνι, χωρίς λάδι και ψήνοντάς τους σε μέτρια προς δυνατή φωτιά- ανακατεύοντάς τους για να μην καούν- για 4-5 λεπτά ή μέχρι να αρχίσουν να αναδίδουν μυρωδιά.

Βάλτε τους καψαλισμένους σπόρους κορίανδρου και το μπέικον, που έχει κρυώσει πια, στο μπλέντερ (ή επεξεργαστή τροφίμων) και επεξεργαστείτε τα μέχρι να γίνουν σαν ψίχουλα. Μην το παρακάνετε και γίνουν σκόνη. Αφήστε τα στην άκρη.

Κόψτε το τσίλι κατά μήκος και αφαιρέστε τους σπόρους και τις μεμβράνες με τη βοήθεια ενός μικρού μαχαιριού. Πάρτε το πρώτο μισό και κόψτε το σε λεπτές φέτες. Κρατήστε τες για το γαρνίρισμα του πιάτου. Πάρτε το δεύτερο μισό, ψιλοκόψτε το και ρίξτε το μέσα σε ένα μεγάλο μπωλ μαζί με το αβοκάντο, το κόκκινο κρεμμύδι, την ντομάτα, τον φρέσκο κολίανδρο και το χυμό λάιμ. Ανακατέψτε και πιέστε τα με ένα πιρούνι μέχρι να έχετε ένα μείγμα κάπως τραχύ. Δε θέλουμε να είναι εντελώς κρεμώδες.

Μπορείτε είτε να φρυγανίσετε το ψωμί στο φούρνο είτε σε μια φρυγανιέρα. Εγώ προτιμώ το φούρνο.
Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 190 βαθμούς Κελσίου. Τοποθετήστε τις φέτες ψωμιού σε ένα μικρό ταψί και βάλτε το στο μεσαίο ράφι του φούρνου. Ψήστε το ψωμί 5-10 λεπτά, αναλόγως πόσο τραγανό το θέλετε. Εγώ το προτιμώ πολύ τραγανό.

Εντωμεταξύ, ξεπλύντε τα χτένια ελαφρά κάτω από τρεχούμενο νερό, στεγνώστε τα εντελώς χρησιμοποιώντας απορροφητικό χαρτί κουζίνας και ρίξτε λίγο αλάτι και φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι. Ζεστάνετε το ελαιόλαδο σ' ένα αντικολλητικό τηγάνι μεσαίου μεγέθους με βαρύ πατό σε δυνατή φωτιά και μόλις το λάδι αρχίσει να λαμπυρίζει και να κάνει νερά, προσθέστε τα χτένια. Σωτάρετέ τα ελαφρά κι από τις δυο πλευρές, για 40 δευτερόλεπτα από κάθε πλευρά, μέχρι να πάρουν ένα ελαφρώς χρυσοκάστανο χρώμα εξωτερικά και να είναι αδιαφανή στο κέντρο. Μην τα παραψήσετε.
Αν τα χτένια που έχετε είναι μεγαλύτερα ή μικρότερα τότε θα πρέπει να προσαρμόσετε τον χρόνο ψησίματος, με τα μεγάλα χτένια να απαιτούν περισσότερη ώρα ψησίματος και τα μικρά μονάχα μερικά δευτερόλεπτα.

Πάρτε τις δυο φέτες ψωμιού και απλώστε από πάνω το μείγμα αβοκάντο-ντομάτας-τσίλι. Τοποθετήστε από τρία χτένια σε κάθε φέτα και ρίξτε από πάνω τα τριμμένα κομματάκια μπέικον και κορίανδρου. Γαρνίρετε με τις λεπτοκομμένες φέτες τσίλι που έχετε φυλάξει και με τα φύλλα ρόκας, τρίψτε λίγο μαύρο πιπέρι πάνω από όλο το πιάτο και σερβίρετε με τις φέτες λάιμ.

Είναι πολύ πιθανόν να σας περισσέψει λίγο από το μείγμα αβοκάντο. Διατηρήστε το στο ψυγείο για μια μέρα.
Μπορείτε να το απλώσετε σε μια φρυγανισμένη φέτα ψωμιού και με συνοδεία μιας πράσινης σαλάτας να το απολαύσετε την επόμενη μέρα.





Sunday, May 16, 2010

Μια νέα γευστική περιπέτεια και ένας πεντανόστιμος πύργος

Προχθές ήταν αργία εδώ στην Ολλανδία και, ω τί μεγάλη έκπληξη, ο καιρός ήταν και πάλι χάλια. Ήταν αυτός ο καιρός που σε κάνει να θες να μείνεις στο κρεβάτι ολόκληρη την ημέρα. Όλο μου το είναι μου φώναζε να παραμείνω στο ζεστό μου κρεβατάκι, να τεμπελιάσω και να μη σηκώσω ούτε δαχτυλάκι. Μετά από λίγο όμως, άρχισα να γίνομαι ανήσυχη και τόλμησα να αρθρώσω τα λόγια στο φίλο μου, "δε πάμε μια βόλτα στο κέντρο;". Με κοίταξε λες κι ήμουν τρελή. Πώς ήταν δυνατόν να προτείνω κάτι τέτοιο μια τέτοια μέρα;






Αφού εξάσκησα τις δικές μου τακτικές για να τον πείσω, γνωστές επίσης και ως γκρίνια, πήραμε το τραμ κι ύστερα από 10 ολόκληρα λεπτά (!), φτάσαμε στο κέντρο της μικρής μας πόλης. Ήταν μια πολύ συννεφιασμένη μέρα και ψιλόβρεχε αλλά ο κόσμος κυκλοφορούσε. Αυτοί οι Ολλανδοί είναι πολύ ανθεκτικοί άνθρωποι. Περπατήσαμε προς τη Λίμνη Hofvijver που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το Ολλανδικό Κοινοβούλιο. Λατρεύω τις βόλτες γύρω από αυτή την περιοχή.






Είχαμε αρχίσει να πεινάμε- με τόσο περπάτημα ανοίγει η όρεξη- και υπάρχουν πολλές επιλογές για φαγητό στο χέρι στο κέντρο της Χάγης. Πρώτα απ' όλα, υπάρχουν οι τηγανητές πατάτες με μαγιονέζα- ναι, εδώ τις τρώνε με μαγιονέζα κι όχι με κέτσαπ όπως στον υπόλοιπο κόσμο, μια μαγιονέζα όμως πιο αραιή και λίγο πιο πικάντικη- που οι Ολλανδοί καταβροχθίζουν σε τεράστιες ποσότητες. Έπειτα, υπάρχει το φρικαντέλ, το οποίο είναι ένα είδος τηγανητού λουκάνικου (είδατε μέχρι τώρα πόσο ιδανικά για τον φραγμό αρτηριών είναι τα ολλανδικά φαγητά, έτσι;) και μετά, υπάρχει η παντοδύναμη Hollandse Haring, ή Ολλανδική Ρέγγα.





Την επόμενη εβδομάδα, κλείνω τρία χρόνια από τότε που μετακόμισα στην Ολλανδία με το φίλο μου και όλο αυτό το διάστημα βλέπω αυτό παντού και φρίττω στην ιδέα του να δοκιμάσω μια από αυτές τις ρέγγες. Τρώγονται ωμές, αφού έχουν καθαριστεί, αφού τους έχουν αφαιρεθεί δέρμα, κεφάλι και κόκαλα και έχουν διατηρηθεί σε άλμη, συνήθως με συνοδεία ωμών, ψιλοκομμένων κρεμμυδιών ή αγγουριών τουρσί, ή σερβιρισμένες μέσα σε ένα broodje, το οποίο είναι το ολλανδικό ψωμί για σάντουϊτς. Έχουν κι ένα φεστιβάλ εδώ, με το οποίο γιορτάζουν την έναρξη της σεζόν της ρέγγας, που ονομάζεται "Vlaggetjesdag" ή αλλιώς Μέρα της Σημαίας, στα τέλη Μαΐου. Οι ρέγγες της νέας σεζόν υποτίθεται πως είναι πάντα οι καλύτερες.





Χθες όμως, αποφάσισα πως η μέρα είχε φτάσει. Η μέρα που θα δοκίμαζα την πρώτη μου ολλανδική ρέγγα. Περπάτησα διστακτικά προς την καντίνα και παρήγγειλα μια ρέγγα με ψιλοκομμένο κρεμμύδι. Ο φίλος μου, ο οποίος μέχρι τώρα δεν έχει δοκιμάσει ακόμα ωμή ρέγγα, είχε μείνει έκπληκτος από την επιθυμία μου να την φάω. Του ζήτησα να την κρατήσει για ένα λεπτό, ώστε να μπορέσω να πάρω μια φωτογραφία και κατάφερε να την κρατήσει μονάχα για ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν μου την δώσει πάλι πίσω. Το ξέρω πως του ζητούσα πολλά. Απεχθάνεται τη μυρωδιά αλλά και την όψη ωμών ψαριών, το σούσι όμως του αρέσει. Περί ορέξεως...





Υποτίθεται πως πρέπει να το πιάσεις απ' την ουρά, να το σηκώσεις πάνω από το στόμα σου και να το αφήσεις να γλιστρήσει μέσα σταδιακά, τρώγοντας ολόκληρο το ψάρι σε μόλις δυο μπουκιές. Κι έτσι το προσπάθησα. Η ετυμηγορία: μου άρεσε πολύ. Δε ξέρω γιατί περίμενα τόσο καιρό για να το δοκιμάσω. Το ψάρι είχε μια κρεμώδη και μαλακιά υφή, ήταν ελαφρώς αλμυρό χωρίς όμως κανένα ίχνος δυσάρεστης ψαρίλας και μαζί με τα κρεμμύδια, που λατρεύω, ήταν ένα πολύ καλός συνδυασμός. Την επόμενη φορά θα το δοκιμάσω με το ψωμάκι. Το επακόλουθο: ο φίλος μου αρνιόταν να με φιλήσει για αρκετές ώρες αφότου το είχα φάει. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσα να τον κατηγορήσω.






Από τα ολλανδικά φαγητά στα δικά μου φαγητά, που δεν έχουν καμία σχέση με ρέγγες, ή οποιοδήποτε άλλο είδος ψαριού, όπως προφανώς μπορείτε να δείτε. Τα κολοκυθάκια είναι από τα αγαπημένα μου λαχανικά και υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι με τους οποίους τα ετοιμάζω. Από τον πιο εύκολο τρόπο του να τα βράσω και να τα σερβίρω με λίγο ελαιόλαδο και λεμόνι, ή να τα τηγανίσω και να τα συνοδέψω με τζατζίκι, μέχρι τον πιο περίπλοκο τρόπο του να τα γεμίσω με κιμά, ρύζι και μυρωδικά και να τα μαγειρέψω με αβγολέμονο (σάλτσα με αβγό και λεμόνι), δημιουργώντας έτσι το πασίγνωστο ελληνικό πιάτο, τα γιουβαρλάκια. Κι έπειτα υπάρχει αυτός ο τρόπος, ο παιχνιδιάρικος τρόπος, του να φτιάχνεις έναν πύργο από κολοκυθάκια και κρεμώδη τυριά.






Αυτή η συνταγή είναι μια γιορτή φρεσκάδας και υγιεινής διατροφής, κι είναι και ιδιαίτερα εντυπωσιακή οπτικά, δε νομίζετε; Ουσιαστικά δεν υπάρχει μαγείρεμα, το οποίο κάνει αυτή τη συνταγή παιχνιδάκι, ακόμα και για τους πιο άπειρους στη μαγειρική. Κι αν σας φαίνεται κάπως δύσκολη, πιστέψτε με, δεν είναι. Φρέσκα, μεγάλα κολοκυθάκια, κομμένα σε φέτες, μαρινάρονται σε ένα μείγμα ελαιόλαδου και λεμονιού καθιστώντας τη βάση για αυτόν τον πράσινο και άσπρο πύργο. Το αγαπημένο μου τυρί, η ένδοξη ελληνική φέτα, μαζί με τη φρέσκια ιταλική ρικόττα και τον ψιλοκομμένο άνηθο αποτελούν ένα κρεμώδες μείγμα με ευωδιά μυρωδικών που είναι εξαίσιο. Ένα απλό ντρέσινγκ λαδολέμονου, που είναι το κλασσικό ελληνικό ντρέσινγκ, με την προσθήκη σκόρδου και άνηθου, ετοιμάζεται σε μόλις μερικά λεπτά, δίνοντας ένα εκπληκτικό φινίρισμα στο πιάτο.





Το μαριναρισμένο κολοκυθάκι έχει μια θαυμάσια φυσική, φρέσκια γεύση και μια τέλεια τραγανή υφή που έρχεται σε αντίθεση με τη μαλακιά κρέμα τυριών. Η λευκή στρώση τυριών του πύργου αυτού, με τα στίγματα πράσινου από τον άνηθο, έχει μια ελαφρώς αψιά γεύση που συνδυάζεται άψογα με τη σπιρτάδα του γήινου σκόρδου και τη ζωντανή γεύση του λεμονιού στο ντρέσινγκ. Γαρνιρισμένος με λίγο φρεσκοτριμμένο ξύσμα λεμονιού και ψιλοκομμένο άνηθο, ο πύργος αυτός φαντάζει σαν ένα όραμα φρεσκάδας.






Αυτό το πιάτο είναι εξαιρετικά υγιεινό, δροσιστικό, χορταστικό και ευέλικτο. Μπορεί να σερβιριστεί ως πρώτο πιάτο σε ένα δείπνο και είναι μια θαυμάσια επιλογή για ένα ελαφρύ γεύμα σε συνδυασμό με ψωμί ολικής αλέσεως. Αν έχετε βαρεθεί τις κοινές σαλάτες, δοκιμάστε αυτό για αλλαγή. Αν και δεν είναι στην πραγματικότητα σαλάτα, μετράει σίγουρα ως αντικατάστατο. Ο φίλος μου κι εγώ το φάγαμε με συνοδεία ψαριού στον ατμό κι ενός ποτηριού κρασί Viognier-Chardonnay και είπε ότι ήταν από τα καλύτερα γεύματα που είχε φάει εδώ και καιρό.









Πύργος από Μαριναρισμένο Κολοκυθάκι, Φέτα και Ρικόττα
Προσαρμοσμένη από την Μυρσίνη Λαμπράκη

Ξέρω ότι ακούγομαι σαν δίσκος που έχει κολλήσει αλλά θα το πω. Δεν κατάφερα να βρω στην Ολλανδία το τυρί που ήθελα γι' αυτή τη συνταγή, το οποίο είναι το ελληνικό ανθότυρο και συγκεκριμένα φρέσκο ανθότυρο. Το ανθότυρο, που φτιάχνεται από πρόβειο ή κατσικίσιο γάλα, έχει μια απίστευτα ελαφριά γεύση και εύθρυπτη υφή. Το αντικατέστησα με φρέσκια ιταλική ρικόττα αλλά αν μπορείτε να βρείτε ανθότυρο, προτιμήστε το. Είναι τέλειο.
Σε περίπτωση που θέλετε να δοκιμάσετε ένα ολλανδικό τυρί, τότε χρησιμοποιήστε ένα φρέσκο geitenkaas (χάϊτενκαας) που είναι ένα νοστιμότατο κατσικίσιο τυρί.

Λάβετε υπόψη σας ότι αυτή η συνταγή δεν είναι από αυτές που μπορούν να προετοιμαστούν χωρίς σχεδιασμό. Τα κολοκυθάκια χρειάζεται να μαριναριστούν για τρεις ώρες και το μείγμα τυριών χρειάζεται να παραμείνει στο ψυγείο επί μια ώρα για να σφίξει.

Κάθε πύργος είναι αρκετά χορταστικός, οπότε αν σχεδιάζετε να τους σερβίρετε ως πρώτο πιάτο, είναι καλό να τους κόψετε στη μέση κι έπειτα να τους σερβίρετε.





Γίνονται 4 πύργοι / Μερίδες: 4-8

Υλικά
4 μεγάλα κολοκυθάκια, 22-24 εκ. το καθένα

για την μαρινάτα
1 κούπα ελαιόλαδο
1/3 κούπας χυμό λεμονιού, φρεσκοστειμμένο (χυμός 1 λεμονιού μεσαίου μεγέθους)
1 κουταλάκι γλυκού αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

για το μείγμα τυριών
500 γρ. φρέσκια ρικόττα
200 γρ. μαλακιά φέτα, θρυμματισμένη
4 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
1 κουταλιά σούπας άνηθο, ψιλοκομμένο
Μια πρέζα αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

για το ντρέσινγκ
1 μεγάλη σκελίδα σκόρδο
1 κουταλιά σούπας άνηθο, ψιλοκομμένο
6 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
2 κουταλιές σούπας χυμό λεμονιού, φρεσκοστειμμένο

για την γαρνιτούρα
1 κουταλάκι γλυκού ξύσμα λεμονιού
Ψιλοκομμένο άνηθο

Ειδικά εργαλεία: επεξεργαστής τροφίμων ή μπλέντερ, μαντολίνο κουζίνας* (προαιρετικά)

Προετοιμασία
Πλύντε τα κολοκυθάκια καλά κάτω από τρεχούμενο νερό και κόψτε και πετάξτε την κορυφή και βάση κάθε κολοκυθιού. Στη συνέχεια, κόψτε τα κατά μήκος, σε ισόπαχες λωρίδες 1 εκ. σε πάχος η κάθε μια, είτε χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο μαχαίρι είτε ένα μαντολίνο κουζίνας, το οποίο είναι πιο γρήγορο, πιο εύκολο και πιο ακριβές. Κόψτε τη πρώτη και τελευταία λωρίδα λίγο πιο λεπτή και πετάξτε τες. Δε θα χρειαστείτε τα κυρτά αυτά κομμάτια, διότι δε θα μπορούν να σταθούν οι πύργοι πάνω σε αυτά. Θα χρειαστείτε 20 λωρίδες από κολοκυθάκια για τους τέσσερις πύργους.

Φτιάξτε την μαρινάτα
Βάλτε όλα τα υλικά για την μαρινάτα μέσα σ' ένα βαζάκι μεσαίου μεγέθους με καπάκι, κλείστε το καπάκι σφιχτά και ανακινήστε καλά το βαζάκι ώστε να αναμειχθούν καλά όλα τα υλικά.
Εναλλακτικά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε έναν επεξεργαστή τροφίμων ή ένα μπλέντερ.

Τοποθετήστε τις λωρίδες κολοκυθιού σ' ένα μεγάλο, ρηχό μπωλ ή σ' ένα ταψί και περιχύστε τες με την μαρινάτα. Καλύψτε το μπωλ ή ταψί με πλαστική μεμβράνη και τοποθετήστε το στο ψυγείο. Αφήστε τις λωρίδες να μαριναριστούν για 3 ώρες.

Φτιάξτε το μείγμα τυριών
Τοποθετήστε όλα τα υλικά για το μείγμα τυριών στον επεξεργαστή τροφίμων ή μπλέντερ και αναμείξτε τα καλά μέχρι να έχετε ένα πηχτό, κρεμώδες μείγμα. Αδειάστε το σ' ένα μπωλ, καλύψτε το με πλαστική μεμβράνη και βάλτε το στο ψυγείο για να πήξει. Θα χρειαστεί 1 ώρα το πολύ.

Φτιάξτε το ντρέσινγκ
Τοποθετήστε όλα τα υλικά για το ντρέσινγκ στον επεξεργαστή τροφίμων ή μπλέντερ και αναμείξτε τα μέχρι να έχετε ένα ομογενές μείγμα. Ρίξτε το μέσα σε ένα βαζάκι ή μπωλ, καλύψτε το είτε με καπάκι είτε με πλαστική μεμβράνη και διατηρήστε το στο ψυγείο. Πριν το χρησιμοποιήσετε, ανακινήστε καλά το βαζάκι ή χτυπήστε το μείγμα με ένα σύρμα στο μπωλ.

Αφού περάσουν οι 3 ώρες μαριναρίσματος των λωρίδων κολοκυθιού, βγάλτε τες απ' το ψυγείο και στραγγίξτε τες βάζοντάς τες μέσα σε ένα σουρωτήρι**. Έπειτα ακουμπήστε τες πάνω σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας και στεγνώστε τες.




Φτιάξτε τους πύργους
Πάρτε μια λωρίδα κολοκυθιού και, χρησιμοποιώντας μια μικρή σπάτουλα ή ένα κουτάλι, απλώστε 1 1/2 - 2 κουταλιές σούπας από το μείγμα τυριών πάνω της, δημιουργώντας μια λεπτή στρώση, περίπου 1 εκ. σε πάχος. Πάρτε άλλη μια λωρίδα και απλώστε πάνω της μια λεπτή στρώση μείγματος τυριών. Πάρτε τη δεύτερη λωρίδα και τοποθετήστε την πάνω στην πρώτη. Συνεχίστε μέχρι να έχετε δημιουργήσει τέσσερις στρώσεις κολοκυθιού και μείγματος τυριών. Τοποθετήστε μια λωρίδα κολοκυθιού (χωρίς στρώση τυριών) στην κορυφή του πύργου και βάλτε τον σε μια πιατέλα σερβρίσματος ή σε ατομικό πιάτο, με τη βοήθεια μιας σπάτουλας.
Συνεχίστε να φτιάχνετε τους υπόλοιπους 3 πύργους.

Περιχύστε κάθε πύργο με το ντρέσινγκ και ολοκληρώστε γαρνίροντας κάθε πύργο με ξύσμα λεμονιού και ψιλοκομμένο άνηθο.

Σερβίρετε αμέσως.

Δε θα σας πρότεινα να φτιάξετε τους πύργους εκ των προτέρων γιατί υπάρχει η πιθανότητα να βγάλουν υγρά τα κολοκυθάκια και να τρέξουν πάνω στο μείγμα τυριών (ακόμα κι αν διατηρήσετε τους πύργους στο ψυγείο). Άλλωστε χρειάζονται μόνο 10 λεπτά για να τους φτιάξετε.

Σημείωση: το μείγμα τυριών μπορεί να φτιαχτεί από την προηγούμενη μέρα και να διατηρηθεί στο ψυγείο, κλεισμένο αεροστεγώς.
Την επόμενη μέρα, είχε μείνει λίγο από το μείγμα τυριών και το άπλωσα μέσα σε ένα σάντουϊτς αγγουριού. Ήταν πάρα πολύ νόστιμο.






*Το μαντολίνο κουζίνας είναι ένα εργαλείο κοπής με το οποίο μπορείτε να κόβετε λαχανικά και φρούτα σε μεγάλες, μικρές, λεπτές ή χοντρές φέτες, λωρίδες και μπαστουνάκια. Επίσης λειτουργεί και ως τρίφτης λαχανικών και μερικά από αυτά διαθέτουν και ρυθμιστή πάχους το οποίο είναι πολύ χρήσιμο.

**Είναι κρίμα να αφήσετε όλους αυτούς τους χυμούς της μαρινάτας να πάνε στράφι. Τους χρησιμοποίησα την επόμενη μέρα, ψήνοντας δυο φιλέτα ψαριού μέσα σ' αυτούς. Μπορείτε επίσης να τους χρησιμοποιήσετε και ως ντρέσινγκ σε μια πράσινη σαλάτα.