Friday, August 27, 2010

Εθισμός στα θαλασσινά

Η χειρότερη εποχή για να κρυολογήσει κανείς είναι το καλοκαίρι. Η ζέστη αφόρητη, ο ήλιος καίει, η παραλία σε περιμένει και συ πρέπει να μείνεις μέσα στο σπίτι με τη μύτη σου να τρέχει, τον λαιμό σου να πονάει, νιώθοντας αδυναμία κι εξάντληση. Όταν όλοι οι άλλοι πίνουν δροσιστικά ποτά και τρώνε παγωτά, εσύ το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα φλυτζάνι τσάι και μια ζεστή κοτόσουπα να σε ζεστάνει. Είναι απαίσια αίσθηση κι αυτοί που έχουν κρυολόγημα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού είναι λίγο άτυχοι. Ήμουν κι εγώ λίγο άτυχη.





Το χειρότερο ενός κρυολογήματος οποιαδήποτε εποχή του χρόνου είναι, τουλάχιστον για μένα, η προσωρινή απώλεια της αίσθησης της οσμής και της γεύσης. Είμαι σίγουρη πως εσείς που αγαπάτε τη μαγειρική (και το φαγητό) μπορείτε να με καταλάβετε. Πώς να μπορέσει κάποιος να μαγειρέψει αν δε μπορεί να μυρίσει ή να γευτεί αυτό που φτιάχνει; Είναι σα να οδηγείς με δεμένα μάτια. Είναι αδύνατον. Είναι εξοργιστικό.
Η περασμένη εβδομάδα, καθώς και οι αρχές αυτής, πέρασαν χωρίς καθόλου σοβαρό μαγείρεμα. Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι αλλά ξαφνικά, είχα και πάλι γεύση και οσμή. Ήμουν ευτυχής κι έτσι έκανα αυτό που κάνω πάντα όταν είμαι χαρούμενη, μαγείρεψα.





Ήθελα να μοιραστώ τη συνταγή αυτή μαζί σας από τις αρχές του καλοκαιριού αλλά όπως έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν, "πολλές οι συνταγές, λίγος ο χρόνος". Έχοντας το κρυολόγημα την περασμένη εβδομάδα και μη μπορώντας να γευτώ τίποτα, κατέληξα να ονειρεύομαι διάφορα φαγητά που θα ήθελα να απολαύσω κι αυτό εδώ μου ήρθε αυτόματα. Σαν ένας από τους σκύλους του Παβλόφ που ακούν τον ήχο του κουδουνιού, άρχισαν να μου τρέχουν τα σάλια. Κατάλαβα πως είχε έρθει η ώρα να μαγειρέψω αυτό το φαγητό. Το μυδοπίλαφο.





Πέρσι το καλοκαίρι, όταν ήμουν στην Αθήνα για να δω τους δικούς μου, πήγα για φαγητό με τη μητέρα μου σε μια καταπληκτική ψαροταβέρνα. Το φαγητό ήταν εξαιρετικό, συνοδευμένο από πολλή κουβέντα, πολύ κρασί και δύο εκπλήξεις. Δύο από τα καλύτερα πιάτα θαλασσινών που είχα δοκιμάσει ποτέ. Το πρώτο ήταν σπαγγέτι με γαρίδες και το δεύτερο μυδοπίλαφο.





Το μυδοπίλαφο είναι ένα παραδοσιακό ελληνικό πιάτο με το οποίο μεγάλωσα. Ήταν πάντα ένα από τα αγαπημένα μου φαγητά και συνήθιζα να ζαλίζω τη μητέρα μου ζητώντας της να μου το φτιάξει σχεδόν κάθε εβδομάδα. Είχα τρέλα με το ρύζι όπως και έναν εθισμό στα θαλασσινά. Λάτρευα τα μύδια κι αυτή η αγάπη δεν πρόκειται να σβήσει.





'Ετσι, εκείνη την ημέρα, όταν δοκίμασα το συγκεκριμένο μυδοπίλαφο, εμπνεύστηκα. Ήταν εξαίσιο. Η γεύση του έμοιαζε πολύ με αυτό που έφτιαχνε πάντα η μητέρα μου αλλά είχε κάτι παραπάνω. Είχε αυτό το κάτι που κάνει τον ουρανίσκο σου να ζωντανεύει. Την επόμενη μέρα σημείωσα ό,τι μπορούσα να θυμηθώ από το πιάτο, τις γεύσεις, τα υλικά, την υφή και μετά από λίγες ημέρες το έφτιαξα, προσθέτοντας τις δικές μου πινελιές. Βγήκε τέλειο. Ήταν το καλύτερο μυδοπίλαφο που είχα φτιάξει ποτέ και, τολμώ να πω, το καλύτερο που είχα φάει ποτέ. Ήμουν ενθουσιασμένη.





Αυτό είναι το μυδοπίλαφο που μοιράζομαι μαζί σας. Είναι το νοστιμότερο που θα δοκιμάσετε και δεν υπερβάλλω. Οι γεύσεις είναι λεπτές και γεμάτες, και μπορείτε να διακρίνετε όλη τη γλυκιά και πλούσια γεύση των μυδιών δίχως τα υπόλοιπα υλικά να την καλύπτουν αλλά να την συμπληρώνουν. Είναι μια κουταλιά από Μεσόγειο.





Κόκκινες και πράσινες πιπεριές, σκόρδο, πολύς άνηθος, φρέσκα κρεμμυδάκια, σταφίδες, ελαιόλαδο, κρασί. Το κρασί είναι το ίδιο σημαντικό σ' αυτό το πιάτο όσο τα μύδια και το ρύζι. Δεν είναι απαραίτητο να είναι ακριβό μα πρέπει να έχει καλή γεύση. Οι μεγάλοι σεφ λένε πως δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιείς κρασί στο φαγητό το οποίο δε σου αρέσει να πίνεις. Αν δεν είναι αρκετά καλό για να το πιείς, τότε δεν είναι αρκετά καλό για να μαγειρέψεις μ' αυτό.





Χρειάζεστε ένα ελαφρύ, λευκό ξηρό κρασί με υψηλή οξύτητα για το μυδοπίλαφο. Εγώ χρησιμοποίησα ένα υπέροχο κρασί της ελληνικής ποικιλίας Ασύρτικο. Είναι ένα ζωηρό κρασί που προέρχεται από το νησί της Σαντορίνης και είναι μοναδικό σε γεύση και ποιότητα λόγω του ότι τα σταφύλια καλλιεργούνται σε υφαιστειογενές έδαφος. Ένα άλλο κρασί που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είναι το Picpoul de Pinet. Είναι ένα ξεχωριστό γαλλικό κρασί από την περιοχή του Languedoc με αρωματική ευκρίνεια και μια μεταλλική χροιά. Αν και το Ασύρτικο ή το Picpoul de Pinet είναι οι καλύτερες επιλογές για αυτό το πιάτο, είναι λίγο ακριβά και ίσως δυσεύρετα. Η ασφαλέστερη εναλλακτική λύση είναι ένα καλό Sauvignon Blanc.






Αυτό το πιάτο είναι ελαφρύ και διακριτικό, τέλεια ισορροπημένο, γεμάτο αρώματα και γεύσεις της θάλασσας. Η γλύκα της σταφίδας και της πιπεριάς, η δύναμη του σκόρδου, η φρεσκάδα του άνηθου και των κρεμμυδιών, τα ζουμερά μύδια καθώς και η λουλουδάτη μυρωδιά του κρασιού δίνουν στο πιάτο μια ασύγκριτη γεύση. Η υφή είναι φανταστική συνδυάζοντας το υγρό, σπυρωτό ρύζι και κουκουνάρια με τα εύχυμα, παχουλά μύδια και τις ζουμερές, μαλακές σταφίδες. Τα χρώματα είναι θαυμάσια, με τα πράσινα και τα κόκκινα των λαχανικών, το κίτρινο, πορτοκαλί και ασπρουλό των μυδιών και το μπλε-μαύρο από τα κελύφη τους.





Το μυδοπίλαφο είναι ιδανικό για ένα καλοκαιρινό δείπνο με φίλους, για ένα οικογενειακό γεύμα ή ακόμα κι ένα δείπνο για δυο. Ασφαλώς θα πρέπει να το συνοδεύσετε με το ίδιο κρασί που χρησιμοποιήσατε για να μαγειρέψετε το πιάτο. Συμπληρώστε το τραπέζι σας σερβίροντας μια ντοματοσαλάτα πασπαλισμένη απλόχερα με ρίγανη και βουτηγμένη σε μπόλικο ελαιόλαδο και ξίδι από κόκκινο κρασί όπως και αρκετό φρέσκο ψωμί.










Ελληνικό Μυδοπίλαφο

Τα μύδια που θα χρησιμοποιήσετε για το πιάτο αυτό θα πρέπει να είναι με το κέλυφος (δηλαδή ζωντανά), κατά προτίμηση φρέσκα αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και αυτά που πωλούνται σε πακέτα γεμισμένα με νερό. Μην αγοράσετε τα καθαρισμένα, χωρίς κέλυφος μύδια ή κατεψυγμένα (δηλαδή πεθαμένα) γιατί η συνταγή δε θα είναι η ίδια αλλά ούτε και το αποτέλεσμα.

Θα χρειαστείτε 1 κιλό μύδια για το μυδοπίλαφο αλλά καλό είναι να αγοράσετε περισσότερα, γύρω στο 1 ½ κιλό. Μερικά από τα μύδια θα έχουν σπασμένο κέλυφος κι άλλα θα είναι πεθαμένα επομένως δε θα μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε. Αυτή τη φορά αγόρασα 2 κιλά κι απ' αυτά χρησιμοποίησα μόνο 1.050 κιλά. Δυστυχώς τυχαίνει.

Αν δε μπορείτε να βρείτε φρέσκια πιπεριά Φλωρίνης τότε χρησιμοποιήστε μια κοινή κόκκινη πιπεριά.

Παρεμπιπτόντως, γνωρίζατε ότι τα μύδια που έχουν σάρκα με πορτοκαλί χρώμα είναι θηλυκά ενώ αυτά που έχουν ασπρουλό χρώμα είναι αρσενικά;






Μερίδες: 6-8 κυρίως πιάτα

Υλικά

για τα μύδια
1 κιλό μύδια με το κέλυφος
80 ml λευκό ξηρό κρασί
3 κουταλιές σούπας νερό

για το πιλάφι
75 ml ελαιόλαδο
6 φρέσκα κρεμμυδάκια, όχι τα σκούρα πράσινα φύλλα, κομμένα σε ροδέλες
3 σκελίδες σκόρδο μεσαίου μεγέθους, πολύ ψιλοκομμένες
1 μεγάλη κόκκινη φρέσκια πιπεριά Φλωρίνης (ή ½ μεγάλη κοινή κόκκινη πιπεριά), πολύ ψιλοκομμένη
½ μεγάλη, πράσινη πιπεριά, πολύ ψιλοκομμένη
50 γρ. (¼ κούπας) κουκουνάρια
700 γρ. ρύζι άσπρο μακρύκοκκο
270 ml ζουμί από τα μύδια (αν σας βγει περισσότερο, προσθέστε λιγότερο νερό)
200 ml λευκό ξηρό κρασί
80 γρ. (½ κούπα) σταφίδες ξανθές
1.070 ml καυτό νερό (*δείτε σημείωση μέσα στη συνταγή)
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
15 γρ. (½ κούπα) άνηθο, ψιλοκομμένο συν λίγο έξτρα για το γαρνίρισμα των πιάτων


Ειδικά εργαλεία: σουρωτήρι, λεπτό κόσκινο, τουλπάνι, βουρτσάκι για το καθάρισμα των μυδιών


Προετοιμασία

Καθάρισμα των μυδιών
Είμαι πολύ σχολαστική στο καθάρισμα των θαλασσινών.
Τοποθετήστε τα μύδια σε ένα μεγάλο σουρωτήρι και ξεπλύντε τα πολύ καλά κάτω από τρεχούμενο νερό για 3-4 λεπτά ώστε να φύγουν η άμμος και οι ακαθαρσίες. Πετάξτε όποιο μύδι έχει σπασμένο κέλυφος.
Θα παρατηρήσετε ότι υπάρχουν μύδια που το κέλυφός τους είναι ερμητικά κλειστό και άλλα που το κέλυφός τους είναι ανοιχτό. Τα μύδια των οποίων το κέλυφος είναι κλειστό είναι ασφαλή να τα κρατήσετε. Χτυπήστε ελαφρά το κέλυφος των μυδιών που είναι ανοιχτά και αν κλείσουν, τότε κρατήστε τα. Αν όχι, πετάξτε τα. Είναι πεθαμένα.
Πιάστε και τραβήξτε προς τα έξω το γένι (βύσσο) κάθε μυδιού. Ο βύσσος είναι μια μάζα από σκληρές, σκουρόχρωμες ίνες που προεξέχουν ανάμεσα από τα δύο τμήματα του κελύφους του μυδιού. Τα μύδια (όπως και άλλα μαλάκια) χρησιμοποιούν το βύσσο για να προσκολληθούν σε πέτρες ή άλλα αντικείμενα στο βυθό της θάλασσας.
Αν έχετε πρόβλημα να τραβήξετε το γένι με γυμνά χέρια, τότε χρησιμοποιήστε ένα μαχαίρι για να σας βοηθήσει στο τράβηγμα. Τρίψτε καλά τα κελύφη των μυδιών με μια βούρτσα, αφαιρώντας τυχόν πεταλίδες που είναι προκολλημένες επάνω. Έπειτα ξεπλύντε τα ξανά και αφήστε τα μέσα στο σουρωτήρι.
Διαβάστε εδώ ακόμα πιο αναλυτικές οδηγίες για το καθάρισμα μυδιών.

Μαγείρεμα των μυδιών
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα με βαρύ πάτο, ρίξτε τα μύδια, το κρασί και το νερό. Ανάψτε τη φωτιά στο μέτριο προς δυνατό και κλείστε το καπάκι της κατσαρόλας. Μόλις αρχίσει να βγαίνει ατμός από τα πλαϊνά του καπακιού, κατεβάστε τη φωτιά στο μέτριο, ανακινήστε ελαφρά την κατσαρόλα και αχνίστε τα μύδια για 5 λεπτά περίπου ή μέχρι να ανοίξουν τα κελύφη τους. Ανακινείτε την κατσαρόλα κάθε 1 λεπτό περίπου, έτσι ώστε τα μύδια να ψηθούν ομοιόμορφα. Μην ανακινείτε την κατσαρόλα με δύναμη γιατί μπορεί να σπάσουν τα κελύφη. Προσέξτε μην παραψήσετε τα μύδια γιατί θα στεγνώσουν και θα γίνουν σα λάστιχο. Πρέπει να είναι ζουμερά.

Στραγγίστε τα μύδια και κρατήστε το ζουμί. Πετάξτε τυχόν μύδια που το κέλυφός τους δεν άνοιξε όταν τα αχνίσατε. Αφήστε τα μύδια στην άκρη.
Τοποθετήστε το τουλπάνι μέσα σε ένα λεπτό κόσκινο και πάνω από ένα μεγάλο μπωλ. Χύστε μέσα το υγρό ώστε να καθαριστεί από τυχόν άμμο και ακαθαρσίες. Αφήστε το ζουμί στην άκρη.

Μαγείρεμα του πιλαφιού
Σε μια άλλη μεγάλη κατσαρόλα με βαρύ πάτο, ζεστάνετε το ελαιόλαδο σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Προσθέστε τα φρέσκα κρεμμυδάκια και το σκόρδο και σωτάρετε για 3 λεπτά για να μαλακώσουν. Προσθέστε τις ψιλοκομμένες πιπεριές και σωτάρετε για 4 λεπτά. Έπειτα ρίξτε το κουκουνάρι και σωτάρετε για 3 λεπτά. Ρίξτε το ρύζι κι ανακατέψτε το καλά μέσα στην κατσαρόλα για να καλυφθεί με το λάδι και τα λαχανικά. Σωτάρετέ το για 3-4 λεπτά και προσθέστε το ζουμί των μυδιών, το κρασί, το νερό, τις σταφίδες, αλάτι και πιπέρι. Ανακατέψτε καλά και αφήστε να πάρει μια βράση. Μόλις πάρει βράση, χαμηλώστε αμέσως τη φωτιά στο πολύ χαμηλό, κλείστε το καπάκι κι αφήστε να ψηθεί.

* Σημείωση: Η αναλογία των υγρών και του ρυζιού είναι συνήθως 2:1 κούπες (στη συγκεκριμένη συνταγή έχουμε γύρω στις 7 κούπες υγρών για 3 ½ κούπες ρύζι), ή προσθέστε όσο υγρό χρειάζεται το συγκεκριμένο είδος ρυζιού που χρησιμοποιείτε (συνήθως αναγράφεται στο πακέτο). Σε περίπτωση που έχετε λγότερο ζουμί μυδιών από αυτό που είχα εγώ, συμπληρώστε με επιπλέον νερό.

Μετά από 20-25 λεπτά, το ρύζι θα είναι σχεδόν έτοιμο. Ανοίξτε το καπάκι και δοκιμάστε μήπως θέλει λίγο ακόμα αλατοπίπερο. Προσθέστε τον ψιλοκομμένο άνηθο και τα μύδια κι ανακατέψτε καλά αλλά προσεκτικά ώστε να μη σπάσουν τα κελύφη των μυδιών. Κλείστε το καπάκι κι αφήστε να ψηθεί το ρύζι μέχρι να απορροφηθούν όλα τα υγρά (άλλα 10-15 λεπτά). Στο τέλος θα πρέπει να έχετε ένα ρύζι το οποίο είναι αφράτο, υγρό αλλά σπυρωτό, όχι σαν λαπάς αλλά όχι και al dente.

Όταν είναι έτοιμο το μυδοπίλαφο, αφαιρέστε το καπάκι και τοποθετήστε πάνω από την κατσαρόλα μια καθαρή πετσέτα κουζίνας η οποία θα απορροφήσει τους υδρατμούς. Αφήστε την εκεί για 10 λεπτά, έπειτα αφαιρέστε την και σερβίρετε το μυδοπίλαφο. Δεν πρέπει να φαγωθεί όταν είναι καυτό αλλά ζεστό.

Ρίξτε πάνω από κάθε πιάτο λίγο επιπλέον ψιλοκομμένο άνηθο.

Το μυδοπίλαφο είναι ακόμα πιο νόστιμο την επόμενη μέρα καθώς όλες οι γεύσεις είχαν χρόνο να ενωθούν.





Friday, August 20, 2010

Η επιλογή

Τις τελευταίες δυο εβδομάδες είχαμε επισκέπτες. Η αδερφή του φίλου μου με τον άντρα της και τα δυο κοριτσάκια τους ήρθαν στην Ολλανδία για πρώτη φορά. Είμαστε πάντα τόσο χαρούμενοι όταν οι οικογένειές μας έχουν την ευκαιρία να μας επισκεφθούν. Τους βλέπουμε μια φορά, άντε δυο φορές το χρόνο και αυτό σίγουρα δεν είναι αρκετό.





Το καλύτερο με αυτές τις επισκέψεις είναι το ότι μας δίνεται η ευκαιρία να ξεναγήσουμε τους δικούς μας στην Ολλανδία και παράλληλα να ανακαλύψουμε κι εμείς μέρη και αξιοθέατα που τόσο καιρό μας είχαν ξεφύγει ή που απλά αμελούσαμε να επισκεφθούμε. Αυτό ακριβώς συνέβει κατά τη διάρκεια των περασμένων δυο εβδομάδων. Ο Σ κι εγώ ήμασταν ταυτόχρονα ξεναγοί και τουρίστες. Αυτός κι αν είναι συνδυασμός.





Αυτή η μικρή χώρα που ονομάζουμε σπίτι μας τα τρία τελευταία χρόνια έχει πολλά να προσφέρει. Ίσως δεν είναι το καλύτερο μέρος για να περάσει κανείς τις καλοκαιρινές του διακοπές καθώς οι παραλίες και η θάλασσα δεν είναι ιδανικές κι ο καιρός κάθε λίγο και λιγάκι χαλάει, αλλά υπάρχει κάτι για όλους εδώ.





Στο Ρόττερνταμ μπορείτε να δείτε τα πιο ασυνήθιστα κυβικά σπίτια (Kubuswoning), τα οποία χτίστηκαν το 1984. Όντας μέσα σε ένα απ' αυτά είναι εξαιρετικά περίεργο και εντελώς αποπροσανατολιστικό. Με έπιασε ζαλάδα όταν κοίταξα έξω από το παράθυρο και μου φάνηκε πολύ παράξενο το πώς καταφέρνουν οι άνθρωποι που μένουν εκεί να ζουν μια φυσιολογική ζωή. Υποθέτω πως όλα συνηθίζονται με τον καιρό.





Στην ίδια πόλη, με τους τεράστιους ουρανοξύστες και το μεγαλύτερο λιμάνι της Ευρώπης, μπορείτε ν' ανεβείτε στον πύργο Euromast και να θαυμάσετε μια πανοραμική θέα του Ρόττερνταμ από 185 μέτρα ύψος. Αυτό μπορεί να μην ακούγεται πολύ ψηλά για κάποιον που ζει για παράδειγμα στη Νέα Υόρκη αλλά εδώ ψηλότερα δε γίνεται. Η μέρα που πήγαμε στο Euromast ήταν δυστυχώς, αλλά όχι περιέργως, βροχερή και μουντή κι έτσι η θέα μας ήταν περιορισμένη. Εξακολουθούσε όμως να σου κόβει την ανάσα. Λένε ότι σε μια καθαρή μέρα μπορείς να δεις και μέχρι το Βέλγιο.





Στο Άμστερνταμ, ένα από τα καλύτερα μέρη για να επισκεφθεί όποιος έχει παιδιά, είναι ο ζωολογικός κήπος Artis. Έχω πάει ήδη τρεις φορές (και, υπόψιν, δεν έχω παιδιά) και δε χορταίνω να βλέπω όλα τα αξιαγάπητα ζώα. Περιττό να πω πως οι ανηψιές του Σ ήταν εκστασιασμένες.
Για τους ενήλικες, υπάρχουν όλων των ειδών τα μουσεία. Δεν ξέρω τί συμβαίνει με τους Ολλανδούς αλλά έχουν μουσεία για τα πάντα. Το πιο παράξενο απ' όλα είναι το μουσείο τσαντών κι αν και είμαι μια τυπική γυναίκα που τρελαίνεται για τσάντες, αυτό το μουσείο μου φαίνεται λίγο υπερβολικό.





Η ολλανδική ύπαιθρος είναι εκπληκτική. Απέραντα λιβάδια και δέντρα σε κάθε απόχρωση του πράσινου που μπορείτε να φανταστείτε, αγελάδες που μασουλάνε χορτάρι και πρόβατα που βόσκουν, χαριτωμένα πόνι και πανύψηλα, μεγαλοπρεπή άλογα που καλπάζουν ελεύθερα—αυτές είναι τόσο περίεργες εικόνες για ένα κορίτσι της πόλης σαν και μένα όπως και για τα μικρά τερατάκια που μας επισκέφθηκαν από την Αθήνα. Ήταν και οι δυο ενθουσιασμένες με όλα αυτά που έβλεπαν κι εγώ φυσικά μοιραζόμουν τη χαρά τους. Το μόνο που μου έλειψε ήταν ένα βουνό. Στην Ολλανδία δεν υπάρχει ούτε λόφος.





Περάσαμε υπέροχα όχι μόνο όσο ήμασταν έξω, αλλά και στο σπίτι—ειδικά γύρω από το τραπέζι του φαγητού. Αυτές τις δυο εβδομάδες έπεσε πολύ μαγείρεμα. Όντας συνηθισμένη να μαγειρεύω μονάχα για δυο άτομα, τώρα είχα να ταΐσω άλλα τέσσερα πεινασμένα στόματα κι ήμουν τρισευτυχισμένη. Τα γλυκά είναι η αδυναμία των μελών της οικογένειας του Σ επομένως υπήρχαν κάθε είδους γλυκίσματα στο σπίτι. Έφτιαξα διάφορα κέικ, σοκολατένιες τάρτες, μάνγκο τιραμισού, cupcakes και μάφινς. Ευτυχώς που πριν λίγο καιρό είχα αγοράσει το ροζ KitchenAid μου το οποίο με έβγαλε ασπροπρόσωπη.





Αφού εμείς απολαύσαμε τόσο πολύ όλα αυτά τα γλυκά, ήθελα φυσικά να τα μοιραστώ και μαζί σας. Άφησα την επιλογή στα χέρια σας κι εσείς επιλέξατε το Μάνγκο Τιραμισού. Για να πω την αλήθεια, αυτό ήθελα κι εγώ να επιλέξετε γιατί είναι πεντανόστιμο. Κι αυτό το λέει κάποια που είναι παντελώς εθισμένη στη σοκολάτα. (Σε εσάς που προτιμήσατε τη σοκολατένια τάρτα υπόσχομαι πως και αυτή η συνταγή θα κάνει την παρουσία της στο μπλογκ κάποια στιγμή).





Το μάνγκο είναι ένα τόσο εύγεστο φρούτο το οποίο σπάνια χρησιμοποιούσα στη μαγειρική ή ζαχαροπλαστική πριν μετακομίσω στην Ολλανδία. Το είχα δοκιμάσει μόνο μια ή δυο φορές και ήταν πάντα πολύ ακριβό και σπάνιο να το βρω στην Ελλάδα. Όταν ήρθα εδώ όμως, όπου το μάνγκο ήταν τόσο εξωτικό όσο και το πορτοκάλι με αποτέλεσμα η τιμή τους να είναι σχεδόν ίδια, ανακάλυψα αυτό το απολαυστικό φρούτο, χρησιμοποιώντας το κυρίως σε ταϋλανδέζικα φαγητά και σαλάτες και σε ποικίλα επιδόρπια, όπως αυτό εδώ.





Μάνγκο, σμέουρα, σπόροι βανίλιας, τυρί μασκαρπόνε, μπισκότα σαβαγιάρ, λικέρ Grand Marnier (όλα έχουν καλύτερη γεύση όταν τους προσθέσεις και λίγο ποτό, δε συμφωνείτε;). Τα καλύτερα συστατικά δίνουν και το καλύτερο αποτέλεσμα. Δε χρειάζεται ψήσιμο, το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο χώρο στο ψυγείο σας για να σφίξει η τούρτα. Στρώσεις από σαβαγιάρ βουτηγμένα σε Grand Marnier και φρέσκο χυμό πορτοκαλιού, φέτες μάνγκο και κρέμα μασκαρπόνε με βανίλια, με μια κορυφή γεμάτη φέτες μάνγκο και μια θεσπέσια σάλτσα σμέουρου να στάζει από πάνω—το τέλεια καλοκαιρινό, φρουτώδες, ελαφρύ και δροσιστικό επιδόρπιο.





Η γλυκύτητα του μάνγκο ταιριάζει απόλυτα με την οξεία γεύση της σάλτσας σμέουρου και την πλούσια γεύση της κρέμας μασκαρπόνε με βανίλια. Μοιάζει με μια γλυκιά καλοκαιρινή τάρτα και τα χρώματα είναι απίστευτα ζωντανά. Θες να βουτήξεις μέσα. Η νίξη πορτοκαλιού από τα υγρά σαβαγιάρ και η καθαρή δριμύτητα του λικέρ ισορροπούν άψογα γευστικά. Η αφράτη υφή του τιραμισού αυτού και η αέρινη ποιότητά του το καθιστούν ως το απόλυτο καλοκαιρινό γλύκισμα που πρέπει οπωσδήποτε να γευτείτε.











Μάνγκο Τιραμισού με Σάλτσα Σμέουρου
Προσαρμοσμένη από το Delicious

Όπως με όλες τις συνταγές για τιραμισού έτσι κι αυτή περιέχει ωμό αβγό. Φροντίστε να προμηθευτείτε τα πιο φρέσκα αβγά που μπορείτε να βρείτε.
Να σας υπενθυμίσω πως το ωμό αβγό δεν πρέπει να καταναλώνεται από εγκύους, βρέφη, άτομα που έχουν πρόβλημα με το ανοσοποιητικό τους σύστημα και ηλικιωμένους.

Αυτή είναι μια αρκετά εύκολη και γρήγορη συνταγή αλλά να έχετε υπόψη σας ότι το τιραμισού πρέπει να παραμείνει στο ψυγείο για μερικές ώρες ώστε να σφίξει. Είναι καλύτερο να το προετοιμάσετε το πρωί, αν θέλετε να το έχετε έτοιμο για μετά το δείπνο.

Για να γίνει αυτό το τιραμισού φιλικό προς τα παιδιά απλώς αντικαταστήστε το λικέρ Grand Marnier με επιπλέον χυμό πορτοκαλιού.

Σκεφτόμουν ότι οι γεύσεις του γλυκού αυτού θα ταίριαζαν πάρα πολύ με καθαρισμένα, σφιχτά, γλυκά νεκταρίνια ή ροδάκινα αντί για μάνγκο. Θα το φτιάξω κάποια στιγμή και θα σας ενημερώσω για το αποτέλεσμα.






Γίνεται 1 τιραμισού / 10 κομμάτια

Υλικά

για το τιραμισού
1 κλωναράκι βανίλιας
450 γρ. τυρί μασκαρπόνε
500 ml κρέμα γάλακτος
40 γρ. ζάχαρη άχνη
2 κρόκους αβγών μεσαίου μεγέθους
125 ml λικέρ Grand Marnier
130 ml χυμό πορτοκάλι, φρεσκοστυμμένο (χυμός από 2 μεγάλα πορτοκάλια)
270 γρ. μπισκότα σαβαγιάρ
3 μεγάλα, ώριμα μάνγκο (350-400 γρ. το καθένα), καθαρισμένα και κομμένα σε φέτες* με πάχος 0.5 εκ.
1 κουταλιά βούτυρο για το βουτύρωμα της φόρμας

για τη σάλτσα σμέουρου
2 κουταλιές σούπας νερό
55 γρ. ζάχαρη
250 γρ. φρέσκα σμέουρα (ή κατεψυγμένα)
2 κουταλιές σούπας χυμό λεμονιού, φρεσκοστυμμένο (χυμός από 1 λεμόνι)

Μερικά επιπλέον σμέουρα και φέτες μάνγκο για το γαρνίρισμα (προαιρετικά)

Ειδικά εργαλεία: στρογγυλή φόρμα για κέικ με αποσπώμενη βάση διαμέτρου 23 εκ. και ύψους τουλάχιστον 7 εκ., μίξερ χειρός (ή μίξερ με βάση), μικρός επεξεργαστής τροφίμων, λεπτό κόσκινο


Προετοιμασία

για το τιραμισού
Βουτυρώστε τον πάτο της φόρμας και τοποθετήστε από πάνω ένα στρογγυλό κομμάτι λαδόκολλας.

Κόψτε με ένα μαχαίρι το κλωναράκι βανίλιας στη μέση κατά μήκος και, χρησιμοποιώντας την μεριά του μαχαιριού που δεν κόβει, αποξύστε τους σπόρους και τοποθετήστε τους σε ένα μεγάλο μπωλ (ή στο μπωλ του μίξερ βάσης). Προσθέστε το τυρί μασκαρπόνε, την κρέμα γάλακτος, την άχνη ζάχαρη και τους κρόκους. Χτυπήστε τα με το μίξερ χειρός (ή με το εξάρτημα 'φτερό' του μίξερ βάσης) μέχρι να έχετε μια πηχτή κρέμα.

Σε ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, ανακατέψτε το Grand Marnier και το χυμό πορτοκαλιού. Πάρτε τα μισά σαβαγιάρ και ξεκινήστε να τα βυθίζετε ένα-ένα στο υγρό μείγμα κι έπειτα να τα τοποθετείτε στον πάτο της φόρμας. Προσέξτε να μη μουλιάσετε τα σαβαγιάρ για πολλή ώρα γιατί θα διαλυθούν. Χρειάζονται μόνο μερικά δευτερόλεπτα. Όταν η βάση της φόρμας έχει καλυφθεί από μια στρώση σαβαγιάρ, απλώστε από πάνω το 1/3 από το μείγμα κρέμας μασκαρπόνε με βανίλια κι από πάνω τοποθετήστε μια στρώση φέτες μάνγκο, χρησιμοποιώντας το 1/3 των φετών.


Επαναλάβετε τη διαδικασία βουτώντας τα υπόλοιπα σαβαγιάρ στο υγρό μείγμα και δημιουργώντας μια στρώση μπισκότου. Από πάνω απλώστε 1/3 της κρέμας μασκαρπόνε με βανίλια και έπειτα 1/3 φέτες μάνγκο. Ρίξτε το υπόλοιπο 1/3 κρέμας μασκαρπόνε με βανίλια πάνω από το μάνγκο και κρατήστε τις υπόλοιπες φέτες μάνγκο για να διακοσμήσετε την κορυφή της τούρτας.

Καλύψτε το γλυκό με πλαστική μεμβράνη και τοποθετήστε το στο ψυγείο για τουλάχιστον 2 ώρες. Θα σας πρότεινα να το αφήσετε για 4 ώρες στο ψυγείο.

για τη σάλτσα σμέουρου
Εντωμεταξύ φτιάξτε τη σάλτσα σμέουρου. Βάλτε το νερό και τη ζάχαρη σ' ένα μικρό κατσαρολάκι σε μέτρια φωτιά. Ανακατέψτε μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και αφαιρέστε το κατσαρολάκι απ' τη φωτιά. Αφήστε να κρυώσει λίγο το σιρόπι κι έπειτα ρίξτε το μέσα σ' ένα μικρό επεξεργαστή τροφίμων μαζί με τα σμέουρα και το χυμό λεμονιού. Επεξεργαστείτε τα μέχρι να έχετε ένα λείο πουρέ. Περάστε τον πουρέ από ψιλό κόσκινο για να απαλλαγείτε από τα σποράκια και βάλτε τη σάλτσα σμέουρου στο ψυγείο αφού πρώτα την καλύψετε με πλαστική μεμβράνη.


Μπορείτε να φτιάξετε τη σάλτσα σμέουρου 3 μέρες πριν και να την διατηρήσετε στο ψυγείο.

Σερβίρισμα
Για να σερβίρετε το τιραμισού, αφαιρέστε τα πλαϊνά τοιχώματα της φόρμας προσεκτικά. Μπορείτε επίσης να αφαιρέσετε και τη βάση τοποθετώντας το γλυκό σε μια πιατέλα ή μπορείτε να το αφήσετε πάνω στη βάση της φόρμας.

Πριν κόψετε το τιραμισού, διακοσμήστε το προσθέτoντας από πάνω τις υπόλοιπες φέτες μάνγκο. Κόψτε το σε κομμάτια και περιχύστε κάθε κομμάτι με τη σάλτσα σμέουρου.

Γαρνίρετε κάθε πιάτο με λίγα φρέσκα σμέουρα ή μια-δυο φέτες μάνγκο αν θέλετε.

Διατηρήστε το τιραμισού στο ψυγείο, καλυμμένο με πλαστική μεμβράνη, για 3 ημέρες.


*Δε χρειάζεται ν' ανησυχείτε για το αν οι φέτες μάνγκο είναι τέλεια κομμένες. Τουλάχιστον όχι για τα 2/3 αυτών που θα μπουν στο εσωτερικό του τιραμισού. Το υπόλοιπο 1/3 των φετών μπορείτε να τις κόψετε λίγο πιο προσεκτικά εφόσον αυτές θα είναι που θα διακοσμήσουν το γλυκό σας.




Wednesday, August 11, 2010

Αποφάσεις

Κυβικά σπίτια και απέραντες πεδιάδες. Νερόμυλοι και θέα μιας υπερσύγχρονης πόλης από 185 μέτρα ύψος. Πλήθος ανθρώπων και άγρια ζώα της ζούγκλας. Το να ξεναγείς κάποιον στην Ολλανδία είναι περιπετειώδες, διασκεδαστικό και μερικές φορές λίγο ριψοκίνδυνο. Όλα είναι καλύτερα όταν έχεις ένα κομμάτι κέικ...

...ή τιραμισού ή τάρτας.






Μάνγκο ή σοκολάτα; Κρέμα με άρωμα βανίλιας ή κρέμα κακάο σαν μους; Ψήσιμο στο φούρνο ή όχι; Αυτά είναι τα ερωτήματα. Όχι για μένα, για εσάς. Εγώ τα έφτιαξα, τα δοκίμασα, τα λάτρεψα.





Θα επιστρέψω σε μια εβδομάδα περίπου με τη συνταγή ενός από τα δυο αυτά γλυκά. Θέλετε να επιλέξετε εσείς ποιό;

Sunday, August 1, 2010

Καρπούζι + Αλκοόλ x 2 = ?

Εντάξει λοιπόν, θα το πω καθαρά και ξάστερα. Λατρεύω τα κοκτέιλ. Λατρεύω την εμφάνισή τους, τη γεύση τους (όχι όλων), λατρεύω τον τρόπο που σερβίρονται—κομμάτια φρούτων να ταλαντεύονται πάνω στο χείλος του ποτηριού, πολύχρωμα καλαμάκια, άκρες ποτηριών να είναι καλυμμένες με αλμυρούς ή γλυκούς κόκκους δίνοντας στο στόμα μια πρόγευση για το τί θα επακολουθήσει. Αλλά περισσότερο απ' όλα, μου αρέσει η ιδέα του κοκτέιλ.





Με το άκουσμα και μόνο της λέξης κοκτέιλ, το μυαλό μου ταξιδεύει σε ζεστές νύχτες καλοκαιριού γεμάτες με μουσικές που παίζουν στο παρασκήνιο, ήχοι από παγάκια που μαλώνουν μέσα σε ψηλά ποτήρια, δυνατά γέλια, γλυκά συνωμοτικοί ψίθυροι, γυμνά πόδια που χτυπούν απαλά σε κρύα πατώματα και φίλοι να κάνουν πρόποση στις ωραίες τους στιγμές.





Οινοπνευματώδες ποτό αναμιγμένο με υλικά που του προσδίδουν ποικίλες γεύσεις—αυτός είναι ο επίσημος ορισμός της λέξης κοκτέιλ. Σ' αυτό λοιπόν μπορεί να προστεθούν τροπικά φρούτα, μέλι, βανίλια, ελιές, καφές, καραμέλα ή διάφορα βότανα. Αυτή είναι η ομορφιά του κοκτέιλ. Οι άπειροι συνδυασμοί που είναι δυνατόν να προκύψουν από την ανάμειξη διαφορετικών αλκοολούχων ποτών με γλυκά, ξινά, πικάντικα ή πικρά συστατικά καταλήγοντας στην επινόηση πρωτότυπων και απολαυστικών ποτών. Και αυτή είναι η τέχνη και επιστήμη της μιξολογίας.





Ο καθένας από εμάς έχει ένα ποτό ή κοκτέιλ που προτιμά κι εγώ αν και δε πίνω πολύ, συνήθως ένα ποτήρι κρασί με το φαγητό ή μια μπύρα, τα κοκτέιλ είναι η μοναδική μου αλκοολούχα αδυναμία. Τα φρουτώδη, γλυκά κοκτέιλ είναι ιδανικά για το γούστο μου δεδομένου ότι δε μου αρέσουν οι πολύ πικρές ή ξινές γεύσεις στα ποτά. Έτσι, η προσθήκη καρπουζιού σε ένα ντάκιρι (daiquiri) ή μια μαργαρίτα είναι για μένα τελειότητα.





Το καρπούζι είναι το αγαπημένο μου καλοκαιρινό φρούτο. Πάντα ήταν. Μέχρι τα έντεκα με δώδεκά μου χρόνια, περνούσα ένα μήνα περίπου κάθε καλοκαίρι στην Κρήτη, στο Καστέλι, ένα χωριό έξω απ' τα Χανιά. Από εκεί ήταν ο άντρας της θείας μου. Η Κρήτη είναι γνωστή, μεταξύ άλλων, και για τα καρπούζια της. Πελώρια, ζουμερά, αρωματικά, έντονα κόκκινα με κατάμαυρους σπόρους καρπούζια. Η μητέρα του θείου μου ήταν αγρότισσα που καλλιεργούσε αυτά τα μεγαλοπρεπή καρπούζια και πάντα μας περίμενε με ανυπομονησία να την επισκεφθούμε για να μας προσφέρει τα πανέμορφα φρούτα της. Ήταν πολύ περήφανη γι' αυτά.





Καθόμασταν όλοι κάτω από τη σκιά μιας τεράστιας συκιάς που βρισκόταν στη μέση της αυλής της. Λίγο πιο πέρα υπήρχε μια πελώρια στοίβα με καρπούζια κι εκείνη διάλεγε ένα προσεκτικά, το έκοβε στη μέση με ένα τεράστιο κουζινομάχαιρο, αφαιρώντας την καρδιά και δίνοντάς μας να την γευτούμε. Το υπόλοιπο, χωρίς δεύτερη σκέψη, το πέταγε στις κότες που έτρεχαν γύρω γύρω στην αυλή σαν τρελές, καταβροχθίζοντάς το στο λεπτό. Έπειτα συνέχιζε την ίδια διαδικασία με το επόμενο καρπούζι και με το επόμενο μέχρι που δεν αντέχαμε να φάμε άλλο.





Φυσικά δε μπορώ να βρω αυτά τα εύχυμα καρπούζια στην Ολλανδία, έτσι συμβιβάζομαι με ό,τι είναι διαθέσιμο. Οφείλω να ομολογήσω πως τα καρπούζια που βρίσκω δεν είναι και τόσο άσχημα κι αυτό που ανακάλυψα εδώ, είναι τα άσπορα καρπούζια. Ποτέ δε ήξερα την ύπαρξή τους, μέχρι που μετακόμισα στην Ολλανδία. Περιέχουν μερικά άσπρα κουκούτσια, τα οποία όμως είναι πολύ μικρά και μαλακά κι έτσι δεν είναι απαραίτητο να αφαιρούνται. Κι αυτό είναι που τα κάνει ιδανικά για κοκτέιλ.





Ντάκιρι και Μαργαρίτα αρωματισμένα με καρπούζι είναι δυο από τα αγαπημένα μου κοκτέιλ. Ok, είσαστε έτοιμοι να ζαλιστούμε; Αυτά τα κοκτέιλ μπορεί να σας φαίνονται λίγο κοριτσίστικα αλλά πιστέψτε με, αρέσουν και στον αντρικό πληθυσμό. Ξέρω τί σας λέω. Το ντάκιρι είναι ένα μείγμα από ρούμι, Triple Sec (λικέρ με γεύση πορτοκάλι), χυμό λάιμ, καρπούζι και ζάχαρη. Η μαργαρίτα είναι ένα μείγμα από τεκίλα, Triple Sec, χυμό λάιμ και καρπούζι. Δε θα μπορούσαν να είναι πιο απλά. Το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα μπλέντερ και μπόλικο πάγο κι είσαστε έτοιμοι να φτιάξετε μερικά κοκτέιλ.





Αυτά τα κοκτέιλ είναι ελαφρώς γλυκά, ιδίως το ντάκιρι το οποίο περιέχει λίγη ζάχαρη, και σφύζουν από έντονη γεύση καρπουζιού. Η γεύση της τεκίλας και του ρούμι είναι ευδιάκριτη, κάνοντας αυτά τα ποτά σχετικά δυνατά μα πάνω απ' όλα είναι δροσιστικά, εξαιρετικά απολαυστικά, καλοκαιρινά, εύγεστα και με υπέροχο χρώμα και άρωμα. Απολαύστε τα με φίλους, με το σύντροφό σας ή σερβίρετέ τα σε ένα πάρτυ μαζί με πιατέλες γεμάτες καλοκαιρινά φρούτα.











Ντάκιρι Καρπούζι

Τόσο με το ντάκιρι όσο και με τη μαργαρίτα, ξεκινάτε με το να κάνετε πουρέ το καρπούζι.
Αν χρησιμοποιήσετε κανονικό καρπούζι, θα πρέπει αρχικά να αφαιρέσετε τα σπόρια του. Αν χρησιμοποιήσετε άσπορο καρπούζι τότε καλό είναι να αφαιρέσετε όποια σπόρια είναι λίγο μεγάλα (αν και έχει πολύ λίγα). Και στις δυο περιπτώσεις μπορείτε, αφού κάνετε πουρέ το καρπούζι στο μπλέντερ να τον σουρώσετε πριν τον αναμείξετε με τα υπόλοιπα υλικά. Εγώ χρησιμοποίησα άσπορο καρπούζι και δεν μπήκα στον κόπο να σουρώσω τον πουρέ.

Μπορείτε να αντικαταστήσετε το καρπούζι με διάφορα είδη πεπονιών για αλλαγή.





Γίνονται 450 ml ντάκιρι / 2 μεγάλα ποτήρια κοκτέιλ

Υλικά
220 γρ. καρπούζι (1 ½ κούπα), κρύο, καθαρισμένο, ξεσποριασμένο και κομμένο σε μικρά κομμάτια
22 ml (1 ½ κουταλιά σούπας) χυμό λάιμ, φρεσκοστειμμένο
75 ml (1/4 κούπας και 1 κουταλιά σούπας) λευκό ρούμι
22 ml (1 ½ κουταλιά σούπας) Triple Sec (ή Cointreau)
13 γρ. (1 κουταλιά σούπας) ψιλή ζάχαρη
8 μεγάλα παγάκια

Τριγωνικές φέτες καρπουζιού μαζί με τη φλούδα για το γαρνίρισμα των ποτηριών

Ειδικά εργαλεία: μπλέντερ, ποτήρια για κοκτέιλ


Προετοιμασία
Ρίξτε τα κομμάτια καρπουζιού και το χυμό λάιμ μέσα στο μπλέντερ και κάντε τα πουρέ. Προσθέστε το ρούμι, το Triple Sec, τη ζάχαρη και τα παγάκια και αναμείξτε τα στο μπλέντερ για 1 λεπτό, μέχρι να έχετε ένα ομογενές μείγμα.

Ρίξτε το ντάκιρι σε ποτήρι για κοκτέιλ (καλό είναι να έχετε βάλει το ποτήρι στο ψυγείο για να είναι παγωμένο) και γαρνίρετε με μια τριγωνική φέτα καρπουζιού.

Αν το καρπούζι που θα χρησιμοποιήσετε δεν είναι αρκετά γλυκό, μπορείτε να προσθέσετε λίγη παραπάνω ζάχαρη. Δοκιμάστε και κρίνετε.

Μπορείτε επίσης να προσθέσετε περισσότερο ρούμι αν προτιμάτε τα ποτά σας πολύ δυνατά.

Εναλλακτικά, μπορείτε να προετοιμάσετε το ντάκιρι χωρίς να προσθέσετε παγάκια στο μπλέντερ αλλά να βάλετε μερικά μέσα στο ποτήρι κατά το σερβίρισμα.










Μαργαρίτα Καρπούζι

Τόσο με το ντάκιρι όσο και με τη μαργαρίτα, ξεκινάτε με το να κάνετε πουρέ το καρπούζι.
Αν χρησιμοποιήσετε κανονικό καρπούζι, θα πρέπει αρχικά να αφαιρέσετε τα σπόρια του. Αν χρησιμοποιήσετε άσπορο καρπούζι τότε καλό είναι να αφαιρέσετε όποια σπόρια είναι λίγο μεγάλα (αν και έχει πολύ λίγα). Και στις δυο περιπτώσεις μπορείτε, αφού κάνετε πουρέ το καρπούζι στο μπλέντερ να τον σουρώσετε πριν τον αναμείξετε με τα υπόλοιπα υλικά. Εγώ χρησιμοποίησα άσπορο καρπούζι και δεν μπήκα στον κόπο να σουρώσω τον πουρέ.

Μπορείτε να αντικαταστήσετε το καρπούζι με διάφορα είδη πεπονιών για αλλαγή.





Γίνονται 500 ml μαργαρίτα / 2-3 μεγάλα ποτήρια κοκτέιλ

Υλικά
220 γρ. καρπούζι (1 ½ κούπα), κρύο, καθαρισμένο, ξεσποριασμένο και κομμένο σε μικρά κομμάτια
60 ml (1/4 κούπας) χυμό λάιμ, φρεσκοστειμμένο
60 ml (1/4 κούπας) λευκή τεκίλα
60 ml (1/4 κούπας) Triple Sec (ή Cointreau)
8 μεγάλα παγάκια

Αλάτι χοντρό για το χείλος του ποτηριού
Φέτες λάιμ για το γαρνίρισμα των ποτηριών

Ειδικά εργαλεία: μπλέντερ, ποτήρια για κοκτέιλ


Προετοιμασία
Πάρτε ένα κομμάτι λάιμ και περάστε το γύρω γύρω στο χείλος του ποτηριού για να το υγράνετε ώστε να μπορέσει να κολλήσει πάνω το αλάτι. Βάλτε χοντρό αλάτι πάνω σε ένα πιάτο και απλώστε το. Το πιάτο θα πρέπει να είναι τόσο μεγάλο όσο να χωράει όλο το χείλος του ποτηριού. Βουτήξτε το ποτήρι μέσα στο αλάτι, γυρίζοντάς το γύρω γύρω για να κολλήσει σε όλο το χείλος του ποτηριού. Τινάξτε ελαφρά το ποτήρι για να φύγει το επιπλέον αλάτι.

Ρίξτε τα κομμάτια καρπουζιού και το χυμό λάιμ μέσα στο μπλέντερ και κάντε τα πουρέ. Προσθέστε την τεκίλα, το Triple Sec και τα παγάκια και αναμείξτε τα στο μπλέντερ για 1 λεπτό, μέχρι να έχετε ένα ομογενές μείγμα.

Ρίξτε τη μαργαρίτα σε ποτήρι για κοκτέιλ του οποίου έχετε αλατίσει το χείλος και γαρνίρετε με μια φέτα λάιμ.

Αν το καρπούζι που θα χρησιμοποιήσετε δεν είναι αρκετά γλυκό, μπορείτε να προσθέσετε λίγη ζάχαρη αν θέλετε.

Μπορείτε επίσης να προσθέσετε περισσότερη τεκίλα αν προτιμάτε τα ποτά σας πολύ δυνατά.

Εναλλακτικά, μπορείτε να προετοιμάσετε τη μαργαρίτα χωρίς να προσθέσετε παγάκια στο μπλέντερ αλλά να βάλετε μερικά μέσα στο ποτήρι κατά το σερβίρισμα.