Σήμερα, έφτιαξα το πιο όμορφο καρβέλι ψωμί.
Αν μπορούσε άνθρωπος να ερωτευτεί ένα καρβέλι, τότε θα ήμουν αναμφισβήτητα ερωτευμένη μ' αυτό εδώ.
Και δεν είναι μόνο εμφάνιση. Έχει και ουσία, βεβαίως βεβαίως.
Υγρή, αέρινη και πεντανόστιμη ψίχα.
Τραγανή, καραμελωμένη, κριτσανιστή κόρα (όλα τα ωραία "Κ" μαζεμένα).
Πρόκειται για ψωμί με προζύμι. Την κανονική, αυτή που την φτιάχνεις μέρες ατελείωτες. Το δικό μου προζυμένιο ψωμί, με δικό μου προζύμι. Ναι λοιπόν, τα κατάφερα κι έφτιαξα προζύμι. Του έδωσα μάλιστα και όνομα, αντρικό. Δε σας το λέω όμως γιατί ντρέπομαι.
Εδώ φιγουράρει με τη ζουμερή ντομάτα "kumato", πασπαλισμένη με λίγες νιφάδες θαλασσινού αλατιού Maldon. Την δοκίμασα πρώτη φορά πρόσφατα και έχω ξετρελαθεί με τη γλυκύτατη γεύση της. Ψάξτε την, υπάρχει και στην Ελλάδα.
Δεν έχει λοιπόν συνταγή σήμερα. Μόνο μια ξεδιάντροπη επίδειξη των μαγειρικών επιτευγμάτων μου.
Θα επανέλθω σύντομα, για να σας ζαλίσω λίγο ακόμα.
Εις το επανιδείν!
Υ.Γ. Μου' χει κολλήσει αυτό το κομμάτι. '86 rules.
Και μη ξεχνάτε, "it takes guts to be gentle and kind".
