Οι τελευταίες μέρες είναι ήρεμες, γεμάτες φως, βόλτες στην πόλη, απέλπιδες προσπάθειες να ξεκολλήσω τα κιτρινωπά φθινοπωρινά φύλλα που έχουν γεμίσει δρόμους και πεζοδρόμια απ' τα τακούνια των παπουτσιών μου, καλό φαγητό στο σπίτι και αλλού.
Όλα γύρω μου μου προκαλούν έμπνευση· το φθινόπωρο πάντα το καταφέρνει αυτό.
Ακούω αυτό το κομμάτι ξανά και ξανά.
Ανακάλυψα το instagram εδώ και μια εβδομάδα. Έπειτα από αρκετούς μήνες, αποφάσισα ν' αρχίσω να χρησιμοποιώ το iphone που μου έδωσε ο Σ. Είναι το παλιό του iphone, το οποίο βαρέθηκε και αντικατέστησε με ένα καινούριο. Άντρες!
Δίσταζα να το βάλω στην καθημερινότητά μου καθώς έχω εθιστική προσωπικότητα και είχα προβλέψει τί θα συμβεί αν έμπλεκα με το instagram. Εννοείται πως οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί. Προσπαθώ να συγκρατηθώ και να μην ανεβάζω πολλές φωτογραφίες. Προς το παρόν, ανεβάζω μια την ημέρα. Ο αριθμός αυτός κινδυνεύει βέβαια ν' αλλάξει ανά πάσα στιγμή. Σας προειδοποίησα.
Αυτή η σειρά φωτογραφιών της Anna Williams, από το project της, The Voracity.
Paris versus New York. Το site αυτό το λατρεύω όχι μόνο επειδή λατρεύω τις δυο πόλεις (Παρίσι έχω επισκεφθεί πολλάκις, Νέα Υόρκη είναι το όνειρό μου) αλλά και γιατί το concept του είναι πανέξυπνο.
Επίσης, τώρα και σε βίντεο.
Εγώ κι ο Σ. Ακριβώς όμως.
Κι αυτό είναι το internet.
Why start a food blog? Αυτό το απόσπασμα από το βιβλίο της Luisa Weiss, My Berlin Kitchen, μου άρεσε πολύ.
Τα εξωτικά κέικ είναι αδυναμία μου και όταν συνοδεύονται κι από tutorial για το πώς να τα διακοσμείς, είναι ακόμα καλύτερα.
Αυτόν τον καιρό βλέπω το Downton Abbey, με το οποίο ομολογουμένως έχω κολλήσει, εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι αυτό ήταν καλύτερο.
Θέλω πολύ να αγοράσω αυτό το ημερολόγιο για το νέο έτος. Κοντοζυγώνει εδώ που τα λέμε ε;
Τέρατα στον ουρανό.
Οφείλω την ανακάλυψη του ντοκυμαντέρ Jiro Dreams of Sushi στην Γιαπωνέζα φίλη μου Μ. Όσοι από εσάς αγαπάτε το σούσι, αλλά και όσοι από εσάς το απεχθάνεστε, πρέπει να το δείτε. Είναι καταπληκτικό.
Αστείρευτη πηγή έμπνευσης πάντα αποτελούσαν για μένα οι συν-bloggers. Τα blogs και sites τους είναι αυτά που παρακολουθώ με ενδιαφέρον, περιμένοντας πώς και πώς την επόμενή τους ανάρτηση. Είναι άνθρωποι που εκτιμώ τη δουλειά που κάνουν και το πάθος που έχουν για την μαγειρική και όχι μόνο. Η κοινότητα των blogs μαγειρικής διευρύνεται συνεχώς και για να μπορεί κανείς να τα βρίσκει με ευκολία, τίποτα δεν είναι καλύτερο από ένα link list (χώρια που είναι και καλό κάρμα). Μετά από καιρό που θέλω να το φτιάξω, τα κατάφερα και σας το παρουσιάζω. Είναι μια λίστα που θα μεταβάλλεται όσο βρίσκω καινούρια ή ενδιαφέροντα blogs και που καλό είναι να την επισκέπτεστε συχνά. Κάποια από τα blogs ίσως να τα γνωρίζετε, άλλα όχι, ένα όμως είναι σίγουρο. Κάθε ένα από αυτά αξίζει μια επίσκεψή σας.
Τα λέμε σύντομα!
Προηγούμενα: Πηγές έμπνευσης Νοέμβριος 2011, Μάρτιος και Ιούλιος 2012.
Όλα γύρω μου μου προκαλούν έμπνευση· το φθινόπωρο πάντα το καταφέρνει αυτό.
Κοντά στο σπίτι. Vredespaleis ή αλλιώς, Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης
Ακούω αυτό το κομμάτι ξανά και ξανά.
Ανακάλυψα το instagram εδώ και μια εβδομάδα. Έπειτα από αρκετούς μήνες, αποφάσισα ν' αρχίσω να χρησιμοποιώ το iphone που μου έδωσε ο Σ. Είναι το παλιό του iphone, το οποίο βαρέθηκε και αντικατέστησε με ένα καινούριο. Άντρες!
Δίσταζα να το βάλω στην καθημερινότητά μου καθώς έχω εθιστική προσωπικότητα και είχα προβλέψει τί θα συμβεί αν έμπλεκα με το instagram. Εννοείται πως οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί. Προσπαθώ να συγκρατηθώ και να μην ανεβάζω πολλές φωτογραφίες. Προς το παρόν, ανεβάζω μια την ημέρα. Ο αριθμός αυτός κινδυνεύει βέβαια ν' αλλάξει ανά πάσα στιγμή. Σας προειδοποίησα.
Αυτή η σειρά φωτογραφιών της Anna Williams, από το project της, The Voracity.
Paris versus New York. Το site αυτό το λατρεύω όχι μόνο επειδή λατρεύω τις δυο πόλεις (Παρίσι έχω επισκεφθεί πολλάκις, Νέα Υόρκη είναι το όνειρό μου) αλλά και γιατί το concept του είναι πανέξυπνο.
Επίσης, τώρα και σε βίντεο.
Εγώ κι ο Σ. Ακριβώς όμως.
Κι αυτό είναι το internet.
Why start a food blog? Αυτό το απόσπασμα από το βιβλίο της Luisa Weiss, My Berlin Kitchen, μου άρεσε πολύ.
Τα εξωτικά κέικ είναι αδυναμία μου και όταν συνοδεύονται κι από tutorial για το πώς να τα διακοσμείς, είναι ακόμα καλύτερα.
Αυτόν τον καιρό βλέπω το Downton Abbey, με το οποίο ομολογουμένως έχω κολλήσει, εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι αυτό ήταν καλύτερο.
Θέλω πολύ να αγοράσω αυτό το ημερολόγιο για το νέο έτος. Κοντοζυγώνει εδώ που τα λέμε ε;
Τέρατα στον ουρανό.
Οφείλω την ανακάλυψη του ντοκυμαντέρ Jiro Dreams of Sushi στην Γιαπωνέζα φίλη μου Μ. Όσοι από εσάς αγαπάτε το σούσι, αλλά και όσοι από εσάς το απεχθάνεστε, πρέπει να το δείτε. Είναι καταπληκτικό.
Αστείρευτη πηγή έμπνευσης πάντα αποτελούσαν για μένα οι συν-bloggers. Τα blogs και sites τους είναι αυτά που παρακολουθώ με ενδιαφέρον, περιμένοντας πώς και πώς την επόμενή τους ανάρτηση. Είναι άνθρωποι που εκτιμώ τη δουλειά που κάνουν και το πάθος που έχουν για την μαγειρική και όχι μόνο. Η κοινότητα των blogs μαγειρικής διευρύνεται συνεχώς και για να μπορεί κανείς να τα βρίσκει με ευκολία, τίποτα δεν είναι καλύτερο από ένα link list (χώρια που είναι και καλό κάρμα). Μετά από καιρό που θέλω να το φτιάξω, τα κατάφερα και σας το παρουσιάζω. Είναι μια λίστα που θα μεταβάλλεται όσο βρίσκω καινούρια ή ενδιαφέροντα blogs και που καλό είναι να την επισκέπτεστε συχνά. Κάποια από τα blogs ίσως να τα γνωρίζετε, άλλα όχι, ένα όμως είναι σίγουρο. Κάθε ένα από αυτά αξίζει μια επίσκεψή σας.
Τα λέμε σύντομα!
Προηγούμενα: Πηγές έμπνευσης Νοέμβριος 2011, Μάρτιος και Ιούλιος 2012.
