Οι τελευταίες μέρες είναι ήρεμες, γεμάτες φως, βόλτες στην πόλη, απέλπιδες προσπάθειες να ξεκολλήσω τα κιτρινωπά φθινοπωρινά φύλλα που έχουν γεμίσει δρόμους και πεζοδρόμια απ' τα τακούνια των παπουτσιών μου, καλό φαγητό στο σπίτι και αλλού.
Όλα γύρω μου μου προκαλούν έμπνευση· το φθινόπωρο πάντα το καταφέρνει αυτό.
Ακούω αυτό το κομμάτι ξανά και ξανά.
Ανακάλυψα το instagram εδώ και μια εβδομάδα. Έπειτα από αρκετούς μήνες, αποφάσισα ν' αρχίσω να χρησιμοποιώ το iphone που μου έδωσε ο Σ. Είναι το παλιό του iphone, το οποίο βαρέθηκε και αντικατέστησε με ένα καινούριο. Άντρες!
Δίσταζα να το βάλω στην καθημερινότητά μου καθώς έχω εθιστική προσωπικότητα και είχα προβλέψει τί θα συμβεί αν έμπλεκα με το instagram. Εννοείται πως οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί. Προσπαθώ να συγκρατηθώ και να μην ανεβάζω πολλές φωτογραφίες. Προς το παρόν, ανεβάζω μια την ημέρα. Ο αριθμός αυτός κινδυνεύει βέβαια ν' αλλάξει ανά πάσα στιγμή. Σας προειδοποίησα.
Αυτή η σειρά φωτογραφιών της Anna Williams, από το project της, The Voracity.
Paris versus New York. Το site αυτό το λατρεύω όχι μόνο επειδή λατρεύω τις δυο πόλεις (Παρίσι έχω επισκεφθεί πολλάκις, Νέα Υόρκη είναι το όνειρό μου) αλλά και γιατί το concept του είναι πανέξυπνο.
Επίσης, τώρα και σε βίντεο.
Εγώ κι ο Σ. Ακριβώς όμως.
Κι αυτό είναι το internet.
Why start a food blog? Αυτό το απόσπασμα από το βιβλίο της Luisa Weiss, My Berlin Kitchen, μου άρεσε πολύ.
Τα εξωτικά κέικ είναι αδυναμία μου και όταν συνοδεύονται κι από tutorial για το πώς να τα διακοσμείς, είναι ακόμα καλύτερα.
Αυτόν τον καιρό βλέπω το Downton Abbey, με το οποίο ομολογουμένως έχω κολλήσει, εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι αυτό ήταν καλύτερο.
Θέλω πολύ να αγοράσω αυτό το ημερολόγιο για το νέο έτος. Κοντοζυγώνει εδώ που τα λέμε ε;
Τέρατα στον ουρανό.
Οφείλω την ανακάλυψη του ντοκυμαντέρ Jiro Dreams of Sushi στην Γιαπωνέζα φίλη μου Μ. Όσοι από εσάς αγαπάτε το σούσι, αλλά και όσοι από εσάς το απεχθάνεστε, πρέπει να το δείτε. Είναι καταπληκτικό.
Αστείρευτη πηγή έμπνευσης πάντα αποτελούσαν για μένα οι συν-bloggers. Τα blogs και sites τους είναι αυτά που παρακολουθώ με ενδιαφέρον, περιμένοντας πώς και πώς την επόμενή τους ανάρτηση. Είναι άνθρωποι που εκτιμώ τη δουλειά που κάνουν και το πάθος που έχουν για την μαγειρική και όχι μόνο. Η κοινότητα των blogs μαγειρικής διευρύνεται συνεχώς και για να μπορεί κανείς να τα βρίσκει με ευκολία, τίποτα δεν είναι καλύτερο από ένα link list (χώρια που είναι και καλό κάρμα). Μετά από καιρό που θέλω να το φτιάξω, τα κατάφερα και σας το παρουσιάζω. Είναι μια λίστα που θα μεταβάλλεται όσο βρίσκω καινούρια ή ενδιαφέροντα blogs και που καλό είναι να την επισκέπτεστε συχνά. Κάποια από τα blogs ίσως να τα γνωρίζετε, άλλα όχι, ένα όμως είναι σίγουρο. Κάθε ένα από αυτά αξίζει μια επίσκεψή σας.
Τα λέμε σύντομα!
Προηγούμενα: Πηγές έμπνευσης Νοέμβριος 2011, Μάρτιος και Ιούλιος 2012.
Όλα γύρω μου μου προκαλούν έμπνευση· το φθινόπωρο πάντα το καταφέρνει αυτό.
Κοντά στο σπίτι. Vredespaleis ή αλλιώς, Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης
Ακούω αυτό το κομμάτι ξανά και ξανά.
Ανακάλυψα το instagram εδώ και μια εβδομάδα. Έπειτα από αρκετούς μήνες, αποφάσισα ν' αρχίσω να χρησιμοποιώ το iphone που μου έδωσε ο Σ. Είναι το παλιό του iphone, το οποίο βαρέθηκε και αντικατέστησε με ένα καινούριο. Άντρες!
Δίσταζα να το βάλω στην καθημερινότητά μου καθώς έχω εθιστική προσωπικότητα και είχα προβλέψει τί θα συμβεί αν έμπλεκα με το instagram. Εννοείται πως οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί. Προσπαθώ να συγκρατηθώ και να μην ανεβάζω πολλές φωτογραφίες. Προς το παρόν, ανεβάζω μια την ημέρα. Ο αριθμός αυτός κινδυνεύει βέβαια ν' αλλάξει ανά πάσα στιγμή. Σας προειδοποίησα.
Αυτή η σειρά φωτογραφιών της Anna Williams, από το project της, The Voracity.
Paris versus New York. Το site αυτό το λατρεύω όχι μόνο επειδή λατρεύω τις δυο πόλεις (Παρίσι έχω επισκεφθεί πολλάκις, Νέα Υόρκη είναι το όνειρό μου) αλλά και γιατί το concept του είναι πανέξυπνο.
Επίσης, τώρα και σε βίντεο.
Εγώ κι ο Σ. Ακριβώς όμως.
Κι αυτό είναι το internet.
Why start a food blog? Αυτό το απόσπασμα από το βιβλίο της Luisa Weiss, My Berlin Kitchen, μου άρεσε πολύ.
Τα εξωτικά κέικ είναι αδυναμία μου και όταν συνοδεύονται κι από tutorial για το πώς να τα διακοσμείς, είναι ακόμα καλύτερα.
Αυτόν τον καιρό βλέπω το Downton Abbey, με το οποίο ομολογουμένως έχω κολλήσει, εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι αυτό ήταν καλύτερο.
Θέλω πολύ να αγοράσω αυτό το ημερολόγιο για το νέο έτος. Κοντοζυγώνει εδώ που τα λέμε ε;
Τέρατα στον ουρανό.
Οφείλω την ανακάλυψη του ντοκυμαντέρ Jiro Dreams of Sushi στην Γιαπωνέζα φίλη μου Μ. Όσοι από εσάς αγαπάτε το σούσι, αλλά και όσοι από εσάς το απεχθάνεστε, πρέπει να το δείτε. Είναι καταπληκτικό.
Αστείρευτη πηγή έμπνευσης πάντα αποτελούσαν για μένα οι συν-bloggers. Τα blogs και sites τους είναι αυτά που παρακολουθώ με ενδιαφέρον, περιμένοντας πώς και πώς την επόμενή τους ανάρτηση. Είναι άνθρωποι που εκτιμώ τη δουλειά που κάνουν και το πάθος που έχουν για την μαγειρική και όχι μόνο. Η κοινότητα των blogs μαγειρικής διευρύνεται συνεχώς και για να μπορεί κανείς να τα βρίσκει με ευκολία, τίποτα δεν είναι καλύτερο από ένα link list (χώρια που είναι και καλό κάρμα). Μετά από καιρό που θέλω να το φτιάξω, τα κατάφερα και σας το παρουσιάζω. Είναι μια λίστα που θα μεταβάλλεται όσο βρίσκω καινούρια ή ενδιαφέροντα blogs και που καλό είναι να την επισκέπτεστε συχνά. Κάποια από τα blogs ίσως να τα γνωρίζετε, άλλα όχι, ένα όμως είναι σίγουρο. Κάθε ένα από αυτά αξίζει μια επίσκεψή σας.
Τα λέμε σύντομα!
Προηγούμενα: Πηγές έμπνευσης Νοέμβριος 2011, Μάρτιος και Ιούλιος 2012.
Φοβερή η σημερινή ανάρτηση ...πω πω πληροφορίες ... παω για εκτενές διάβασμα.
ReplyDeleteΦιλιά
Μάγδα: η πρώτη φωτογραφία σου μου άρεσε πάρα πολύ!Όπως και τα τέρατα στον ουρανό!!!!!!!!!!
ReplyDeleteΓέλασα με τις σκιτσογραφίες και το βίντεο με τις 2 πόλεις χαριτωμένο πραγματικά.
Το απόσπασμα από την Luisa το διάβασα και νομίζω έτσι είναι,εγώ ας πούμε που δεν έχω blog-αν και θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω-διαβάζω εδώ και πάρα πολύ καιρό κάποια που μου αρέσουν και πίνοντας το πρωί το καφεδάκι,κοιτάω αν μπήκε νέα ανάρτηση,τα νέα κλπ.Ίσως είναι το κοινό μεράκι για την μαγειρική,ποιός ξέρει?..
Το ημερολόγιο καλά θα κάνεις να το αγοράσεις,γουστόζικο πολύ και για τέλος το tutorial μου άρεσε πολύ όπως και εκείνο που είχες βάλει με την ζαχαρόπαστα(με το ωραίο μουσικό κομμάτι).Πω!Πω!Ποστ σεντόνι,sorry..Όλγα
ήθελα να πω σχόλιο-σεντόνι,για να μην παρεξηγηθώ :)..
ReplyDeleteΚαι αυτή η blogger αρέσει:
http://www.latartinegourmandebook.com/
όλγα
Ταυτίζομαι απόλυτα ως προς τις τηλεοπτικές σειρές και το ίντερνετ!! Προσωπικά αγαπημένα (εποχής) το Downton Abbey και το Cranford. Την ταινία που προτείνεις δεν την έχω δει, αλλά θα τη βάλω οπωσδήποτε στο πρόγραμμα.
ReplyDeleteΥπέροχη η ανάρτηση σου!
ReplyDeleteΕλπίζω να μη σε πειράζει, έκανα σχόλιο για σενα στο mafiaisblogging.
φιλιά
Καλημέρα Μάγδα!
ReplyDeleteΣου έχω πει όσο πολύ μου αρέσει αυτή η σειρά αναρτήσεων; Μαζί με σένα βρίσκουμε έμπνευση και εμείς!
Το instagram το ακούω όλο και περισσότερο, αλλά αποφεύγω διπλωματικά να το γνωρίσω, γιατί φοβάμαι ότι θα κολλήσω!
Τα tv shows είναι άλλο μεγάλο σκάλωμα, απλά να σου πω ότι συμπάσχω... Αυτή την περίοδο βλέπουμε Fringe, δεν είναι κακό ομολογώ!
Ωραίο το απόσπασμα από το My Berlin Kitchen, νομίζω ότι όλοι εμείς οι food bloggers, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, θα αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας κάπου μέσα σε αυτές τις αράδες!
Φανταστικό το ημερολόγιο αλλά και τα τερατάκια στον ουρανό!
Μα που τα ανακαλύπτεις όλα αυτά;;
Φιλιά πολλά!
ΥΓ. Α! Χτες το βράδυ, έφτιαξα το παγωτό μπανάνα σου και σήμερα έχουμε την επίσημη γευστική δοκιμή, μιας που χτες το δοκιμάσαμε μόνο υπό μορφή μους! Ενθουσιαστήκαμε οικογενειακώς και απλά φαντάσου εμένα να κρατώ ένα κουτάλι της σούπας και διαδοχικά να τρώω 1 κουταλιά εγώ, 1 να δίνω στον Κωστή και 1 στη μικρή. Το μόνο που μετάνιωσα που δεν έφτιαξα διπλή δόση! Αν δεν έχεις αντίρρηση, θα ήθελα να το παρουσιάσω και στο blog!
Φιλιά
Γειά σου Μάγδα μου! Μου αρέσουν αυτές οι αναρτήσεις σου! Πηγές έμπνευσης και για εμάς!
ReplyDeleteΤο Paris vs New York μου έκανε δώρο η αδερφή μου πριν μερικούς μήνες! Κάναμε ένα γρήγορο ψήφισμα για κάθε σελίδα σε ένα καφέ στο Notting Hill, αλλά δεν θυμάμαι ποιά πόλη μας κέρδισε τελικά! Θυμάμαι ότι γελάγαμε και κοιταζόμασταν όλο νόημα όταν μόνο εμείς από την παρέα ξέραμε τον παραλληλισμό... Αχ, η καθεμιά μας σε μια πόλη...
Για τους εθισμούς, πόοοοοοσο σε καταλαβαίνω! Intagram όπως έχεις δει τιμάω συχνά πυκνά, με προσπάθεια να μην υπερβάλω! Σειρές, επίσης... Δεν προλαβαίνω!
Πολλά φιλιά!
Μια από τις πιο ωραίες σου αναρτήσεις Μάγδα. Την απόλαυσα από της αρχή ως το τέλος. Το Downton Abbey, ξεκινάει στις 15 του μηνός και εδώ από την ΝΕΤ και από ότι βλέπω έχει πολύ καλές κριτικές. Είδωμεν. Η πρώτη σου φωτογραφία εξαιρετική, ατμοσφαιρική. Αλλά και τα τέρατα του ουρανού, επίσης. Η φύση σε όλο της το μεγαλείο. Περιμένω και άλλες τέτοιες αναρτήσεις. Είναι πολύ καλή παρέα, για τα βράδυα του χειμώνα.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ.
Conna — χαίρομαι που τις βρήκες ενδιαφέρουσες.
ReplyDeleteΌλγα — και μένα μ' αρέσει αυτή η blogger. Τα τέρατα/σύννεφα δεν είναι φοβερά; Τί είναι η φύση ε;
Claire — πρέπει οπωσδήποτε να την δεις. Είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες.
Notoula — καθόλου δεν με πειράζει. Θα έρθω να την δω.
Ερμιόνη — όποτε σκοντάφτω πάνω σε κάτι στο internet που πιστεύω πως είναι ενδιαφέρον, το κρατάω. Είναι ωραίο να μοιράζεται κανείς αυτά που τον εμπνέουν. Μακάρι να το έκαναν περισσότεροι.
Χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε το παγωτό μου. Σε όλους όσους το έχουν δοκιμάσει άρεσε. Ευχαρίστως να το παρουσιάσεις.
Jenny — είσαστε κι οι δυο σε υπέροχες πόλεις. Το βιβλίο βγήκε ειδικά για εσάς μου φαίνεται.
Ειρήνη — ξεκινάει στην Ελλάδα; Τέλεια, να το δεις. Είναι λίγο παλιομοδίτικο, αλλά είναι πολύ καλό.
Το ένα λίνκ καλύτερο από το άλλο!!!
ReplyDeleteΚαλά..το ημερολόγιο δε παίζεται και φυσικά και το σούσι!!!
Και χρόνο δεν είχα, κι έτρεχα να προλάβω να ανοίξω όλες τις παραπομπές σου , και κόλλαγα κι έσι τα έσωσα για μετά να τα διαβάσω με την ησυχία μου. Να'σαι καλά, σαν να ήμουνα στη βιβλιοθήκη αισθάνθηκα!
ReplyDeletepeps, Martha — χαίρομαι που σας άρεσαν!
ReplyDelete