Η μάχη της μουστάρδας

Σας έχω πει ποτέ πόσο μικρό είναι το ψυγείο μου; Είναι πολύ μικρό. Κι ενώ ταιριάζει απόλυτα με την μικρή μου κουζίνα, δεν ταιριάζει καθόλου με τις μεγάλες ορέξεις μας. Αυτό το ψυγείο δεν το πάω καθόλου.

Κάθε φορά που αγοράζω ένα (μικρό) καρπούζι, γίνεται μάχη για το διαθέσιμο χώρο. Μάχη μεταξύ του καρπουζιού και των υπολοίπων "ενοίκων" του ψυγείου. Τ'αβγά, τα τυριά, τους ξηρούς καρπούς, το βούτυρο, τα λαχανικά, το γάλα, το εκάστοτε μπουκάλι κρασιού ή μπύρας και φυσικά αυτές εδώ τις μουστάρδες.





Έχω την εντύπωση ότι είναι υπεραρκετές για μένα και τον Σ. Βασικά, έχω την εντύπωση ότι είναι υπεραρκετές ακόμα και για ένα μικρό στρατό.


Όταν ήμουν μικρή, άνοιγα το ψυγείο κι έτρωγα τη μουστάρδα με το κουτάλι μέσα από το "ποτήρι" της. Ξέρετε, εκείνα τα ποτήρια που μετά τα έπλενε η γιαγιά και τα χρησιμοποιούσε για κανονικό ποτήρι. Εκείνα που για τους πρώτους δυο μήνες μύριζαν μουσταρδίλα και κάθε φορά που έκανες το λάθος να πιείς νερό μέσα απ' αυτά, βλαστημούσες την ώρα και τη στιγμή.
Αλλά, ξεφεύγω.
Τότε, άνοιγα το ψυγείο και υπήρχε ένα δοχείο μουστάρδας. Τώρα, νιώθω ότι χρειάζομαι τουλάχιστον δέκα διαφορετικά είδη για να είμαι ικανοποιημένη.

Αυτή τη στιγμή, μέσα στο ψυγείο μου, υπάρχουν έντεκα διαφορετικά δοχεία μουστάρδας. Δοχεία που καταλαμβάνουν πολύτιμο χώρο στο μικροσκοπικό μου ψυγείο.


Να σας παρουσιάσω λοιπόν,

τις γαλλικές.
Από τις καλύτερες μουστάρδες.






Τις ολλανδικές.
Ξέρουν τί κάνουν οι Ολλανδοί.





Την αγγλική.
Πολύ έντονη γεύση ξιδιού. Δεν με ξετρελαίνει.







Την αμερικάνικη.
Η κλασική "κίτρινη" μουστάρδα. Αυτή εδώ όμως δεν είναι και το καλύτερο δείγμα.







Και την... Winnie the Pooh.
Αφήστε, μην το ψάχνετε.






Α, και φυσικά μην ξεχάσω αυτές. Διότι, ποιός είναι ικανός ν' αντέξει χωρίς σκόνη και σπόρους μουστάρδας;;






Εσείς όμως, έχετε αδυναμία σε κάποιο είδος μουστάρδας; Σε ποιό; Πείτε μου σας παρακαλώ πως δεν είμαι μόνη σ' αυτόν τον κόσμο της μουσταρδο-μανίας μου.






Υ.Γ. Θα επιστρέψω στο τέλος της εβδομάδας με μια συνταγή που θα περιέχει... ναι, καλά το μαντέψατε, μουστάρδα.

Paris, je t'adore

Επέστρεψα. Νομίζω.
Διότι ακόμα κι αν είμαι σπίτι, καθισμένη στο γραφείο μου, μπροστά στον υπολογιστή μου, γράφοντας αυτές τις λέξεις, θα μπορούσα κάλλιστα να είμαι ακόμη στο Παρίσι.
Το μυαλό μου εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί.

Εξακολουθώ να ατενίζω τον επιβλητικό Πύργο του Άιφελ,






να θαυμάζω το μεγαλείο της Παναγίας των Παρισίων,






να απολαμβάνω μια τάρτα μήλου με την πιο τραγανή, βουτυρένια και πεντανόστιμη σφολιάτα που έχει φτιαχτεί ποτέ, αγορασμένη από την boulangerie (αρτοποιείο) όλων των boulangeries, την Poilâne.






Εξακολουθώ να ψωνίζω στο Mora, χαμένη μέσα στα ατελείωτα ράφια γεμάτα κατσαρόλες και τηγάνια, ξύλινες κουτάλες κάθε μεγέθους και σχήματος κι αναρίθμητες "μύτες" για κορνέ ζαχαροπλαστικής.






Εξακολουθώ να αγναντεύω τον Σηκουάνα, ονειροπολώντας για το πώς θα' ταν αν ζούσα μόνιμα εδώ, στο Παρίσι.






Εξακολουθώ να καταβροχθίζω γεμάτη ενοχές τα macarons των 1,50 € το ένα από τον Pierre Hermé, ενώ ο Σ δεν σταματάει να μου λέει πόσο υπερτιμημένα είναι.

1.Φυστίκι Αιγίνης, 2.Αλμυρή καραμέλα, 3.Passion fruit με γέμιση σοκολάτας γάλακτος, 4.Τριαντάφυλλο, 5.Σοκολάτα

Εξακολουθώ να μένω κατάπληκτη από τα έργα τέχνης που αντικρύζω στα μουσεία του Παρισιού.

Εξακολουθώ να γιορτάζω την επέτειό μου με τον Σ, δειπνώντας σε ένα γραφικό restaurant της Μονμάρτης.

Ζω τη στιγμή.






Εξακολουθώ να αλλάζω τρένα μέσα στο χαοτικό, πολύβουο παρισινό μετρό,






να τρώω ένα σάντουϊτς à la Grecque με φέτα, ντομάτα και αγγούρι και ν' αναρωτιέμαι πώς μπορεί μια γεύση από τον τόπο μου, τόσο μακριά από τον τόπο μου, να είναι τόσο καταραμένα γευστική.






Εξακολουθώ να στέκομαι στην γέφυρα Pont Alexandre III συλλογιζόμενη την απέραντη ομορφιά αυτής της πόλης,






να βρίσκομαι σε ένα παλιό παριζιάνικο εστιατόριο, νιώθοντας ότι μεταφέρομαι σε άλλη εποχή, στο 1890, όταν αυτό για πρώτη φορά άνοιξε τις πόρτες του.






Εξακολουθώ να περιπλανιέμαι στους δρόμους του Παρισιού, κρατώντας το χέρι του αγαπημένου μου, χωρίς την παραμικρή έγνοια για το πού θα μας βγάλει.






Επέστρεψα. Νομίζω.