Τί σκάρωνα στην κουζίνα μου

Τον τελευταίο καιρό μαγειρεύω πολύ αλλά δεν αναρτώ τις δημιουργίες μου.
Κακή μπλόγκερ, κακή.

Έχω φτιάξει φαγητά που ήταν σκέτη νοστιμιά με αποτέλεσμα εγώ κι ο Σ ν' αποδείξουμε ακόμη μια φορά στους εαυτούς μας το πόσο λαίμαργοι είμαστε και άλλα που, εχμ, ήταν ανάξια λόγου.

Θα μοιραστώ μαζί σας μόνο αυτά που μας ευχαρίστησαν γιατί είμαι ματαιόδοξη και πολύ περήφανη για να σας δείξω τις γαστρονομικές μου αποτυχίες.
Εντάξει, η αλήθεια είναι πως απλώς σπάνια απαθανατίζω τις αποτυχίες. Με ενοχλούν απίστευτα.




Αθάνατα γεμιστά. Το αγαπημένο μου φαγητό. Παλιά προτιμούσα τις πιπεριές, τώρα τις ντομάτες. Έχει δικαίωμα ν' αλλάζει κάποιος γνώμη και ορέξεις, έτσι;

Δείτε την συνταγή εδώ.

Σπανακόπιτα. Σπανακό-πιτα. Σπα-να-κό-πι-τα. Σ-π-α-ν-α-κ-ό-π-ι-τ-α. Η μεγαλοπρεπής. Τέλος.

Δείτε την συνταγή εδώ.





Κριθαροκουλούρες. Καταπληκτικές. Απίθανες. Πεντανόστιμες. Να' ναι καλά η Βαγγελιώ που μοιράστηκε την συνταγή της κι έτσι φτιάχνοντάς τες, κατάφερα να φέρω ένα μικρό κομμάτι της Κρήτης μέσα στην μικρή μου εκπατρισμένη κουζίνα.
Ο αγαπημένος μου συνδυασμός: κριθαροκουλούρες + κεφαλογραβιέρα για πρωϊνό, μεσημεριανό και δείπνο.





Η πρώτη φορά που έφτιαξα παγωτό σοκολάτα. Απόλυτη επιτυχία χάρη στον θεό του παγωτού, David Lebovitz.
Ο Σ, καθώς έτρωγε την μια κουταλιά μετά την άλλη, με κοιτάζει με δυσπιστία και λέει: "είσαι σίγουρη πως το έφτιαξες εσύ;"
Τί του λες τώρα;

(Το ξαναέφτιαξα! Δείτε την συνταγή)





Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν τα γενέθλια του Σ. Έφτιαξα λοιπόν σοκολατάκια για να κεράσει τους συναδέλφους του στο γραφείο. Αυτά με το hagelslag (τρούφα στα ολλανδικά) έγιναν ανάρπαστα καθώς οι Ολλανδοί τρελαίνονται για τρουφάκια.
(Συνταγή εδώ).


Υ.Γ. Κάποιες από τις φωτογραφίες είναι από το iPhone του Σ γι' αυτό και η ποιότητά τους δεν είναι και τόσο καλή. (Παρεμπιπτόντως, τα iPhone μου την δίνουν, τα έχει κι η κουτσή Μαρία, έπρεπε να το πω, sorry baby)