Το My Little Expat Kitchen στο SAVEUR.com, ανάμεσα στα 55 Great Global Food Blogs

Αυτός ίσως να είναι ο μεγαλύτερος τίτλος ανάρτησης που έχει υπάρξει ποτέ αλλά νομίζω πως η περίσταση το αξίζει.



Είμαι φανατική αναγνώστρια του αμερικανικού γαστρονομικού περιοδικού Saveur, της έντυπης και online έκδοσης, εδώ και κάμποσα χρόνια. Όταν λοιπόν χθες έμαθα πως το blog μου είναι ανάμεσα στα 55 Σπουδαία Παγκόσμια Food Blogs κατενθουσιάστηκα!

Σύμφωνα με τους συντάκτες του SAVEUR.com, το My Little Expat Kitchen ανήκει στη λίστα των blogs που "πρέπει να διαβάζετε" στη διεθνή κοινότητα των blogs μαγειρικής.

Είναι καταπληκτικό όταν η δουλειά που κάνεις αναγνωρίζεται από ένα τόσο σημαντικό γαστρονομικό περιοδικό παγκόσμιας εμβέλειας. Δεν υπάρχει πιο φοβερό συναίσθημα. Αυτή η διάκριση με τιμά πραγματικά!

Σ' ευχαριστώ Saveur!


Υ.Γ. Από σήμερα θα κυκλοφορώ φορώντας σκούρα γυαλιά και γούνα και όποιος θέλει να μου μιλήσει δεν θα μου απευθύνει το λόγο αλλά θα επικοινωνεί με τον ατζέντη μου. Χα!

Εφτά

Λίγο καιρό πριν, με προσκάλεσαν τρεις bloggers, η Vanessa, η Nicole και η Nancy, να συμμετάσχω στο My 7 Links Project (ας το ονομάσω στα ελληνικά "Η λίστα των 7"). Με κολάκεψε το ότι με σκέφτηκαν αλλά ήμουν λίγο διστακτική στο να "παίξω", καθώς δεν συνηθίζω να λαμβάνω μέρος σε παρόμοια projects. Αυτό όμως μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρον, δίνοντάς μου παράλληλα την ευκαιρία να αναλογιστώ τα σχεδόν δυο χρόνια που γράφω αυτό εδώ το blog.

Σε αναζήτηση των αναρτήσεων που θα ταίριαζαν καλύτερα στις κατηγορίες που ορίζει το project, βρέθηκα να διαβάζω πολλές από τις παλαιότερες αλλά και κάμποσες από τις πιο πρόσφατες. Λαχτάρησα πολλά από τα φαγητά και γλυκά που έχω μαγειρέψει τα τελευταία δυο χρόνια και κατάλαβα ότι το blog αυτό με έχει κάνει καλύτερη μαγείρισσα.
Επίσης, συνειδητοποίησα πόσο πολύ έχουν βελτιωθεί και εξελιχθεί οι φωτογραφίες μου καθώς και το γράψιμό μου, και πως αυτή η δημιουργική μου διέξοδος έχει διαμορφωθεί σε κάτι για το οποίο είμαι πραγματικά περήφανη.

Αυτό που ομολογουμένως ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα, ήταν η συνειδητοποίηση του πόσο πολύ αυτό το blog έχει γίνει μέρος της ζωής μου και πόσα πολλά πράγματα από την ζωή μου έχω μοιραστεί μέσω αυτού με εσάς, τους αναγνώστες μου.
Γι' αυτό, θα ήθελα να ευχαριστήσω κάθε έναν από εσάς, που έρχεστε στον χώρο μου, που διαβάζετε τα λόγια μου και μαγειρεύετε τις συνταγές μου, που μοιράζεστε μαζί μου τις δικές σας σκέψεις, ιδέες και ιστορίες και που κάνετε όλο αυτό να αξίζει τον κόπο.


Αυτή λοιπόν είναι η λίστα μου των 7:

1. Η πιο όμορφη ανάρτηση μου





Η επιλογή γι' αυτή την κατηγορία ήταν πολύ δύσκολη. Όλες οι αναρτήσεις είναι όμορφες στα μάτια μου και τις έχω δημιουργήσει με περίσσεια φροντίδα. Πώς είναι δυνατόν να επιλέξω μία;
Τελικά, έπρεπε να πάρω μια απόφαση κι έτσι προτίμησα την ανάρτηση για την Τριπλά Σοκολατένια Τούρτα που είχα φτιάξει τον περασμένο Νοέμβριο για τα γενέθλιά μου. Ναι, ξέρω πως οι περισσότεροι δεν φτιάχνουν τις δικές τους τούρτες γενεθλίων αλλά εγώ το έκανα. Κι ήταν εκπληκτική.








2. Η πιο δημοφιλής ανάρτηση μου






Σ' αυτή την κατηγορία "ισοφάρισαν" με βάση τα στατιστικά του blog δυο αναρτήσεις που είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Η πρώτη είναι τα καλοκαιρινά μου Κοκτέιλ με Καρπούζι (Ντάκιρι και Μαργαρίτα) και η δεύτερη, τα πολυαγαπημένα μου και απ' ό,τι φαίνεται και πολυαγαπημένα σας, Σοκολατάκια Σκούρας Σοκολάτας με Μπαχαρικά και Μπουκιές Μάρζιπαν με Επικάλυψη Λευκής Σοκολάτας.








3. Η πιο αμφιλεγόμενη ανάρτηση μου





Η ανάρτηση για το ποιά υλικά πρέπει και δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνονται σε μια Χωριάτικη Σαλάτα δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αμιγώς αμφιλεγόμενη, αλλά είναι αυτή η οποία είχε την μεγαλύτερη διάσταση απόψεων στα σχόλια.








4. Η πιο χρήσιμη ανάρτηση μου





Σε πολλές από τις αναρτήσεις μου περιλαμβάνω αναλυτικές οδηγίες για το πώς πρέπει να καθαρίζονται, να χρησιμοποιούνται ή να μαγειρεύονται διάφορα υλικά. Φαίνεται όμως πως η συνταγή μου για το Ελληνικό Μυδοπίλαφο είναι αυτή η οποία εκτιμήθηκε περισσότερο για τις σαφείς οδηγίες καθαρισμού μυδιών.








5. Η ανάρτηση της οποίας η επιτυχία με ξάφνιασε





Όταν ανάρτησα την συνταγή για τα Αλμυρά Μάφινς με Τυρί Gruyère, Ξερά Σύκα, Δενδρολίβανο και Θυμάρι, με εξέπληξε το πόσοι έσπευσαν να τα δοκιμάσουν. Δεδομένου ότι τα μάφινς δεν ανήκουν στην ελληνική γαστρονομική κουλτούρα και ότι, ως επί το πλείστον, φτιάχνονται γλυκά κι όχι αλμυρά, με ξαφνιάζει ευχάριστα το γεγονός ότι τα ανακαλύπτουν όλο και περισσότεροι αναγνώστες.








6. Η ανάρτηση που δεν έλαβε την προσοχή που της άξιζε





Η ανάρτηση για την Σαλάτα Πράσινων Ψητών Σπαραγγιών με Ντρέσινγκ Πορτοκαλιού και Τσαγιού Rooibos δεν είχε μεγάλη επιτυχία ανάμεσα στους Έλληνες αναγνώστες του blog (τα στατιστικά της Αγγλικής σελίδας είναι διαφορετικά). Δεν μπορώ να προσδιορίσω το γιατί. Τα σπαράγγια; Το σιρόπι από τσάι Rooibos που δεν το ξέρουν πολλοί;
Σας προτρέπω να "ξαναγνωρίσετε" την συνταγή και να την βάλετε στα υπόψιν για την επόμενη περίοδο σπαραγγιών, καθότι προσωπικά την θεωρώ από τις πιο πρωτότυπες, φρέσκιες και γευστικές συνταγές.








7. Η ανάρτηση για την οποία είμαι υπερήφανη





Αναμφισβήτητα, η ανάρτηση με τον τίτλο "Οικογενειακοί δεσμοί", είναι από τις πιο σημαντικές για μένα. Πρόκειται για μια ανάρτηση προσωπική, όπου μιλάω για την κουζίνα με την οποία μεγάλωσα, την Πολίτικη Κουζίνα. Μιλάω επίσης για έναν άνθρωπο ιδιαίτερα σημαντικό, τον παππού μου, ο οποίος μαγείρευε υπέροχα και αποτελούσε πηγή έμπνευσης για μένα. Το Πολίτικο Μαντί είναι η συνταγή για την οποία είμαι περήφανη που έχω τελειοποιήσει, και είναι πιθανότατα η πιο αγαπημένη μου συνταγή στο blog μέχρι σήμερα.







Θα ήθελα να προσκαλέσω τους παρακάτω πέντε bloggers να συνεχίσουν το project αυτό, μοιραζόμενοι τη δική τους λίστα των 7, και να προσκαλέσω κι εσάς να επισκεφθείτε τα εξαιρετικά blog τους.

την Ιωάννα του Food Junkie not junk food
την crispy του as crisp as it gets
την Κική του μικρή κουζίνα
την Βασιλική του Royal Coconut
την Αθηνά του Sugar Buzz

Στην Μπρουζ (και στις Βρυξέλλες)

Όταν επισκέπτεσαι την μεσαιωνική πόλη Μπρουζ, έχεις την αίσθηση ότι πήγες για ύπνο και ξύπνησες μέσα σ' ένα παραμύθι.

Την ερωτεύτηκα τρελά και παλαβά. Τα στενά, πλακόστρωτα δρομάκια της, τα επιβλητικά κτήρια γοτθικής αρχιτεκτονικής, την μοναδική της ατμόσφαιρα, τους φιλόξενους και καλοσυνάτους κατοίκους της, την ιστορία της, την τέχνη που σου προκαλεί δέος και την απόλυτα χορταστική και πεντανόστιμη κουζίνα της.

Η Μπρουζ (Bruges στα Γαλλικά/Brugge στα Φλαμανδικά) είναι μια φλαμανδική πόλη στα βορειο-δυτικά του Βελγίου, της οποίας το κέντρο είναι τοποθεσία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.




Το κέντρο της πόλης είναι αρκετά μικρό και σχεδόν περικλείεται από κανάλια.




Ακριβώς στη μέση της παλιάς πόλης βρίσκεται η Markt, η κεντρική πλατεία, όπου δεσπόζει ένα από τα πιο σημαντικά σύμβολα της Μπρουζ, το Belfort, ένα μεσαιωνικό καμπαναριό του 13ου αιώνα μ.Χ.




Το Provinciaal Hof (Επαρχιακό Δικαστήριο), ένα νεο-γοτθικό κυβερνητικό κτήριο, βρίσκεται επίσης στην ίδια πλατεία.




Στην πλατεία Burg, πολύ κοντά στην Markt, μπορεί να δει κανείς την Heilig-Bloedbasiliek (Βασιλική του Αγίου Αίματος), μια Ρωμαιοκαθολική εκκλησία χτισμένη τον 12ο αιώνα μ.Χ. Η Βασιλική στεγάζει ένα κομμάτι υφάσματος με το αίμα του Χριστού, το οποίο χρησιμοποίησε ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας κατά την Αποκαθήλωση.




Στην πλατεία Burg βρίσκεται και το Stadhuis (Δημαρχείο) της Μπρουζ.




Άλλο ένα πασίγνωστο θέαμα της Μπρουζ είναι η Onze-Lieve-Vrouwekerk (Εκκλησία της Παναγίας). Πρόκειται για μια εκκλησία του 13ου αιώνα μ.Χ. που στεγάζει το μαρμάρινο γλυπτό του Μιχαήλ Άγγελου, "Η Παρθένος και το Θείο Βρέφος".




Με γοήτευσαν τα έργα ζωγραφικής από μεγάλους Φλαμανδούς καλλιτέχνες όπως ο Jan Van Eyck, Petrus Christus και ο Pieter Pourbus στο Μουσείο Groeninge.


Πέρα όμως απ' το συναρπαστικό τοπίο και τ' αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, η Μπρουζ έχει να προσφέρει και καταπληκτικό φαγητό. Και σοκολάτες. Και μπύρες.




Υπάρχουν αμέτρητες σοκολατερί και πρέπει να πω πως η σοκολάτα που έφαγα στην Μπρουζ ήταν ίσως η καλύτερη που έχω δοκιμάσει ποτέ. Το μαγαζί για να την αγοράσετε; The Chocolate Line. Αυτό το μικρό κατάστημα πουλά σοκολάτα υψηλής ποιότητας που θα σας κάνει να ξετρελαθείτε απ' την πρώτη μπουκιά. Δεν είναι κατάστημα-αλυσίδα (όπως συνηθίζεται στο Βέλγιο) και φτιάχνουν την σοκολάτα στο πίσω μέρος του μαγαζιού. Δοκιμάστε την πικρή σοκολάτα με κρέμα γάλακτος σε κουπάκι, και την σκούρα και γάλακτος σοκολάτα με πραλίνα ή αμύγδαλα που πωλείται σε μεγάλα ή μικρά κομμάτια με βάση το βάρος.

Τοπική μπύρα, Brugse Zot (Γελωτοποιός της Μπρουζ)

Ο Σ έπλεε σε πελάγη ευτυχίας στο Βέλγιο. Υπήρχαν μπύρες παντού. Τόσες πολλές μάλιστα που ήταν αδύνατο να διαλέξει κανείς ποιά να δοκιμάσει. Ευτυχώς για μας, είχαμε πληροφορίες εκ των έσω κι έτσι ένα βράδυ πήγαμε στο Cambrinus, μια από τις καλύτερες μπυραρίες-brasserie στην Μπρουζ. Το Cambrinus έχει μια συλλογή με πάνω από 400 μπύρες και το προσωπικό ήταν εξαιρετικά πρόθυμο να μας προτείνει κάποια που να ταιριάζει στα γούστα μας.




Το Βέλγιο είναι συνώνυμο με τις βάφλες και φυσικά δεν μπορούσαμε να φύγουμε δίχως να δοκιμάσουμε μια βάφλα, ή δύο, ή, ε εντάξει με πιάσατε, δεν μπορώ ν' αντισταθώ στις βάφλες. Στο BitterSweet φάγαμε τις πιο αφράτες κι εύγεστες βάφλες και ήπιαμε τον καλύτερο καπουτσίνο που έχουμε πιεί ποτέ εκτός Ιταλίας. Ο Σ, ως γνήσιος λάτρης του εσπρέσσο και του καπουτσίνο, έδωσε άριστα. Δεν είναι και λίγο αυτό.




Η φλαμανδική περιοχή του Βελγίου είναι διάσημη για τις τηγανητές πατάτες της (Vlaamse frites) κι αν θέλετε να φάτε τις αυθεντικές, τότε πρέπει οπωσδήποτε να πάτε στο Chez Vincent. Σερβίρουν επίσης Hollandse bitterballen (ολλανδικά κεφτεδάκια) και πατάτες με μαγιονέζα (όπως και στην Ολλανδία) για έξω, το οποίο είναι το ιδανικό σνακ γι' αυτούς που προτιμούν να τσιμπολογούν κάτι ενώ περιδιαβαίνουν στα σοκάκια της πόλης αντί να κάθονται σε ένα τραπέζι.




Στην Μπρουζ, πήγαμε σε δυο εστιατόρια που ήταν εξαιρετικά. Όχι μονάχα όσον αφορά το φαγητό αλλά και την εξυπηρέτηση και ατμόσφαιρά τους.
Το πρώτο, το De Vlaamsche Pot, σέρβιρε γνήσια φλαμανδική κουζίνα. Δοκιμάσαμε αχνιστά μύδια από το Zeeland με βελγικές πατάτες, χωριάτικο λουκάνικο από την Μπρουζ, φτιαγμένο ειδικά για το εστιατόριο από ντόπιο χασάπη, και Waterzooi van zeevis (βελγική κακαβιά).
Το δεύτερο εστιατόριο, το Brasserie Raymond, τιμούσε το άλλο μισό Βέλγιο, με βελγο-γαλλική κουζίνα. Φάγαμε κροκέτες με γαρίδες από την Βόρεια Θάλασσα με τηγανητό μαϊντανό, μαμπουγιαμπέσσα (γαλλική ψαρόσουπα), βελγική βοδινή μπριζόλα με σάλτσα béarnaise, και Vol-au-vent (βολ ο βαν) με πουλερικά, ένα κλασικό βελγικό πιάτο.

Οι γεύσεις αυτές θα μου μείνουν αξέχαστες.




Έπειτα κατευθυνθήκαμε προς Βρυξέλλες, οι οποίες είναι μόνο μια ώρα με το αυτοκίνητο από την Μπρουζ.

Οίκος των Δουκών του Brabant

H Grand Place (Grote Markt) ή αλλιώς Μεγάλη Πλατεία, ήταν απλά υπέροχη.

Οίκοι των Συντεχνιών

Ο Βίκτωρ Ουγκώ την έχει περιγράψει ως την "ωραιότερη πλατεία του κόσμου".

Το Δημαρχείο των Βρυξελλών. Μεσαιωνικό γοτθικό κτίσμα.

Μου άρεσε. Για την ακρίβεια, με εντυπωσίασε.
Αλλά, δεν ήταν η Μπρουζ.


Πατήστε εδώ για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την Μπρουζ και τις Βρυξέλλες.