Τεράστια φασόλια και μικρά τσίλι

Το Πάσχα κοντοζυγώνει κι η περίοδος νηστείας συνεχίζεται. Είναι δύσκολη εποχή γι' αυτούς που νηστεύουν, στερούμενοι το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Εγώ δε συμπεριλαμβάνομαι σ' αυτή την κατηγορία αλλά ξέρω καλά πως κάποιοι "υποφέρουν" περισσότερο από άλλους. Είναι πολλοί αυτοί που η όρεξή τους τραβάει μια ζουμερή μπριζόλα και μερικά τηγανητά αυγά, που ονειρεύονται φρεσκοψημένες τυρόπιτες κι αφράτα κεφτεδάκια και οι περισσότεροι απ' αυτούς περιμένουν με ανυπομονησία την ημέρα του Πάσχα για να απολαύσουν το απίστευτα υπέροχο αρνάκι.






Στην Ελλάδα, την ημέρα του Πάσχα, κάθε νοικοκυριό ψήνει και το δικό του αρνί στη σούβλα (ζητώ συγνώμη από τους χορτοφάγους που διαβάζουν αλλά αυτή είναι η παράδοση) καθώς και το δικό του κοκορέτσι το οποίο είναι (χορτοφάγοι κλείστε τα μάτια!) εντόσθια όπως γλυκάδια, νεφρά, καρδιές, πνευμόνια τυλιγμένα με έντερα αρνιού και ψημένο στη σούβλα. Ξέρω πως για εσάς που δε το έχετε δοκιμάσει ή που δε γνωρίζετε καν την ύπαρξή του ν' ακούγεται μάλλον σαν κάτι που δε θα θέλατε ποτέ να βάλετε στο στόμα σας, αλλά επιτρέψτε μου να σας πω πως είναι εκπληκτικά νόστιμο. Αυτό είναι όμως θέμα μιας άλλης μελλοντικής ανάρτησης και μάλλον θα πρέπει να βρίσκομαι στην Ελλάδα για να την γράψω, διότι στην Ολλανδία δε μπορείς έτσι απλά να πας στον χασάπη σου και να ζητήσεις ένα κοκορέτσι. Όταν του εξηγήσεις τί ακριβώς είναι, το πιθανότερο είναι να πάθει εγκεφαλικό.






Τώρα θα μου πείτε, τί σχέση έχει το αρνί με τα φασόλια; Φαινομενικά καμία, αλλά για μένα είναι το κοντινότερο πράγμα στο κρέας που μπορώ να φάω χωρίς να τρώω κρέας. Ουσιαστικά, τρώγοντας φασόλια παίρνεις όλες τις θρεπτικές ουσίες και φυτικές ίνες χωρίς να παίρνεις τις τοξίνες. Δεν είναι τέλειο; Όταν όμως λέω φασόλια δεν εννοώ τα απλά, μικρά, αξιολύπητα φασόλια που τρώνε οι περισσότεροι και που δυστυχώς πολλοί αγοράζουν σε κονσέρβες, αλλά τα εξαίσια, τεράστια, ξερά ελληνικά φασόλια γίγαντες, ίσως τα καλύτερα φασόλια του κόσμου.






Οι γίγαντες είναι τα πιό νόστιμα και χορταστικά όσπρια και φυσικά το κύριο συστατικό του εξαίσιου ελληνικού φαγητού "Γίγαντες στο φούρνο", το οποίο είναι και το αγαπημένο μου φαγητό με λευκά φασόλια. Αρχικά, τα φασόλια βράζονται σε μπόλικο νερό για να μαλακώσουν, έπειτα καλύπτονται από μια πλούσια σάλτσα ντομάτας και κόκκινης πιπεριάς και μπαίνουν στο φούρνο για να ψηθούν και να γίνουν τραγανά. Όπως και με κάθε άλλο ελληνικό φαγητό, έτσι κι εδώ κάθε μάγειρας ή μαγείρισσα βάζει τη δική του προσωπική πινελιά στο πιάτο. Η δική μου προσωπική πινελιά είναι μια μάλλον φλογερή πινελιά. Καυτές κόκκινες πιπεριές τσίλι και μπούκοβο. Το μπούκοβο είναι το αντίστοιχο των καυτών ξερών νιφάδων τσίλι κι είναι πολύ καυτό. Αν προσθέσεις πάρα πολύ, είναι ικανό να καταστρέψει το πιάτο.





Αυτό εδώ λοιπόν είναι ένα καυτό και πικάντικο ελληνικό φαγητό. Ή τουλάχιστον η δική μου εκδοχή είναι έτσι. Ασφαλώς μπορείτε να το προσαρμόσετε στην προσωπική σας ανοχή για καυτερές γεύσεις, αλλά είναι και κάποια υλικά που δε χρειάζονται καμία προσαρμογή. Ένα απ' αυτά είναι κι ο πλατύφυλλος μαϊντανός. Με ενοχλεί που ο μαϊντανός είναι τόσο υποτιμημένος, είναι ένα τόσο όμορφο μυρωδικό με μια τόσο φρέσκια κι αρωματική γεύση που πραγματικά συμπληρώνει τους γίγαντες κι ισορροπεί τις καυτές νότες. Επαναλαμβάνω όμως, πλατύφυλλος μαϊντανός κι όχι ο σγουρός. Αυτός είναι μόνο για διακόσμηση.






Είναι ένα κύριο πιάτο που μπορεί να χορτάσει μια ολόκληρη οικογένεια. Εγώ το συνοδεύω με ένα τεράστιο κομμάτι σκληρής φέτας που έχω πασπαλίσει με ελληνική ξερή ρίγανη και έχω στάξει λίγο ελαιόλαδο από πάνω, και με μερικές ελιές Καλαμών. Μη ξεχάσετε να' χετε και μπόλικο ψωμί στο τραπέζι για να μαζέψετε όλη αυτή τη γευστική σάλτσα που καλύπτει τους γίγαντες.






Αυτό που είναι ενδιαφέρον με το φαγητό αυτό είναι ότι περάν του ότι είναι ένα φοβερά ικανοποιητικό κυρίως πιάτο, είναι επίσης ένας παραδοσιακός ελληνικός μεζές που σερβίρεται σε μικρό πιάτο και συνοδεύεται με ούζο ή μπύρα. Έχετέ το υπ' όψιν σας την επόμενη φορά που θα οργανώσετε ένα δείπνο με φίλους, κάντε μια βραδιά με ποικίλα νόστιμα μεζεδάκια και μη παραλείψετε να συμπεριλάβετε κι αυτούς εδώ τους γίγαντες.













Καυτοί & Πικάντικοι Γίγαντες στο Φούρνο-Πλακί

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε φρέσκο καυτό κόκκινο τσίλι βρείτε ή προτιμάτε. Είναι θέμα προσωπικής γεύσης και αντοχής στη θερμότητα που προκαλεί. Καλό θα είναι όποιο τσίλι τελικά χρησιμοποιήσετε να είναι κάποιο που έχετε δοκιμάσει στο παρελθόν για να μην έχετε εκπλήξεις. Εγώ χρησιμοποίησα Ταϋλανδέζικο τσίλι γιατί μ' αρέσει το πόσο καυτερό είναι αλλά προσέξτε, μη το χρησιμοποιήσετε εκτός αν σας αρέσουν οι εξαιρετικά καυτερές γεύσεις.
Αν δε σας αρέσουν τα τσίλι τότε απλά παραλείψτε τα απ' τη συνταγή.
Δε ξέρω αν είναι δυνατόν να βρει κάποιος μπούκοβο εκτός Ελλάδας, έτσι αντ' αυτού μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αποξηραμένες νιφάδες κόκκινης πιπεριάς ή το τούρκικο μείγμα μπαχαρικών Pul Biber το οποίο μοιάζει πολύ με το μπούκοβο. Δε θα σας πρότεινα να το παραλείψετε απ' τη συνταγή καθότι δεν είναι τόσο καυτερό αν χρησιμοποιηθεί σε μικρή ποσότητα, όπως σε αυτή τη συνταγή, και δίνει πολύ ωραία γεύση στο πιάτο.







Μερίδες: 4-6 κυρίως πιάτα

Υλικά
500 γρ. λευκά φασόλια γίγαντες
Νερό
2 1/2 κούπες ζουμί από το βράσιμο των φασολιών
1/2 κούπα ελαιόλαδο
2 μεσαία κρεμμύδια, ψιλοκομμένα
2 μεγάλες σκελίδες σκόρδο, κομμένες σε φέτες
400 γρ. φρέσκιες ντομάτες, χωρίς φλούδα και σπόρους, κομμένες σε κύβους ή ντομάτες κονκασέ σε κομματάκια
3 κουταλάκια γλυκού πελτέ ντομάτας
2 μεγάλες κόκκινες πιπεριές, κομμένες σε χοντρές λωρίδες
Μια πρέζα ζάχαρη
Αλάτι
1/4 κουταλάκι γλυκού μπούκοβο
2 φρέσκα κόκκινα καυτερά τσίλι (προαιρετικά)
2 κουταλιές σούπας πλατύφυλλο μαϊντανό με κοτσάνια, ψιλοκομμένο, συν έξτρα για το σερβίρισμα


Προετοιμασία
Μουσκέψτε τα ξερά φασόλια τοποθετώντας τα σ' ένα μεγάλο μπωλ και γεμίζοντάς το με νερό, έτσι ώστε τα φασόλια να καλυφθούν εντελώς. Αφήστε τα στο νερό για 12-16 ώρες. Είναι καλό να το κάνετε από βραδύς για να είναι έτοιμα την επόμενη μέρα.
Σουρώστε τα και ξεπλύντε τα καλά κάτω από τρεχούμενο νερό. Βάλτε τα σε μια μεγάλη κατσαρόλα, καλύψτε τα με νερό και βράστε τα σε δυνατή φωτιά. Μόλις πάρουν μια βράση κατεβάστε τη φωτιά στο χαμηλό και σιγοβράστε για 1 ώρα περίπου μέχρι τα φασόλια να μαλακώσουν αλλά να μην έχουν ψηθεί εντελώς. Δέκα λεπτά πριν να είναι έτοιμα ρίξτε λίγο αλάτι στην κατσαρόλα. Μην αλατίσετε τα φασόλια νωρίτερα γιατί θα σκληρύνουν.
Σουρώστε τα και κρατήστε το ζουμί.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 200 βαθμούς Κελσίου.

Εντωμεταξύ ξεκινήστε να φτιάχνετε τη σάλτσα.
Κόψτε τα τσίλι στη μέση κατά μήκος, αφαιρέστε μεμβράνες και σπόρους με την άκρη του μαχαιριού σας, πλύντε τα κάτω από τρεχούμενο νερό και κόψτε τα σε λεπτές φέτες*.
Σε μια κατσαρόλα μεσαίου μεγέθους ζεστάνετε το ελαιόλαδο και ρίξτε τα κρεμμύδια. Σωτάρετε για 3-4 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν και προσθέστε το σκόρδο. Σωτάρετε για άλλο 1 λεπτό και προσθέστε τις ντομάτες, τον πελτέ, τον μαϊντανό, τα τσίλι, τη ζάχαρη, το αλάτι και το μπούκοβο. Ανακατέψτε και ρίξτε 2/3 κούπας νερό βρύσης. Ανακατέψτε και πάλι κι αφήστε να πάρει μια βράση. Αμέσως κατεβάστε τη φωτιά στο χαμηλό και σιγοβράστε τη σάλτσα για 20 λεπτά. Πέντε λεπτά πριν να είναι έτοιμη ρίξτε τις κόκκινες πιπεριές κι ανακατέψτε. Όταν η σάλτσα είναι έτοιμη βγάλτε την κατσαρόλα απ' τη φωτιά κι αφήστε την στην άκρη.

Μεταφέρετε τα βρασμένα φασόλια σ' ένα μεγάλο γυάλινο ή κεραμικό ταψί φούρνου (εγώ χρησιμοποίησα ένα κεραμικό ταψί μεγέθους 36 εκ. x 25 εκ.) και ρίξτε τη σάλτσα πάνω απ' τα φασόλια. Ανακατέψτε για να καλυφθούν καλά με τη σάλτσα και προσθέστε 2 1/2 κούπες απ' το ζουμί που έβρασαν τα φασόλια. Βάλτε προσεκτικά το ταψί στο τελευταίο ράφι του φούρνου και ψήστε για 45 λεπτά μέχρι τα φασόλια να είναι μαλακά, σχεδόν να λιώνουν εσωτερικά και να είναι τραγανά με χρυσοκάστανο χρώμα εξωτερικά.

Βγάλτε το ταψί απ' το φούρνο, πασπαλίστε με λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό και σερβίρετε.


*Όταν χειρίζεστε τσίλι, ειδικά τα πολύ καυτερά, είναι καλό να φοράτε πλαστικά γάντια. Διαφορετικά πρέπει να πλένετε τα χέρια σας μετά από κάθε επαφή με αυτά και να αποφεύγετε ν' αγγίζετε τα μάτια, τη μύτη ή το στόμα σας.

Ταρτάκια για Michelin star;

Κάθε χρόνο, τ' αστέρια Michelin απονέμονται στα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου με βάση την ποιότητα των συστατικών με τα οποία δουλεύουν, τη δεξιότητα στην προετοιμασία αυτών των υλικών, το συνδυασμό γεύσεων, τα επίπεδα της δημιουργικότητας, το κόστος ενός γεύματος σε σχέση με την ποιότητά του και τη συνέπεια στα γαστρονομικά πρότυπα. Ο οδηγός Michelin που απονέμει αυτά τα αστέρια είναι ένας οδηγός για ξενοδοχεία κι εστιατόρια που δημιουργήθηκε από τους αδελφούς Michelin. Ναι, Michelin όπως τα λάστιχα, αυτοί είναι!






Είναι λίγο αστείο το πώς μια εταιρεία ελαστικών συνδέεται με την υψηλή γαστρονομία, ε; Λοιπόν, στην Γαλλία του 1900 τα δύο αυτά αδέρφια όντας εξαιρετικά έξυπνοι επιχειρηματίες, αποφάσισαν να εκδόσουν έναν οδηγό γι' αυτούς που έχουν αυτοκίνητο- που δεν ήταν πάνω από 3.000 στην Γαλλία εκείνη την εποχή- καταγράφοντας λίστες με βενζινάδικα όπου μπορούσαν να γεμίσουν με πετρέλαιο το ντεπόζιτο του αυτοκινήτου τους, μέρη για ν' αλλάξουν ή ν' αγοράσουν αυτά τα τόσο σημαντικά λάστιχα κι εστιατόρια όπου μπορούσαν ν' απολαύσουν ένα καλό πιάτο φαγητού. Σήμερα, αυτός ο οδηγός είναι από τα πιό σεβαστά βιβλία για τους καλοφαγάδες του κόσμου, οι οποίοι ψάχνουν σ' αυτό για να βρουν πού θα φάνε ένα γεύμα που θα τους μείνει αξέχαστο. Για τους σεφ απ' την άλλη πλευρά, το να δουν μέσα στον οδηγό ένα αστέρι δίπλα στο εστιατόριό τους είναι από τις μεγαλύτερες τιμές που μπορούν να λάβουν ποτέ.






Μέσω του οδηγού μπορούν ν' απονεμηθούν μέχρι και 3 αστέρια σ' ένα εστιατόριο και όλοι οι σεφ, ιδιαίτερα οι ευρωπαίοι, τρελαίνονται γι' αυτά. Το να πάρουν ένα αστέρι σημαίνει ότι το εστιατόριό τους θα μπει στο γαστρονομικό "χάρτη", περισσότερα χρήματα, status, αλλά μερικές φορές το να χάσουν ένα αστέρι μπορεί να φέρει καταστροφικά αποτελέσματα, με το κλείσιμο του εστιατορίου τους να είναι από τα λιγότερο σημαντικά. Παρακολουθούσα ένα ντοκυμαντέρ για τα αστέρια Michelin και σοκαρίστηκα όταν άκουσα πως το 2003, ένας από τους πιό διάσημους και βραβευμένους σεφ της Γαλλίας με 3 αστέρια, ο Bernard Loiseau, φοβούμενος ότι θα χάσει ένα από αυτά, κατέληξε να τερματίσει την ίδια του τη ζωή.

Δεν έχω φάει ποτέ σε εστιατόριο με Michelin star κι έτσι δε μπορώ να σας πω τί γεύση έχει ένα πιάτο φτιαγμένο με αυτά τα πρότυπα, αλλά μερικές φορές αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να υπάρχει Michelin star για εμάς. Να μας απονεμηθεί από τ' αγαπημένα μας πρόσωπα, αυτά για τα οποία μαγειρεύουμε καθημερινά και που μ' αυτά μοιραζόμαστε το πάθος μας για τη μαγειρική. Ίσως να είναι πιό επιεικείς από έναν ανώνυμο επιθερωρητή Michelin που πληρώνεται για να τρώει σε ακριβά εστιατόρια αλλά δε με πειράζει καθόλου. Όταν ο φίλος μου γεύτηκε αυτό το αλμυρό ταρτάκι μου είπε πως είναι αντάξιο ενός Michelin star κι εγώ τον πίστεψα.

Αχ αυτό το υπέροχο ταρτάκι. Δεν είναι φοβερό θέαμα; Πού να παίρνατε και μια γεύση! Ένα θα σας πω: καραμελωμένα κρεμμύδια. Δε ξέρω για σας αλλά εγώ τρελαίαίαίαίνομαι για κρεμμύδια. Έχω μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου γι' αυτά. Τα καραμελωμένα κρεμμύδια για μένα μπορούν κάλλιστα να είναι το σημαντικότερο κομμάτι ενός γεύματος.






Παίρνετε ένα απλό κίτρινο κρεμμύδι, το κόβετε, το βάζετε σ' ένα τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο και τ' αφήνετε να ψηθεί αργά κι ήσυχα. Μπορείτε να δείτε πώς αλλάζει προοδευτικά, από άσπρο γίνεται διάφανο και μετά αρχίζει να παίρνει ένα κιτρινωπό χρώμα και μετά να χρυσαφίζει. Και ξαφνικά γεμίζει μ' αρώματα η κουζίνα σας και μετά από λίγο το καραμέλωμα είναι σε πλήρη εξέλιξη. Χρυσοκάστανο κρεμμύδι να τσιτσιρίζει στο τηγάνι, εσείς από πάνω να ξεκολλάτε τα μικρά ατίθασα κομματάκια από τον πάτο κι έρχεται η στιγμή. Η ώρα της δοκιμής. Η γλυκιά γεύση, μα τί ωραία γεύση. Προσθέτοντάς το σ' αυτά τα ταρτάκια ανεβάζει τη γευστική ποιότητα αυτών των πανέμορφων, σαν λουλουδιών, δημιουργιών, μα προσθέστε το και πάνω σε μια ζουμερή μπριζόλα ή απλώστε το σε φρυγανισμένες φέτες μπαγκέτας. Η γεύση θα σας ξετρελάνει.






Ας επιστρέψω όμως στα ταρτάκια όπου εκτός από το κρεμμύδι, σας έχω γλυκό πράσο, κουκουνάρι, γήινο θυμάρι, αψύ μπλε τυρί και συγκεριμένα ροκφόρ, ένα πλούσιο μείγμα κρέμας γάλακτος-αβγών και φύλλο. Το παραδοσιακό ελληνικό φύλλο, τραγανό και λεπτό, που είναι εξαίσιο! Συνδυάστε τα όλα κι έχετε ένα ταρτάκι παραδεισένιο. Μια μπουκιά, κι η αίσθηση της γεύσης σας θα ξυπνήσει από τις λεπτές και θεσπέσιες νότες των υπέροχων αυτών υλικών. Μη φοβάστε το ροκφόρ, σας διαβεβαιώνω πως δεν υπερισχύει των άλλων γεύσεων, τις συμπληρώνει μάλλον. Το μείγμα κρέμας γάλακτος-αβγών είναι ελαφρύ και το φύλλο κριτσανιστό και βουτυρώδες. Συνοδέψτε αυτά τα ταρτάκια με μια πράσινη σαλάτα κι ένα κρύο μπουκάλι λευκό κρασί κι είσαστε έτοιμοι. Είναι υπέροχα για μεσημεριανό και μπορείτε επίσης να τα σερβίρετε ως πρώτο πιάτο σ' ένα ξεχωριστό δείπνο.












Αλμυρά Ταρτάκια με Φύλλο, Καραμελωμένα Κρεμμύδια, Πράσο και Ροκφόρ
Προσαρμοσμένη από το Delicious

Χρησιμοποίησα κρέμα γάλακτος με χαμηλά λιπαρά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και με πλήρη. Μπορείτε επίσης να αντικαταστήσετε το ελαιόλαδο για το τηγάνισμα των πράσων με βούτυρο και αν κι εγώ προτίμησα ροκφόρ, μπορείτε να επιλέξετε κάποιο άλλο μπλε τυρί όπως το Stilton ή το Fourme D'Ambert.
Χρησιμοποίησα δύο ειδών φορμάκια για τάρτες, με αποσπώμενη βάση και απλά, αλλά είναι πιό εύκολο να βγάλεις τα ταρτάκια μέσα απ' αυτά με την αποσπώμενη βάση.






Γίνονται 4 ταρτάκια (και 4 γεμάτες κουταλιές σούπας καραμελωμένα κρεμμύδια)


Υλικά

για τα καραμελωμένα κρεμμύδια
1 μεγάλο κρεμμύδι (250-270 γρ.)
2 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
1 κουταλιά σούπας ξηρό λευκό κρασί
Μια πρέζα αλάτι
Μια πρέζα φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
Μια πρέζα ζάχαρη

για τα ταρτάκια
4 μεγάλα φύλλα
2 πράσα (115 γρ.) το άσπρο κι ελαφρά πράσινο μέρος μόνο, κομμένα σε λεπτές ροδέλες
1 κουταλιά σούπας φρέσκο θυμάρι
3 αβγά μεσαίου μεγέθους, ελαφρώς χτυπημένα
100 ml κρέμα γάλακτος με χαμηλά λιπαρά
4 γεμάτες κουταλιές σούπας καραμελωμένα κρεμμύδια
2 κουταλιές σούπας κουκουνάρι
60 γρ. ροκφόρ, θρυμματισμένο
1 1/2 κουταλιά σούπας βούτυρο, λιωμένο
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

Ειδικό εργαλείο: φορμάκια για ταρτάκια 8,5 εκ. το κάθε ένα.

Προετοιμασία

για τα καραμελωμένα κρεμμύδια
Κόψτε το κρεμμύδι στη μέση κατά μήκος κι έπειτα κόψτε το σε φέτες με πάχος 0,5 εκ. Η όλη διαδικασία ψησίματος των κρεμμυδιών θα πάρει 50-55 λεπτά.

Ζεστάνετε το ελαιόλαδο σ' ένα φαρδύ (για μέγιστη επαφή των κρεμμυδιών με τον πάτο), μεσαίου μεγέθους και με βαρύ πάτο τηγάνι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Μόλις το λάδι αρχίσει να λαμπυρίζει και να κάνει νερά, ρίξτε τα κρεμμύδια κι ανακατέψτε τα με μια σπάτουλα για να καλυφθούν καλά με το λάδι. Στη συνέχεια απλώστε τα στον πάτο του τηγανιού και συνεχίστε ν' ανακατεύετε περιστασιακά. Κατεβάστε τη φωτιά στο μέτριο. Μετά από 10 λεπτά, αλατοπιπερώστε και ρίξτε τη ζάχαρη. Ανακατέψτε τα κι αφήστε τα να ψηθούν. Ανακατεύετε κάθε 7-8 λεπτά μέχρι να γίνουν διάφανα και πάρουν ένα ελαφρά χρυσαφί χρώμα.

Μετά από περίπου 30-40 λεπτά, ξεκινήστε ν' ανακατεύετε τα κρεμμύδια πιό συχνά, κάθε 4 λεπτά, έτσι ώστε να μην αρπάξουν ή κολλήσουν στο τηγάνι. Ίσως να πρέπει να χαμηλώσετε τη φωτιά λίγο ακόμα σ' αυτό το σημείο.
Μόλις τα κρεμμύδια αρχίσουν να παίρνουν ένα σκούρο καστανό χρώμα, πρέπει να τ' ανακατεύετε κάθε 1 λεπτό, κατά προτίμηση με μια μεταλλική σπάτουλα, για να μπορείτε να ξύνετε τον πάτο του τηγανιού και να ξεκολλάτε τα κομματάκια που έχουν κολλήσει. Αυτά είναι και τα πιό νόστιμα.

Συνεχίστε να σωτάρετε και να ξύνετε τον πάτο, μέχρι τα κρεμμύδια να έχουν ένα πλούσιο, πολύ σκούρο χρυσοκάστανο χρώμα, και στο τέλος προσθέστε το κρασί και ξύστε καλά τον πάτο του τηγανιού προκειμένου να ξεκολλήσουν καλά όλα τα υπολείμματα. Σωτάρετε για ακόμα 2-3 λεπτά και βάλτε τα κρεμμύδια πάνω σε απορροφητικό χαρτί για να στραγγίξουν.

Τα καραμελωμένα κρεμμύδια μπορούν να διατηρηθούν στο ψυγείο, αεροστεγώς κλεισμένα, για αρκετές ημέρες.




για τα ταρτάκια
Καψαλίστε το κουκουνάρι τοποθετώντας το σ' ένα τηγάνι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και τηγανίζοντάς το (χωρίς λάδι), ανακατεύοντας για να μη καεί, έως ότου πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 200 βαθμούς Κελσίου.

Στο ίδιο τηγάνι που σωτάρατε τα κρεμμύδια, ζεστάνετε 2 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο και ρίξτε τα πράσα. Σωτάρετε για 3 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν κι όσο νερό έχουν βγάλει να εξατμιστεί και ρίξτε το θυμάρι, αλάτι και μαύρο πιπέρι. Συνεχίστε το σωτάρισμα για 2 λεπτά ακόμα. Βγάλτε το τηγάνι απ' τη φωτιά κι αφήστε στην άκρη.

Σ' ένα μπωλ αναμείξτε την κρέμα γάλατος με τ' αβγά και χτυπήστε τα ελαφρά μ' ένα πιρούνι. Ρίξτε λίγο αλάτι και πιπέρι κι αφήστε στην άκρη.

Κόψτε τα φύλλα σε 12 τετράγωνα κομμάτια (15 x 15 εκ. το κάθε ένα) και αλείψτε την επάνω επιφάνεια κάθε φύλλου με το λιωμένο βούτυρο. Αλείψτε επίσης με βούτυρο 4 φορμάκια για ταρτάκια και τοποθετήστε 3 φύλλα σε κάθε φόρμα, βάζοντάς τα έτσι ώστε τα φύλλα να δημιουργούν ένα σχήμα αστεριού. Μ' ένα κουτάλι βάλτε καραμελωμένα κρεμμύδια στον πάτο κάθε φόρμας και συνεχίστε προσθέτοντας το πράσο. Ρίξτε μερικά κουκουνάρια από πάνω και προσθέστε το θρυμματισμένο ροκφόρ. Τέλος περιχύστε κάθε ταρτάκι με το μείγμα κρέμας-αβγών.
Τοποθετήστε τα φορμάκια σ' ένα ταψί και βάλτε το στο τελευταίο ράφι του φούρνου. Ψήστε για 15 λεπτά μέχρι το φύλλο να ροδίσει και το μείγμα κρέμας γάλακτος-αβγών να έχει μόλις ψηθεί.

Βγάλτε το ταψί απ' το φούρνο και βάλτε τις φόρμες πάνω σε σχάρα για να κρυώσουν ελαφρά πριν αφαιρέσετε τα ταρτάκια από μέσα.

Σερβίρετε αμέσως.

Θα σας πω κι ένα μυστικό. Την επόμενη μέρα είχε μείνει μια τάρτα και την ζέστανα στο φούρνο μικροκυμάτων για μισό λεπτό. Ήταν φανταστική!

Τεστ λεκτικού συνειρμού... για επιδόρπια

Ο Καρλ Γιούνγκ, φημισμένος Ελβετός ψυχίατρος κι ένας από τους ιδρυτές της σύγχρονης ψυχολογίας του βάθους, επινόησε ένα κλινικό διαγνωστικό εργαλείο, το Τεστ Λεκτικού Συνειρμού (Word Association Test), κατά τη διεξαγωγή του οποίου παρουσιάζεται στον ασθενή μια σειρά λέξεων-παραγωγών ερεθισμάτων και ζητείται να αντιδράσει με την πρώτη λέξη που του έρχεται στο μυαλό. Αυτές οι αντιδράσεις-λέξεις χρησιμοποιούνται για να προσδιορίσουν ασυνείδητες δυναμικές της προσωπικότητας του ασθενούς και την ύπαρξη βαθύτερων προβλημάτων.

Ας το συνδυάσουμε λοιπόν με λίγο free association (ελεύθερη ένωση) κι ας το προσπαθήσουμε.
Λέξη-ερέθισμα: επιδόρπιο. Πάμε!






Επιδόρπιο
Γλυκά
Σοκολάτα
Κέικ
Σαντιγύ
Καρύδα
Φρούτο
Μέλι
Ζάχαρη
Σιρόπι
Κανέλα
Μπαχάρια
Φαγητό
Ελληνικό

Δε χρειάζεται να έχει κανείς πτυχίο Ψυχολογίας —αν κι εγώ έχω— για να καταλάβει τί λέει το ασυνείδητό μου. Για μένα, αυτή τη στιγμή, η λέξη επιδόρπιο ισούται με Ελληνικά γλυκά.






Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Μερικά χρόνια πριν, αν μου έδιναν τη λέξη-ερέθισμα "επιδόρπιο" τότε η απάντηση-αντίδρασή μου θα ήταν πολύ συγκεκριμένη. Επιδόρπιο = Σοκολάτα. Όχι πια.
Αν και λατρεύω την σοκολάτα, έχω αρχίσει πια να εκτιμώ τα απλά κέικ βουτύρου και τα επιδόρπια με φρούτα. Πάνω απ' όλα όμως έχω αρχίσει να εκτιμώ τα σιροπιαστά γλυκά. Τα σιροπιαστά γλυκά είναι αυτά που είναι βουτηγμένα σε σιρόπι, όπως τα περισσότερα ελληνικά παραδοσιακά γλυκά. Όπως ο μπακλαβάς, το κανταΐφι, το γαλακτομπούρεκο, ή το ραβανί το οποίο είναι ένα από τα ελληνικά γλυκά που ήταν αποκάλυψη για μένα.






Το Ραβανί ή Ρεβανί είναι ένα βουτυρώδες κέικ λουσμένο με σιρόπι. Ποτέ δε μου άρεσε, πάντα μου φαινόταν πολύ βαρύ με όλο αυτό το σιρόπι και πάντα μόλις έτρωγα μια μπουκιά ήθελα να πιώ ένα ποτήρι νερό μονορούφι. Μια μέρα όμως, με πήρε τηλέφωνο η μητέρα μου, ενθουσιασμένη, δηλώνοντάς μου πως είχε ανακαλύψει το τέλειο ραβανί. Ναι, η μητέρα μου είναι το ίδιο τρελαμένη με την μαγειρική όπως εγώ. Ασφαλώς μου έδωσε την συνταγή και ήταν εκπληκτικό το πόσο διαφορετικό αυτό το ραβανί ήταν απ' όλα τα άλλα που είχα δοκιμάσει. Ήταν υπέροχο και φυσικά θα το μοιραστώ μαζί σας. Γιατί τα καλά πράγματα πρέπει να μοιράζονται!






Αυτό το ραβανί θα είναι το νοστιμότερο που έχετε δοκιμάσει στη ζωή σας. Δεν υπερβάλλω. Είναι αλήθεια. Έχει τόσο λεπτή γεύση, είναι τόσο αφράτο, τόσο υγρό, είναι γλυκό μα όχι υπερβολικά γλυκό κι υπάρχει κι ένα μυστικό. Η προσθήκη ινδικής καρύδας στο μείγμα κέικ που κάνει το ραβανί να έχει θεϊκή γεύση και που του δίνει μια διαφορετική, πιό πλούσια υφή.






Το σιρόπι είναι αρωματισμένο με λεμόνι και διαπερνά το κέικ, δίνοντάς του μια υπέροχη γεύση λεμονιού που είναι προφανής αλλά δίχως να πνίγει τις υπόλοιπες λεπτές του γεύσεις. Αυτό το σιρόπι είναι τόσο ελαφρύ, ποτίζοντας το ραβανί, ισορροπώντας τις νότες βουτύρου και ζάχαρης.






Το υποκίτρινο χρώμα του με τη χρυσοκάστανη κορυφή είναι ένα πανέμορφο θέαμα. Σε κάνει να σου τρέχουν τα σάλια κι η μυρωδιά του είναι απίστευτη. Καθώς φέρνεις ένα κομμάτι στο στόμα σου μπορείς να οσφριστείς το βούτυρο, το λεμόνι και την εξωτική καρύδα και μόλις το γευτείς, ικανοποιεί κάθε σου προσδοκία.






Μπορείτε να το σερβίρετε πασπαλισμένο με καρύδα, με ένα δυό μπαλάκια παγωτού βανίλια, συνοδεύοντας τον καφέ ή το τσάι σας και είναι βέβαιο πως είναι ικανό να σας γλυκάνει μετά από ένα ωραίο δείπνο.











Ραβανί με Ινδική Καρύδα και Σιρόπι Λεμονιού

Οι περισσότερες συνταγές για ραβανί περιέχουν σιμιγδάλι. Όχι αυτή. Η συνταγή αυτή περιέχει αλεύρι για όλες τις χρήσεις που είναι η καλύτερη επιλογή γι' αυτό το κέικ. Το σιμιγδάλι είναι ένα από τα υλικά που για μένα κάνουν το ραβανί εξαιρετικά βαρύ.
Προτιμώ να χρησιμοποιώ μια λυόμενη φόρμα κέικ 22 εκ. που κάνει το ραβανί παχύτερο αλλά εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μεγαλύτερη φόρμα (25 εκ.) ή τετράγωνη φόρμα.






Γίνεται 1 κέικ

Υλικά

για το κέικ
160 γρ. ανάλατο βούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου συν έξτρα για το βουτύρωμα της φόρμας
230 γρ. ζάχαρη
3 αβγά, μεσαίου μεγέθους
160 ml γάλα, πλήρες
250 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ
140 γρ. ινδική καρύδα

για το σιρόπι
350 γρ. ζάχαρη
360 ml νερό
20 ml χυμό λεμονιού, φρεσκοστειμμένο
Φλούδα ενός λεμονιού μεσαίου μεγέθους


Προετοιμασία

για το κέικ
Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 175 βαθμούς Κελσίου.

Βουτυρώστε τα πλαϊνά τοιχώματα και τον πάτο της φόρμας.

Σ' ένα μεγάλο μπωλ, χτυπήστε με μίξερ χειρός το βούτυρο μαζί με τη ζάχαρη μέχρι να γίνουν ένα αφράτο μείγμα. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μίξερ με βάση αντί για μίξερ χειρός, χρησιμοποιώντας το εξάρτημα "φτερό". Έπειτα προσθέστε τ' αβγά ένα ένα, χτυπώντας ασταμάτητα, μέχρι να ενσωματωθούν στο μείγμα. Ρίξτε το γάλα και χτυπήστε καλά.
Προσθέστε το αλεύρι και το μπέικιν πάουντερ και χτυπήστε έως ότου ενσωματωθούν και μετά ρίξτε την ινδική καρύδα. Ανακατέψτε με λαστιχένια σπάτουλα μέχρι να ενσωματωθεί καλά.

Ρίξτε το μείγμα σε μια λυόμενη φόρμα και βάλτε την στο κάτω ράφι του προθερμασμένου φούρνου. Ψήστε για 35 λεπτά και μετά μεταφέρετε τη φόρμα στο μεσαίο ράφι του φούρνου και ψήστε για άλλα 15 λεπτά ή μέχρι όταν εισάγετε ένα μαχαίρι στο κέντρο του κέικ να βγαίνει καθαρό.

για το σιρόπι
Εντωμεταξύ προετοιμάστε το σιρόπι. Σ' ένα μικρό κατσαρολάκι ρίξτε το νερό, τη ζάχαρη, τον χυμό και τη φλούδα λεμονιού. Αφήστε να πάρει μια βράση σε μέτρια προς δυνατή φωτιά, ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να λιώσει η ζάχαρη κι έπειτα χαμηλώστε τη φωτιά και αφήστε να σιγοβράσει για 10 λεπτά. Κλείστε τη φωτιά κι αφήστε να σταθεί για 10 λεπτά με κλειστό καπάκι. Μετά αφαιρέστε τις φλούδες λεμονιού από το κατσαρολάκι και πετάξτε τες.

Όταν ψηθεί το κέικ, τοποθετήστε το πάνω σε μια σχάρα. Μόλις κρυώσει ελαφρά αλλά όχι εντελώς, ρίξτε το ζεστό σιρόπι, κουταλιά κουταλιά, ξεκινώντας να περιχύνετε από το κέντρο του κέικ.
Αφήστε το ποτισμένο κέικ πάνω σε μια σχάρα για να ρουφήξει όλο το σιρόπι και να κρυώσει εντελώς. Έπειτα αφαιρέστε την πλαΐνή ζώνη της φόρμας και κόψτε το κέικ σε τετράγωνα κομμάτια (ενώ είναι ακόμα πάνω στη φόρμα). Πάρτε κάθε κομμάτι και τοποθετήστε το σε πιατέλα για κέικ.

Σημείωση: Το κέικ θα είναι σχεδόν κολλημένο στη βάση της φόρμας και γι' αυτό πρέπει να κοπεί πρώτα σε κομμάτια διότι αν προσπαθήσετε να το μετακινήσετε ολόκληρο μπορεί να σπάσει.

Σερβίρετε το ραβανί και έχετε υπ' όψιν σας ότι είναι πολύ νοστιμότερο την επόμενη μέρα!!

Το ραβανί θα κρατήσει για 4-5 ημέρες, σκεπασμένο, σε θερμοκρασία δωματίου.

Μια προειδοποιητική ιστορία και τα καλύτερα κεφτεδάκια που θα φάτε ποτέ

Προχθές το απόγευμα, αφού ο Σ κι εγώ εξασκήσαμε το εκλογικό μας δικαίωμα, αποφασίσαμε να πάμε έξω για φαγητό. Ίσως παρατηρήσατε ότι είπα πως θα πάμε για φαγητό απόγευμα αντί για βράδυ κι αυτό γιατί έτσι είναι τα πράγματα εδώ στην Ολλανδία. Τα περισσότερα εστιατόρια κλείνουν τις κουζίνες τους στις 10 κι ούτως ή άλλως είναι άδεια από τις εννιάμιση. Όταν το πρωτοσυνειδητοποίησα αυτό έμεινα κατάπληκτη και νόμιζα πως είχα έρθει να κατοικήσω σε γηριατρική κοινότητα κι όχι σε μια διεθνή Ευρωπαϊκή πόλη. Στην Αθήνα τα εστιατόρια ανοίγουν στις εννέα κι όταν βγαίνω για φαγητό γυρίζω στη μία το πρωΐ. Εδώ όμως είναι μια άλλη ιστορία. Οι Ολλανδοί τρώνε στις έξι και κοιμούνται από τις έντεκα. Είναι τόσο βαρετό, αλλά είναι ένα ακόμα πράγμα που έπρεπε να συνηθίσω ζώντας εδώ.






Είχαμε όρεξη για Ιταλικό κι έτσι επιλέξαμε ένα εστιατόριο όχι πολύ μακριά απ' το σπίτι μας, για το οποίο είχαμε ακούσει καλά λόγια. Έλεγξα την ιστοσελίδα τους και μου φάνηκε καλαίσθητο και μοντέρνο, και το μενού τους είχε πολύ καλές επιλογές για ζυμαρικά κι ορεκτικά. Είχα ενθουσιαστεί.
Όταν φτάσαμε εκεί όμως ήταν αλλιώς τα πράγματα. Κατ' αρχάς δε μου άρεσε η ατμόσφαιρα του μαγαζιού. Δε ξέρω τί ακριβώς έφταιγε, ο φωτισμός, ο τρόπος που είχαν οργανώσει τα τραπέζια τους, απλά δεν ένιωθα άνετα. Ή ίσως ήταν το γεγονός ότι μας έβαλαν να κάτσουμε στο χειρότερο τραπέζι του εστιατορίου, αν και είχαμε κάνει κράτηση. Το τραπέζι ήταν ακριβώς μπροστά στην είσοδο, όπου όλοι μας σκουντάγανε και ξεπαγιάζαμε από το συνεχές ανοιγόκλεισμα της πόρτας.






Παραγγείλαμε antipasti (πιατέλα ορεκτικών) που ήταν αρκετά νόστιμα, αν και δε μπορώ να πω ότι μου είναι ευχάριστο να απολαμβάνω θαλασσινά όπως χταπόδι και γαρίδες στο ίδιο πιάτο με προσούτο και μορταδέλλα. Ήπιαμε ένα υπερτιμημένο Chianti του 2007 το οποίο ήταν πολύ καλό, είχε καλές ταννίνες. Μετά ήρθαν τα κυρίως πιάτα, με 55 λεπτά καθυστέρηση! Το εστιατόριο είχε περίπου δώδεκα τραπέζια και στα οχτώ με εννέα απ' αυτά κάθονταν μόνο δύο άτομα. Πόσο δύσκολο είναι να ετοιμάσεις κυρίως πιάτα για τόσα άτομα; Δεν είχαμε έρθει όλοι την ίδια ώρα, για όνομα! Ο κακομοίρης ο σερβιτόρος ζητούσε συνεχώς συγνώμη αλλά τί να σου κάνει η συγνώμη όταν πεινάς ε;






Τελος πάντων, είχα παραγγείλει μοσχαρίσια σκαλοπίνια με σάλτσα μανιταριών πορτσίνι, ψητές πατάτες και αντίδια, κι ο Σ σπαγγέτι με καραβίδες και ρόκα. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι βρήκα μέσα στο φαγητό μου ένα πλαστικό κορδονάκι που ένας Θεός ξέρει πώς βρέθηκε εκεί, τα σκαλοπίνια ήταν καλά μαγειρεμένα, η σάλτσα ήταν ικανοποιητική, αλλά δε μπόρεσα να βρω ούτε ένα μανιτάρι πορτσίνι στο πιάτο μου όσο κι αν έψαξα. Οι πατάτες ήταν άνοστες και δεν είχαν ψηθεί αρκετά, και τα αντίδια, αν και είχαν μαγειρευτεί καλά, φαίνονταν να έχουν μαγειρευτεί σε σάλτσα ντομάτας η οποία δεν έχει καμία σχέση με την κρεμώδη σάλτσα μανιταριών. Δύο είδη σάλτσας σ' ένα πιάτο; Έλεος! Τα ζυμαρικά δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, όπως παραδέχτηκε ο Σ. Η ρόκα ήταν πολύ σκληρή, πώς μπορεί να γίνει βέβαια αυτό δεν έχω ιδέα αλλά αναγκαζόταν να την φτύνει στην πετσέτα του επομένως αυτό σίγουρα δεν ήταν καλό.






Οφείλω να ομολογήσω πως το επιδόρπιο ήταν πολύ νόστιμο αλλά είχα παραγγείλει παγωτό μόκα κι είναι γνωστό ότι όλα τα παγωτά είναι νόστιμα. Ο Σ είχε παραγγείλει créme brulée την οποία δοκίμασα και μου φάνηκε καλή, αλλά εκείνος είπε πως είχε φάει καλύτερες. Τον πίστεψα.
Α, το αποκορύφωμα της βραδιάς ήταν όταν μας προσέφεραν σπιτικό limoncello. Ήταν φανταστικό αλλά όχι αρκετό για να μας αλλάξει γνώμη για το εστιατόριο. Η όλη εμπειρία μας εκεί ήταν απογοητευτική. Δε μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν αυτό το εστιατόριο να ήταν γεμάτο και μάλιστα να διώχνει και πελάτες. Δε θα πω το όνομα του μαγαζιού αλλά δε πρόκειται να ξαναπατήσω. Ξέρω πως πιθανόν θα γινόμουν πολύ σκληρή κριτικός αλλά τί να κάνω, τα λέω όπως είναι.






Έπρεπε να είχαμε μείνει σπίτι και να απολαμβάναμε αυτές τις υπέροχες λιχουδιές! Κεφτεδάκια με μαραθόσπορους και σάλτσα γιαουρτιού με φρέσκο δυόσμο και ξύσμα λεμονιού. Δεν ακούγεται τέλειο; Σας διαβεβαιώνω πως όχι μόνο ακούγεται τέλειο αλλά έχει και τέλεια γεύση.






Αυτός είναι ένας ακόμα κλασικός Ελληνικός μεζές. Στην Ελλάδα λατρεύουμε τα κεφτεδάκια κι υπάρχουν αμέτρητοι συνδυασμοί για την προετοιμασία τους. Η χρήση διαφορετικών ειδών κρέατος όπως αρνί, βοδινό, χοιρινό ή μοσχάρι δίνει διαφορετική γεύση και χαρακτήρα στους κεφτέδες. Η προσθήκη διαφόρων μυρωδικών όπως δυόσμου, μαϊντανού και θυμαριού ή η χρήση μπαχαρικών όπως κύμινο, κανέλα ή μπαχάρι καθιστά τους κεφτέδες μοναδικούς. Μπορούν να φαγωθούν μόνοι τους, με ψητές ή τηγανητές πατάτες -που είναι κι ένα από τ' αγαπημένα μου φαγητά-, μπορούν πρώτα τα τηγανιστούν κι έπειτα να προστεθούν σε μια κόκκινη σάλτσα ντομάτας, ή απλά να σερβιριστούν με μια σάλτσα ως ντιπ.






Αυτά που μοιράζομαι τώρα μαζί σας γίνονται με βοδινό και χοιρινό κιμά που είναι ένας τέλειος συνδυασμός. Η προσθήκη τριμμένου μαραθόσπορου και μπαχαρικών όπως κανέλας, γαρίφαλου, κορίανδρου και πιπεριού καγιέν κάνουν αυτά τα κεφτεδάκια εξαιρετικά μυρωδάτα και πικάντικα. Συνοδεύονται από μια σάλτσα ελληνικού γιαουρτιού (ντιπ) που είναι πλούσια, αναζωογονητική κι εκρηκτικά αρωματική, με το φρέσκο δυόσμο και το λεμόνι να συμπληρώνουν την έντονη γεύση των κεφτέδων.






Αυτός ο μεζές είναι τέλειος για ούζο καθώς οι νότες γλυκάνισου αναδεικνύουν το γευστικό χαρακτήρα του μαραθόσπορου. Μπορείτε επίσης να τους συνοδεύσετε με λευκό κρασί όπως ένα Riesling. Είναι ιδανικοί για ένα δείπνο, σερβιρισμένοι ως ορεκτικό, ως μέρος ενός μπουφέ ή μαγειρεμένα μαζί με μερικές πατάτες τηγανητές και μια ντοματοσαλάτα για ένα οικογενειακό γεύμα.











Κεφτεδάκια με Μαραθόσπορους και Μπαχαρικά και Σάλτσα Γιαουρτιού-Δυόσμου
Προσαρμοσμένη από την Μυρσίνη Λαμπράκη

Τηγανίζοντας αυτά τα πεντανόστιμα κεφτεδάκια θα γεμίσει το σπίτι σας με τις μυρωδιές της Ελλάδας. Χρησιμοποίησα ελαιόλαδο για το τηγάνισμα αλλά εσείς αν επιθυμείτε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αραβοσιτέλαιο ή ηλιέλαιο για ένα πιό ελαφρύ αποτέλεσμα.
Είναι σημαντικό ο κιμάς που θα αγοράσετε να μην έχει πολύ λίπος γιατί τα κεφτεδάκια θα γίνουν βαριά και λιπαρά.






Γίνονται 40-45 μικρά κεφτεδάκια / 2 κούπες σάλτσα γιουρτιού-δυόσμου

Υλικά

για τα κεφτεδάκια
250 γρ. χοιρινός κιμάς
250 γρ. βοδινός ή μοσχαρίσιος κιμάς
1 μεγάλο κρεμμύδι, τριμμένο
1 αβγό μεσαίου μεγέθους
1 κουταλάκι γλυκού μαραθόσποροι, κοπανισμένοι
1/2 κουταλάκι γλυκού κορίανδρο σε σκόνη
1/4 κουταλάκι γλυκού κανέλα σε σκόνη
1/4 κουταλάκι γλυκού γαρίφαλο σε σκόνη
1/2 κουταλάκι γλυκού πιπέρι καγιέν
1/2 κουταλάκι γλυκού αλάτι
1/4 κούπας καλαμποκάλευρο
1 κουταλιά σούπας ελαιόλαδο συν 1 κούπα ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

για τη σάλτσα γιαουρτιού-δυόσμου
2 κούπες ελληνικό στραγγιστό γιαούρτι
2 κουταλιές σούπας φρέσκα φύλλα δυόσμου, ψιλοκομμένα
1 κουταλάκι γλυκού ξύσμα λεμονιού
1 κουταλιά σούπας ελαιόλαδο

Προετοιμασία

για τα κεφτεδάκια
Χρησιμοποιώντας ένα γουδί κοπανίστε τους μαραθόσπορους ώσπου να γίνουν σχεδόν σκόνη.

Σ' ένα μεγάλο μπωλ τοποθετήστε το βοδινό και χοιρινό κιμά, τ' αβγό, το κρεμμύδι, τους κοπανισμένους μαραθόσπορους, τα μπαχαρικά, το αλάτι και τη 1 κουταλιά ελαιόλαδο. Ζυμώστε καλά με τα χέρια σας για περίπου 10 λεπτά ώσπου όλα τα υλικά να αναμειχθούν καλά. Καλύψτε το μπωλ με πλαστική μεμβράνη και βάλτε το στο ψυγείο για τουλάχιστον 1 ώρα έτσι ώστε το μείγμα να "δέσει" και να "σιτέψει".

Βάλτε το καλαμποκάλευρο σ' ένα μπωλ.

Πλάστε μικρά κεφτεδάκια με τα χέρια σας και ρολάρετέ τα μέσα στο καλαμποκάλευρο. Έπειτα βάλτε τα λίγα λίγα σ' ένα κόσκινο και ανακινήστε τα για να φύγει το περιττό αλεύρι πέφτοντας μέσα στο μπωλ.

Ζεστάνετε το ελαιόλαδο σ' ένα μεγάλο τηγάνι σε δυνατή φωτιά και μόλις κάψει ρίξτε τα κεφτεδάκια. Αμέσως χαμηλώστε τη φωτιά στο μέτριο κι αφήστε να τηγανιστούν οι κεφτέδες, γυρίζοντάς τους μια φορά, για 10 λεπτά περίπου ή μέχρι να ψηθούν εσωτερικά και απ' έξω να έχουν πάρει ένα χρυσαφί χρώμα.
Αφαιρέστε τους απ' το τηγάνι με μια τρυπητή κουτάλα και τοποθετήστε τους πάνω σε απορροφητικό χαρτί για να στραγγίξουν.

Βάλτε τα κεφτεδάκια σε ένα μπωλ και σερβίρετε αμέσως.

για τη σάλτσα γιαουρτιού-δυόσμου
Σ' ένα μπωλ αναμείξτε καλά το γιαούρτι, το δυόσμο, το ξύσμα λεμονιού και το ελαιόλαδο μ' ένα κουτάλι. Καλύψτε το μπωλ με πλαστική μεμβράνη και βάλτε το στο ψυγείο. Μπορείτε να προετοιμάσετε τη σάλτσα αυτή μια μέρα πριν, και πριν τη σερβίρετε ν' ανακατέψετε μ' ένα κουτάλι για ν' αναμειχθούν καλά τα υλικά ξανά.

Για να σερβίρετε, τοποθετήστε τα κεφτεδάκια καθώς και τη σάλτσα γιαουρτιού σε καθαρά μπωλ. Τα κεφτεδάκια πρέπει να σερβίρονται ζεστά και κατά προτίμηση απ' ευθείας απ' το τηγάνι.