Instagram moments

Τις τελευταίες μέρες δεν είχα καθόλου ελεύθερο χρόνο για το blog, κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου μα καθόλου. Έχω τόσα πολλά να μοιραστώ μαζί σας αλλά η αλήθεια είναι πως δεν έχω χρόνο να σκεφτώ, πόσο μάλλον να καθήσω να γράψω.

Αυτό όμως που όλως περιέργως καταφέρνω πάντα να κάνω είναι να βγάζω φωτογραφίες, τις οποίες έπειτα μοιράζομαι στο instagram. Σκέφτηκα λοιπόν πως θα ήταν καλή ιδέα να μοιράζομαι πού και πού κάποιες από τις insta-φωτογραφίες μου κι εδώ.

Ελπίζω να σας αρέσουν και υπόσχομαι να επιστρέψω λίαν συντόμως με συνταγή.

Α, κι αν δείτε κάτι που σας αρέσει και θα θέλατε τη συνταγή, αφήστε σχόλιο και θα φροντίσω να την μοιραστώ σύντομα στο blog.

Παρεμπιπτόντως, στο instagram οι λεζάντες μου είναι σχεδόν πάντα στ’ αγγλικά καθώς με παρακολουθούν άτομα από όλο τον κόσμο αλλά εδώ φυσικά τις μετέφερα στα ελληνικά.

Καλό Σαββατοκύριακο!

“Φθινοπωρινές αποχρώσεις του καφέ.”

Αγαπημένα κάστανα, μανιτάρια, ψωμί. Πολλές οι συνταγές που σκοπεύω να φτιάξω με αυτά τα πανέμορφα υλικά.

“Ολλανδία, αγαπώ τα λουλούδια σου.”

Αυτή η φωτογραία τραβήχτηκε σήμερα το πρωί. Αγόρασα ένα μεγάλο μπουκέτο τριαντάφυλλα και το σπίτι μου γέμισε χρώματα κι αρώματα.

“Καφές, γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο (σ’ ευχαριστώ πολύ Ξανθή μου για το υπέροχο βρώσιμο δωράκι) κι ένα καινούριο βιβλίο που ήρθε σήμερα. Ανυπομονώ να δοκιμάσω τις συνταγές του.”

Έχω ήδη μαγειρέψει διάφορα απ’ το βιβλίο. Πρέπει να μοιραστώ συνταγές σύντομα.

“Το μυστικό είναι στη σπιτική σάλτσα φρέσκια ντομάτας. #dinner ”
Βασισμένη σε αυτήν εδώ.

“Σοκολάτα και καρύδα.”

Σοκολατένια Lamingtons. Τα φτιάχνω χρόνια και είναι τέλεια.

“Φάβα. Με ελιές, αντζούγιες και τραγανό ψωμί. My comfort food. #greekfood #fava #φάβα ”

Συνταγή εδώ.

“Ένας συνάδελφός μου καλλιεργεί αγγούρια σ’ ένα μικρό μποστάνι που νοικιάζει από το δήμο της Χάγης. Σήμερα τα χάριζε στο γραφείο και εννοείται πως πήρα μερικά. Ποιός μπορεί ν’ αντισταθεί σε ολόφρεσκα (και τζάμπα) λαχανικά; Σε λίγο, τζατζίκι. #greekfood #tzatziki #τζατζίκι ”
Να δω πότε θα βάλω την συνταγή μου για τζατζίκι επιτέλους στο blog...

“Βροχερή και μουντή μέρα η σημερινή.”

Κάπου στη Χάγη.

“Απόψε, #τσιπούρες ”

Θα μπορούσα να τρώω ψάρι κάθε μέρα, σας το’ χω πει ε;

“Όταν έρχεσαι απ’ τη δουλειά κουρασμένη και πεινασμένη, αυτό είναι το φαγητό που θα σου φτιάξει τη διάθεση και θα σου γεμίσει το στομάχι. Χοντρά μακαρόνια με κιμά. Θα σερβιριστούν με μπόλικο κεφαλοτύρι. #greekfood #μακαρόνιαμεκιμά ”

“Το καλύτερο φαγητό για κρύες μέρες σαν τη σημερινή. Φακές με ελιές και καλό ψωμί. #greekfood #φακές #σούπα ”

Συνταγή εδώ.

“Χυσαφένιες πατάτες και ζουμερό αρνί με τραγανή πέτσα για το τραπέζι της Κυριακής. #greekfood #lamb #αρνίμεπατάτες ”

Συνταγή εδώ.

“Ροζ και μωβ αποχρώσεις στη σαλάτα μου σήμερα.”

Πρέπει να την δοκιμάσετε.

“Κυριακή με αφράτο, βουτυρένιο κρουασάν, σπιτική μαρμελάδα κυδώνι και ζεστό κακάο.”

Συνταγή για το ζεστό κακάο εδώ.

“Νοστιμιές πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί όταν η πείνα θερίζει.”

Πρέπει να τα δοκιμάσετε κι αυτά.

Υ.Γ. Τα μάθατε;;; Είμαι υποψήφια σε τρεις κατηγορίες στα πρώτα ελληνικά Food Blog Awards που διοργανώνονται από το ΒΗΜΑ Gourmet. Μπορείτε να με ψηφίσετε εδώ για Best Cooking Blog, εδώ για Best Sweet Treats κι εδώ για Best Food Photography & Styling κάνοντας like δίπλα στο “Like for Vote” σε κάθε κατηγορία. Ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη!!

Κέικ με φυστίκια Αιγίνης, αλεύρι φαγόπυρου και λεμόνι, με μελένιες βανίλιες/δαμάσκηνα (Χωρίς γλουτένη)

Είχα σκοπό να σας πω για τις ηλιόλουστες μέρες που είχαμε. Για τον πεντακάθαρο ουρανό και τις βραδινές ξαστεριές που με ξελόγιασαν. Για τις βόλτες στα δάση της Χάγης και τη φορά που περπατώντας μέσα σ’ ένα απ’ αυτά, ανακαλύψαμε ένα μικρό μανιταροχωριό. Για τότε που βρεθήκαμε απρόσμενα μπροστά στο σπίτι των ονείρων μου· ένα μεγάλο σπίτι φτιαγμένο από κόκκινο ολλανδικό τούβλο καταμεσής του δάσους, με μια τεράστια αχυρένια στέγη και μικρά λευκά παράθυρα να ξεπροβάλλουν από μέσα, με μια ξύλινη κίτρινη πόρτα και πελώρια φουντωτά δέντρα να το περιστοιχίζουν. Δεν έβγαλα φωτογραφία. Δεν ήθελα. Μερικές εικόνες έχουν την ικανότητα να τρυπώνουν μέσα στο μυαλό σου, ν’ αποτυπώνονται εκεί για πάντα χωρίς καν να το καταλάβεις, μέχρι τη στιγμή που, άξαφνα, επανέρχονται και σου ξυπνούν επιθυμίες. Κάποια στιγμή θα το ξαναθυμηθώ αυτό το σπίτι και ίσως το ξανασυναντήσω, σε μια άλλη βόλτα στο δάσος.

Έχω όμως να σας πω άλλα· για γλυκιές γεύσεις και μελένιες βανίλιες, για ένα ονειρεμένο κέικ και την ευωδιά που αναδυόταν απ’ το φούρνο καθώς ψηνόταν, για τη γλυκιά και γήινη γεύση του, για τις ζουμερές βανίλιες στην κορυφή και τα ροδοκόκκινα ζουμιά που έσταζαν στο πιάτο. Για τη ζωντάνια του λεμονιού, για την αξεπέραστη γεύση του φαγόπυρου και το πώς μπορεί να δώσει άλλη διάσταση στα γλυκά, για τα φυστίκια Αιγίνης και τ’ αμύγδαλα, τριμμένα και τραγανά μέσα στο αφράτο κι υγρό κέικ, να του χαρίζουν υφή και σώμα.

Ναι, όλα αυτά θέλω να σας πω σήμερα. Γιατί τίποτα δεν είναι πιο ωραίο όταν μπαίνουν τα κρύα απ’ το να βρίσκεσαι στην κουζίνα. Να χώνεσαι εκεί και να ψήνεις κέικ, γλυκίσματα και φαγητά που σε ζεσταίνουν, σώμα και ψυχή. Που σε βγάζουν απ’ τη ρουτίνα και σου ξυπνούν τις αισθήσεις με τη νοστιμιά τους. Όπως ακριβώς έκανε αυτό εδώ το κέικ.

Αυτό το κέικ που κάθε άλλο παρά κοινό είναι σε γεύση αλλά και σε υφή. Φτιαγμένο με αλεύρι φαγόπυρου, τριμμένα φυστίκια Αιγίνης κι αμύγδαλο, με μαύρη μαλακιά ζάχαρη και μέλι, με λεμόνι και φρέσκα δαμάσκηνα. Ελαφρύ, αεράτο, αφράτο και υγρό με κριτσανιστή υφή απ’ τους ξηρούς καρπούς και με μαλακά, ζουμερά δαμάσκηνα στην κορυφή. Με την αυθεντική, ατόφια γεύση του μελιού, με την απαλή οξύτητα του λεμονιού και την ήπεια πικράδα του φαγόπυρου να φέρνουν την ισορροπία και να χαρίζουν μια σχεδόν αλμυρή διάσταση. Χωρίς να είναι πολύ γλυκό παρά με μια διακριτική μελένια γλύκα να περνάει απ’ τον ουρανίσκο σου, με τ’ αρώματά του να σε συνεπαίρνουν και με τη γεύση των δαμάσκηνων να εμπλουτίζει τις γεύσεις του και να το κάνει μοναδικό, σε κάνει να θες να το φας όλο, μεμιάς.

Φτιάξτε το, απολαύστε το, πάρτε το μαζί σας σε μια βόλτα στο δάσος μια κρύα φθινοπωρινή μέρα κι ακούστε αυτό το κομμάτι για παρέα. Ακούστε το δυνατά, μέσα από ακουστικά, κι αφήστε τον εαυτό σας να χαθεί μέσα στις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις επιθυμίες σας.

Κέικ με φυστίκια Αιγίνης, αλεύρι φαγόπυρου και λεμόνι, με μελένιες βανίλιες/δαμάσκηνα (Χωρίς γλουτένη)
Προσαρμοσμένη από το ολλανδικό Delicious

Μ’ αρέσουν πολύ τα εναλλακτικά αλεύρια όπως του φαγόπυρου γιατί προσδίδουν επιπλέον γεύση στα κέικ, κάτι που δεν μπορεί να κάνει το λευκό αλεύρι. Αυτά τα άλευρα ωστόσο τείνουν να στεγνώνουν τα κέικ και να τα βαραίνουν. Όχι όμως σε αυτή την περίπτωση. Η αφράτη υφή του κέικ επιτυγχάνεται από την προσθήκη μαρέγκας η οποία ενσωματώνεται στο μείγμα των υπόλοιπων υλικών ενώ το μέλι, η μαλακιά μαύρη ζάχαρη και οι κρόκοι του αβγού είναι τα υλικά που διατηρούν το κέικ υγρό.

Οι βανίλες (ή άλλo είδoς δαμάσκηνου) που θα χρησιμοποιήσετε δεν θα πρέπει να είναι πολύ μαλακιές ώστε να μη λιώσουν κατά το ψήσιμο στο μέλι και να υπάρχει αντίθεση με την αφράτη και απαλή υφή του κέικ.
Η σάρκα αυτού του είδους των δαμάσκηνων γίνεται κόκκινη όσο ωριμάζουν ενώ το κέντρο παραμένει πορτοκαλοκίτρινο. Οι βανίλιες που χρησιμοποίησα δεν ήταν πολύ γινωμένες κι έτσι το χρώμα τους ήταν πορτοκαλί. Τα ζουμιά ωστόσο που έβγαλαν ήταν κοκκινωπά και ιδιαίτερα γοητευτικά.

Αν σας είναι δύσκολο να βρείτε δαμάσκηνα ή βανίλιες, των οποίων ομολογουμένως η εποχή έχει σχεδόν τελειώσει, μπορείτε να αντικαταστήσετε με σύκα, μήλα, αχλάδια ή κυδώνια. Στην περίπτωση των μήλων, αχλαδιών και κυδωνιών, επειδή είναι πιο σκληρά, θα πρέπει να τα ψήσετε περισσότερη ώρα στο μέλι μέχρι να μαλακώσουν αλλά να μην διαλύονται (γύρω στα 15 λεπτά συνολικά, προσθέτοντας και λίγο νερό αν δείτε πως στεγνώνουν, και φροντίστε να τα ξεφλουδίσετε πριν το ψήσιμο).

Θα παρατηρήσετε πως αυτό το κέικ δεν περιέχει λιπαρή ουσία (βούτυρο ή λάδι). Κάποιο είδος λιπαρής ουσίας είναι απαραίτητο μονάχα για το λάδωμα της φόρμας ώστε να μην κολλήσει το κέικ. Χρησιμοποίησα βούτυρο αλλά μπορείτε να βάλετε κι ηλιέλαιο (ή μαργαρίνη). Μην βάλετε ελαιόλαδο (όπως έκανα εγώ μια φορά) γιατί αρπάζει και το κέικ σας θα έχει πικρή γεύση.

Μερίδες: 1 κέικ / 8 κομμάτια

Υλικά
100 γρ. καθαρισμένα ανάλατα φυστίκια Αιγίνης
55 γρ. ασπρισμένα (καθαρισμένα) αμύγδαλα, φρεσκοαλεσμένα
55 γρ. αλεύρι φαγόπυρου
¾ κουταλάκι γλυκού baking powder
3 αβγά μεσαίου μεγέθους, χωρισμένα σε κρόκους και ασπράδια
100 γρ. μαλακιά μαύρη ζάχαρη
Ξύσμα 1 μεγάλου λεμονιού
Φρεσκοστυμμένο χυμό 1 μεγάλου λεμονιού (γύρω στα 60 ml)
100 ml λεπτόρρευστο μέλι, συν έξτρα για το φινίρισμα του κέικ
3-4 φρέσκιες, ζουμερές αλλά σφιχτές βανίλιες (ή άλλο είδος δαμάσκηνου), κομμένες κυδωνάτες
Βούτυρο, για το άλειμμα της φόρμας

Ειδικά εργαλεία: στρογγυλή φόρμα για κέικ 22 εκ. με αποσπώμενη βάση, λαδόκολλα, μικρό επεξεργαστή τροφίμων ή γουδί, μεγάλο επεξεργαστρή τροφίμων, μίξερ βάσης ή ηλεκτρικό μίξερ χειρός


Προετοιμασία
Βουτυρώστε τη βάση και τα τοιχώματα της φόρμας και τοποθετήστε λαδόκολλα στον πάτο. Δείτε εδώ πώς να φτιάξετε ένα στρογγυλό κομμάτι λαδόκολλας.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 170°C.

Σ’ ένα μικρό επεξεργαστή τροφίμων (ή σε ένα γουδί), προσθέστε τα φυστίκια Αιγίνης και ψιλοαλέστε τα, προσέχοντας όμως να μην τα αλέσετε πολύ γιατί θα βγάλουν τα έλαιά τους και θα γίνουν σαν πάστα.

Σ’ ένα μεγάλο επεξεργαστρή τροφίμων, προσθέστε τα αλεσμένα αμύγδαλα, το αλεύρι και το baking powder και αναμείξτε για μερικά δευτερόλεπτα. Προσθέστε τους κρόκους αβγών, τη μαύρη ζάχαρη, το ξύσμα και τον χυμό λεμονιού και 60 ml απ’ το μέλι κι αναμείξτε καλά. Προσθέστε τα αλεσμένα φυστίκια Αιγίνης κι αναμείξτε για μερικά δευτερόλεπτα. Αδειάστε το μείγμα σ’ ένα μεγάλο μπωλ.

Στο μπωλ του μίξερ βάσης (ή σ’ ένα καθαρό μεγάλο μπωλ), προσθέστε τα ασπράδια αβγών και χτυπήστε, χρησιμοποιώντας το εξάρτημα “σύρμα” του μίξερ βάσης (ή μίξερ χειρός), σε δυνατή ταχύτητα μέχρι να έχετε μια σφιχτή μαρέγκα. Με μια σπάτουλα, διπλώστε το ⅓ της μαρέγκας μέσα στo μείγμα αλευριού-κρόκων για να ελαφρύνει το μείγμα, κι έπειτα διπλώστε την υπόλοιπη μαρέγκα μέσα στο μείγμα, προσεκτικά για να μη ξεφουσκώσει, μέχρι να μην είναι πλέον ορατό το άσπρο της μαρέγκας.

Αδειάστε το μείγμα του κέικ απαλά μέσα στη φόρμα και ισιώστε την κορυφή με την σπάτουλα ή με το πίσω μέρος ενός κουταλιού.
Τοποθετήστε τη φόρμα στο μεσαίο ράφι του προθερμασμένου φούρνου και ψήστε για 35-40 λεπά ή μέχρι όταν εισάγετε ένα ξύλινο καλαμάκι στο κέντρο του κέικ, να βγαίνει καθαρό. Καλύψτε τη φόρμα με αλουμινόχαρτο στα μέσα του χρόνου ψησίματος αν δείτε πως αρχίζει να σκουραίνει η κορυφή του κέικ.
Μόλις είναι έτοιμο, αφαιρέστε τη φόρμα απ’ το φούρνο κι ακουμπήστε σε μια σχάρα. Αφήστε το κέικ μέσα στη φόρμα για 10 λεπτά κι έπειτα ξεφορμάρετε κι αφήστε το να κρυώσει εντελώς πάνω στη σχάρα.

Για να φτιάξετε τις μελένιες βανίλιες, βάλτε το υπόλοιπο μέλι (40 ml) σ’ ένα μικρό τηγάνι και ζεστάνετε σε μέτρια φωτιά για 1-2 λεπτά ή μέχρι να είναι πολύ καυτό. Προσθέστε τα κομμάτια των φρούτων και ψήστε ανακατεύοντας τακτικά για 2 λεπτά ή μέχρι να έχουν γλασαριστεί καλά από το μέλι. Αποσύρετε το τηγάνι απ’ τη φωτιά κι αφήστε τις βανίλες μέσα στο τηγάνι για 2 λεπτά για να κρυώσουν ελαφρά. Έπειτα τοποθετήστε όλες ή μερικές από αυτές πάνω στο κέικ. Αφήστε αν θέλετε κάποιες ώστε να μπορεί αν θέλει κάποιος να σερβιριστεί επιπλέον φρούτα. Περιχύστε το κέικ και τις βανίλιες με λίγο από το ζουμί που έχει μείνει στο τηγάνι και ρίξτε λίγο μέλι από πάνω (1 κουταλάκι είναι αρκετό).

Μπορείτε να διατηρήσετε το κέικ (χωρίς τις βανίλιες από πάνω) σε θερμοκρασία δωματίου, καλυμμένο, για 2 μέρες. Τις βανίλιες μπορείτε να τις βάλετε σ’ ένα μπωλ στο ψυγείο, καλυμμένες, για 2 μέρες.

Υ.Γ. Τα μάθατε;;; Είμαι υποψήφια σε τρεις κατηγορίες στα πρώτα ελληνικά Food Blog Awards που διοργανώνονται από το ΒΗΜΑ Gourmet. Μπορείτε να με ψηφίσετε εδώ για Best Cooking Blog, εδώ για Best Sweet Treats κι εδώ για Best Food Photography & Styling κάνοντας like δίπλα στο “Like for Vote” σε κάθε κατηγορία. Ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη!!

Ταλιατέλες με σέσκουλα, κουκουνάρι και Gruyère & ΒΗΜΑ Gourmet Food Blog Awards

Αυτή η ανάρτηση ξεκινάει λίγο ανορθόδοξα και διαφορετικά απ’ τις άλλες κι αυτό γιατί έχω να ανακοινώσω κάτι πολύ ευχάριστο. Όσοι από εσάς με παρακολουθείτε στο instagram ή στο facebook το γνωρίζετε πιθανότατα ήδη. Το blog μου είναι υποψήφιο σε τρεις κατηγορίες στα πρώτα ελληνικά Food Blog Awards που διοργανώνονται από το ΒΗΜΑ Gourmet και είναι περιττό να σας πω πόσο χαρούμενη και περήφανη νιώθω. Η αναγνώριση αυτού που κάνω στο blog μου έρχεται πρωτίστως από όλους εσάς που με διαβάζετε και δοκιμάζετε τις συνταγές μου, που μου αφήνετε σχόλια και μοιράζεστε τις δικές σας εμπειρίες όλα αυτά τα χρόνια, είναι ωστόσο εκπληκτικό όταν η δουλειά που κάνεις αναγνωρίζεται από ένα γαστρονομικό περιοδικό, και χαίρομαι πολύ που είμαι υποψήφια μεταξύ άλλων αξιόλογων ελληνικών blogs.

Οι κατηγορίες στις οποίες το My Little Expat Kitchen είναι υποψήφιο είναι οι παρακάτω τρεις και θα μου δώσετε μεγάλη χαρά αν επιλέξετε να με ψηφίσετε. Μπορείτε να το κάνετε πατώντας τα παρακάτω links (τρεις κατηγορίες, τρία διαφορετικά links, οπότε τρεις ξεχωριστές ψήφοι):
1) Best Cooking Blog
2) Best Sweet Treats
3) Best Food Photography & Styling.
Για να ψηφίσετε, θα πρέπει να είσαστε logged in στον λογαριασμό σας facebook και θα πρέπει να κάνετε like εκεί που λέει Like for Vote κάτω από το Visit Blog σε κάθε κατηγορία.
Σας ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη!!

Η συνταγή...
Το μάτι μου τελευταία πέφτει σε οτιδήποτε χρωματιστό. Σε φρούτα και λαχανικά με έντονο πράσινο χρώμα αλλά και στα πιο ψυχεδελικά όπως αυτά εδώ τα σέσκουλα ουράνιο τόξο (rainbow chard). Δεν είναι πανέμορφα; Όταν μάλιστα είναι βιολογικής καλλιέργειας όπως αυτά που χρησιμοποίησα, τότε το χρώμα τους είναι ακόμα πιο ζωηρό. Για τον ίδιο λόγο βέβαια είχαν και παρέα όταν τα αγόρασα, ξέρετε, κανα-δυο μικρά, άκακα ζουζούνια τα οποία εξολόθρευσα φυσικά στο άψε σβήσε μ’ ένα καλό πλύσιμο σε άφθονο τρεχούμενο νερό.

Ενώ τα σέσκουλα τα βάζω συνήθως σε πίτες ή τα φτιάχνω ως άλλο σπανακόριζο, αυτή τη φορά επέλεξα να τα ταιριάξω με ζυμαρικά. Ο Σ είναι λάτρης τους, γι’ αυτό κι έχω γίνει εξπέρ στις συνταγές με μακαρόνια και ειδικά σε αυτές με λαχανικά, όπως θα διαπιστώσετε κοιτάζοντας εδώ.

Ο συνδυασμός ζυμαρικών και λαχανικών χωρίς σάλτσες και κρέμες γάλακτος είναι για μένα ο ιδανικός αφού προτιμώ τις ελαφριές μακαρονάδες. Δίνω ωστόσο μεγάλη βαρύτητα στο είδος του τυριού που θα χρησιμοποιήσω. Υπάρχουν τόσα πολλά είδη τυριών που μπορούν να δώσουν στα ζυμαρικά τη δική τους ξεχωριστή γεύση και υφή· δεν υπάρχει μόνο το κεφαλοτύρι κι η παρμεζάνα. Εδώ λοιπόν χρησιμοποίησα Gruyère το οποίο είναι κάπως γλυκό, πικάντικο κι αλμυρό μαζί, και θα τολμήσω να πω ότι ήταν μια λαμπρή ιδέα αφού λιώνοντας πάνω στα ζεστά ζυμαρικά, είχε μια υπέροχα κρεμώδη υφή.

Με την απαλή πικράδα των σωταρισμένων σέσκουλων, τη γήινη χροιά και τραγανή υφή των κουκουναριών, την απαλή σπιρτάδα του σκόρδου και τη φρεσκάδα του λεμονιού, το πιάτο αυτό έχει μια φθινοπωρινή αίσθηση. Σ’ αγκαλιάζει, σε ζεσταίνει, σε χορταίνει, χωρίς όμως να σε βαραίνει· ιδανικό για τους φθινοπωρινούς μήνες που διανύουμε.

Υ.Γ. Μετά από πολύυυυ καιρό και πολύυυυ κόπο, ανανέωσα επιτέλους το ευρετήριο συνταγών (δυστυχώς μόνο στην ελληνική σελίδα, στην αγγλική θ’ αργήσει λίγο) και είναι επιτέλους live. Άλλαξα κι εμπλούτισα τις κατηγορίες με την ελπίδα ότι θα σας διευκολύνουν στην αναζήτηση συνταγών του blog, οι οποίες όπως διαπίστωσα, είναι πάρα πολλές. Θα χαρώ να μάθω πώς σας φάνηκε το νέο ευρετήριο.

Ταλιατέλες με σέσκουλα, κουκουνάρι και Gruyère

Μπορείτε να αντικαταστήσετε το ελβετικό Gruyère με μια πικάντικη γραβιέρα αν προτιμάτε τα ελληνικά τυριά.

Όπως με όλα τα πιάτα ζυμαρικών με λαχανικά που φτιάχνω, η “άτυπη” σάλτσα δημιουργείται από το νερό στο οποίο έχουν βράσει τα ζυμαρικά (το άμυλο στο νερό δένει τη σάλτσα) ανακατεμένο με τα υγρά των σέσκουλων και το ελαιόλαδο.

Τα πολύχρωμα σέσκουλα χρωμάτισαν διακριτικά τις ταλιατέλες με αποτέλεσμα άλλες να γίνουν κοκκινωπές κι άλλες κιτρινωπές, κάτι που μου έκανε ευχάριστη εντύπωση.
Αν δεν μπορείτε να βρείτε σέσκουλα σε διάφορα χρώματα, χρησιμοποιήστε τα κοινά πράσινα σέσκουλα ή ακόμα και σπανάκι που τους μοιάζει σε γεύση. Τα σέσκουλα ωστόσο δεν αφήνουν εκείνη τη στυφή αίσθηση στο στόμα που αφήνει το σπανάκι.

Μερίδες: 4

Υλικά
270 γρ. σέσκουλα (βάρος μετά το καθάρισμα 230 γρ.)
3 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο, συν έξτρα για το φινίρισμα
1 μεγάλη σκελίδα σκόρδο, ψιλοκομμένη
25 γρ. (λίγο λιγότερο από ¼ κούπας) κουκουνάρι
1 κουταλιά σούπας φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού
Αλάτι, κατά βούληση
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
Τυρί Gruyère, τριμμένο
300-350 γρ. ταλιατέλες

Ειδικά εργαλεία: σουρωτήρι, τρίφτης


Προετοιμασία
Ξεπλύντε καλά τα σέσκουλα κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό, Χωρίστε τα φύλλα από τα κοτσάνια κόβοντάς τα εκεί που ενώνονται. Κόψτε και πετάξτε τις σκληρές βάσεις των κοτσανιών. Πάρτε τα κοτσάνια και κόψτε τα κατά μήκος σε λωρίδες ώστε να έχουν σχεδόν το πάχος των ζυμαρικών. Έπειτα κόψτε τα στη μέση κατά πλάτος.
Πάρτε κάθε φύλλο και κόψτε το κεντρικό, σκληρό νεύρο (μην το κόψετε μέχρι πάνω-πάνω αλλά μέχρι εκεί που είναι σκληρό). Βάλτε τα μαζί με τα υπόλοιπα κοτσάνια. Κόψτε τα φύλλα κατά μήκος στη μέση ή σε τρίτα, αναλόγως με το πόσο φαρδιά είναι.

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, ζεστάνετε μπόλικο αλατισμένο νερό σε δυνατή φωτιά και μόλις πάρει βράση ρίξτε τις ταλιατέλες. Βράστε τα ώστε να έχουν υφή al dente (σφιχτά αλλά όχι σκληρά) ή μέχρι να έχουν την υφή που σας αρέσει.

Ενώ βράζει το νερό και τα μακαρόνια, ετοιμάστε τα σέσκουλα. Θα χρειαστεί να προσθέσετε στα σέσκουλα λίγο από το νερό μέσα στο οποίο βράζουν τα ζυμαρικά οπότε έχετέ το υπόψη σας.

Ζεστάνετε 3 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο σε ένα μεγάλο και φαρδύ τηγάνι (αρκετά μεγάλο ώστε να χωρέσει και τα ζυμαρικά) σε μέτρια φωτιά και προσθέστε το κουκουνάρι. Σωτάρετε μέχρι ν’ αρχίσουν να παίρνουν ένα χρυσοκάστανο χρώμα και προσθέστε τα κοτσάνια των σέσκουλων και το σκόρδο. Κατεβάστε τη φωτιά στο μέτριο προς χαμηλό και σωτάρετε για 5-6 λεπτά ή μέχρι να μαλακώσουν τα κοτσάνια, ανακατεύοντας τακτικά ώστε να μην αρπάξει το σκόρδο και το κουκουνάρι. Προσθέστε τα φύλλα των σέσκουλων και σωτάρετε για 2-3 λεπτά ανακατεύοντας συνεχώς. Ρίξτε λίγο αλατοπίπερο και προσθέστε το χυμό λεμονιού. Ανακατέψτε καλά κι αποσύρετε από τη φωτιά.

Πάρτε 1 κούπα από το νερό στο οποίο βράζουν οι ταλιατέλες και μόλις είναι έτοιμες, στραγγίξτε τες σε ένα σουρωτήρι. Ρίξτε τες στο τηγάνι με τα σέσκουλα, προσθέστε λίγο από το νερό και τρίψτε λίγο Gruyère από πάνω. Ανακατέψτε καλά αλλά απαλά με μια τσιμπίδα και θα δείτε πως θ’ αρχίσει να λιώνει το τυρί μέσα στα μακαρόνια.

Σημείωση: Προσθέστε παραπάνω νερό από τα ζυμαρικά αν νομίζετε ότι οι ταλιατέλες σας είναι στεγνές.

Σερβίρετε αμέσως σε ατομικά πιάτα, φροντίζοντας να μην ξεχάσετε να “ξεθάψετε” απ’ τον πάτο του τηγανιού το κουκουνάρι το οποίο, μικρό γάρ, χάνεται, περιχύστε με λίγο ελαιόλαδο και τρίψτε λίγο πιπέρι από πάνω. Τέλος, πασπαλίστε με όσο τριμμένο Gruyère επιθυμείτε.

Καλή όρεξη!