Saturday, January 25, 2014

Η Φάβα

Από τότε που ξεκίνησα αυτό το blog, έχω εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό ως προς τις μαγειρικές μου ικανότητες και τις γνώσεις μου πάνω στο φαγητό. Το εκτιμώ περισσότερο γιατί ξέρω πιο πολλά γι’ αυτό. Έχω μάθει πολλά από βιβλία μαγειρικής αλλά κι από συν-bloggers κι έχω ανακαλύψει καινούριες γεύσεις με αποτέλεσμα τα γούστα μου να έχουν αλλάξει και να μην είμαι πλέον ικανοποιημένη με αυτά που έτρωγα πέντε ή έξι χρόνια πριν.






Ωστόσο, τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει όσον αφορά το φαγητό της χώρας μου. Η εκτίμηση που έχω για την ελληνική κουζίνα ολοένα και μεγαλώνει, και δεν χρειάζεται να την “πειράξω” ή να προσπαθήσω να την καλυτερεύσω για να αποδείξω κάτι. Είναι ήδη μοναδική.






Ίσως είναι το ότι τα τελευταία έξι χρόνια δεν κατοικώ μόνιμα στην Ελλάδα που με κάνει να λαχταράω τα ελληνικά φαγητά τόσο πολύ, ή το ότι ζώντας στην Ολλανδία εκτίθεμαι σε τόσες άλλες, διαφορετικές γαστρονομικές κουλτούρες που δεν νιώθω την ανάγκη να αναμείξω την ελληνική κουζίνα με άλλες για να πρωτοτυπήσω. Μ’ αρέσει γι’ αυτό που είναι.






Ναι, σίγουρα αρέσκομαι στο να πειραματίζομαι με κάθε είδος κουζίνας εν γένει και απολαμβάνω νέους συνδυασμούς, αλλά όσοι παρακολουθείτε τούτο το blog πρέπει να έχετε διαπιστώσει πως δεν μ’ αρέσει να μπασταρδεύω τα παραδοσιακά πιάτα του τόπου μου παρά προτιμώ να τα κρατώ όσο πιο αυθεντικά γίνεται. Τα αγαπώ έτσι.






Υπάρχει τόσο έδαφος για πειραματισμό σε άλλα επίπεδα και με πιάτα που μπορεί να βασίζονται στις κλασικές ελληνικές γεύσεις, που δεν πρόκειται ποτέ να μαγειρέψω μουσακά με τίποτα άλλο πέρα από τα παραδοσιακά υλικά του. Αφήνω την εξέλιξη, ή καταστροφή, όπως το βλέπει κανείς, των ελληνικών πιάτων σε άλλους, και πιστέψτε με υπάρχουν πολλοί από αυτούς εκεί έξω.






Η φάβα είναι το παραδοσιακό ελληνικό πιάτο φτιαγμένο από λαθούρι (φυτό από του οποίου τα αποφλοιωμένα και τριμμένα σπέρματα παρασκευάζεται η φάβα). Είναι αυτός ο υπέροχος πηχτός χυλός, που ενώ κατά κύριο λόγο σερβίρεται ως κρύος μεζές ανάμεσα σε ποικίλους άλλους σε ένα τραπέζι, στην οικογένειά μου αποτελεί ένα ζεστό, κυρίως πιάτο κι αυτό γιατί τον λατρεύουμε. Ειδικά εγώ.






Είναι πανεύκολη να φτιαχτεί, είναι οικονομική, χορταστική, θρεπτική και αφάνταστα γευστική. Σερβιρισμένη περιχυμένη με ελαιόλαδο και συνοδευμένη από ωμό κρεμμύδι (το οποίο και τσακίζω), καλές ελιές έχοντας προτίμηση στις Καλαματιανές, παστές σαρδέλες ή αντζούγιες, φέτα και χωριάτικο ψωμί, η φάβα είναι η πεμπτουσία της ελληνικής κουζίνας.






ΥΓ. Μιλώντας για καλό ελληνικό ελαιόλαδο, δυστυχώς δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί στην Ολλανδία. Λίγους μήνες πριν, είχα την τύχη και την χαρά να λάβω ένα μικρό μπουκάλι εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο μαζί μ’ ένα βαζάκι ελιές κι άλλο ένα με θυμαρίσιο μέλι από ένα ζευγάρι νέων Ελλήνων επιχειρηματιών, της Νικολέττας και του Κώστα από το Karpos fine food. Τα παιδιά κατοικούν στην Ολλανδία και εισάγουν τα παραπάνω προϊόντα από την Αμαλιάδα Ηλείας, όπου οι οικογένειές τους τα παράγουν. Βρήκα και τα τρία προϊόντα τους αξιόλογα και νόστιμα, και απευθυνόμενη σε εσάς που μένετε στην Ολλανδία, σας προτρέπω να επισκεφθείτε την σελίδα τους στο Facebook και αν θέλετε να προμηθευτείτε τα καλούδια τους. Θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό να υποστηρίζουμε όλοι τέτοιες προσπάθειες συμπατριωτών μας.











Φάβα από Λαθούρι

Η φάβα μπορεί να είναι κρεμώδης και βελούδινη ή με κάπως τραχιά υφή. Επιλέξτε πόσο θα την αλέσετε ανάλογα με το προσωπικό σας γούστο. Εμένα μου αρέσουν εξίσου και οι δύο υφές. Αυτήν εδώ την έφτιαξα με την γιαγιά μου όταν ήμουν στη Ελλάδα (μ’ αρέσει πολύ να μαγειρεύω μαζί της) αφήνοντάς την λίγο τραχιά. Την προηγούμενη εβδομάδα όταν έφτιαξα πάλι φάβα προτίμησα να την κάνω πολύ βελούδινη.
Αν βρείτε φάβα Σαντορίνης, προτιμήστε την, είναι εκπληκτική.






Μερίδες: 4-6 κυρίως πιάτα

Υλικά
500 γρ. φάβα (λαθούρι)
1,2 λίτρα νερό
2 μεσαία κρεμμύδια, κομμένα στα τέσσερα
100 ml ελαιόλαδο
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο άσπρο πιπέρι

Ελαιόλαδο για το σερβίρισμα

Ειδικά εργαλεία: σουρωτήρι, ραβδομπλέντερ ή κανονικό μπλέντερ


Προετοιμασία
Βάλτε τη φάβα μέσα σ’ ένα σουρωτήρι και ξεπλύντε την κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό. Βάλτε την μέσα σε μια κατσαρόλα μεσαίου μεγέθους μαζί με το νερό και τοποθετήστε σε δυνατή φωτιά. Μόλις πάρει βράση, ξαφρίστε την, αφαιρώντας τον αφρό που ανεβαίνει στην επιφάνεια του νερού με μια κουτάλα. Προσθέστε τα κρεμμύδια, λίγο αλάτι και πιπέρι, ανακατέψτε καλά κι αφήστε να πάρει βράση. Αμέσως κατεβάστε τη φωτιά στο χαμηλό, βάλτε το καπάκι να στέκεται μισάνοιχτο πάνω στην κατσαρόλα κι αφήστε τη φάβα να σιγοβράσει, ελέγχοντας που και που αν χρειάζεται επιπλέον νερό, για 20 λεπτά περίπου ή μέχρι να σκάσει και να μαλακώσει.
Στο τέλος η φάβα δεν θα πρέπει να είναι νερουλή (αν τυχόν είναι, αφαιρέστε το επιπλέον νερό), αλλά να είναι υγρή. Προσθέστε το ελαιόλαδο κι ανακατέψτε καλά.


Βγάλτε την κατσαρόλα απ’ τη φωτιά και αφήστε να σταθεί για 5-10 λεπτά. Χρησιμοποιώντας ένα ραβδομπλέντερ, πολτοποιήστε τη φάβα μέσα στην κατσαρόλα μέχρι να γίνει ένας λείος χυλός (αν είναι αραιός μην σας ανησυχεί, όσο κρυώνει θα πήζει). Μπορείτε αν θέλετε να την αφήσετε με τραχιά υφή. Αν έχετε κανονικό μπλέντερ, μεταφέρετε την φάβα λίγη-λίγη σε αυτό και πολτοποιήστε την εκεί. Έπειτα επιστρέψτε την στην κατσαρόλα.
Δοκιμάστε, ελέγχοντας αν χρειάζεται επιπλέον αλάτι και πιπέρι.


Σερβίρετε τη φάβα σε πιάτα, περιχύνοντας με λίγο ελαιόλαδο.
Με ένα πιρούνι αναμείξτε τη φάβα με το λάδι ώστε να ενσωματωθεί. Σερβίρετε με ωμό κρεμμύδι κομμένο στα τέσσερα, σαρδέλες ή αντζούγιες, ελιές, φέτα και ψωμί.

Μπορείτε επίσης να την σερβίρετε σε θερμοκρασία δωματίου.
Θα διαπιστώσετε πως μόλις κρυώσει η φάβα θα πήξει αρκετά. Όταν όμως την ζεστάνετε θα ξαναγίνει λεία και πιο αραιή.
Την επόμενη μέρα θα είναι ακόμα πιο νόστιμη.

Καλή όρεξη!





Friday, January 17, 2014

Πηγές έμπνευσης Ιανουάριος 2014: Audiovisual




Σήμερα, έφτιαξα αυτό το καρβέλι.



Έχω πολύ καιρό να μοιραστώ πηγές έμπνευσης, από τον Μάρτη του 2013 για την ακρίβεια. Ας εγκαινιάσω λοιπόν την νέα χρονιά με τα παρακάτω.


Εντυπωσιακή κι αξιόλογη ιδέα από εστιατόριο της Κοπεγχάγης.

Αυτό το ντοκυμαντέρ.

Αυτή η ταινία. Και αυτή.

Αυτό με άγγιξε πολύ.

Ένας διαφορετικός χορός.

A cappella.

Scones.

Γεύονται για πρώτη φορά.

Δεν ξέρω αν αυτό δουλεύει, αλλά θέλω να το δοκιμάσω.

Σουφλέ τυριών*, από τον βοσκό μέχρι το φούρνο.

Ακούω αυτό. Και αυτό.


*Εδώ η δική μου συνταγή αν σας ενδιαφέρει.



Καλό Σαββατοκύριακο!



Προηγούμενα: Πηγές έμπνευσης Νοέμβριος 2011, Μάρτιος 2012, Ιούλιος 2012, Οκτώβριος 2012, Μάρτιος 2013.


Wednesday, January 15, 2014

Μαρμελάδα αχλάδι με βανίλια

Τα αχλάδια δεν ήταν ποτέ το αγαπημένο μου φρούτο. Αυτή η ελαφρά κοκκώδης και ταυτόχρονα γλιστερή υφή τους με απωθούσε. Ο Σ απ’ την άλλη μεριά, τα λατρεύει. Από το φθινόπωρο μέχρι τα τέλη του χειμώνα, τα αχλάδια κοσμούν το υπερμεγέθες μπωλ φρούτων στην κουζίνα μας και πάντα μετά το φαγητό μασουλάει κι ένα.






Δεν μπορώ να πω ότι ως εκ θαύματος άρχισα να τα τρώω, αλλά αυτή η συνταγή με έκανε να επανεξετάσω τη σχέση μου μαζί τους. Σας παρουσιάζω λοιπόν την μαρμελάδα αχλάδι με βανίλια. Δεν είναι τυπική μαρμελάδα, καθώς έχει μια πιο αραιή σύσταση που μοιάζει με αυτή του μελιού, και είναι πραγματικά ονειρεμένη.






Η ιδέα γι’αυτήν ήρθε από ένα πείραμα που έκανα πριν κάμποσο καιρό με μήλα. Ήθελα να φτιάξω apple jelly (είδος μαρμελάδας μήλου) αλλά κατέληξα με apple honey (πιο αραιή μαρμελάδα μήλου), κι ενώ τόσο καιρό δεν σκέφτηκα να εφαρμόσω την τεχνική σε άλλα φρούτα, όταν κάποια στιγμή βρέθηκα με πολλά αχλάδια, είπα να το δοκιμάσω. Έτσι πρωτοφτιάχτηκε η μαρμελάδα αχλάδι (pear honey).






Την έχω φτιάξει δυο-τρεις φορές από εκείνη την πρώτη φορά και ο Σ πάντοτε εξαφανίζει ένα βαζάκι μόνος του. Όσο για μένα, το τρώω το πρωΐ αντί των αγαπημένων μου μαρμελάδων φράουλας και σμέουρου, κι αυτό από μόνο του λέει πολλά!






Η διαδικασία είναι απλή. Βάζεις μερικά κομμένα αχλάδια σε μια κατσαρόλα μαζί με έναν σχισμένο λοβό βανίλιας και λίγο χυμό λεμονιού, σιγοβράζεις μέχρι τα φρούτα να μαλακώσουν και η μυρωδιά που αναδίδουν να είναι γλυκιά και δελεαστική και τα πολτοποιείς. Προσθέτεις ζάχαρη, σιγοβράζεις για λίγο ακόμα μέχρι το μείγμα να πήξει και ν’αρχίσει να κοχλάζει σαν πυρωμένη λάβα, κι είναι έτοιμη.






Είναι απίστευτα αρωματική και όχι πολύ γλυκιά, με οξύτητα απ’ το λεμόνι και μια πικάντικη χροιά απ’ τη βανίλια. Έχοντας απαλή υφή, ρέει σαν μέλι, χωρίς όμως να είναι κολλώδης.






Πριν λίγο καιρό είχα φτιάξει brioche, κι όταν άλειψα μια λεπτή, βουτυρένια φέτα με την μαρμελάδα αυτή, ήταν μαγεία. Όταν πριν λίγες μέρες λαχταρούσα ένα αλμυρό σνακ, συνόδευσα την μαρμελάδα με ένα ώριμο Gruyère και φρέσκο ψωμί και ο συνδυασμός αλμυρού-γλυκού ήταν απίθανος.






Μαρμελάδα αχλάδι, είσαι φοβερή.


Υ.Γ. Πρέπει να μοιραστώ μαζί σας την συνταγή για το brioche, οπωσδήποτε.











Μαρμελάδα Αχλάδι με Βανίλια

Χρησιμοποίησα αχλάδια της ποικιλίας Conference. Τα Conference είναι αχλάδια με κοκκώδη υφή και είναι γλυκά και ζουμερά. Από την φωτογραφία μπορείτε να καταλάβετε το είδος· είναι τα πιο κοινά ευρωπαϊκά αχλάδια.
Χρησιμοποιήστε ώριμα αλλά όχι παραγινωμένα αχλάδια.

Παρεμπιπτόντως, αυτή η μαρμελάδα είναι τέλεια με αυτά τα μπισκότα παρμεζάνας.






Γίνεται περίπου 600 γρ. (3 μικρά βαζάκια)

Υλικά
1 κιλό αχλάδια (γύρω στα 750 γρ. καθαρό βάρος), καθαρισμένα και κομμένα σε κομμάτια
Χυμό από 3 λεμόνια (130-140 ml)
300 ml νερό
1 λοβό βανίλιας, σχισμένο
390 γρ. ψιλή ζάχαρη (περισσότερη ή λιγότερη ανάλογα με την ποσότητα πουρέ αχλαδιού που θα προκύψει, διαβάστε τη συνταγή παρακάτω για λεπτομέρειες)

Ειδικά εργαλεία: μεσαία κατσαρόλα με βαρύ πάτο και καπάκι, ραβδομπλέντερ ή απλό μπλέντερ, ψιλό κόσκινο, κανάτα-μεζούρα, γυάλινα βαζάκια με καπάκια


Προετοιμασία
Σε μια μεσαία κατσαρόλα με βαρύ πάτο, προσθέστε τα καθαρισμένα και κομμένα αχλάδια, το χυμό λεμονιού, το νερό και την βανίλια. Ανακατέψτε και βάλτε τη φωτιά στο μέτριο προς δυνατό. Μόλις πάρει βράση, βάλτε το καπάκι και κατεβάστε τη φωτιά στο χαμηλό. Σιγοβράστε για 10 λεπτά κι έπειτα αφαιρέστε το καπάκι απ’ την κατσαρόλα. Σιγοβράστε για άλλα 15 λεπτά ή μέχρι να μαλακώσουν τα αχλάδια, ανακατεύοντας ανά διαστήματα.


Αφαιρέστε την σχισμένη βανίλια προσκετικά απ’ την κατσαρόλα και με τη μύτη ενός μαχαιριού αποξύστε προσκεκτικά (θα καίει ο λοβός) τα σποράκια και βάλτε τα στο μείγμα των αχλαδιών.
Χρησιμοποιώντας ένα ραβδομπλέντερ, πολτοποιήστε τα αχλάδια μέσα στην κατσαρόλα μέχρι να έχετε ένα λείο πουρέ. Σε περίπτωση που χρησιμοποιείτε κανονικό μπλέντερ, μεταφέρετε το μείγμα λίγο-λίγο με μια κουτάλα μέσα στο μπλέντερ, πολτοποιώντας σταδιακά μέχρι να έχετε ένα λείο πουρέ.


Περάστε τον πουρέ αχλαδιού από το ψιλό κόσκινο, αφήνοντας να πέσει μέσα σε μια κανάτα-μεζούρα και σημειώστε πόσα ml είναι ο πουρές. Επιστρέψτε τον πουρέ στην κατσαρόλα και προσθέστε την ζάχαρη. Προσοχή όμως, προσθέστε 275 γρ. ζάχαρη για κάθε 600 ml πουρέ αχλαδιού. Εγώ είχα 850 ml πουρέ οπότε έβαλα 390 γρ. ζάχαρη.


Τοποθετήστε την κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά και ανακατέψτε με μια πυρίμαχη σπάτουλα σιλικόνης ή μια ξύλινη κουτάλα μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. Ανεβάστε τη φωτιά στο δυνατό και βράστε για 15-17 λεπτά, ανακατεύοντας τακτικά, μέχρι το μείγμα να πήξει και να γίνει σαν πάρα πολύ πηχτό σιρόπι το οποίο δεν απλώνει όταν βάλετε μια μικρή ποσότητα πάνω σ’ ένα παγωμένο πιάτο.

Αδειάστε την καυτή μαρμελάδα σε αποστειρωμένα γυάλινα βαζάκια και αναποδογυρίστε τα. (Διαβάστε εδώ για το πώς να αποστειρώσετε γυάλινα βαζάκια). Αφού κρυώσει εντελώς, βάλτε τη μαρμελάδα στο ψυγείο. Είναι καλύτερο να αφήσετε την μαρμελάδα ανέπαφη για 2 μέρες πριν την δοκιμάσετε ώστε να αναπτυχθούν οι γεύσεις και να μεστώσει.

Η μαρμελάδα θα κρατήσει στο ψυγείο για 3 μήνες. Αφού ανοιχτεί, κρατάει στο ψυγείο για 1 μήνα.





Friday, January 10, 2014

Ψάρια ΙΙ

Δεν το αντέχω όταν όλοι τον Ιανουάριο ξεκινούν να μιλούν για υγιεινή διατροφή. Οι άνοστες σούπες και τα βαρετά πιάτα λαχανικών με εξοργίζουν όσο και εκείνοι που μετανιώνουν τόσο πολύ για όλα αυτά που έφαγαν μέσα στις γιορτές που με το που μπει ο νέος χρόνος πιστεύουν πως πρέπει να λιμοκτονήσουν.






Πώς είναι δυνατόν κανείς να στερηθεί τα comfort foods τον Ιανουάριο; Πώς θα αντιμετωπίσεις τον παγερό χειμώνα χωρίς αυτά; Ναι, το να έχεις μια ισορροπημένη διατροφή είναι σημαντικό και κανείς δεν αντέχει να καταναλώνει για πολύ καιρό υδατάνθρακες, κρεατικά και γλυκά αλλά οι γιορτές δεν είναι και δικαιολογία για να εξοκείλει κανείς. Λίγη εγκράτεια δεν βλάπτει, ειδικά αν έπειτα μετανοείς και τρως μόνο μπρόκολα και καρότα.






Τελος πάντων, με τα ψάρια που σας έχω σήμερα δεν θέλω να με παρεξηγήσετε και να θεωρήσετε πως προσπαθώ να σας βάλω στο σωστό και υγιεινό δρόμο. Κάθε άλλο, να σας ξελογιάσω θέλω. Τηγανητά είναι. Αλλά δεν παύουν να είναι και υγιεινά τα άτιμα και δη τα καλύτερα δείγματα καλής τροφής για τον άνθρωπο που προσφέρει η φύση.






Προσωπικά δεν τα χορταίνω όποια εποχή του χρόνου κι αν είναι, κι εδώ που τα λέμε, μετά τις βαρβάτες γεύσεις του χοιρινού και του κυνηγιού των εορτών, το σώμα μου διψάει για τη λεπτή τους γεύση και την ντελικάτη υφή της σάρκας τους. Όταν πρόκειται μάλιστα για μαρίδες και μπαρμπούνια, ε, τί να πει κανείς. Είναι μαγεία.






Οι φωτογραφίες αυτές τραβήχτηκαν στα τέλη του φθινοπώρου στην Ελλάδα. Το λέω για να μη νομίζετε πως εγώ κι ο Σ μπορούμε να καταναλώσουμε τόσα ψάρια στην καθισιά μας. Μας αρέσει το φαΐ αλλά όχι κι έτσι. Τα φάγαμε όμως ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και είπα να τα φάμε και ζεστά αυτή τη φορά, δίχως να ακούω γκρίνες για τις φωτογραφίες που τραβάω και καθυστερώ την ιερή πράξη του τρώγειν.






Τηγανητή μαρίδα και μπαρμπούνια λοιπόν, με την τραγανή τους πέτσα, το λαδάκι για τις παπάρες να τα περιβάλλει, τρυφερά, τσαχπίνικα και γεμάτα άρωμα θαλασσινό. Υπάρχει τίποτα καλύτερο;






Μαζί μ’ ένα ουζάκι, μερικές πατάτες τηγανητές (δεν μπορώ άνευ), λίγα βραστά χόρτα, ό,τι σας βρίκεται, εγώ αυτή τη φορά έφτιαξα kale (να με συμπαθάτε δεν ξέρω πώς λέγεται στα ελληνικά, είδος πράσινου λάχανου να το πω; Θα το πω. Α, λέγεται και cavolo nero για τους ιταλομαθείς). Αν ήμουν στην πατρίδα θα έφτιαχνα ζοχούς αλλά μην το σκέφτομαι γιατί με παίρνει από κάτω. Με ελαιόλαδο και λεμονάκι δεν υπάρχει καλύτερο συνοδευτικό.

Καλή όρεξη!











Τηγανητές Μαρίδες

Όσο πιο μικρή η μάριδα τόσο πιο νόστιμη. Τουλάχιστον για μένα. Φρέσκια να είναι και δεν θα μείνετε παραπομενένοι.

Το μαριδάκι δεν χρειάζεται καθάρισμα. Το ίδιο και η αθερίνα.






Μερίδες: 4

Υλικά
1 κιλό φρέσκιες ολόκληρες μαρίδες
Αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Ελαιόλαδο (ή καλής ποιότητας ηλιέλαιο/αραβοσιτέλαιο)
Αλάτι
Λεμόνι, για το σερβίρισμα

Προετοιμασία
Ξεπλύνετε καλά τις μαρίδες κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό και βάλτε τες σ’ ένα σουρωτήρι για να στραγγίξουν τα νερά. Σκουπίστε τες με απορροφητικό χαρτί.

Σ’ ένα μεγάλο ταψί, προσθέστε 2-3 κούπες αλεύρι και ρίξτε μέσα τις μαρίδες. Ανακινήστε καλά το ταψί για να καλυφθούν οι μαρίδες με το αλεύρι απ’ όλες τις πλευρές. Προσθέστε επιπλέον αλεύρι αν χρειάζεται.

Σ’ ένα φαρδύ και βαθύ τηγάνι, προσθέστε τόσο λάδι ώστε να γεμίσει μέχρι τη μέση. Ζεστάνετε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και μόλις κάψει, ρίξτε ένα-ένα τα ψάρια, τινάζοντας προηγουμένως το επιπλέον αλεύρι. Μην παραγεμίσετε το τηγάνι γιατί δεν θα ψηθούν καλά και θα κολλήσουν μεταξύ τους.
Τηγανίστε για 3-4 λεπτά μέχρι να ροδίσουν από όλες τις πλευρές, γυρίζοντάς τες μια φορά.

Αφαιρέστε με τρυπητή κουτάλα κι ακουμπήστε σε απορροφητικό χαρτί για να ρουφήξει το επιπλέον λάδι. Τηγανίστε τις επόμενες μαρίδες με τον ίδιο τρόπο.

Αλατίστε τες και στύψτε από πάνω λίγο λεμόνι. Σερβίρετε καυτές.











Τηγανητά Μπαρμπούνια

Συνήθως προτιμώ τα μικρά μπαρμπούνια, αλλά και τα λίγο μεγαλούτσικα είναι πολύ νόστιμα. Είναι λίγο μανούρα να αφαιρείς τα κόκαλα, ειδικά όταν πεινάς, αλλά δεν πειράζει, έχει την χάρη του.






Μερίδες: 4

Υλικά
1 κιλό φρέσκα ολόκληρα μπαρμπούνια
Αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Ελαιόλαδο (ή καλής ποιότητας ηλιέλαιο/αραβοσιτέλαιο)
Αλάτι
Λεμόνι, για το σερβίρισμα

Προετοιμασία
Αφαιρέστε τα λέπια και τα εντόσθια των ψαριών. Ξεπλύνετε καλά τα μπαρμπούνια κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό και βάλτε τα σ’ ένα σουρωτήρι για να στραγγίξουν τα νερά. Σκουπίστε τα με απορροφητικό χαρτί.

Σ’ ένα μεγάλο ταψί, προσθέστε 2-3 κούπες αλεύρι και ρίξτε μέσα τα ψάρια. Ανακινήστε καλά το ταψί για να καλυφθούν με το αλεύρι απ’ όλες τις πλευρές. Προσθέστε επιπλέον αλεύρι αν χρειάζεται.

Σ’ ένα φαρδύ τηγάνι, προσθέστε τόσο λάδι ώστε να γεμίσει μέχρι τη μέση του τηγανιού. Ζεστάνετε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και μόλις κάψει, ρίξτε ένα-ένα τα ψάρια, τινάζοντας προηγουμένως το επιπλέον αλεύρι. Προσθέστε τα μπαρμπούνια σε μια στρώση και μην παραγεμίσετε το τηγάνι γιατί δεν θα ψηθούν καλά και θα κολλήσουν μεταξύ τους.
Τηγανίστε για 2-3 λεπτά απ’ τη μια πλευρά και 2 απ’ την άλλη, μέχρι να ροδίσουν, γυρίζοντάς τα μια φορά.

Αφαιρέστε τα απ’ το τηγάνι με τρυπητή κουτάλα κι ακουμπήστε τα σε μια πιατέλα. Μ’αρέσει να βουτάω το ψωμί στο κοκκινωπό λάδι. Αν εσάς δεν σας αρέσει, ακουμπήστε τα ψάρια σε απορροφητικό χαρτί για να ρουφήξει το επιπλέον λάδι. Τηγανίστε τα επόμενα με τον ίδιο τρόπο.

Αλατίστε και στύψτε από πάνω λίγο λεμόνι. Σερβίρετε καυτά.






Δείτε επίσης: Ψητοί Κολιοί με Ελαιόλαδο, Μαϊντανό και Λεμόνι και Ψητός Ολόκληρος Τόνος με Λαδολέμονο


Sunday, January 5, 2014

Σαν νεραϊδόσκονη


Καλή Χρονιά! Ελπίζω οι πρώτες αυτές μέρες του νέου χρόνου να ήταν καλές για σας.






Εμένα με έφεραν αντιμέτωπη με πολύ δύσκολες καταστάσεις αλλά όλα ευτυχώς εξελίχθηκαν καλά. Νιώθω όμως κουρασμένη κι έχω ανάγκη να ξαναφορτίσω τις μπαταρίες μου. Θέλω να βρω τη δύναμη μέσα μου που θα με βοηθήσει να δω το μέλλον με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα.






Δεν θα πω πολλά σήμερα. Θέλω απλά να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις σοκολατένιες τρούφες. Είναι λίγο διαφορετικές από τις κοινές τρούφες κι αυτό γιατί είναι καλυμμένες με σκόνη από αποξηραμένα μπουμπούκια τριαντάφυλλου.

Είναι σαν νεραϊδόσκονη· ροζ, μαγική, αρωματική και γλυκιά.






Δεν έχω ιδιαίτερη αδυναμία στη γεύση του τριαντάφυλλου, με παραπέμπει περισσότερο σε άρωμα παρά σε κάτι που θέλω να φάω αλλά εδώ, γύρω από αυτές τις σοκολατένιες τρούφες, ταιριάζει απόλυτα. Τους δίνει μια διακριτική γεύση του λουλουδιού που θυμίζει το κλασικό και πολυαγαπημένο λουκούμι.






Δοκιμάστε να τις φτιάξετε, θα εκπλαγείτε ευχάριστα.

Να προσέχετε τον εαυτό σας και αυτούς που αγαπάτε. Θα τα πούμε και πάλι, ελπίζω σύντομα.











Σοκολατένιες Τρούφες καλυμμένες με Ροδόσκονη

Εκτός από τα τριμμένα σε σκόνη αποξηραμένα μπουμπούκια που χρησιμοποίησα για την επικάλυψη των τρουφών, αρωμάτισα επίσης την κρέμα γάλακτος με φρέσκα ροδοπέταλα. Σαν ιδέα ήταν καλή και πίστευα πως θα χαρίσει επιπλέον γεύση στις τρούφες αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο. Η γεύση που τους προσέδωσε ήταν ανεπαίσθητη και χανόταν μέσα σε αυτήν της σοκολάτας, οπότε δεν αξίζει τον κόπο και δεν σας προτείνω να το κάνετε. Η επικάλυψη είναι υπεραρκετή για να δώσει την ευωδιά και την λεπτή γεύση του ρόδου στις τρούφες.

Χρησιμοποίησα αποξηραμένα μπουμπούκια τριαντάφυλλου αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και αποξηραμένα ροδοπέταλα. Σιγουρευτείτε μονάχα πως ό,τι επιλέξετε είναι κατάλληλο για μαγειρική.






Γίνονται 30-35 τρούφες

Υλικά
250 γρ. καλής ποιότητας σκούρα σοκολάτα (55% κακάο), ψιλοκομμένη
150 ml κρέμα γάλακτος, πλήρης (35%)
Μια πρέζα θαλασσινό αλάτι
2 χούφτες αποξηραμένα μπουμπούκια τριαντάφυλλου, χωρίς κοτσάνια ή σέπαλα (ή αποξηραμένα ροδοπέταλα)
3 κουταλιές σούπας ψιλή ζάχαρη

Ειδικά εργαλεία: ηλεκτρικός μύλος μπαχαρικών ή καφέ (ή γουδί και γουδοχέρι), πλαστική μεμβράνη


Προετοιμασία
Προσθέστε την σοκολάτα σ’ ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους.

Σ’ ένα κατσαρολάκι, βάλτε την κρέμα γάλακτος, ζεστάνετε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και μόλις αρχίσει να βράζει, κλείστε τη φωτιά κι αδειάστε την κρέμα πάνω απ’ τα κομμάτια σοκολάτας. Μετά από 1 λεπτό, προσθέστε μια πρέζα θαλασσινό αλάτι και με μια σπάτουλα ανακατέψτε την σοκολάτα μέσα στην κρέμα μέχρι να λιώσει. Αν για κάποιο λόγο δεν λιώσει εντελώς η σοκολάτα, τοποθετήστε το μπωλ πάνω σε μια κατσαρόλα με νερό που σιγοβράζει (μπεν-μαρί) και λιώστε την.

Καλύψτε το μπωλ με πλαστική μεμβράνη και βάλτε την γκανάς στο ψυγείο για τουλάχιστον 3 ώρες, μέχρι να κρυώσει καλά και να σφίξει αλλά παράλληλα να παραμένει εύπλαστη.

Ενώ η γκανάς κρυώνει στο ψυγείο, φτιάξτε την ροδόσκονη.

Βάλτε τα αποξηραμένα μπουμπούκια τριαντάφυλλου και τη ζάχαρη σε έναν ηλεκτρικό μύλο για μπαχαρικά και αλέστε τα μέχρι να γίνουν μια απαλή ροζ σκόνη. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και γουδί για να το κάνετε αλλά θα πάρει πιο πολύ χρόνο. Επίσης, αν ξεχωρίσετε τα πέταλα των μπουμπουκιών θα αλεστούν ευκολότερα από τα ολόκληρα συμπαγή μπουμπούκια.


Χρησιμοποιώντας ½ κουταλάκι γλυκού ως μέτρο, φτιάξτε μικρά μπαλάκια με την γκανάς (δεν είναι απαραίτητο να είναι τέλεια σχηματισμένα. Είναι χειροποίητα κι αυτή είναι η ομορφιά τους) και ακουμπήστε τα σ’ ένα πιάτο μέσα στο οποίο έχετε βάλει την ροδόσκονη. Κυλήστε τα απαλά για να καλυφθούν εντελώς από αυτήν και μεταφέρετέ τα σε μια καθαρή πιατέλα σερβιρίσματος.

Μπορείτε να τα σερβίρετε αμέσως ή να τα βάλετε στο ψυγείο (αεροστεγώς κλεισμένα) για να σκληρύνουν λίγο. Η ροζ ροδόσκονη απορροφάται από την σοκολάτα μετά από λίγες ώρες οπότε είναι προτιμότερο να καλύψετε τις τρούφες με αυτή λίγο πριν τις σερβίρετε για να είναι ορατό το απαλό ροζ χρώμα της. Η γεύση πάντως παραμένει ίδια.

Μπορείτε να τα κρατήσετε στο ψυγείο για 1 εβδομάδα, αεροστεγώς κλεισμένα. Θα σκληρύνουν αλλά όχι υπερβολικά. Θα είναι σαν fudge και πεντανόστιμα.