Saturday, February 23, 2013

Έφτιαξα ένα κέικ

Κάποιες φορές δεν έχω τίποτα να πω πέρα από το "Να, έφτιαξα ένα κέικ. Φτιάξτε το κι εσείς και ελπίζω να το απολαύσετε όσο εγώ".






Καλά θα ήταν αν ήμουν ικανοποιημένη με αυτό. Άλλωστε πολλοί το κάνουν, δεν γράφουν απολύτως τίποτα πέρα από μια συνταγή. Εμένα όμως μου αρέσει να γράφω κι όταν οι λέξεις αρνούνται να βγουν, μου είναι δυσάρεστο.






Στο πνεύμα ωστόσο του να μην τυραννάω τον εαυτό μου, τουλάχιστον όχι παραπάνω απ’ όσο συνηθίζω, δεν θα το παλέψω και πολύ και θα ξεκινήσω λέγοντας ότι πρόκειται για ένα καθημερινό κέικ. Χμμμ σας εκνευρίζει κι εσάς αυτός ο όρος, "καθημερινό κέικ", ή μόνο εμένα; Υπονοεί ότι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά εγώ είμαι της άποψης πως αυτό το κέικ είναι ιδιαίτερο αν και "καθημερινό" διότι είναι τόσο καταραμένα νόστιμο και εν τέλει αυτό είναι που έχει σημασία.






Έχει τον γευστικό συνδυασμό που κάποτε απέφευγα, και που τούτο το παγωτό συνετέλεσε στο να αγαπήσω, μπανάνα και σοκολάτα. Περιέχει τριμμένα φουντούκια που του χαρίζουν μια ανεπαίσθητα κριτσανιστή υφή και το ελαφρύ πασπάλισμα ζάχαρης demerara στην κορυφή το κάνει παιχνιδιάρικα τραγανό. Α, σας είπα πως η σοκολάτα είναι γάλακτος; Ναι! Κι αυτό είναι φοβερό.






Έχω να χρησιμοποιήσω σοκολάτα γάλακτος πολύ καιρό, νομίζω από τότε που έφτιαξα αυτό το παγωτό, και οφείλω να πω ότι ταιριάζει άψογα με τις υπόλοιπες γεύσεις του κέικ. Βλέποντάς την να αργοχύνεται μέσα από ένα ζεστό φρεσκοκομμένο κομμάτι, είναι ικανή να σε τρελάνει. Έστω εκείνους που είναι δηλωμένοι λάτρεις της σοκολάτας.






Το εσωτερικό του κέικ είναι υγρό και συμπαγές και το άρωμα της μπανάνας που αναδίδεται κατά το ψήσιμο είναι τόσο δελεαστικό που κάνει την αναμονή μέχρι να κρυώσει αρκετά δύσκολη. Δεν χρειάζονται όμως βιασύνες, διότι η αλήθεια είναι πως την επόμενη μέρα είναι ακόμα πιο νόστιμο καθώς οι γεύσεις έχουν τον χρόνο ν’ αναπτυχθούν.






Το σέρβιρα με μια γεμάτη κουταλιά crème fraîche πασπαλισμένη με λίγη κανέλα κι ήταν απολαυστικό αλλά και σκέτο μαζί με ένα ζεστό καφέ, κάνει το τέλειο πρωϊνό.

Το διαπίστωσα σήμερα το πρωΐ.






Υ.Γ. 1 Πιστεύω πως οι δυο απανωτές αναφορές σε παγωτά το κάνουν σαφές πως το μυαλό μου προτρέχει και πως ονειρεύομαι ζεστά καλοκαίρια. Τα κάνει αυτά ο ολλανδικός χειμώνας.

Υ.Γ. 2 Ως γνωστόν, με την μουσική εκφράζομαι καλύτερα απ’ ό,τι με τα λόγια οπότε θα σας αφήσω με αυτό το κομμάτι που ακούω όλη μέρα σήμερα. Κάντε μου παρέα.








Κέικ Μπανάνας με Τριμμένα Φουντούκια και Κομμάτια Σοκολάτας Γάλακτος

Αυτό το κέικ θα σας γεμίσει, γι’ αυτό δείξτε εγκράτεια. Ένα μικρό κομμάτι είναι αρκετό. Σας προειδοποίησα.






Μερίδες: 1 κέικ / 8-10 κομμάτια

Υλικά
180 γρ. ανάλατο βούτυρο, μαλακωμένο, συν έξτρα για το βουτύρωμα της φόρμας
90 γρ. ψιλή ζάχαρη
90 γρ. μαλακιά καστανή ζάχαρη
80 γρ. καθαρισμένα, ανάλατα φουντούκια
2 μεγάλα αβγά
½ κουταλάκι γλυκού καθαρό εκχύλισμα βανίλιας
180 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κουταλάκι γλυκού baking powder
2 πολύ ώριμες (σχεδόν μαύρες) μπανάνες μεσαίου μεγέθους (περίπου 300 γρ.), καθαρισμένες και κομμένες σε κομμάτια
180 γρ. καλής ποιότητας σοκολάτα γάλακτος (ή σκούρα 55% κακάο αν θέλετε), κομμένη σε μικρά κομμάτια
1-2 κουταλιές σούπας ζάχαρη demerara (ή καστανή ζάχαρη)

Crème fraîche, για το σερβίρισμα (προαιρετικά)
Κανέλα σε σκόνη, για το σερβίρισμα (προαιρετικά)

Ειδικά εργαλεία: μίξερ βάσης ή χειρός, μικρό επεξεργαστή τροφίμων (όπως μούλτι), μακρόστενη φόρμα για κέικ (23 x 9 εκ. και με ύψος 8 εκ.), λαδόκολλα


Προετοιμασία
Σ’ ένα μικρό τηγάνι προσθέστε τα φουντούκια και τοποθετήστε σε μέτρια φωτιά. Καβουρντίστε τα μέχρι ν’αρχίσουν να βγάζουν τ’ αρώματά τους και να πάρουν χρώμα, ανακατεύοντας τακτικά για να μην αρπάξουν. Μεταφέρετέ τα στον επεξεργαστή τροφίμων σας και αφήστε τα να κρυώσουν. Έπειτα αλέστε τα, προσέχοντας όμως να μην τα αλέσετε πολύ γιατί θα βγάλουν τα έλαιά τους και θα γίνουν σαν πάστα.

Αδειάστε τα σ’ ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους μαζί με το αλεύρι και το baking powder κι αναμείξτε με μια σπάτουλα.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 170 βαθμούς Κελσίου.
Βουτυρώστε τον πάτο και τα τοιχώματα της φόρμας και καλύψτε με ένα κομμάτι λαδόκολλας.


Στο μπωλ του μίξερ βάσης (ή σ’ ένα μεγάλο μπωλ), προσθέστε το βούτυρο, την ψιλή και μαλακιά καστανή ζάχαρη και χρησιμοποιώντας το εξάρτημα «φτερό» (ή το μίξερ χειρός) χτυπήστε σε μέτρια προς δυνατή ταχύτητα για 5 περίπου λεπτά μέχρι να έχετε ένα κρεμώδες και ανοιχτόχρωμο μείγμα. Προσθέστε τ’ αβγά ένα-ένα, χτυπώντας καλά μετά από κάθε προσθήκη κι έπειτα προσθέστε τη βανίλια. Χτυπήστε για 10 δευτερόλεπτα και προσθέστε το μείγμα φουντουκιών-αλευριού. Χτυπήστε σε χαμηλή ταχύτητα μέχρι μόλις να ενσωματωθούν τα υλικά και να μη φαίνονται ασπρίλες απ’ το αλεύρι. Προσθέστε τα κομμάτια μπανάνας και σοκολάτας και διπλώστε τα μέσα στο μείγμα με μια σπάτουλα. Στο τέλος θα έχετε ένα σχετικά σφιχτό μείγμα.

Αδειάστε το μείγμα μέσα στη φόρμα και ισιώστε την κορυφή με μια σπάτουλα ή το πίσω μέρος ενός κουταλιού. Πασπαλίστε με την ζάχαρη demerara (ή καστανή ζάχαρη).


Τοποθετήστε τη φόρμα στο χαμηλό ράφι του φούρνου σας και ψήστε για 30 λεπτά. Έπειτα μεταφέρετε τη φόρμα στο μεσαίο ράφι και ψήστε για άλλα 35-45 λεπτά ή έως ότου όταν εισάγετε ένα μαχαίρι ή μια οδοντογλυφίδα στη μέση του κέικ, να βγαίνει καθαρή. Αν η κορυφή του κέικ πάρει χρώμα πολύ γρήγορα κατά το ψήσιμο, καλύψτε ελαφρά με ένα κομμάτι αλουμινόχαρτου.

Μόλις το κέικ είναι έτοιμο, αφαιρέστε τη φόρμα απ’ το φούρνο και τοποθετήστε την πάνω σε μια σχάρα. Μόλις κρυώσει ελαφρά το κέικ, αφαιρέστε το απ’ τη φόρμα κι αφήστε το πάνω στη σχάρα για να κρυώσει εντελώς.

Κόψτε σε κομμάτια και σερβίρετε. Αν θέλετε, συνοδεύστε το με crème fraîche και λίγη κανέλα.

Κρατήστε το σε θερμοκρασία δωματίου, καλυμμένο ελαφρά, για 4-5 μέρες. Όσο περνούν οι μέρες θα είναι πιο νόστιμο.




Προσαρμοσμένη από τον Nigel Slater


Wednesday, February 13, 2013

Για κείνον

Με νευριάζει όταν αφήνει τις κάλτσες του στο πάτωμα και τα t-shirt του πάνω στις καρέκλες. Με εξοργίζει όταν κάνει την κουζίνα άνω κάτω κάθε φορά που φτιάχνει ένα σάντουιτς. Με εκνευρίζει απίστευτα όταν επιμένει πως δεν μπορώ να έχω πάντα δίκιο. Με θυμώνει όταν πιστεύει σε μένα περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσα η ίδια ποτέ να πιστέψω στον εαυτό μου, κι αυτό με κάνει να τον αγαπώ ακόμα πιο πολύ.






Λατρεύω το πώς νιώθω ότι όλα είναι εντάξει όταν βρίσκομαι στην αγκαλιά του. Λατρεύω τον τρόπο που παίζει κιθάρα και πώς με εμπνέει να δημιουργήσω μουσική μαζί του. Λατρεύω τον τρόπο που με κοιτάει, σαν να είμαι η μοναδική γυναίκα στον κόσμο.






Ποτέ δεν περίμενα του Αγ. Βαλεντίνου για να του δείξω πώς αισθάνομαι για εκείνον και ποτέ δεν θα πρότεινα σε κανέναν να το κάνει. Η ζωή είναι τώρα. Η ζωή είναι το παρελθόν μας και το μέλλον μας συγκεντρωμένα στο παρόν, στο σήμερα. Ο χρόνος είναι φευγαλέος και ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς για να δείξεις σε κάποιον πόσο τους αγαπάς.






Ξέρω πώς του αρέσει να κοιμάται. Ξέρω τί τον κάνει να ξεκαρδίζεται στα γέλια. Ξέρω τί τον στενοχωρεί. Ξέρω πώς του αρέσει να πίνει τον καφέ του. Ξέρω πώς προτιμά ψημένη την μπριζόλα του. Ξέρω ότι πάντα θέλει να τρώει τα πιο κριτσανιστά μέρη από μια πατάτα.






Ξέρω ποιά είναι τα αγαπημένα του φαγητά και του τα μαγειρεύω σε κάθε ευκαιρία. Ακριβώς όπως έκανα και τις προάλλες. Όχι γιατί ήταν του Αγ. Βαλεντίνου, όχι επειδή είχε γενέθλια ή ήταν κάποια ξεχωριστή περίσταση αλλά απλώς και μόνο γιατί ήθελα να τον ευχαριστήσω. Να του προσφέρω κάτι που ήξερα πως θα τον έκανε χαρούμενο.






Ένα όμορφο, ζουμερό μοσχαρίσιο φιλέτο με βούτυρο με μανιτάρια κανθαρέλλες, αρωματισμένο με σκόρδο και μυρωδικά που έλιωνε νωχελικά πάνω στο κρέας, και λεπτές, εξαιρετικά λεπτές, τηγανητές πατάτες, τραγανές στις άκρες και μαλακιές στο κέντρο.






Ένας μαγευτικός συνδυασμός καλοψημένου και τρυφερού κρέατος, γήινων, χρυσοκίτρινων, άγριων μανιταριών αναμειγμένων με θυμάρι και μαϊντανό, πλούσιου βουτύρου και φυσικά τηγανητών πατατών, υπέροχα λεπτοκομμένων με μια κριτσανιστή υφή που τις κάνει ανάρπαστες.











Μπριζόλες Μοσχαρίσιου Φιλέτου με Βούτυρο με Κανθαρέλλες και Τηγανητές Πατάτες

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μπριζόλα rib-eye αν την προτιμάτε αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται μ’ ένα τρυφερό φιλέτο. Προτιμήστε ένα παχύ κομμάτι, γύρω στα 4εκ. πάχος, για να είναι ζουμερό.

Ο παρακάτω είναι ένας από τους τρόπους που μ’αρέσει να φτιάχνω τηγανητές πατάτες ώστε να είναι λίγο πιο ιδιαίτερες και διαφορετικές. Χρησιμοποιώ μαντολίνο για να τις κόψω πολύ λεπτές αλλά κι ένα καλοακονισμένο μαχαίρι μπορεί να κάνει την ίδια δουλειά εξίσου καλά.






Μερίδες: 2 κυρίως πιάτα

Υλικά

για το βούτυρο με κανθαρέλλες
125 γρ. ανάλατο βούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου
1½ κουταλιά σούπας ελαιόλαδο
1 σκελίδα σκόρδο, καθαρισμένη και κομμένη στη μέση
100 γρ. μανιτάρια κανθαρέλλες, κομμένα σε μικρά κομμάτα
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
1 κουταλιά σούπας φύλλα φρέσκου θυμαριού (από 3-4 κλωναράκια), ψιλοκομμένα
2 κουταλιές σούπας φύλλα φρέσκου μαϊντανού, ψιλοκομμένα

για τις πατάτες
3 μεγάλες πατάτες, γύρω στο 1 κιλό
Ελαιόλαδο ή ηλιέλαιο για το τηγάνισμα
Αλάτι

για τα φιλέτα
2 μπριζόλες μοσχαρίσιου ή βοδινού φιλέτου, 150-160 γρ. η κάθε μια, με πάχος 4 εκ. περίπου
1-2 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

Ειδικά εργαλεία: μαντολίνο κουζίνας (προαιρετικά), μεγάλο τηγάνι με βαρύ πάτο


Προετοιμασία

για το βούτυρο με κανθαρέλλες
Σ’ ένα τηγάνι μεσαίου μεγέθους, προσθέστε το ελαιόλαδο και την κομμένη σκελίδα σκόρδο και ζεστάνετε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Μόλις ζεσταθεί το λάδι, ρίξτε τα μανιτάρια και σωτάρετε για 1-2 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν. Αλατοπιπερώστε ελαφρά, ανακατέψτε κι αφαιρέστε το τηγάνι απ’ τη φωτιά. Αφήστε τα μανιτάρια να κρυώσουν κι έπειτα αφαιρέστε το σκόρδο και πετάξτε το.


Σ’ ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, προσθέστε το βούτυρο και ανακατέψτε το με ένα πιρούνι για να το μαλακώσετε. Προσθέστε τα μανιτάρια και το ελαιόλαδο απ’ το τηγάνι, το θυμάρι και το μαϊντανό, λίγο αλάτι και πιπέρι και αναμείξτε απαλά μ’ ένα κουτάλι. Καλύψτε με πλαστική μεμβράνη κι αφήστε σε θερμοκρασία δωματίου μέχρι να ετοιμάσετε τα φιλέτα και τις πατάτες.

για τις πατάτες
Καθαρίστε τις πατάτες και κόψτε τες έτσι ώστε να έχετε ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο κομμάτι. Χρησιμοποιώντας ένα μαντολίνο κουζίνας ή ένα κοφτερό μαχαίρι, κόψτε τις πατάτες σε φέτες πάχους 0,2-0,3 εκ. (κόβοντάς τες από την μακρύτερη πλευρά τους). Ακουμπήστε τες σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας σε μια στρώση και στεγνώστε τες καλά. Αυτό θα βοηθήσει στο να γίνουν κριτσανιστές κατά το τηγάνισμα. Αφήστε τες καλυμμένες με χαρτί μέχρι να τις τηγανίσετε.
Είναι προτιμότερο να τηγανίσετε τις πατάτες ενώ ψήνετε το κρέας καθώς θέλουν πολύ λίγη ώρα τηγάνισμα.


Ζεστάνετε το ελαιόλαδο ή ηλιέλαιο σε μια κατσαρόλα μεσαίου μεγέθους με βαρύ πάτο σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Μπορείτε να ελέγξετε αν το λάδι είναι έτοιμο για τηγάνισμα ρίχνοντας μέσα ένα κύβο λευκού ψωμιού 2,5 εκ. κι εφόσον ροδίσει μέσα σε 60 δευτερόλεπτα, είναι έτοιμο. Αν ροδίσει σε λιγότερο χρόνο τότε το λάδι σας είναι πολύ καυτό. Κλείστε τη φωτιά κι αφήστε να κατέβει η θερμοκρασία του. Αν έχετε θερμόμετρο τηγανίσματος ή φριτέζα, μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε, φροντίζοντας η θερμοκρασία να είναι στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Τηγανίστε τις πατάτες σε παρτίδες (δεν θέλετε να τηγανίσετε πολλές μαζί γιατί θα κολλήσουν και θα έχετε έναν όγκο πατάτας κι όχι ξεχωριστές φέτες) για 4 λεπτά περίπου μέχρι να πάρουν ένα χρυσοκάστανο χρώμα. Προσέξτε μην σας γίνουν σκληρές ή σας καούν γιατί είναι πολύ λεπτές και αρπάζουν εύκολα. Αφαιρέστε τες απ’ το τηγάνι με μια τρυπητή κουτάλα και ακουμπήστε τες σ’ ένα πιάτο καλυμμένο με απορροφητκό χαρτί κουζίνας για να ρουφήξει το περιττό λάδι. Οι πατάτες θα πρέπει να είναι τραγανές, ιδιαίτερα στις άκρες, και λίγο μαλακές, όχι σαν πατατάκια. Πασπαλίστε με αλάτι.

για τα φιλέτα
Βγάλτε τα φιλέτα από το ψυγείο μια ώρα πριν τα ψήσετε για να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου. Ακουμπήστε τα σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας για ν’ απορροφηθεί τυχόν υγρασία η οποία δεν θ’ αφήσει το κρέας να καραμελώσει κατά το ψήσιμο.
Σε ένα μεγάλο τηγάνι με βαρύ πάτο (εγώ χρησιμοποιώ μαντέμι) ρίξτε το ελαιόλαδο και ζεστάνετε σε δυνατή φωτιά. Αλατίστε τα φιλέτα και πασπαλίστε τα με μπόλικο φρεκοστριμμμένο μαύρο πιπέρι κι απ’ τις δυο πλευρές. Μόλις κάψει το λάδι, προσθέστε τα φιλέτα (όχι κοντά το ένα στο άλλο), και χαμηλώστε τη φωτιά στο μέτριο προς δυνατό. Ψήστε τα απ’ τη μια πλευρά για 3 λεπτά, γυρίστε τα απ’ την άλλη και ψήστε τα για άλλα 2 λεπτά για medium-rare (ωμή προς μέτρια στο κέντρο), ή ψήστε περισσότερο ή λιγότερο αναλόγως το πώς προτιμάτε να τρώτε τις μπριζόλες σας. Έχετε υπόψη σας ότι αν τα φιλέτα που χρησιμοποιείτε είναι μικρότερα/μεγαλύτερα ή πιο χοντρά/λεπτά από τα αναγραφόμενα, τότε θα πρέπει να προσαρμόσετε και τους χρόνους ψησίματος.
Αφαιρέστε τα φιλέτα απ’ το τηγάνι και ακουμπήστε τα πάνω σ’ ένα μεγάλο κομμάτι αλουμινόχαρτου. Τυλίξτε τα με το αλουμινόχαρτο και αφήστε τα να ξεκουραστούν για 10 λεπτά. Η διαδικασία αυτή της ξεκούρασης του κρέατος είναι πάρα πολύ σημαντική καθώς το κρέας χαλαρώνει και ανακατανέμονται οι χυμοί του διατηρώντας έτσι τη ζουμερή και τρυφερή του υφή. Αν κόψετε το κρέας αμέσως μόλις ψηθεί, τότε όλα τα υγρά του θα καταλήξουν στο πιάτο σας, αφήνοντας το κρέας στεγνό και ξερό.

Σερβίρετε τα φιλέτα αμέσως, περιχυμένα με το ζουμί τους που θα έχει μαζευτεί στο αλουμινόχαρτο, με μια μεγάλη κουταλιά βούτυρο με κανθαρέλλες από πάνω και πατάτες τηγανητές στο πλάι.

Μπορείτε να κρατήσετε το βούτυρο που θα περισσέψει στο ψυγείο για 1 μέρα, καλυμμένο καλά με πλαστική μεμβράνη.





Saturday, February 9, 2013

Μια γλυκιά τάρτα σφολιάτας

Όταν αποφασίζεις να φτιάξεις Γαλλική σφολιάτα κι έχεις την πανέμορφη και λαχταριστή ζύμη σου στο ψυγείο, δεν σταματάς μονάχα στην τυρόπιτα αλλά συνεχίζεις ακάθεκτος, σκαρφιζόμενος συνταγές που μπορούν να την αναδείξουν. Συνταγές γλυκιές αυτή τη φορά.




Η συνταγή μου για σφολιάτα βγάζει αρκετή ζύμη κι έτσι όποτε την φτιάχνω, μια φορά το δίμηνο περίπου, πάντα δοκιμάζω και μια διαφορετική εκδοχή αυτού που βλέπετε εδώ· μιας γλυκιάς τάρτας με σφολιάτα. Την άνοιξη και το καλοκαίρι συνήθως χρησιμοποιώ διάφορα πολύχρωμα φρούτα και τον χειμώνα πολλή, μα πάρα πολλή, σοκολάτα.






Η συγκεκριμένη εκδοχή της τάρτας έχει όλα τα καλούδια μαζεμένα. Σφολιάτα, μασκαρπόνε, βανίλια, πραλίνα φουντουκιού, σοκολάτα.






Η σφολιάτα είναι θεσπέσια από μόνη της, πόσο μάλλον όταν έχει φτιαχτεί από τα ίδια σας τα χεράκια, κι όταν φουσκώνει και γίνεται τραγανή, είναι σαν να σε παρακαλάει να την δαγκώσεις. Η αρωματισμένη με βανίλια μασκαρπόνε αποκτά μια επιπλέον γλύκα από την προσθήκη άχνης ζάχαρης και η κριτσανιστή καραμελένια πραλίνα φουντουκιού είναι απλά ονειρεμένη.






Η πραλίνα είναι άλλος ένας μικρός θησαυρός της ζαχαροπλαστικής τέχνης. Όλα ξεκινούν με μια απλή καραμέλα μέσα στην οποία προστίθενται καβουρντισμένα φουντούκια (ή αμύγδαλα αν φτιάχνεις πραλίνα αμυγδάλου). Τ’ ανακατεύεις όλα μαζί για να καλυφθούν οι ξηροί καρποί απ’ την χρυσαφένια καραμέλα κι έπειτα την απλώνεις σ’ ένα ταψί. Αφού κρυώσει, την βάζεις σ’ έναν επεξεργαστή τροφίμων και σ’ αυτό το σημείο τρία πράγματα μπορούν να προκύψουν.






Τρίβοντάς την, μπορείς να φτιάξεις μια χονδροκομμένη πραλίνα με ορατά κομμάτια φουντουκιού και καραμέλας, αλέθοντάς την φτιάχνεις πραλίνα σε σκόνη και πολτοποιώντας την, φτιάχνεις την πασίγνωστη αλλά και άκρως δελεαστική κρέμα πραλίνας φουντουκιού. Και τα τρία έχουν την έντονη γεύση του ξηρού καρπού με μια υπέροχα μοναδική υφή κι είναι πολύ ευέλικτα καθώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε τούρτες, τάρτες ή παγωτά, αν κι εδώ που τα λέμε σχεδόν κάθε επιδόρπιο μπορεί να επωφεληθεί γευστικά απ’ την προσθήκη λίγης πραλίνας.






Ας επιστρέψω όμως στην τάρτα η οποία, παρεμπιπτόντως, εξαφανίστηκε σε χρόνο μηδέν. Κάτι που ομολογουμένως δεν μου έκανε καθόλου εντύπωση διότι ποιός είναι ικανός ν’ αντισταθεί σε μια βουτυρένια, αέρινη σφολιάτα, σε με μια κρεμώδη και βελούδινη μασκαρπόνε διάστικτη με εκατοντάδες μικροσκοπικά σποράκια βανίλιας, σε μια τραγανή πραλίνα και φυσικά σε λιωμένη σοκολάτα; Θα έλεγα πως μάλλον κανείς.











Τάρτα Σφολιάτας με Μασκαρπόνε, Τριμμένη Πραλίνα Φουντουκιού και Λιωμένη Σοκολάτα

Άλειψα με αβγό και πασπάλισα με ζάχαρη την ζύμη πριν την ψήσω, πρώτον για να της δώσω γλύκα και δεύτερον για να την καραμελώσω ελαφρά, εξού και το σκούρο χρώμα στην κορυφή της. Παρακολουθήστε την όμως στενά ενώ ψήνεται διότι η ζάχαρη τείνει να καίγεται εύκολα προσδίδοντας μια πικρή γεύση.

Όπως και με την τυρόπιτα, χρησιμοποίησα σπιτική Γαλλική σφολιάτα αλλά μπορείτε ασφαλώς να χρησιμοποιήσετε και έτοιμη. Βεβαιωθείτε μόνο ότι είναι φτιαγμένη με βούτυρο και ξεπαγώστε την σωστά. Βγάλτε την απ’την κατάψυξη και βάλτε την στο ψυγείο 24 ώρες πριν την χρησιμοποιήσετε.






Μερίδες: 6

Υλικά
350 γρ. σπιτική ζύμη σφολιάτας ή 1 φύλλο έτοιμης σφολιάτας
1 μικρό αβγό, ελαφρά χτυπημένο με ένα πιρούνι
2 κουταλιές σούπας ψιλή ζάχαρη
300 γρ. μασκαρπόνε
1 λοβό βανίλιας, κομμένο στη μέση κατά μήκος και ξεσποριασμένο ή 1 κουταλάκι vanilla bean paste
30 γρ. άχνη ζάχαρη
Πραλίνα φουντουκιού (δείτε τη συνταγή πιο κάτω)
70 γρ. καλής ποιότητας σκούρα σοκολάτα 60% κακάο, κομμένη σε μικρά κομμάτια

Άχνη ζάχαρη για το πασπάλισμα της τάρτας

Ειδικά εργαλεία: πλάστης (για το άνοιγμα σπιτικής σφολιάτας), λαδόκολλα, λαμαρίνα/ταψί, πλαστική μεμβράνη, πινέλο ζαχαροπλαστικής, μίξερ χειρός


Προετοιμασία
Αν χρησιμοποιήσετε σπιτική σφολιάτα, αλευρώστε ελαφρά μια καθαρή επιφάνεια εργασίας καθώς και την κορυφή της ζύμης, και ανοίξτε την χρησιμοποιώντας έναν πλάστη, σε παραλληλόγραμμο σχήμα 25 x 30 εκ. περίπου, με πάχος 0,3-0,4 εκ. Το πάχος που θ’ ανοίξετε τη σφολιάτα είναι σημαντικό διότι από αυτό εξαρτάται και ο χρόνος ψησίματος. Ισιώστε γύρω-γύρω τη ζύμη κόβοντάς την μ’ ένα μαχαίρι και μετά χαράξτε την ελαφρά δημιουργώντας ένα κάδρο. Μ’ ένα πιρούνι κάντε στο εσωτερικό του κάδρου πολλές τρύπες, κάτι που θα βοηθήσει στο να μην φουσκώσει πολύ η ζύμη. Τοποθετήστε την ανοιγμένη ζύμη πάνω σε μια λαδόκολλα και πάνω στη λαμαρίνα/ταψί σας. Καλύψτε τη σφολιάτα με ένα κομμάτι πλαστικής μεμβράνης και βάλτε την στο ψυγείο.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 185-190 βαθμούς Κελσίου.

Βγάλτε τη λαμαρίνα απ’ το ψυγείο, αλείψτε την κορυφή της ζύμης με λίγο χτυπημένο αβγό και πασπαλίστε από πάνω την ψιλή ζάχαρη. Βάλτε τη σφολιάτα κατευθείαν στο χαμηλό ράφι του προθερμασμένου φούρνου σας και ψήστε για 10 λεπτά. Έπειτα μεταφέρετε στο μεσαίο ράφι του φούρνου και ψήστε για 15-20 λεπτά μέχρι η σφολιάτα να φουσκώσει και να πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα και η ζάχαρη να καραμελώσει. Προσέξτε μην σας αρπάξει.

Εντωμεταξύ, σ’ ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, προσθέστε την μασκαρπόνε, τα σποράκια βανίλιας ή το vanilla bean paste και την άχνη ζάχαρη και χτυπήστε με το μίξερ χειρός μέχρι να έχετε ένα αφράτο και κρεμώδες μείγμα.

Βγάλτε την σφολιάτα απ’ το φούρνο κι αφήστε την να κρυώσει.


Λιώστε τη σοκολάτα σε μπεν-μαρί ή στον φούρνο μικροκυμάτων για 2 λεπτά στα 600 watts (δεν συνηθίζω να λιώνω σοκολάτα στο φούρνο μικροκυμάτων αλλά για τόσο μικρή ποσόσητα δεν αξίζει ο κόπος του μπεν-μαρί). Αδειάστε τη σοκολάτα σ’ ένα χάρτινο κορνέ (δείτε αυτό το βίντεο για το πώς μπορείτε να το φτιάξετε).

Αφού η σφολιάτα έχει κρυώσει, πασπαλίστε την με λίγη άχνη ζάχαρη και χρησιμοποιώντας μια μικρή σπαστή σπάτουλα, απλώστε την μασκαρπόνε από πάνω. Ρίξτε από πάνω μπόλικα τρίμματα πραλίνας φουντουκιού και χρησιμοποιώντας το κορνέ φτιάξτε παράλληλες γραμμές με την λιωμένη σοκολάτα

Σερβίρετε την τάρτα αμέσως κομμένη σε κομμάτια.











Πραλίνα Φουντουκιού

Όπως προανέφερα, η πραλίνα είναι ένα ζαχαροπλαστικό παρασκεύασμα από καβουρντισμένο φουντούκι και ζάχαρη σε μορφή καραμέλας, που είτε τρίβεται, είτε γίνεται σκόνη, είτε πολτοποιείται σε κρέμα, και είναι από εκείνες τις χρήσιμες συνταγές που οφείλει κανείς να έχει στο οπλοστάσιό του.

Χρησιμοποίησα καθαρισμένα ανάλατα φουντούκια αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ανάλατα φουντούκια με φλούδα. Θα πρέπει να τα βάλετε σ’ ένα ταψί και να τα ψήσετε σε προθερμασμένο φούρνο (175 βαθμούς Κελσίου) για 10 λεπτά, ελέγχοντάς τα τακτικά για να μην καούν. Βγάλτε τα απ’ το φούρνο και αδειάστε τα σε μια καθαρή πετσέτα κουζίνας, αφήστε τα να κρυώσουν λίγο και τρίψτε τα μέσα στην πετσέτα για ν’ αφαιρέσετε τις φλούδες. Χρησιμοποιήστε τα σύμφωνα με τις οδηγίες παρακάτω.






Μερίδες: γύρω στα 250 γρ. πραλίνα

Υλικά
130 γρ. καθαρισμένα ανάλατα φουντούκια
150 γρ. ψιλή ζάχαρη
60 ml νερό

Ειδικά εργαλεία: ταψί, λαδόκολλα ή σιλικόνη, θερμόμετρο καραμέλας (προαιρετικά), μικρός επεξεργαστής τροφίμων (όπως μούλτι)


Προετοιμασία
Σ’ ένα μικρό τηγάνι προσθέστε τα φουντούκια και τοποθετήστε σε μέτρια φωτιά. Καβουρντίστε τα φουντούκια μέχρι ν’αρχίσουν να βγάζουν τ’ αρώματά τους και να πάρουν χρώμα, ανακατεύοντας τακτικά για να μην αρπάξουν. Μεταφέρετέ τα σ’ ένα μπωλ.

Βάλτε ένα κομμάτι λαδόκολλας ή σιλικόνη στον πάτο ενός ταψιού.

Σε μια κατσαρόλα μεσαίου μεγέθους με βαρύ πάτο, προσθέστε τη ζάχαρη και το νερό και βάλτε σε μέτρια φωτιά. Ανακατέψτε με μια πυρίμαχη σπάτουλα μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη στο νερό κι ανεβάστε τη φωτιά στο μέτριο προς δυνατό. Η ζάχαρη θ’ αρχίσει σιγά σιγά να βράζει και δεν θα πρέπει να την ανακατέψετε καθόλου αλλιώς θα κρυσταλλώσει και θα καταστραφεί η καραμέλα. Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να μείνετε κοντά και να την παρακολουθείτε γιατί δεν θέλετε επ’ ουδενί να σας καεί. Θα πάρει γύρω στα 7 λεπτά για να μετατραπεί η ζάχαρη σε μια σκούρα χρυσαφί καραμέλα και μια ένδειξη ότι είναι έτοιμη είναι η μυρωδιά καμμένης ζάχαρης. Αν έχετε θερμόμετρο καραμέλας, τότε είναι έτοιμη όταν αυτό δείξει 185 βαθμούς Κελσίου.


Αφαιρέστε αμέσως την κατσαρόλα απ’ τη φωτιά, προσθέστε τα καβουρντισμένα φουντούκια και ανακατέψτε γρήγορα με την πυρίμαχη σπάτουλα ώστε να καλυφθούν απ’ την καραμέλα. Αδειάστε τα αμέσως πάνω στο ταψί με την λαδόκολλα και απλώστε τα γρήγορα με την βοήθεια της σπάτουλας. Αφήστε την πραλίνα για ένα μισάωρο να κρυώσει εντελώς.


Μόλις κρυώσει, σπάστε την με τα χέρια σας σε μικρά κομμάτια και προσθέστε την στον επεξεργαστή τροφίμων σας. Τρίψτε την και αδειάστε την σ’ ένα γυάλινο βάζο.

Χρησιμοποιήστε την πραλίνα στην τάρτα σας. Την υπόλοιπη μπορείτε να την κρατήσετε στο ψυγείο, σ’ ένα σφραγισμένο γυάλινο βάζο, για 1 εβδομάδα.





Monday, February 4, 2013

Η Τυρόπιτα

Δεν μπορώ να καταλάβω πώς καταφέρνω πάντα ν’ αρπάζω κρυώματα τα οποία εννοείται πως εξελίσσονται σε μια περιποιημένη γρίπη, την χειρότερη δυνατή στιγμή όταν πνίγομαι στη δουλειά και δεν μπορώ επ’ ουδενί να χαλαρώσω τους ρυθμούς μου. Μου επιτρέπετε να γκρινιάξω λίγο ε; Αντιλαμβάνεστε νομίζω πως το έχω ανάγκη.






Ναι λοιπόν, είμαι γριπιασμένη ή για να είμαι απόλυτα ακριβής βρίσκομαι στην ανάρρωση διότι σιγά μην είχα κουράγιο να γράφω αναρτήσεις με σαράντα πυρετό. Ούτε λέξη δεν θα ήμουν ικανή να γράψω.






Νομίζω πάντως πως είμαι πολύ εύκολη ασθενής. Δεν ταλαιπωρώ τους γύρω μου. Κάθομαι ήσυχη στον καναπέ βλέποντας χαζοσειρές και χαζοταινίες, κοιμάμαι, φτιάχνω το τσάι μου, τις σούπες μου, δεν κάνω κιχ. Όχι σαν κάποιους-κάποιους (ονόματα δε λέμε) που με το που φτερνιστούν κάνουν λες και ήρθε το τέλος τους.






Στο προκείμενο όμως γιατί για άλλο λόγο σηκώθηκα από το ζεστό μου καναπέ· γι’ αυτή την τυρόπιτα. Μη μου πείτε πως δεν την λιμπίζεστε; Υπάρχει άραγε Έλληνας/Ελληνίδα που να μην την λαχταράει ανά πάσα ώρα και στιγμή; Έχω την αίσθηση πως ο κάθε ένας από εμάς, στο άκουσμα της λέξης «τυρόπιτα», σχηματίζει αυτόματα στο μυαλό του μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα.






Μαζί με την σπανακόπιτα, η τυρόπιτα είναι από τις πιο αγαπημένες ελληνικές πίτες και εξυπακούεται πως όλοι έχουμε και την αγαπημένη μας εκδοχή. Για άλλους η ιδανική τυρόπιτα φτιάχνεται με χωριάτικο φύλλο, για άλλους με ζύμη κουρού ή λεπτό φύλλο κρούστας και ενώ η επιλογή τυριών είναι καθαρά προσωπική υπόθεση, η φέτα είναι αυτή που ως επί το πλείστον προτιμάται ως το κύριο τυρί για την γέμιση της πίτας.






Για μένα η τυρόπιτα είναι συνυφασμένη με τη σφολιάτα. Έτσι πάντα την έφτιαχνε η μητέρα μου κι η αλήθεια είναι πως δεν την έχω ρωτήσει ποτέ γι’ αυτή της την επιλογή, κυρίως γιατί ποτέ δεν είχα και κανένα παράπονο, αντιθέτως μάλιστα, εξαφάνιζα το κομμάτι μου σε χρόνο μηδέν. Έτσι έμαθα λοιπόν να την ετοιμάζω κι εγώ, και ειδικά όταν φτιάχνω δική μου σφολιάτα, το πρώτο πράγμα που θα ετοιμάσω είναι ένα ταψί τυρόπιτα.






Η γέμιση είναι πάντα η ίδια. Μπόλικη φέτα, ανθότυρο (στην Ολλανδία αυτό αντικαταστάθηκε με ρικόττα διότι πού να βρεθεί ανθότυρο εδώ) και μπεσαμέλ. Το αποτέλεσμα είναι μια πίτα πεντανόστιμη, αλμυρή και ελαφρώς γλυκιά, κρεμώδης με εκείνη την ασύγκριτη γεύση και υφή της σφολιάτας να εσωκλείει τα τυριά. Μια σφολιάτα τραγανή, αφράτη, χρυσοκάστανη και βουτυράτη που κάνει την τυρόπιτά μου αξεπέραστη.











Τυρόπιτα με Σφολιάτα

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είτε σπιτική σφολιάτα (όπως έκανα εγώ), είτε έτοιμη. Αν επιλέξετε έτοιμη, προτιμήστε σφολιάτα που είναι φτιαγμένη με βούτυρο κι όχι με φυτικά λίπη.
Όποια σφολιάτα και να χρησιμοποιήσετε, φροντίστε πρώτα να την ξεπαγώσετε σωστά. Ο καλύτερος τρόπος είναι να την βγάλετε απ’ την κατάψυξη και να την βάλετε στο ψυγείο 24 ώρες πριν την χρησιμοποιήσετε.

Σημείωση για το ψήσιμο της σφολιάτας: Όσο μεγαλύτερη είναι η μεταβολή της θερμοκρασίας, τόσο μεγαλύτερο είναι και το φούσκωμα της σφολιάτας. Αν για παράδειγμα βγάλετε τη σφολιάτα απ’ το ψυγείο και την βάλετε κατευθείαν σε προθερμασμένο φούρνο, τότε θα φουσκώσει πάρα πολύ.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφότου ετοιμάσετε το ταψί τυρόπιτας, θα πρέπει να το βάλετε στο ψυγείο για 30 λεπτά ενώ προθερμαίνετε το φούρνο σας.

Η συνταγή της μπεσαμέλ είναι για την κλασική γαλλική σάλτσα και είναι κρεμώδης κι απίστευτα γευστική και θα κάνει την τυρόπιτά σας πολύ πιο ενδιαφέρουσα.






Μερίδες: 1 τυρόπιτα / 16 μικρά κομμάτια

Υλικά

για την σάλτσα μπεσαμέλ
250 ml φρέσκο γάλα, πλήρες
20 γρ. (1½ κουταλιά σούπας) βούτυρο, ανάλατο
20 γρ. (2 κουταλιές σούπας) αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο άσπρο πιπέρι

300 γρ. φέτα, τριμμένη
250 γρ. ανθότυρο (ή ρικόττα), θρυμματισμένο
Φρεσκοτριμμένο άσπρο πιπέρι
600 γρ. σπιτική ζύμη σφολιάτας ή 1 πακέτο έτοιμη σφολιάτα (2 φύλλα)

Λίγο βούτυρο για το βουτύρωμα του ταψιού

Ειδικά εργαλεία: χοντρός τρίφτης, σύρμα, πλάστης (για το άνοιγμα σπιτικής σφολιάτας), παραλληλόγραμμο ταψί 34 x 28 εκ.


Προετοιμασία

για την μπεσαμέλ
Σε μια μικρή κατσαρόλα με βαρύ πάτο, προσθέστε το βούτυρο και λιώστε σε χαμηλή φωτιά. Προσθέστε το αλεύρι και χρησιμοποιώντας ένα σύρμα, ανακατέψτε και ψήστε ελαφρά για 2-3 λεπτά. Το μείγμα που θα προκύψει ονομάζεται roux (ρου).
Ανακατεύοντας συνεχώς με το σύρμα, ρίξτε το γάλα μέσα στην κατσαρόλα, ανεβάστε τη φωτιά στο μέτριο και αφήστε το μείγμα να πάρει μια βράση, ενώ συνεχίζετε ν’ ανακατεύετε ασταμάτητα για να μη σβωλιάσει.
Μόλις η μπεσαμέλ πάρει βράση, κατεβάστε τη φωτιά στο χαμηλό και σιγοβράστε για 5 λεπτά περίπου, ανακατεύοντας με το σύρμα ανά τακτά χρονικά διαστήματα, μέχρι να πήξει η σάλτσα. Δεν θέλουμε να γίνει πολύ πηχτή αλλά κάπως αραιή για να μπορεί ν’ αναμειχθεί εύκολα με τα τυριά.
Αλατίστε κατά βούληση, ρίξτε λίγο άσπρο πιπέρι κι ανακατέψτε.


Αφήστε την μπεσαμέλ να κρυώσει λίγο πριν την αναμείξετε με μια σπάτουλα σ’ ένα μεγάλο μπωλ με την τριμμένη φέτα, το θρυμματισμένο ανθότυρο (ή ρικόττα) και λίγο άσπρο πιπέρι.


Βουτυρώστε τον πάτο και τα τοιχώματα του ταψιού σας καλά.

Αν χρησιμοποιήσετε σπιτική σφολιάτα, πάρτε τη ζύμη και χωρίστε την σε δυο ίσα κομμάτια. Αλευρώστε ελαφρά μια καθαρή επιφάνεια εργασίας καθώς και την κορυφή της ζύμης, και ανοίξτε το πρώτο κομμάτι χρησιμοποιώντας έναν πλάστη, σε παραλληλόγραμμο σχήμα με πάχος 0,2-0,3 εκ. Το πάχος που θ’ ανοίξετε τη σφολιάτα είναι σημαντικό διότι από αυτό εξαρτάται και πόση ώρα θα την ψήσετε. Απλώστε τη σφολιάτα (ή το έτοιμο φύλλο σφολιάτας) στο ταψί, προσθέστε τη γέμιση και απλώστε την ομοιόμορφα με μια σπάτουλα σε όλο τον πάτο. Τρίψτε λίγο άσπρο πιπέρι από πάνω.
Ανοίξτε το δεύτερο κομμάτι σφολιάτας (ή χρησιμοποιήστε την έτοιμη σφολιάτα) και απλώστε την πάνω απ’ τη γέμιση. Ενώστε τα δυο φύλλα ζύμης στις άκρες και κόψτε με ένα μαχαίρι την επιπλέον ζύμη ώστε να μείνετε με ένα μικρό περίσσευμα γύρω-γύρω. Γυρίστε προς τα μέσα τη ζύμη σχηματίζοντας κόθρο.
Χαράξτε μ’ ένα μαχαίρι την πίτα σε 16 κομμάτια (όχι βαθιές χαρακιές μέχρι τη γέμιση, αλλά επιφανειακά, για να μη χυθούν τα τυριά κατά το ψήσιμο) και χαράξτε κι ελαφρά τον κόθρο για να ψηθεί πιο εύκολα.


Βάλτε το ταψί στο ψυγείο για 30 λεπτά και προθερμάνετε το φούρνο σας στους 185-190 βαθμούς Κελσίου.

Βγάλτε το ταψί απ’ το ψυγείο και βάλτε το κατευθείαν στο μεσαίο ράφι του φούρνου σας. Ψήστε την τυρόπιτα για 55-60 λεπτά μέχρι να φουσκώσει η σφολιάτα και να πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα.

Βγάλτε την απ’ το φούρνο κι αφήστε την να κρυώσει. Όσο κρυώνει, η σφολιάτα θα ξεφουσκώνει. Κόψτε σε κομμάτια και σερβίρετε.

Μπορείτε να την κρατήσετε για 1-2 μέρες σε κρύο μέρος στην κουζίνα σας, σκεπασμένη ελαφρώς με αλουμινόχαρτο.