Και εγένετο κάσιους-βούτυρο

Η Κατερίνα ήταν μια από τις καλύτερές μου φίλες στο δημοτικό. Καθόμασταν στο ίδιο θρανίο και γελούσαμε ασταμάτητα για ανόητους λόγους, όπως κάνουν όλα τα κορίτσια αυτής της ηλικίας. Μασούσαμε ροζ τσιχλόφουσκες μέχρι να πονέσουν τα σαγόνια μας και κάναμε τεράστιες ροζ φούσκες που καθώς έσκαγαν, κολλούσαν σε όλο μας το πρόσωπο, εξαγριώνοντας τον δάσκαλό μας και κάνοντάς τον να εύχεται να δίδασκε σε σχολείο αρρένων.





Κοροϊδεύαμε τα αγοράκια στην αυλή του σχολείου που προσπαθούσαν να τραβήξουν την προσοχή μας παίζοντας ποδόσφαιρο στο διάλειμμα, βάζοντας γκολ και τρέχοντας προς το μέρος μας για να το παινευτούν, όπως κάνουν όλα τ' αγοράκια αυτής της ηλικίας.






Παίζαμε αμέτρητες ώρες με τις κούκλες μας, διαβάζαμε κόμικς και προετοιμαζόμασταν για τα Σαββατιάτικα πάρτυ γενεθλίων. Μου μάθαινε πώς να κάνω ποδήλατο ενώ εγώ της μάθαινα πώς να πέφτει απ' αυτό, και κατασκοπεύαμε τον μεγάλο αδελφό της, ο οποίος ήταν τόσο κούκλος που όλα τα κοριτσάκια ήταν τσιμπημένα μαζί του.

Ωμά κάσιους

Η Κατερίνα ήταν ένα γλυκό, ξανθό κορίτσι, ψηλότερη από οποιαδήποτε άλλη στην τάξη μας ή μάλλον σε όλο το σχολείο κι ένιωθε άβολα γι' αυτό, αλλά στο τέλος πήρε την εκδίκησή της, όταν στο λύκειο ήταν η ψηλή, ξανθιά θεά που όλα τ' αγόρια ήθελαν να βγουν ραντεβού μαζί της.

Ψημένα κάσιους

Η μαμά της Κατερίνας ήταν αμερικάνα, και παρόλο που δεν ήθελε να το παραδεχτεί, ήταν διαφορετική. Στο σπίτι της μιλούσε αγγλικά ενώ όλες οι συμμαθήτριές της μιλούσαν ελληνικά. Έκανε πιτζάμα πάρτυ στα οποία πήγαινα μόνο εγώ γιατί οι μητέρες των άλλων κοριτσιών έλεγαν "Τί; Πιτζάμα πάρτυ; Τί είν' αυτό;". Γιόρταζε μια παράξενη για όλους γιορτή, το Halloween, όπου όλα τα μέλη της οικογένειάς της φορούσαν περίεργα κοστούμια και τρόμαζαν ο ένας τον άλλον. Κάθε πρωί, έτρωγε σάντουϊτς με φυστικοβούτυρο ενώ εγώ έτρωγα γάλα με ψωμί και ζάχαρη (μη ρωτάτε τίποτα).







Και σ' αυτό το σημείο, το θέμα στρέφεται από την φίλη μου την Κατερίνα, στο φυστικοβούτυρο. Την πρώτη φορά που πήγα στο σπίτι της κι η μαμά της άνοιξε το τεράστιο, δίπορτο αμερικάνικο ψυγείο που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα δει παρόμοιο στη ζωή μου και που αργότερα έμαθα πως το είχαν φέρει από την Αμερική, ήταν και η πρώτη φορά που ανακάλυψα και γεύτηκα το θαύμα που λέγεται φυστικοβούτυρο. Είχα μείνει άναυδη. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως υπήρχε τέτοια γεύση. Φυσικά και είχα δοκιμάσει φυστίκια αλλά αυτό ήταν κάτι άλλο. Τί ήταν αυτό το κρεμώδες, πλούσιο, παχύ σαν βούτυρο με γεύση φυστικιού κατασκεύασμα; Από πού εμφανίστηκε; Γιατί κανείς δεν μου το είχε ξαναδείξει; Οι πύλες είχαν ανοίξει. Κι η μαμά μου, αχ η μαμά μου, πού να' ξερε τί την περίμενε.







Την βασάνιζα με ατελείωτες ερωτήσεις για το πότε θα μου πάρει αυτό το βούτυρο-θαύμα. Την παρακαλούσα να μπει σε κάθε μαγαζί που ήλπιζα πως θα το πούλαγε. Της γκρίνιαζα κάθε φορά που με ρώταγε τί ήθελα για πρωϊνό, για μεσημεριανό, για δείπνο. Την βομβάρδιζα με συνεχή παράπονα για την άδικη ζωή που ζούσα. Μια ζωή δίχως φυστικοβούτυρο.







Περιττό να πω, πως η μοναδική ελπίδα που είχα για να το ξαναγευτώ ήταν αν πήγαινα στο σπίτι της Κατερίνας και, για να είμαι δίκαιη ως προς την μαμά μου, ήταν δύσκολο τότε να βρει κανείς φυστικοβούτυρο. Υπήρχε παρά μόνο σε κάποια εξειδικευμένα μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας και δεν υπήρχε φυσικά περίπτωση να τρέχει να το ψάχνει.






Το φυστικοβούτυρο έγινε φυσικά ευρέως διαθέσιμο μετά από λίγα χρόνια κι έκανε την εμφάνισή του σε σούπερ μάρκετ, παντοπωλεία ακόμα και στα ντουλάπια της κουζίνας της μαμάς μου (!) αλλά αυτό που συνειδητοποίσα πριν λίγο καιρό ήταν ότι μπορώ να το φτιάξω και μόνη μου. Χωρίς πρόσθετα, χωρίς συντηρητικά, χωρίς παραπανίσιο αλάτι κι εκατοντάδες άλλα άγνωστα συστατικά κι έτσι κι έκανα. Και το λάτρεψα. Κι έπειτα συνειδητοποίησα ότι μπορώ να κάνω ακριβώς το ίδιο πράγμα με κάσιους γιατί, ας μη γελιόμαστε, τα κάσιους είναι απείρως γευστικότερα από τα φυστίκια και είναι κι οι αγαπημένοι μου ξηροί καρποί.






Κοιτάξτε, μπορώ να γράφω ασταμάτητα για το πόσο θεαματικά νόστιμο είναι το κάσιους-βούτυρο πασαλειμμένο πάνω σε μια φέτα ψωμιού. Πώς λιώνει στο στόμα και κάνει την γλώσσα σου να κολλάει στον ουρανίσκο, κάνοντάς σε να βγάζεις άναρθρους ήχους για κάμποση ώρα αφότου το δοκιμάσεις. Πώς μετά από λίγο, αρχίζεις να το τρως κατευθείαν από το βάζο, όρθιος/α μπροστά στο ανοιχτό σου ψυγείο και μ' ένα κουτάλι στο χέρι, βλέποντάς το να εξαφανίζεται μπροστά στα μάτια σου. Άλλωστε αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να το απολαύσει κανείς.






Για να μην πολυλογώ λοιπόν, κάσιους-βούτυρο, σ' αγαπώ. Κάνεις την καρδιά μου να χτυπάει γρηγορότερα όποτε σε βλέπω και θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί σου.

Αγαπητέ αναγνώστη/στρια, αν τυχόν είχες επιφυλάξεις για το αν θα πρέπει να φτιάξεις κι εσύ το δικό σου κάσιους-βούτυρο, είμαι βέβαιη ότι αυτή η εκδήλωση αγάπης σε έπεισε.












Σπιτικό Κάσιους-Βούτυρο

Πριν σκαρφιστώ τη συγκεκριμένη συνταγή, δοκίμασα άπειρους συνδυασμούς για να φτιάξω κάσιους-βούτυρο. Ωμά κάσιους με αλάτι, ανάλατα κάσιους με λάδι, ψητά κάσιους με μέλι και αλάτι (το μέλι το έκανε πολύ πηχτό και γινόταν σαν στόκος), ψητά κάσιους με ζάχαρη και λάδι. Περιττό να σας πω ότι πάμπολλα βαζάκια με κάσιους-βούτυρο είχαν συσσωρευτεί στα ράφια του μικρού μου ψυγείου μέχρι να πετύχω την συνταγή έτσι όπως ακριβώς την ήθελα.

Τί θα χρειαστείτε; Ωμά, ανάλατα κάσιους, ηλιέλαιο, λίγο θαλασσινό αλάτι και λίγη ζάχαρη. Μόλις ψήσετε τα κάσιους για μερικά λεπτά στο φούρνο, έχετε έτοιμο τον επεξεργαστή τροφίμων σας (εγώ χρησιμοποίησα το ολοκαίνουριο θηρίο μου) και αλλάξτε τους τα φώτα (ναι, καλά διαβάσατε) στο τρίψιμο. Στο τέλος θα έχετε ένα κρεμώδες αλλά ελαφρά κοκκώδες άλειμμα, που δεν θα είναι πολύ πηχτό. Όταν το βάλετε στο ψυγείο θα αλλάξει κάπως σύσταση και θα πήξει περισσότερο.

Απλώστε το απλόχερα πάνω στον αγαπημένο σας τύπο ψωμιού, χρησιμοποιήστε το μέσα σε stir-fries ή για να φτιάξετε ασιατικές πικάντικες σάλτσες.






Γίνεται 1 γεμάτη κούπα κάσιους-βούτυρο

Υλικά
250 γρ. ωμά, ανάλατα κάσιους
30 ml (2 κουταλιές σούπας) ηλιέλαιο (ή κάποιο άλλο ελαφρύ σπορέλαιο)
½ κουταλάκι γλυκού θαλασσινό αλάτι σε μορφή νιφάδων (εγώ χρησιμοποίησα Maldon sea salt flakes) ή ½ κουταλάκι γλυκού απλό θαλασσινό αλάτι
½ κουταλάκι γλυκού ψιλή ζάχαρη

Ειδικά εργαλεία: επεξεργαστής τροφίμων (όπως multi κλπ. κατά προτίμηση με δυνατό μοτέρ, γιατί θα είναι σε συνεχή λειτουργεία για μερικά λεπτά)


Προετοιμασία
Προθερμάνετε τον φούρνο σας στους 180 βαθμούς Κελσίου.

Βάλτε λαδόκολλα πάνω σε ένα μικρό ταψί κι απλώστε από πάνω τα κάσιους. Τοποθετήστε το ταψί στο μεσαίο ράφι του φούρνου και ψήστε τα κάσιους για 7-8 λεπτά, ανακατεύοντάς τα ενδιάμεσα για να ψηθούν ομοιόμορφα κι από τις δυο πλευρές. Να τα έχετε το νου σας γιατί μπορεί να αρπάξουν.

Αφήστε τα να κρυώσουν και μετά βάλτε τα μέσα στον επεξεργαστή τροφίμων. Αλέστε τα κι έπειτα προσθέστε το ηλιέλαιο. Αλέστε τα κάσιους μέχρι ν' αρχίσουν να βγάζουν το λάδι τους και να γίνουν κρεμώδη, για περίπου 3 λεπτά (θα πρέπει να είναι ελαφρώς κοκκώδη αλλά αν θέλετε, μπορείτε να συνεχίσετε να τ' αλέθετε έως ότου ρευστοποιηθούν εντελώς, το οποίο θα πάρει περίπου 5-6 λεπτά στο σύνολο). Σταματήστε στα μισά του χρόνου και καθαρίστε τα πλαϊνά του μπωλ του επεξεργαστή τροφίμων με μια σπάτουλα και συνεχίστε την άλεση.

Προσθέστε το αλάτι και την ζάχαρη και αλέστε για ακόμα 1 λεπτό.

Σε περίπτωση που προτιμάτε το κάσιους-βούτυρο πιο κοκκώδες, προσθέστε προς το τέλος λίγα επιπλέον κάσιους.

Αδειάστε το κάσιους-βούτυρο σ' ένα καθαρό, αεροστεγές γυάλινο βαζάκι.

Μπορείτε να το κρατήσετε στο ψυγείο για 2-3 εβδομάδες.

Δωροδοκίες και άλλες αβρότητες

Τους τελευταίους λοιπόν έξι μήνες, ο ιδιοκτήτης του διπλανού διαμερίσματος προσπαθεί να το ανακαινίσει. Και λέω προσπαθεί, διότι έτσι μόνο μπορώ να εξηγήσω το γιατί κάνει τόσο καιρό για να φτιάξει αυτό το αναθεματισμένο διαμέρισμα. Οι ήχοι που ακούγονται σε καθημερινή βάση είναι αυτοί τοίχων που γκρεμίζονται (πόσους τοίχους μπορεί να έχει πια ένα τόσο μικρό διαμέρισμα;;), ξεκινώντας από τις 8 το πρωί και παύοντας επιτέλους να χρησιμοποιεί τα τρυπάνια/βαριές/αλυσοπρίονα/σύνεργα βασανιστηρίων του, κατά τις 10 το βράδυ. Αυτό γίνεται και τα Σαββατοκύριακα παρακαλώ.

Έλεος πια. Τί πρέπει να κάνω για να σταματήσει; Να του δώσω ένα απ' αυτά;






Άραγε μπορώ να τον δωροδοκίσω με μερικά εκλαίρ;

Αν ναι, θα με χαροποιήσει ιδιαίτερα γιατί, ξέρετε, δεν θα ήθελα με τίποτα να σκεφτώ πως ο μοναδικός λόγος που τα έφτιαξα ήταν για την "διεύρυνση" της περιφέρειάς μου.

Επιστροφή

Να' μαι ξανά εδώ. Επανήλθα. Και θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους μου στείλατε email, για τα γλυκά σας λόγια. Το εκτιμώ πραγματικά. Σας ευχαριστώ. Και ξέρετε και κάτι άλλο; Μου λείψατε. Μου έλειψε το να γράφω εδώ. Μου έλειψε να βρίσκομαι σε αυτόν εδώ τον "χώρο" μου.






Ήταν δύσκολο αυτό το διάστημα αλλά η ζωή σιγά-σιγά επιστρέφει στην κανονικότητά της, αν μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει κάτι τέτοιο στην ζωή—κανονικότητα. Τέλος πάντων.
Αρκεί να δει κανείς τί γίνεται στον κόσμο όπως στην Ιαπωνία και στην Υεμένη ή τη Λιβύη για να καταλάβει πως η ζωή είναι τα πάντα εκτός από "κανονική".






Αυτή την εβδομάδα επέστρεψα στην κουζίνα για τα καλά. Έχω λαχτάρα για πολλά πράγματα και κατά κύριο λόγο οτιδήποτε είναι σε μορφή σούπας ή ό,τι είναι πικάντικο και καυτερό. Ίσως φταίει ο χειμώνας, που επιμένει να μην τελειώνει ακόμα κι όταν κάθε άνθρωπος που ζει στο Βόρειο ημισφαίριο τον έχει σιχαθεί και παρακαλάει να έρθει επιτέλους η άνοιξη.






Από την μια μεριά λοιπόν έφτιαχνα παραδοσιακή ολλανδική μπιζελόσουπα και ελληνικότατη κοτόσουπα αβγολέμονο κι απ' την άλλη έφτιαχνα ινδικό butter chicken και ινδονησιακό μοσχαρίσιο satay, κρατώντας τον ουρανίσκο μου σε εγρήγορση και σε φόρμα.





Κι έπειτα σκόνταψα πάνω σε μια συνταγή του Yotam Ottolenghi που συνδύαζε τις δυο μου τελευταίες εμμονές, τις σούπες και τα καυτερά, αλλά και μια άλλη, μακροχρόνια εμμονή, τις φακές. Επρόκειτο για μια ταϊλανδέζικη σούπα με γάλα καρύδας και κόκκινες φακές, και τραγανά τηγανητά ασκαλώνια (μικρά κρεμμύδια). Η σούπα αυτή έγινε γρήγορα η αγαπημένη μου σούπα του χειμώνα και γιατί όχι και της άνοιξης.






Είναι πεντανόστιμη και υγιεινή και πικάντικη και φρέσκια και καυτερή και αρωματική και χορταστική και, δεν ξέρω αν σας το είπα, καυτερή, κάτι το οποίο είναι απόλυτα φυσικό εφόσον πρόκειται για ταϊλανδέζικη σούπα. Η ταϊλανδέζικη κουζίνα είναι άλλωστε από τις πιο καυτερές και πικάντικες στον κόσμο.






Εκτός από καυτερή όμως, η ταϊλανδέζικη κουζίνα είναι κι από τις πιο αρμονικά ισορροπημένες κουζίνες από άποψη γεύσεων και υφών αλλά και μια κουζίνα με μεγάλη ποικιλομορφία στον τρόπο μαγειρέματος, λόγω των επιρροών που έχει δεχτεί από τους κινέζους, τους πορτογάλους, τους ολλανδούς, τους γάλλους και τους γιαπωνέζους.






Το πάντρεμα της ξινής, της γλυκιάς, της καυτερής και της πικάντικης γευστικής χροιάς των ταϊλανδέζικων πιάτων, επιτυγχάνεται με τη χρήση φρέσκων μυρωδικών, γάλακτος και λαδιού καρύδας, τζίντζερ και γκάλανγκαλ, καφίρ λάιμ, λέμονγκρας (λεμονόχορτο), μπαχαρικών και των περιβόητων curry pastes (πάστες κάρρυ). Το jasmine rice (ρύζι γιασεμιού) είναι από τα πιο δημοφιλή είδη ρυζιού στην Ταϊλάνδη και σερβίρεται με σχεδόν κάθε πιάτο, ενώ τα λαχανικά αποτελούν το βασικό πυρήνα διατροφής των Ταϊλανδών.






Το Ναμ Πλα, το οποίο είναι η Ταϊλανδέζικη σάλτσα ψαριού (fish sauce), είναι από τα κύρια συστατικά της Ταϊλανδέζικης μαγειρικής, όπως είναι για την δυτική κουζίνα το αλάτι. Το ναμ πλα είναι μια έντονη, αλμυρή σάλτσα που φτιάχνεται από ψάρια που έχουν υποστεί ζύμωση και χρησιμοποιείται ως καρύκευμα που προστίθεται σε μαγειρευτά και σούπες όπως επίσης και ως μαρινάτα.






Τα τηγανητά ασκαλώνια (shallots ή εσαλότ), τα οποία έφτιαξα για να συνοδεύσω την σούπα, χρησιμοποιούνται ευρέως στην Νοτιοανατολική Ασιατική κουζίνα, και κυρίως της Μαλαισίας, της Ταϊλάνδης και του Βιετνάμ. Με αυτά γαρνίρουν πιάτα όπως stir-fries, σούπες, μαγειρευτά και ρύζι και είναι απίστευτα γευστικά. Λατρεύω κάθε είδος κρεμμυδιού που υπάρχει (και δε φοβάμαι να το πω) αλλά αυτά τα τηγανητά κρεμμύδια ήταν το κερασάκι στην... Ταϊλανδέζικη αυτή σούπα. Ο συνδυασμός ήταν εκπληκτικός. Φτιάξτε τα και θα το διαπιστώσετε από μόνοι σας.













Ταϊλανδέζικη Σούπα με Κόκκινες Φακές και Γάλα Καρύδας, και Τραγανά Τηγανητά Ασκαλώνια
Προσαρμοσμένη από τον Yotam Ottolenghi

Αν θέλετε να μετατρέψετε αυτό το πιάτο σε χορτοφαγικό, αντί για την σάλτσα ψαριού χρησιμοποιήστε αλάτι. Τόσο απλά.

Τα φύλλα καφίρ λάιμ (φρέσκα ή αποξηραμένα) είναι δύσκολο να βρεθούν σε ορισμένες χώρες (όπως η Ελλάδα) αλλά δεν υπάρχει ακριβές αντικατάστατο γι' αυτά. Επομένως το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε αν δεν μπορείτε να τα βρείτε είναι να προσθέσετε στη σούπα το ξύσμα από 1 λάιμ για κάθε 2 φύλλα καφίρ λάιμ.

Οι πάστες κάρρυ αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της Ταϊλανδέζικης κουζίνας και είναι υγρά μείγματα μπαχαρικών (με κύριο συστατικό το τσίλι), μυρωδικών και λαχανικών τα οποία πολτοποιούνται σε γουδί. Αυτή η συνταγή απαιτεί Ταϊλανδέζικη κόκκινη πάστα κάρρυ την οποία μπορείτε να βρείτε σε μαγαζιά με ασιατικά προϊόντα. Σε περίπτωση όμως που δεν μπορείτε να την βρείτε, μπορείτε να ακολουθήσετε αυτή την συνταγή (είναι στα αγγλικά) και να την φτιάξετε μόνοι σας.






Μερίδες: 6 μερίδες σούπας

Υλικά
250 γρ. κόκκινες φακές
45 ml ηλιέλαιο
1 κρεμμύδι μεσαίου μεγέθους (περίπου 90 γρ.), κομμένο σε λεπτές ροδέλες
1½ κουταλιά σούπας Ταϊλανδέζικη κόκκινη πάστα κάρρυ (Thai red curry paste)
2 στελέχη λεμονόχορτο (lemongrass), χτυπημένα ελαφρά με την λαβή ενός μεγάλου μαχαιριού ή ένα πλάστη
4 φρέσκα φύλλα καφίρ λάιμ ή 6 αποξηραμένα
950 ml νερό
250 ml γάλα καρύδας
Χυμό από 1 λάιμ, φρεσκοστυμμένο, συν έξτρα για το σερβίρισμα (προαιρετικά)
15 ml σάλτσα σόγιας
30 ml nam pla (Ταϊλανδέζικη σάλτσα ψαριού-fish sauce) ή αλάτι (ποσότητα αναλόγως το γούστο σας)
15 γρ. φρέσκα φύλλα κόλιανδρου, χοντροκομμένα

6 κουταλιές σούπας τηγανητά ασκαλώνια (δείτε παρακάτω την συνταγή)

Ειδικά εργαλεία: σουρωτήρι, ραβδομπλέντερ ή κοινό μπλέντερ


Προετοιμασία
Βάλτε τις φακές σε ένα σουρωτήρι και ξεπλύντε τες κάτω από τρεχούμενο νερό.

Ρίξτε το ηλιέλαιο σε μια μεγάλη κατσαρόλα με βαρύ πάτο και ζεστάνετέ το σε μέτρια φωτιά. Προσθέστε το κρεμμύδι και βάλτε τη φωτιά στο χαμηλό. Βάλτε το καπάκι της κατσαρόλας και ψήστε το κρεμμύδι για 13 περίπου λεπτά μέχρι να μαλακώσει. Προσέξτε, δεν πρέπει να πάρει χρώμα.

Προσθέστε την κόκκινη πάστα κάρρυ, ανακατέψτε και ψήστε την για 1 λεπτό. Ρίξτε το λεμονόχορτο, τα φύλλα καφίρ λάιμ, τις κόκκινες φακές και το νερό. Ανακατέψτε καλά, κλείστε το καπάκι της κατσαρόλας, βάλτε τη φωτιά στο δυνατό κι αφήστε να πάρει βράση.
Μόλις πάρει βράση, βάλτε τη φωτιά στο χαμηλό και σιγοβράστε για 15 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν οι φακές.

Αφαιρέστε το λεμονόχορτο και τα φύλλα καφίρ λάιμ από την κατσαρόλα και πετάξτε τα. Χρησιμοποιώντας ένα ραβδομπλέντερ, κάντε το μείγμα μια ομοιογενή και βελούδινη σούπα. Αν δεν έχετε ραβδομπλέντερ, μεταφέρετε το περιεχόμενο της κατσαρόλας σε ένα κοινό μπλέντερ και μετατρέψτε το σε σούπα. Μεταφέρετε τη σούπα πάλι στην κατσαρόλα.

Προσθέστε το γάλα καρύδας, τον χυμό λάιμ, την σάλτσα σόγιας και την σάλτσα ψαριού (ή αλάτι) κι ανακατέψτε καλά. Ανάψτε την φωτιά στο μέτριο και λίγο πριν αρχίσει να βράζει η σούπα, κατεβάστε την απ' τη φωτιά.

Δοκιμάστε την και, αν χρειάζεται, ρίξτε επιπλέον σάλτσα ψαριού ή αλάτι.

Σερβίρετε την σούπα σε ατομικά μπωλάκια, γαρνίροντας με τα φρέσκα φύλλα κόλιανδρου και/ή με τα τραγανά τηγανητά ασκαλώνια. Στύψτε λίγο επιπλέον χυμό λάιμ (προαιρετικά) πάνω από την σούπα. Θα δώσει μια παραπάνω φρεσκάδα στο πιάτο.

Μπορείτε να κρατήσετε την σούπα στο ψυγείο για 1 μέρα. Ζεστάνετέ την και απολαύστε την.











Τραγανά Τηγανητά Ασκαλώνια

Τα ασκαλώνια (shallots ή εσαλότ) είναι μικρά ξερά κρεμμύδια τα οποία μοιάζουν στη γεύση με το κοινό κρεμμύδι αλλά έχουν μια πιο γλυκιά, απαλή και πλούσια γεύση. Αν δεν μπορείτε να τα βρείτε, χρησιμοποιείστε κοκκάρια (κρεμμύδια για στιφάδο).

Την πρώτη φορά που έφτιαξα τηγανητά ασκαλώνια ξετρελάθηκα. Υπήρξε μια μικρή μάχη στο μυαλό μου για το ποιά είναι νοστιμότερα, τα τηγανητά ασκαλώνια ή τα καραμελωμένα κρεμμύδια, αλλά τ' ασκαλώνια επικράτησαν τελικά. Αυτό τα λέει όλα.

Μπορείτε να τα φάτε ως σνακ ή να τα σερβίρετε πάνω σε μπριζόλες ή σαλάτες κι επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το λάδι μέσα στο οποίο τα τηγανίσατε για να σωτάρετε ό,τι τραβάει η ψυχή σας. Το λάδι αυτό είναι αφάνταστα αρωματικό και θα δώσει ιδιαίτερη γεύση σε ό,τι κι αν σωτάρετε.






Γίνονται περίπου 2 κούπες

Υλικά
450 ml ηλιέλαιο
160 γρ. ασκαλώνια (γύρω στα 8)
1/8 κουταλάκι γλυκού αλάτι

Προετοιμασία
Κόψτε τα ασκαλώνια σε λεπτές ροδέλες και ανοίξτε τα σε "δαχτυλίδια". Απλώστε τα πάνω σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας και αφήστε τα να στεγνώσουν για 30 λεπτά.

Ρίξτε το ηλιέλαιο σε ένα μεγάλο τηγάνι και ζεστάνετέ το σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Μόλις αρχίσει να λαμπυρίζει, ελέγξτε αν είναι έτοιμο ρίχνοντας μέσα ένα "δαχτυλίδι". Θα πρέπει να τηγανίζεται αμέσως αλλά όχι να καίγεται.
Προσθέστε όλα τα ασκαλώνια και αλατίστε τα. Τηγανήστε τα για 6-7 λεπτά. Πρέπει να τα ελέγχετε, αυξομειώνοντας την ένταση της φωτιάς αν χρειαστεί, για να μην σας καούν.
Μετά από αυτά τα 6-7 λεπτά, θα πρέπει να έχουν αρχίσει να ροδίζουν. Κλείστε τη φωτιά κι αφήστε τα για 1 λεπτό ακόμη μέχρι να ροδίσουν καλά και να γίνουν τραγανά.

Αφαιρέστε τα από το τηγάνι με μια τρυπητή κουτάλα και ακουμπίστε τα σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας για να στραγγίξουν από το λάδι και να κρυώσουν.

Μπορείτε να τα φάτε αμέσως ή να τα φυλάξετε, αεροστεγώς κλεισμένα στο ψυγείο, για 1 εβδομάδα.