Όταν ήμουν στην Ελλάδα τον περασμένο μήνα, είχα πάρει τις καλές ντομάτες τοις μετρητοίς. Ήταν απλά εκεί, στρουμπουλές-στρουμπουλές και στριμωγμένες στα τελάρα των οπωροπωλών, να σου γνέφουν να τις αρπάξεις. Πόσο ακαταμάχητες ήταν. Κι έπειτα επέστρεψα στας Ολλανδίας. Στη χώρα της ντομάτας του θερμοκηπίου, που για να λέμε την αλήθεια δεν είναι κακές αλλά εντάξει τώρα, αν έχεις φάει ντομάτα ελληνική τί να σου πει του θερμοκηπίου, κι έτσι έμεινα να τις κοιτάζω στο σούπερ μάρκετ με μια σχεδόν θλίψη αλλά και με μια νοσταλγία για εκείνες τις δικές μας.
Την επόμενη όμως μέρα βρέθηκα σε λαϊκή κι εκεί εντόπισα αυτές που βλέπετε στις φωτογραφίες. Κρατήθηκα να μην ουρλιάξω από χαρά. Εύχυμες, ώριμες ντομάτες που ανέδιδαν μια μυρωδιά απίθανη, την μυρωδιά της ντομάτας. Θόλωσα λιγάκι και δεν θυμάμαι αν όντως σκούντηξα δυο-τρεις ανθρώπους μέχρι να τις αρπάξω ή όχι (τους σκούντηξα) αλλά ήταν δικές μου. Πώς πάει το γνωμικό; Εκείνο το ξενόφερτο; Όλα επιτρέπονται στον έρωτα και στον πόλεμο; Ε, κάπως έτσι λοιπόν. Στον έρωτα για την ντομάτα.
Φτάνοντας σπίτι έφαγα αμέσως μια-δυο, σκυμμένη πάνω από τον νεροχύτη με το αλάτι στο χέρι, όχι ωστόσο όποιο κι όποιο αλάτι αλλά θαλασσινό, χοντρό αλάτι από την Ελαφόνησο, που μας δώρισε μια φίλη στην Ελλάδα (γεια σου Βιργινία!!) κι ήταν πολύυυυ καλές. Όχι βέβαια τόσο καλές όσο εκείνες που φάγαμε στην Νότια Πελοπόννησο αλλά τόσο καλές που με έκαναν να χαμογελώ από ευχαρίστηση.
Κάποιες από αυτές που έφερα σπίτι φαγώθηκαν λεπτοκομμένες πάνω σε ψωμί του τοστ (ξέρω ξέρω, ψωμί του τοστ;;; Τί πράγματα είναι αυτά! Αλλά δεν είμαι από εκείνες που σνομπάρουν το καλό, κάτασπρο ψωμί του τοστ, έχει κι αυτό τη χάρη του), με σπιτική μαγιονέζα και μπόλικο άσπρο πιπέρι και χοντρό αλάτι. Κι οι υπόλοιπες κόσμησαν αυτή την φοβερή τάρτα. Ναι, φοβερή. Γιατί δεν ήταν μόνο οι ντομάτες που προστέθηκαν σε αυτήν αλλά και φέτα και μαύρο σκόρδο, το οποίο είναι σαν τον καρπό του παράνομου έρωτα μεταξύ της σόγια σως και του μπαλσάμικου με μια δόση tamarind και μια δόση μελάσας, κι είναι εξαιρετικά εθιστικό.
Χρησιμοποίησα σφολιάτα αλλά αν έχετε ζύμη για τάρτα ή κάποια άλλη ζύμη για galette, όπως αυτή με αλεύρι spelt ή αυτή με αλεύρι ολικής άλεσης, μπορείτε κάλλιστα να την χρησιμοποιήσετε. Η γεύση της; Γλυκιά και αλμυρή, γήινη και ουμάμι, βουτυρένια και ξινούτσικη. Τί άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς από μια αλμυρή τάρτα; Φτιάξ’τε την λοιπόν, όσο ακόμα μπορείτε να βρείτε ντομάτες της προκοπής. Είναι πανεύκολη, γρήγορη και υπερνόστιμη.
Τάρτα σφολιάτας με ντομάτες, φέτα και μαύρο σκόρδο
Χρησιμοποιήστε κατά προτίμηση μια σκληρή ή ημίσκληρη βαρελίσια φέτα. Της πάει πολύ.
Μια συμβουλή για το μαύρο σκόρδο σε όσους δεν το έχουν αγοράσει/δοκιμάσει ποτέ. Δεν πρέπει να είναι σκληρό και στεγνό αλλά μαλακό και κολλώδες. Το λέω γιατί την πρώτη φορά που το αγόρασα πριν αρκετά χρόνια, πρέπει να είχε μείνει στο ράφι του σούπερ μάρκετ πολύ καιρό ή απλά να μην ήταν καλά συσκευασμένο γιατί ήταν τόσο σκληρό που δεν μπορούσα να το κόψω με το χέρι με τίποτα. Νόμιζα πως έτσι ήταν το μαύρο σκόρδο και απορούσα πώς σε κάποιους αρέσει. Έμαθα το μάθημά μου, αν είναι ξερό, πέταξέ το!
Γίνεται 1 τάρτα, 6 μεγάλα κομμάτια
Υλικά
1 φύλλο σφολιάτας, γύρω στα 25 x 40 εκατοστά (μπορείτε να φτιάξετε και δική σας σφολιάτα αν θέλετε)
85 γρ. φέτα, σκληρή ή ημίσκληρη
130 γρ. στραγγιστό γιαούρτι, πλήρες (5%)
2 σκελίδες μαύρο σκόρδο, καθαρισμένες
2-3 ντομάτες διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων, κομμένες σε λεπτές φέτες
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο
μαύρο πιπέρι
Σουμάκι
Εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
1 αβγό, ελαφρά χτυπημένο με ένα πιρούνι, για την επάλειψη της σφολιάτας
Φρέσκα φυλαράκια δυόσμου, για το φινίρισμα
Προετοιμασία
Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 185-190 βαθμούς Κελσίου, στις αντιστάσεις πάνω-κάτω.
Σ’ ένα μικρό μπωλ, προσθέστε τη φέτα, το γιαούρτι και το μαύρο σκόρδο και λιώστε μ’ ένα πιρούνι. Δεν θα γίνει εντελώς λείο, απλά λιώστε το όσο μπορείτε. Προσθέστε φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι (3-4 γυρίσματα του μύλου) και 2 πρέζες σουμάκι κι αναμείξτε καλά.
Τοποθετήστε το φύλλο της σφολιάτας πάνω σε ένα ταψί με λαδόκολλα και μ’ ένα μαχαίρι χαράξτε γύρω-γύρω ένα κάδρο. Απλώστε το μείγμα της φέτας ομοιόμορφα στο εσωτερικό του κάδρου χρησιμοποιώντας κατά προτίμηση μια μικρή, μαλακιά, σπαστή σπάτουλα για να μη σας τρυπήσει η σφολιάτα.
Τακτοποιήστε τις ντομάτες από πάνω, βάζοντάς τες λίγο την μια πάνω στην άλλη, αλλά όχι στοιβαγμένες γιατί δεν θα ψηθούν ομοιόμορφα. Πασπαλίστε με αλάτι και μαύρο πιπέρι και ρίξτε και λίγο σουμάκι. Τέλος, περιχύστε με λίγο ελαιόλαδο.
Μ’ενα πινέλο, αλείψτε το κάδρο της σφολιάτας με το χτυπημένο αβγό και τοποθετήστε το ταψί στο μεσαίο ράφι του προθερμασμένου φούρνου. Ψήστε την τάρτα για 30 λεπτά περίπου ή μέχρι η σφολιάτα να πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα κι οι ντομάτες να έχουν μαλακώσει και ψηθεί.
Αφαιρέστε την τάρτα απ’ τον φούρνο και ραντίστε με λίγο ελαιόλαδο. Ρίξτε από πάνω μερικά φυλλαράκια δυόσμου, κόψτε σε κομμάτια κι απολαύστε την ζεστή.