Ρόφημα σοκολάτας με σπιτική nutella και σαντιγί

Δεν τρώω γλυκά τακτικά —αν και είμαι γλυκατζού, αθεράπευτη σοκολατομανής, τρελαίνομαι για σιροπιαστά, βλέπε μπακλαβά και γαλακτομπούρεκο, για λουκουμάδες και για αβγοφέτες με μέλι— κι όταν υποκύπτω, τρώω λίγο, ίσα για να πάρω μια γεύση. Δεν ήμουν πάντοτε έτσι, κάποτε έτρωγα γλυκά σε καθημερινή βάση, συνειδητοποίησα όμως ότι η κατανάλωσή τους δεν μου κάνει καλό κι έτσι εδώ και κάποια χρόνια αποφάσισα να τα μετριάσω.

Το αποτέλεσμα αυτής μου της απόφασης είναι ότι πλέον δεν χρειάζομαι την ίδια ποσότητα ζάχαρης, μελιού ή οποιουδήποτε άλλου γλυκαντικού για να μου φανεί κάτι γλυκό. Η Nutella για παράδειγμα, ενώ παλιά τα επίπεδα γλύκας της δεν μου έκαναν καθόλου εντύπωση, τώρα μου φαίνεται πετιμέζι και δεν μπορώ καν να την φάω. Εδώ και μερικά χρόνια, όποτε λαχταράω τέτοιου είδους αλείμματα, φτιάχνω την δική μου εκδοχή η οποία είναι σαφώς καλύτερης ποιότητας και γεύσης. Το δικό μου άλειμμα πραλίνας φουντουκιού-σοκολάτας έχει την πραγματική, ανόθευτη και αυθεντική γεύση του ξηρού καρπού και της σοκολάτας κι είναι αρκούντως γλυκό χωρίς προσθήκη ζάχαρης.

Κάθε φορά που φτιάχνω σπιτική Nutella, πέρα από το να την ευχαριστιέμαι σκέτη, τρώγοντάς την με το κουταλάκι κατευθείαν μέσα απ’ το βάζο, την προσθέτω σε διάφορα γλυκά και ροφήματα, όπως σε αυτή την πλούσια και κρεμώδη ζεστή σοκολάτα που είναι απίθανη.

Εκτός από το σπιτικό άλειμμα σοκολάτας-φουντουκιού, προσθέτω πάντα και λίγο λικέρ φουντουκιού για να εντείνω τη γεύση της πραλίνας και την σερβίρω με σαντιγί και μια γενναία ποσότητα τριμμένης σοκολάτας, το λιγότερο 70% κακάο ώστε να ενισχύσει την σοκολατένια γεύση του ροφήματος.

Ιδανικό για ένα Κυριακάτικο απόγευμα, δεν νομίζετε;

Ρόφημα σοκολάτας με σπιτική nutella και σαντιγί

Μπορείτε κάλλιστα να το πιείτε και χωρίς σαντιγί αλλά αυτή του προσθέτει πλούσια γεύση και υφή που το κάνει πιο ξεχωριστό.

Παρεμπιπτόντως, δεν περίμενα ποτέ πως η τεμπελιά μου θα με οδηγούσε στην ανακάλυψη του καλύτερου τρόπου να φτιάχνω σαντιγί σε μικρή ποσότητα. Στο μούλτι παρακαλώ. Λοιπόν, φτιάξτε σαντιγί στο μούλτι και θα με θυμηθείτε. Κρεμώδης, αφράτη αλλά να κρατάει, απίστευτη! Διαβάστε παρακάτω τον πανεύκολο τρόπο να την φτιάξετε.

Αν τυχόν χρησιμοποιήσετε την κλασική Nutella ή Μερέντα, μετριάστε την ποσότητα που θα προσθέσετε στο ρόφημα γιατί είναι αρκετά πιο γλυκιές από την σπιτική που χρησιμοποιώ εγώ.

Μερίδες: 2

Υλικά
2 κούπες (500 ml) φρέσκο γάλα, πλήρες
4 γεμάτες κουταλιές σπιτικό άλειμμα φουντουκιού-σοκολάτας (σπιτική nutella), σε θερμοκρασία δωματίου
2 κουταλιές σούπας Frangelico ή άλλο λικέρ φουντουκιού

για το σερβίρισμα
Φρεσκοχτυπημένη σαντιγί (δείτε παρακάτω πώς να την φτιάξετε χρησιμοποιώντας φρέσκια, πλήρη κρέμα γάλακτος)
Τριμμένη κουβερτούρα (70% κακάο)
Ζάχαρη Demerara ή άλλο είδος ζάχαρης (προαιρετικά)

Ειδικά εργαλεία: μικρό επεξεργαστή τροφίμων (όπως μούλτι) για να φτιάξετε την σαντιγί


Προετοιμασία

φτιάξτε τη σαντιγί
Στον μικρό επεξεργαστή τροφίμων, προσθέστε την κρέμα γάλακτος (δεν θα χρειαστείτε πολύ για δυο μερίδες, το πολύ 100 ml) και χτυπήστε για μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να πήξει η κρέμα σε αφράτη και κρεμώδη σαντιγί. Προσέξτε όμως γιατί μπορεί να σφίξει πολύ, οπότε μην χτυπήσετε πάνω από μερικά δευτερόλεπτα πριν ελέγξετε την υφή.

φτιάξτε το ρόφημα
Σ’ ένα κατσαρολάκι, προσθέστε το γάλα και ζεστάνετε σε μέτρια φωτιά μέχρι να αρχίσει να κάνει μικρές φουσκάλες γύρω-γύρω. Κλείστε τη φωτιά και προσθέστε την σπιτική Nutella και το Frangelico. Αναμείξτε καλά με ένα μικρό σύρμα για να ενωθούν τα υλικά και να λιώσει η Nutella. Δοκιμάστε, κι αν έχει πέσει η θερμοκρασία του ροφήματος, ζεστάνετε λίγο προσέχοντας όμως να μην βράσει. Σε αυτό το σημείο μπορείτε να προσθέσετε ζάχαρη αν θέλετε. Μοιράστε σε δυο μεγάλες κούπες και σερβίρετε με σαντιγί και τριμμένη σοκολάτα.
Πιείτε αμέσως και καλή απόλαυση!!

Χούμους με κολοκύθα και καυτερή πιπεριά

Λάτρεις του χούμους ενωθείτε!

Έχω φτιάξει άπειρες εκδοχές του χούμους ανά τα χρόνια, προσθέτοντας διάφορα λαχανικά (όπως παντζάρι), μπαχαρικά και μυρωδικά στο κλασσικό χούμους ρεβυθιού και το αποτέλεσμα ποτέ δεν απογοητεύει. Το τελευταίο διάστημα έχω πειραματιστεί με ποικίλους συνδυασμούς οι οποίοι ήταν νοστιμότατοι και τους οποίους φυσικά σκοπεύω να μοιραστώ και μαζί σας.

Το χούμους είναι πολύ ευέλικτο κι εύκολο να φτιαχτεί, και ταιριάζει σχεδόν με τα πάντα. Κρεατικά, θαλασσινά, ψάρια, κάθε είδος λαχανικού, ψημένου ή ωμού, σε σάντουϊτς, σε burgers, σε σε σε. Το καλύτερό μου όμως είναι έτσι, σκέτο, με τραγανό, φρέσκο ψωμί, φρυγανισμένο ή μη, με πίτες ελληνικές ή αραβικές, με κριθαροκουλούρες, ακόμα και με φρυγανιές αν έχω ξεμείνει από τα παραπάνω.

Αυτή τη φορά επέλεξα να του προσθέσω κολοκύθα και φρέσκια, καυτερή πιπεριά τσίλι, όπως επίσης κανέλα και κύμινο που το έκανε πολύ αρωματικό. Το γαρνίρισα με ψητό κολοκυθόσπορο αρωματισμένο με σουμάκι που χάρισε την κριτσανιστή υφή του στον κρεμώδη, βελούδινο πουρέ και μερικά σποράκια ροδιού για το χρώμα τους, τη φρεσκάδα και την υπέροχα γλυκόξινη γεύση τους που συμπλήρωσε άψογα τις γεύσεις του χούμους.

Χούμους με κολοκύθα και καυτερή πιπεριά

Είναι από τα πιο ωραία μεζεδάκια για ένα τραπέζι, ένα πρώτης τάξεως σνακ για το γραφείο μαζί με μερικά κομμένα τραγανά λαχανικά (πιπεριές, καρότα, αγγούρι), κι είναι και νηστίσιμο για όσους από εσάς νηστεύετε αυτήν την περίοδο.

Αν είσαστε θαρραλέοι κι αντέχετε την κάψα του τσίλι, προσθέστε Ταϊλανδέζικο καυτερό τσίλι αντί για την κοινή κόκκινη πιπεριά τσίλι.
Χρησιμοποίησα την κλασική πορτοκαλιά κολοκύθα αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και νεροκολοκύθα ή kabocha.

Μερίδες: 6 ως ορεκτικό

Υλικά
3 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο, συν έξτρα για το σερβίρισμα
1 κρεμμύδι εσαλότ, ψιλοκομμένο
1 σκελίδα σκόρδο, κομμένη σε λεπτές φέτες
1 φρέσκια κόκκινη καυτερή πιπερία τσίλι, ξεσποριασμένη και ψιλοκομμένη
¼ κουταλάκι γλυκού κανέλα σε σκόνη
¼ κουταλάκι γλυκού κύμινο σε σκόνη
150 γρ. καθαρισμένη φρέσκια κολοκύθα, κομμένη σε κομμάτια 2 εκ.
220 γρ. βρασμένα ρεβίθια (δείτε εδώ πώς να τα φτιάξετε), ή ρεβίθια κονσέρβα, ξεπλυμμένα καλά και στραγγισμένα (αλλά κρατήστε το ζουμί τους!!)
50 γρ. ταχίνι
3 κουταλιές σούπας φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού
Φρεσκοτριμμένο άσπρο πιπέρι
Γύρω στα 100 ml (7 κουταλιές σούπας) ζουμί από τα ρεβύθια (από σπιτικά βρασμένα ρεβύθια ή κονσέρβας)
Αλάτι

Ψητούς κολοκυθόσπορους με σουμάκι, για το σερβίρισμα (δείτε εδώ τη συνταγή)
Σπόρους ροδιού, για το σερβίρισμα

Ειδικά εργαλεία: μεγάλο επεξεργαστή τροφίμων


Προετοιμασία
Σ’ ένα φαρδύ τηγάνι, προσθέστε το ελαιόλαδο και ζεστάνετε σε μέτρια φωτιά. Μόλις αρχίσει να λαμπυρίζει, προσθέστε τα εσαλότ και σωτάρετε για 1 λεπτό μέχρι να μαλακώσουν. Έπειτα προσθέστε το σκόρδο, την καυτερή πιπεριά, την κανέλα και το κύμινο και σωτάρετε για 1 λεπτό, ανακατεύοντας συνεχώς, προσέχοντας μη σας καεί το σκόρδο γιατί το χούμους θα πικρίσει. Προσθέστε την κολοκύθα, λίγο αλάτι και 2 κουταλιές σούπας καυτό νερό και αφήστε να ψηθεί σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά για 15 λεπτά ή μέχρι η κολοκύθα να μαλακώσει. Μόλις είναι έτοιμη, μεταφέρετε όλο το περιεχόμενο του τηγανιού σε ένα πιάτο κι αφήστε να κρυώσει.

Προσθέστε στον κάδο του επεξεργαστή τροφίμων σας τα ρεβύθια, το ταχίνι, τον χυμό λεμονιού, λίγο άσπρο πιπέρι και το ζουμί απ’ τα ρεβύθια και αλέστε μέχρι να έχετε ένα λείο μείγμα. Προσθέστε την κρύα πια κολοκύθα και αλέστε και πάλι μέχρι να έχετε ένα λείο και κρεμώδες μείγμα. Δοκιμάστε και προσθέστε επιπλέον χυμό λεμονιού αν χρειάζεται, και αλάτι.

Σερβίρετε προσθέτοντας από πάνω τους ψητούς κολοκυθόσπορους, μερικά σποράκια ροδιού και περιχύστε με ελαιόλαδο.

Διατηρήστε το στο ψυγείο, μέσα σ’ ένα τάπερ, μέχρι και 5 μέρες. Βγάλτε το απ’ το ψυγείο μισή ώρα πριν το σερβίρετε κι ανακατέψτε το καλά με ένα κουτάλι ή σπάτουλα ώστε να αφρατέψει και να γίνει κρεμώδες.

Τάρτα με frangipane και αχλάδια ποσαρισμένα σε κόκκινο κρασί και μπαχαρικά

Αυτή η τάρτα είναι για μένα ένα από τα καλύτερα επιδόρπια που θα μπορούσα να προσφέρω στα αγαπημένα μου πρόσωπα έπειτα από ένα ωραίο γεύμα και σίγουρα από τα νοστιμότερα γλυκά για να απολαύσω ένα κυριακάτικο απόγευμα κουρνιασμένη στον καναπέ μαζί με τον Σ και μια κούπα ζεστό καφέ.

Είναι περίπλοκη μα ανεπιτήδευτη, κλασσική αλλά ποτέ ξεπερασμένη, πλούσια σε γεύση χωρίς να είναι βαριά, με ισορροπία γεύσεων. Ξέρω πως αυτό είναι κάτι που λέω συχνά όταν περιγράφω τα φαγητά ή επιδόρπια που μοιράζομαι μαζί σας κι αυτό γιατί πολύ απλά η ισορροπία στις γεύσεις είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα για μένα στο φαγητό. Αυτό, κι ο πολυδιάστατος χαρακτήρας τους. Θέλω το φαγητό να με ταξιδεύει κι όχι να με κάνει να βαριέμαι, να είναι περιπετειώδες κι όχι μονότονο κι ανιαρό, κι αυτή η τάρτα, πιστέψτε με, είναι άκρως ενδιαφέρουσα σε γεύση, υφή και ποιότητα.

Η ζύμη pâte sablée είναι εθιστικά βουτυρένια, τραγανή κι εύθρυπτη, σχεδόν σαν μπισκότο μα χωρίς να διαλύεται, και η γέμιση frangipane είναι απαλή κι ελαφρώς κοκκώδης από τ’ αμύγδαλα με γλυκιά και μεστή γεύση. Τα ζουμερά και μαλακά ποσαρισμένα αχλάδια στην κορυφή, με τις γεύσεις του φρουτώδους κόκκινου κρασιού και των μπαχαρικών να προσδίδουν επιπλέον επίπεδα γεύσης στην τάρτα, συμπληρώνουν τη γέμιση και τη βάση της με ένα μοναδικό τρόπο.

Η frangipane τείνει να καραμελώνει στις άκρες της τάρτας κατά το ψήσιμο χαρίζοντας επιπλέον γεύση και κριτσανιστή υφή στη βουτυράτη ζύμη ενώ το καϊμάκι με το οποίο την συνόδευσα, της ταιριάζει άψογα. Μπορείτε φυσικά να επιλέξετε μια άλλη πηχτή κρέμα όπως σαντιγύ ή και μασκαρπόνε οι οποίες είναι εξίσου πλούσιες και κρεμώδεις.

Αυτή η εξαιρετικά αρωματική, βουτυρένια μα διόλου λιπαρή τάρτα με την έντονα αμυγδαλένια γεύση της και με τα εντυπωσιακά, σκουρόχρωμα αχλάδια στην κορυφή, γλασάρεται με ένα σιρόπι φτιαγμένο από το υγρό μέσα στο οποίο ψήθηκαν τα φρούτα, το οποίο παρεμπιπτόντως μου θυμίζει μια πιο ενδιαφέρουσα κι απολαυστική βερσιόν του κλασικού πετιμεζιού, με πικάντικη κι έντονη γεύση από όλα τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά που περιέχει και που χαρίζει στην τάρτα γυαλάδα και επιπλέον γλύκα.

Έφτιαξα αυτή την τάρτα δυο φορές μέσα σε λίγες μέρες. Την πρώτη φορά χρησιμοποιώντας τα αχλάδια την ίδια μέρα που τα ποσάρισα και την δεύτερη έπειτα από δυο μέρες. Στο διάστημα αυτό, τα αχλάδια κομμένα σε φέτες έμειναν μέσα στα αρωματικά υγρά στο ψυγείο παίρνοντας έτσι αυτό το έντονα μπορντώ χρώμα που βλέπετε, το οποίο έκανε την τάρτα ακόμα πιο ευπαρουσίαστη. Αναλόγως λοιπόν με το πότε θα επιλέξετε να χρησιμοποιήσετε τα ποσαρισμένα αχλάδια, τα οποία σημειωτέον κρατάνε στο ψυγείο άνετα μια εβδομάδα, θα έχετε και το αντίστοιχο οπτικό αποτέλεσμα. Να, δείτε πώς ήταν η πρώτη τάρτα. Όποιο κι αν επιλέξετε, θα σας ανταμείψει όχι μόνο οπτικά αλλά και γευστικά.
Καλή επιτυχία!

Τάρτα με frangipane και αχλάδια ποσαρισμένα σε κόκκινο κρασί και μπαχαρικά

Θα μπορούσα να αναρτήσω τη συνταγή για τα αχλάδια ποσέ ξεχωριστά γιατί είναι ένα επιδόρπιο από μόνα τους. Είναι απίστευτα νόστιμα και μπορούν να ταιριάξουν με πολλά συνοδευτικά. Σερβίρετέ τα με παγωτό, με μασκαρπόνε ή σαντιγί, με σοκολατένια γκανάς, ή σερβίρετέ τα μόνα τους, περιχυμένα με τα συμπυκνωμένα σε σιρόπι υγρά μέσα στα οποία ψήθηκαν. Και μιας και μιλάω για το σιρόπι αυτό, μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε πάνω σε γιαούρτι και πασπαλισμένο με λίγο τριμμένο φυστίκι Αιγίνης, ή μπορείτε να το περιχύσετε πάνω από το αγαπημένο σας κέικ βανίλιας ή παγωτό βανίλιας. Κρατάει στο ψυγείο για δυο μήνες.

Η pâte sablée είναι μια από τις δυο κλασικές γαλλικές ζύμες για γλυκιές τάρτες. (Η άλλη είναι η pâte sucrée την οποία έχω χρησιμοποιήσει εδώ, εδώ κι εδώ). Φτιάχνεται με άχνη ζάχαρη και χρησιμοποιείται ως βάση για γλυκιές τάρτες των οποίων η γέμιση απαιτεί ψήσιμο.

Η frangipane είναι μια κρέμα/πάστα που φτιάχνεται με αλεσμένα αμύγδαλα και χρησιμοποιείται ως γέμιση για τάρτες και κέικ. Ταιριάζει πολύ με κάθε λογής φρούτα όπως και με κρέμα ζαχαροπλαστικής (crème pâtissière) και crème légère.

Θα χρειαστείτε τα δυο από τα τέσσερα αχλάδια ποσέ για την τάρτα οπότε τα άλλα δυο μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε σε κάποιο άλλο γλυκό ή επιδόρπιο, όπως αναφέρω παραπάνω.

Χρησιμοποίησα αχλάδια της ποικιλίας Conference. Τα Conference είναι αχλάδια με κοκκώδη υφή και είναι γλυκά και ζουμερά. Από την φωτογραφία μπορείτε να καταλάβετε το είδος· είναι τα πιο κοινά ευρωπαϊκά αχλάδια.

Αυτή η τάρτα δεν είναι ιδιαίτερα εύκολη αν κάποιος είναι αρχάριος. Η βάση πρέπει να είναι λεπτή και τραγανή, η γέμιση πλούσια αλλά όχι λιπαρή και τα ποσαρισμένα αχλάδια μαλακά αλλά όχι παραψημένα. Δεν το λέω για να σας αποθαρρύνω, άλλωστε δεν θα είχε νόημα να μοιραστώ μαζί σας μια συνταγή που δεν θέλω να φτιάξετε, απλά είμαι ειλικρινής. Υπάρχει τεχνική σε κάθε βήμα της αλλά όσοι με παρακολουθείτε καιρό ξέρετε πως πάντα οι οδηγίες μου είναι λεπτομερείς ώστε να μπορεί οποιοσδήποτε να τις ακολουθήσει, ανεξαρτήτως από το αν είναι έμπειρος ή άπειρος.

Μερίδες: 1 τάρτα / 8-10 κομμάτια

Υλικά

για τα αχλάδια ποσέ
4 σφιχτά αλλά ώριμα αχλάδια Conference, καθαρισμένα (βάρος πριν το καθάρισμα 800-850 γρ.)
400 ml κόκκινο κρασί Shiraz-Cabernet (μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και Merlot)
350 ml νερό
300 γρ. ψιλή ζάχαρη
Φλούδα από μισό πορτοκάλι
1 αστεροειδή γλυκάνισο
1 γαρίφαλο
1 κανέλα
½ λοβό βανίλιας, κομμένο στη μέση κατά μήκος
3 λοβούς καρδάμωμο (κακουλέ), χτυπημένους ελαφρά για να ανοίξουν
Φρέσκο τζίντζερ, 2 εκ. σε πάχος, καθαρισμένο

για την pâte sable (ζύμη)
125 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
60 γρ. κρύο, ανάλατο βούτυρο, κομμένο σε κύβους 2 εκ., συν έξτρα για το βουτύρωμα της φόρμας
35 γρ. ζάχαρη άχνη
1 αβγό μεσαίου μεγέθους, ελαφρά χτυπημένο μ’ ένα πιρούνι

για την frangipane (γέμιση)
125 γρ. ανάλατο βούτυρο, μαλακωμένο
125 γρ. ψιλή ζάχαρη
1 αβγό μεσαίου μεγέθους
125 γρ. ασπρισμένα (καθαρισμένα) αμύγδαλα, ψιλοαλεσμένα*
1½ κουταλάκι γλυκού (6 γρ.) cornflour
Μια πρέζα αλάτι
1 κουταλιά σούπας λικέρ Amaretto (προαιρετικό αλλά προτιμητέο)

για το γλάσο
1½ κούπα από τo υγρό μέσα στο οποίο έβρασαν τα αχλάδια

Καϊμάκι, μασκαρπόνε, ή σαντιγί, για το σερβίρισμα

*Προτιμήστε ολόκληρα ασπρισμένα αμύγδαλα τα οποία θα αλέσετε εσείς σε ένα μούλτι παρά την έτοιμη τριμμένη αμυγδαλόψιχα. Εκτός του ότι είναι πιο φρέσκα, είναι και πιο φθηνά. Προσέξτε μονάχα να σταματήσετε να τα αλέθετε πριν φτάσουν στο σημείο που θ’ αρχίζουν να βγάζουν τα έλαιά τους.

Ειδικά εργαλεία: σίτα, πλάστης, λαδόκολλα, βαρίδια για το ψήσιμο της ζύμης ή ξερά φασόλια/ρεβύθια, φόρμα τάρτας με αποσπώμενη βάση και διάμετρο 23 εκ., μίξερ βάσης ή ηλεκτρικό μίξερ χειρός, πινέλο ζαχαροπλαστικής


Προετοιμασία

για τα αχλάδια ποσέ
Τοποθετήστε όλα τα υλικά εκτός από τα αχλάδια σε μια κατατσαρόλα μεσαίου μεγέθους, βάλτε σε μέτρια φωτιά κι ανακατέψτε μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Προσθέστε τα ολόκληρα και καθαρισμένα αχλάδια και καλύψτε τα με ένα cartouche.

Σημείωση: Το cartouche είναι ένα στρογγυλό κομμάτι λαδόκολλας με μια τρύπα στη μέση το οποίο βοηθά να μην εξατμιστούν πολλοί υδρατμοί κατά το ψήσιμο, κρατώντας ταυτόχρονα τα αχλάδια βυθισμένα στο υγρό. Για να το φτιάξετε, ακολουθήστε τις οδηγίες μου για το πώς να φτιάξετε ένα στρογγυλό κομμάτι λαδόκολλας και κάντε μια τρύπα στη μέση.

Βάλτε το καπάκι στην κατσαρόλα και κατεβάστε τη φωτιά στο χαμηλό, όχι όμως πάρα πολύ χαμηλό γιατί θέλετε το υγρό να σιγοβράζει. Αφήστε τα φρούτα να σιγοβράσουν για 30-35 λεπτά, τσεκάροντάς τα κάθε 15 λεπτά και γυρίζοντάς τα ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα και να έχουν το ίδιο χρώμα από όλες τις πλευρές. Είναι σημαντικό να ελέγχετε τα αχλάδια κάθε 15 λεπτά γιατί όλα τα αχλάδια δεν είναι ίδια. Άλλα βράζουν πιο γρήγορα, άλλα είναι πιο ώριμα κλπ. Είναι έτοιμα όταν η μύτη ενός μαχαριού εισχωρεί εύκολα στο χοντρό μέρος του φρούτου. Τ’ αχλάδια δεν θα πρέπει να λιώνουν ή να είναι πάρα πολύ μαλακά. Θα πρέπει να είναι τρυφερά αλλά να κρατάνε.

Όταν είναι έτοιμα, αφαιρέστε τα απ’ τη φωτιά και αφήστε τα μέσα στο υγρό μέχρι να κρυώσουν εντελώς. Θα γίνουν πιο σκούρα όσο κρυώνουν. Έπειτα, μεταφέρετέ τα σε ένα μεγάλο γυάλινο μπωλ και περιχύστε τα με το υγρό αφού το περάσετε από μια σίτα. Πετάξτε τα μπαχαρικά. Αν πρόκειται να χρησιμοποιήσετε τ’ αχλάδια την ίδια μέρα, αφήστε τα στην άκρη. Αν τα χρησιμοποιήσετε άλλη μέρα, καλύψτε το μπωλ με πλαστική μεμβράνη και τοποθετήστε το στο ψυγείο.

Μπορείτε να τα διατηρήσετε στο ψυγείο μέσα στο υγρό για 1 εβδομάδα.

Σημείωση: Θα χρειαστείτε δυο αχλάδια για την τάρτα οπότε κρατήστε τα υπόλοιπα μέσα στο υγρό, στο ψυγείο, για άλλη χρήση.

για την pâte sable (ζύμη)
Σ’ ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, προσθέστε το αλεύρι και το βούτυρο και τρίψτε τα με τ’ ακροδάχτυλά σας μέχρι να έχετε ένα χρυσαφένιο μείγμα που να μοιάζει με άμμο. Θα πάρει 9-10 λεπτά. Βάλτε το μπωλ στο ψυγείο για 15 λεπτά. Έπειτα προσθέστε την άχνη ζάχαρη κι ανακατέψτε, και μετά προσθέστε το αβγό και ζυμώστε απαλά με το χέρι σας μέχρι να έχετε μια λεία ζύμη η οποία θα είναι λίγο κολλώδης. Το βούτυρο θα πρέπει να έχει ενσωματωθεί αλλά μη ζυμώσετε για πολλή ώρα, δεν πειράζει που κολλάει η ζύμη στο χέρι. Αδειάστε τη σε ένα μεγάλο κομμάτι πλαστικής μεμβράνης, σχηματίστε έναν πεπλατυσμένο δίσκο και καλύψτε καλά με την μεμβράνη. Βάλτε στο ψυγείο για 15 λεπτά.

Σημείωση: Μπορείτε να φτιάξετε τη ζύμη και σ’ ένα μεγάλο επεξεργαστή τροφίμων αν προτιμάτε. Εγώ προτιμώ να την φτιάχνω στο χέρι.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 170°C στον αέρα.

Βουτυρώστε καλά τη βάση και τα τοιχώματα της φόρμας.

Βγάλτε τη ζύμη απ’ το ψυγείο, αφαιρέστε και πετάξτε την πλαστική μεμβράνη και τοποθετήστε τη ζύμη πάνω σε μια ελαφρά αλευρωμένη επιφάνεια εργασίας. Αλευρώστε ελαφρά τη ζύμη καθώς και τον πλάστη σας και ανοίξτε τη σε ένα κύκλο με πάχος 4mm. Καθώς την ανοίγετε, φροντίστε να την γυρίζετε τακτικά για να μη σας κολλήσει στην επιφάνεια εργασίας. Αλευρώστε ελαφρά αν δείτε ότι κολλάει.Τυλίξτε τη ζύμη γύρω από τον πλάστη και ξεδιπλώστε την πάνω από την ταρτιέρα. Πιέστε ελαφρά τη ζύμη μέσα στη φόρμα, προσεκτικά όμως για να μη σας ανοίξει/σχιστεί. Αν τυχόν σας σχιστεί, μην αγχωθείτε, παρά χρησιμοποιείστε την ζύμη που περισσεύει από το πλάι για να την μπαλώσετε.Χρησιμοποιώντας το πίσω μέρος ενός μαχαιριού, κόψτε τη ζύμη που περισσεύει γύρω από τη φόρμα.
Τοποθετήστε τη φόρμα στο ψυγείο για να κρυώσει η ζύμη, για 15-20 λεπτά.

Βγάλτε την ζύμη απ’ το ψυγείο, τοποθετήστε στον πάτο και στα πλαϊνά τοιχώματα της ζύμης μια αρκετά μεγάλη λαδόκολλα και ρίξτε από πάνω τόσα βαρίδια για ψήσιμο ζύμης (ή ξερά φασόλια/ρεβύθια) ώστε να γεμίσει ο πάτος. Βάλτε τη φόρμα πάνω σε μια λαμαρίνα/λεπτό ταψί και τοποθετήστε στο μεσαίο ράφι του φούρνου. Ψήστε τη βάση της τάρτας για 20 λεπτά. Έπειτα, αφαιρέστε προσεκτικά τη λαδόκολλα με τα βαρίδια και συνεχίστε να ψήνετε τη βάση της τάρτας για άλλα 4 λεπτά, μέχρι να πάρει ένα απαλό χρυσαφί χρώμα.
Αφαιρέστε την φόρμα απ’ το φούρνο και πάνω από την λαμαρίνα που την έχετε ακουμπήσει, κι αφήστε τη στην άκρη.

για την frangipane (γέμιση)
Όσο η βάση της τάρτας κρυώνει, ετοιμάστε τη γέμιση.
Στο μπωλ του μίξερ βάσης με το εξάρτημα «φτερό» (ή σ’ ένα μεγάλο μπωλ και με το ηλεκτρικό μίξερ χειρός) χυπήστε το βούτυρο με τη ζάχαρη σε μέτρια-δυνατή ταχύτητα μέχρι ν’ ασπρίσει και ν’ αφρατέψει, για 7-8 λεπτά. Έπειτα προσθέστε το αβγό και χτυπήστε καλά για να ενσωματωθεί στο μείγμα, για 2 λεπτά περίπου.
Σ’ ένα μικρό μπωλ, αναμείξτε το τριμμένο αμύγδαλο με το cornflour και το αλάτι και προσθέστε τα στο μείγμα βουτύρου. Διπλώστε τα μέσα στο μείγμα αυτό με μια σπάτουλα μέχρι να ενσωματωθούν, και τέλος προσθέστε το Amaretto κι αναμείξτε με μια σπάτουλα.

Απλώστε την frangipane ομοιόμορφα μέσα στη βάση της τάρτας με μια σπάτουλα και λειάνετε την επιφάνεια με τη σπάτουλα ή με το πίσω μέρος ενός κουταλιού.

Επιστρέφοντας στ’ αχλάδια, βγάλτε δυο αχλάδια μέσα από το γυάλινο μπωλ και κόψτε τα στα τέσσερα κατά μήκος. Αφαιρέστε τα κουκούτσια και τα κοτσάνια και κόψτε κάθε κομμάτι στα δυο κατά μήκος. Στο τέλος θα πρέπει να έχετε συνολικά 16 φέτες αχλαδιού.
Τακτοποιήστε τες περιμετρικά πάνω από την frangipane.

Τοποθετήστε τη φόρμα σε ένα ταψί στη βάση του οποίου έχετε απλώσει μια λαδόκολλα και βάλτε στο μεσαίο ράφι του φούρνου (ο οποίος πρέπει να καίει στον αέρα στους 170°C). Ψήστε την τάρτα για 30-35 λεπτά, μέχρι η γέμιση frangipane να φουσκώσει, να σταθεροποιηθεί (να μην τρέμει όταν ανακινείτε τη φόρμα) και να έχει πάρει ένα σκούρο χρυσαφί χρώμα. Θα είναι πιο σκουρόχρωμη γύρω-γύρω. Επίσης, είναι φυσιολογικό να στάξει λίγο βούτυρο κατά το ψήσιμο μέσα από τη φόρμα.

για το γλάσο
Ενώ ψήνεται η τάρτα, ετοιμάστε το γλάσο. Βάλτε 1½ κούπα από τo υγρό μέσα στο οποίο έβρασαν τα αχλάδια μέσα σ’ ένα κατσαρολάκι. Βράστε σε μέτρια φωτιά μέχρι να γίνει σαν σιρόπι. Προσέξτε όμως να μην το παραβράσετε και γίνει πολύ πηχτό.

Όταν η τάρτα είναι έτοιμη, αφαιρέστε τη απ’ το φούρνο κι όσο είναι καυτή, γλασάρετε την κορυφή (τα αχλάδια και την γέμιση frangipane) χρησιμοποιώντας ένα πινέλο, προσέχοντας να μη διαλύσετε τ’ αχλάδια ή τη γέμιση.

Αφήστε να κρυώσει κι έπειτα ξεφορμάρετε προσεκτικά. Σερβίρετε κομμένη σε κομμάτια μαζί με καϊμάκι, μασκαρπόνε, σαντιγί, ή σκέτη.

Η τάρτα διατηρείται καλά σε θερμοκρασία δωματίου, καλυμμένη, για 1 εβδομάδα κι αυτό λόγω της γέμισης frangipane. Τα έλαια των αμυγδάλων στη γέμιση κρατάνε την τάρτα υγρή και φρέσκια. Τη μέρα που θα την φτιάξετε είναι φυσικά στα καλύτερά της και αν θέλετε να την σερβίρετε σε τραπέζι ή σε καλεσμένους σας προτείνω να το κάνετε την ίδια μέρα, αλλά και τις επόμενες μέρες εξακολουθεί να είναι νοστιμότατη. Η βάση της τείνει να μαλακώνει λίγο από την επόμενη μέρα, χάνει κάπως την τραγανή της υφή και γίνεται λίγο σαν shortbread (μπισκότο βουτύρου).