Λαβράκι

Όπως κάθε φυσιολογικό ζευγάρι, ο Σ κι εγώ μαλώνουμε. Κυρίως για ασήμαντα καθημερινά μικροπράγματα όπως για το ποιός θα πλύνει τα πιάτα ή πότε επιτέλους θα σταματήσω ν' αγοράζω βιβλία μαγειρικής. Ναι, αυτό μπορεί να πει κανείς πως είναι πρόβλημα. Τουλάχιστον στο μυαλό του Σ.

Οι food bloggers συνηθίζουν να έχουν τεράστιες συλλογές βιβλίων μαγειρικής κι εγώ δεν είμαι εξαίρεση. Τους έχω μεγάλη αδυναμία και τα λιμπίζομαι όσο λιμπίζομαι και τα φαγητά που περιέχουν. Δεν το παρακάνω, δεν αγοράζω πολλά, ειλικρινά,—μη με ρωτήσετε όμως για περιοδικά, αυτό είναι άλλο θέμα—και σίγουρα δεν αγοράζω κάποιο βιβλίο μόνο και μόνο επειδή είναι της μόδας. Αυτό το απεχθάνομαι.

Αγοράζω μονάχα εκείνα που έχουν πραγματικά να μου προσφέρουν κάτι διαφορετικό. Βιβλία που θα μου διδάξουν κάτι, που θα με εισάγουν σε νέες μεθόδους μαγειρικής ή σε καινούρια υλικά που δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ. Προτιμώ να δίνω τα λεφτά μου για βιβλία ικανά να διευρύνουν τους γαστρονομικούς μου ορίζοντες και όχι για εκείνα που απλά φαίνονται χαριτωμένα, ακόμα κι αν ενίοτε μπαίνω στον πειρασμό.

Έχουν υπάρξει φορές που έχω απογοητευτεί από ένα βιβλίο, όπως είμαι σίγουρη έχει συμβεί και σε κάποιους από εσάς, είτε γιατί οι συνταγές ήταν ελλιπείς, είτε γιατί το αποτέλεσμα δεν ήταν ικανοποιητικό. Aυτό μ' έχει κάνει αυστηρό κριτή και πλέον, πριν αγοράσω, κάνω την έρευνά μου. Όπως έκανα και μ' αυτό εδώ, το Heston Blumenthal at home.

Είναι η μαγειρική του Heston, με τα καινοτόμα και πολύπλοκα πιάτα του, αλλά χωρίς το υγρό άζωτο και τα τρελά γκατζετάκια. Περιέχει ψαγμένα πιάτα προσαρμοσμένα για μαγειρική στο σπίτι, κάτι που λατρεύω καθώς πάντα αναζητώ ιδιαίτερες γευστικές προτάσεις για ειδικές περιπτώσεις και ξεχωριστούς καλεσμένους.

Όταν είδα τη συνταγή του για φιλέτο λαβράκι με βούτυρο βανίλιας, ενθουσιάστηκα. Φαντάστηκα την ντελικάτη σάρκα και γεύση του ψαριού μαζί με την πικάντικη βανίλια και ανυπομονούσα να το δοκιμάσω. Είχα βέβαια τις επιφυλάξεις μου για το πώς θα ταιριάξουν οι γεύσεις αλλά δεν δίστασα καθόλου να το φτιάξω.

Αν για σένα η γεύση της βανίλιας είναι αποκλειστικά συνδεδεμένη με επιδόρπια, αυτό το πιάτο ίσως σε ξενίσει. Όταν φέρεις την πρώτη μπουκιά στο στόμα σου κι αμέσως αντιληφθείς το άρωμα της βανίλιας, είναι πιθανό ενστικτωδώς να νομίσεις πως ετοιμάζεσαι να γευτείς ένα γλυκό και αυτό να σε παραξενέψει. Επέμεινε όμως. Έχε ανοιχτό μυαλό. Ο ουρανίσκος χρειάζεται εξάσκηση.

Ο συνδυασμός είναι εξαίσιος. Η λεπτότητα της γεύσης του ψαριού με την τραγανή του πέτσα και την τρυφερή σάρκα, δένει αρμονικά με το ελαφρώς γλυκό και κρεμώδες βούτυρο βανίλιας. Είναι ένα διαφορετικό, κομψό πιάτο που ξεφεύγει από τα τετριμμένα κι αυτό είναι που το κάνει τόσο ελκυστικό. Δεν είναι ένα καθημερινό πιάτο, αν και θα μπορούσε, παρά ένα πιάτο κατάλληλο για ειδικές περιστάσεις που απαιτούν λίγη παραπάνω προσοχή και φροντίδα.

Φιλέτο Λαβράκι με Βούτυρο Βανίλιας
Προσαρμοσμένη ελάχιστα από το Heston Blumenthal at home

Συνδυάστε το πιάτο αυτό με μια πράσινη σαλάτα με φρέσκα, τραγανά μήλα, και μερικές σωταρισμένες πατάτες.

Το βούτυρο βανίλιας είναι εκπληκτικό. Και ξέρετε κάτι; Μπορείτε να το κρατήσετε στο ψυγείο και την επόμενη μέρα να το αφήσετε να λιώσει αργά και νωχελικά, όχι πάνω σε κάποιο άλλο ψάρι, αλλά σε μερικές ζεστές τηγανίτες.

Χρειάζεστε μόνο τους σπόρους βανίλιας για να φτιάξετε το βούτυρο βανίλιας, οπότε σας απομένουν τρεις άδειοι λοβοί τους οποίους μπορείτε να βάλετε μέσα σ' ένα βαζάκι, να το γεμίσετε με ζάχαρη και να φτιάξετε τη δική σας ζάχαρη με άρωμα βανίλιας.

Μερίδες: 4 για κυρίως πιάτο

Υλικά

για το βούτυρο βανίλιας
3 λοβούς βανίλιας
120 γρ. ανάλατο βούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου

για το ψάρι
4 φρέσκα φιλέτα λαβράκι (400-450 γρ.), με πέτσα
Ελαιόλαδο, για το τηγάνισμα
Αλάτι
40 γρ. βούτυρο βανίλιας

Ειδικά εργαλεία: μίξερ χειρός, πλαστική μεμβράνη


Προετοιμασία

για το βούτυρο βανίλιας
Κόψτε τους λοβούς βανίλιας στη μέση κατά μήκος, χρησιμοποιώντας τη μύτη ενός μικρού και κοφτερού μαχαιριού.
Αφαιρέστε τους σπόρους με το μαχαίρι και βάλτε τους σ' ένα μικρό μπωλ. Προσθέστε το βούτυρο στο μπωλ και αναμείξτε καλά με το μίξερ χειρός μέχρι να έχετε ένα απαλό και λείο μείγμα.

Μεταφέρετε το βούτυρο βανίλιας μέσα σ' ένα μεγάλο κομμάτι πλαστικής μεμβράνης και τυλίξτε το σε κύλινδρο. Κλείστε καλά τις άκρες, γυρίζοντάς τες σαν χαρτάκι καραμέλας. Τοποθετήστε το στο ψυγείο για 2-3 ώρες μέχρι να σφίξει καλά.

Μπορείτε να κρατήσετε το βούτυρο βανίλιας στο ψυγείο για 1 εβδομάδα και στην κατάψυξη για 1 μήνα.

για το ψάρι
Βγάλτε τα φιλέτα ψαριού απ' το ψυγείο μισή ώρα πριν τα ψήσετε ώστε να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου. Ξεπλύντε τα κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό και στεγνώστε τα καλά με απορροφητικό χαρτί κουζίνας.

Σ' ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι, ρίξτε τόσο ελαιόλαδο ώστε μόλις να γεμίσει ο πάτος του. Ζεστάνετε σε δυνατή φωτιά κι όταν το λάδι αρχίσει να λαμπυρίζει, αλατίστε καλά κι απ' τις δυο πλευρές τα ψάρια και προσθέστε τα, με την πέτσα προς τα κάτω, στο τηγάνι. (Εγώ τα έψησα δυο-δυο).
Τηγανίστε για 2 λεπτά, πατώντας ελαφρά το ψάρι με μια σπάτουλα για να μην σηκωθούν προς τα πάνω οι άκρες του. Στη συνέχεια, γυρίστε τα απ' την άλλη πλευρά και τηγανίστε τα για 1 λεπτό, πατώντας και πάλι ελαφρά με μια σπάτουλα, προσέχοντας όμως μην τα διαλύσετε.
Αφαιρέστε τα φιλέτα απ' το τηγάνι και τοποθετήστε τα πάνω στα πιάτα σερβιρίσματος.

Κόψτε από το βούτυρο βανίλιας τέσσερις φέτες των 10 γραμμαρίων και τοποθετήστε κάθε μια πάνω σε κάθε καυτό φιλέτο ψαριού. Το βούτυρο θα λιώσει πάνω στο ψάρι και θα δημιουργήσει μια ελαφριά σάλτσα.

Αν θέλετε να είσαστε λίγο πιο προσεκτικοί με το βούτυρο βανίλιας, μπορείτε να προσθέσετε φέτες των 5 γρ. αντί 10 γρ. Επίσης, μπορείτε να αλείψετε λίγο απ' το βούτυρο πάνω στο ζεστό ψάρι χωρίς ν' αφήσετε να λιώσει όλο. Θα έχει μια πιο ελαφριά και ήπια γεύση.

Οκτώβρης

Ο ήλιος εμφανίζεται και μετά παίζει κρυφτό. Σύννεφα σχηματίζονται στον ουρανό με αποχρώσεις του γκρι, μπλε, μωβ κι εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού μόλις φυσήξουν δυνατοί άνεμοι.

Τα πεζοδρόμια είναι υγρά, άλλοτε απ' τη βροχή, άλλοτε απ' την υγρασία που κάνει τα δέντρα να μοιάζουν λες κι αιωρούνται πάνω απ' το έδαφος. Τα φύλλα καλύπτουν κάθε γωνιά του δρόμου, κάθε είσοδο σπιτιού κι η ολισθηρή τους υφή κάνει τα σκυλιά να γλιστράνε κατά μήκος των πάρκων.

Η βροχή χτυπά στα παράθυρα του υπνοδωματίου κάνοντάς το δύσκολο να με πάρει ο ύπνος κι ακόμα πιο δύσκολο να ξυπνήσω την επόμενη μέρα. Κούπες με ζεστό τσάι και καυτό κακάο γεμίζουν τα πρωϊνά μου και τ' απογεύματα.

Κι έπειτα υπάρχουν τα μήλα και τ' αχλάδια. Τα χρώματά τους μοιράζονται την παλέτα του φθινοπώρου, με τα χλωμά πράσινα, τα χρυσαφένια, τα πορφυρά. Σε κάνει ν' αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν η φύση να έχει φανταστεί τόσο όμορφα χρώματα.

Ένα άδειο τηγάνι που παρακαλάει να γεμίσει, ευωδιά βανίλιας από ένα φρεσκοσχισμένο λοβό, μικροσκοπικά κατάμαυρα σποράκια που κολλάνε πεισματικά στον ξύλινο πάγκο και στ' ακροδάχτυλά μου. Σιρόπι σφενδάμου, αγορασμένο τυχαία από μια υπαίθρια αγορά, ακόμα σφραγισμένο, βγαίνει απ' το πίσω μέρος του ντουλαπιού και ρέει γλυκό μέσα απ' το σαν βαρελάκι μπουκάλι του.

Ολλανδικό βούτυρο, το καλύτερο που υπάρχει, λιώνει μέσα στο καυτό τηγάνι. Τα μήλα κάνουν παρέα με την κανέλα και το μοσχοκάρυδο μέσα στο μπωλ, περιμένοντας υπομονετικά να γλασαριστούν. Χρυσές σταφίδες, αποξηραμένες και γλυκιές, ρουφούν τους χυμούς.

Γυαλιστερά μήλα, διάστικτα με σποράκια βανίλιας, στάζοντας καραμελένιο σιρόπι, απολαμβάνονται απ' τους δυο μας. Ένα τηγάνι, δυο πιρούνια, μια γεμάτη κουταλιά πηχτό γιαούρτι. Ένα απόγευμα σ' ένα διαμέρισμα κάπου στη Χάγη.

Καραμελωμένα Μήλα με Ξανθές Σταφίδες, Σιρόπι Σφενδάμου και Γιαούρτι
Προσαρμοσμένη από το ολλανδικό Delicious

Το σιρόπι σφενδάμου (maple syrup) είναι ένα εκπληκτικό κατασκεύασμα. Σε περίπτωση που δεν μπορείτε να το βρείτε στο μέρος που ζείτε, αντικαταστήστε με ένα καλής ποιότητας λεπτόρρευστο μέλι.

Την επόμενη μέρα, περιχύσαμε μερικές τραγανές, σπιτικές βάφλες με τα υπόλοιπα μήλα και τους χυμούς τους, για πρωϊνό. Μαγεία.

Το γιαούρτι μην το παραλείψετε θεωρώντας το περιττό. Μετριάζει και εξισορροπεί τη γλύκα του σιροπιού και των μήλων.

Μερίδες: 4-6

Υλικά
Χυμός ½ μεγάλου λεμονιού, φρεσκοστυμμένος
1 κουταλάκι γλυκού κανέλα
½ κουταλάκι γλυκού μοσχοκάρυδο, κατά προτίμηση φρεσκοτριμμένο
4 μεγάλα, γλυκά μήλα (χρησιμοποίησα fuji), γύρω στα 650 γρ.
45 γρ. ανάλατο βούτυρο
2 κουταλάκια γλυκού ελαιόλαδο
125 ml καθαρός χυμός μήλου
1 λοβό βανίλιας, κομμένο στη μέση και ξεσποριασμένο (λοβός και σπόρια θα προστεθούν στα μήλα)
70 ml σιρόπι σφενδάμου
2 κουταλιές σούπας ξανθές σταφίδες

για το γιαούρτι με σιρόπι σφενδάμου
300 γρ. στραγγιστό γιαούρτι, πλήρες
1 κουταλάκι γλυκού εκχύλισμα βανίλιας
1½ κουταλιά σούπας σιρόπι σφενδάμου


Προετοιμασία
Σ' ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, προσθέστε το χυμό λεμονιού, την κανέλα και το μοσχοκάρυδο.
Ξεπλύντε τα μήλα, καθαρίστε τα και κόψτε τα σε 8 κομμάτια (κυδωνάτα). Ρίξτε κάθε κομμάτι μήλου που κόβετε μέσα στο μπωλ. Το λεμόνι θα σταματήσει την οξείδωση του φρούτου και δεν θα μαυρίσει. Ανακατεύετε τα μήλα κάθε φορά που προσθέτετε φρεσκοκομμένα κομμάτια στο μπωλ ώστε να καλυφθούν όλα με το χυμό λεμονιού και τα μπαχαρικά.

Σ' ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι, προσθέστε το βούτυρο και το ελαιόλαδο και ζεστάνετε σε μέτρια φωτιά. Όταν λιώσει το βούτυρο, προσθέστε τα μήλα και ανακατέψτε για 1-2 λεπτά μέχρι να καλυφθούν καλά με το βούτυρο και το λάδι.

Προσθέστε στο τηγάνι το χυμό μήλου, τον λοβό και τα σπόρια βανίλιας και ανακατέψτε καλά με μια σπάτουλα. Βάλτε το καπάκι του τηγανιού κι αν δεν έχετε καπάκι, καλύψτε το τηγάνι καλά με αλουμινόχαρτο. Κατεβάστε τη φωτιά στο μέτριο προς χαμηλό και ψήστε τα μήλα για 15 περίπου λεπτά, ανακινώντας ελαφρά το τηγάνι που και που, μέχρι να μαλακώσουν. Δεν πρέπει να είναι πολύ μαλακά γιατί θα διαλυθούν.
Μόλις είναι έτοιμα, αφαιρέστε τα απ' το τηγάνι με μια τρυπητή κουτάλα και βάλτε τα σ' ένα μπωλ μαζί με το λοβό βανίλιας.

Προσθέστε το σιρόπι σφενδάμου και τις σταφίδες στο τηγάνι, ανεβάστε τη φωτιά στο μέτριο προς δυνατό και βράστε τη γλυκιά σάλτσα για 4 λεπτά, μέχρι να πήξει λίγο και να σιροπιάσει. Μην βράσετε το σιρόπι για πολλή ώρα γιατί δεν θέλετε να πήξει πολύ.

Βγάλτε το τηγάνι απ' τη φωτιά και επιστρέψτε τα μήλα στο τηγάνι. Ανακατέψτε προσεκτικά κι αφήστε να κρυώσουν λίγο.

για το γιαούρτι με σιρόπι σφενδάμου
Εντωμεταξύ, αδειάστε το γιαούρτι σ' ένα μπωλ, προσθέστε το εκχύλισμα βανίλιας κι αναμείξτε καλά μ' ένα κουτάλι. Περιχύστε με το σιρόπι σφενδάμου.

Σερβίρετε τα μήλα όσο είναι ακόμα ζεστά, προοσθέτοντας μια γεμάτη κουταλιά γιαούρτι πάνω από κάθε μερίδα.

Είναι προτιμότερο να φαγωθούν την ίδια μέρα αλλά μπορείτε να τα ζεστάνετε και να τα απολαύσετε και την επομένη. Κρατήστε τα καλυμμένα σε θερμοκρασία δωματίου.

Κι άλλα μήλα:
Ολλανδική Μηλόπιτα
Σαλάτα με Βέλγικα και Κόκκινα Αντίδια, Μήλα, Καρύδια, Ροκφόρ και Βινεγκρέτ με Ξίδι Σμέουρου

Η Τυροκαυτερή

Δεν ξέρω αν σας το έχω πει ποτέ, αν και εδώ που τα λέμε όσοι παρακολουθείτε το blog μου θα το έχετε ήδη αντιληφθεί, αλλά δεν μπορώ να ζήσω χωρίς φέτα. Τόσο απλά. Αν κάποιος μου έλεγε πως αύριο για κάποιο λόγο δεν μπορώ να ξαναφάω φέτα, θα έπεφτα σε βαριά γαστρονομική κατάθλιψη. Ούτε καν η σοκολάτα δεν θα μπορούσε να με σώσει.

Μη γελάσετε, αλλά κάθε φορά που τρώω τυρόπιτα, βάζω στο πλάι κι ένα κομμάτι φέτα, και για να γίνω ακόμα πιο ρόμπα, θα ομολογήσω πως όποτε τρώω κινέζικο, ινδικό, γιαπωνέζικο ή ταϊλανδέζικο, η φέτα είναι και πάλι παρούσα. Ξέρω πως δεν ταιριάζουν οι γεύσεις—πολύ αμφιβάλλω αν οι Ταϊλανδοί τρώνε φέτα, ούτε ακουστά δεν θα την έχουν οι άνθρωποι—αλλά τί να κάνω. Είμαι ανήμπορη ν' αντισταθώ.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω γιατί είμαι εθισμένη στη φέτα. Είναι ανεξήγητο. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως οφείλεται στο ότι είμαι Ελληνίδα αλλά όχι, δεν νομίζω, υπάρχουν Έλληνες που προτιμούν άλλα τυριά. Η αιτία θα παραμείνει μυστήριο. Βέβαια, είμαι σίγουρη πως κάποιοι από εσάς με καταλαβαίνετε, όλο και κάποιο υλικό-φετίχ θα έχετε, κάποιο φαγώσιμο το οποίο δεν μπορείτε ν' απαρνηθείτε με τίποτα. Ελάτε, παραδεχτείτε το.

Όλη μου τη ζωή απολάμβανα ελληνική βαρελίσια φέτα και όταν πριν πέντε χρόνια ήρθα στην Ολλανδία ήξερα πως θα έχω πρόβλημα. Ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν ότι θα έπρεπε να συμβιβαστώ με φέτα κατώτερης ποιότητας ή, φευ, φέτα μαϊμού, από αυτές τις ελεεινές που κυκλοφορούν στο εξωτερικό και που τις πουλάνε για φέτα. Φύκια δηλαδή για μεταξωτές κορδέλες. Ευτυχώς για μένα, έκανα λάθος. Βρίσκω φέτα άριστης ποιότητας οπότε η κρίση απεφεύχθη.

Υπάρχει πληθώρα συνταγών στην ελληνική κουζίνα που περιέχουν ως βασικό συστατικό τη φέτα, αλλά καμιά δεν είναι πιο νόστιμη απ' την τυροκαυτερή, ένας από τους αγαπημένους μου μεζέδες. Η τυροκαυτερή είναι πολύ απλά ένα ντιπ χτυπημένης φέτας στην οποία προστίθεται καυτερή πιπεριά, είτε φρέσκια είτε αποξηραμένη, που της δίνει την απαραίτητη κάψα.

Υπάρχουν δυο είδη τυροκαυτερής· η κλασική άσπρη και η άλλη, η πιο παιχνιδιάρικη, η κόκκινη. Αυτή για μένα είναι και η περισσότερο ενδιαφέρουσα. Όχι βέβαια πως απορρίπτω την πρώτη, άλλωστε την τίμησα χθες για άλλη μια φορά, αλλά η κόκκινη έχει μια πιο σύνθετη, πιο ξεχωριστή γεύση η οποία οφείλεται στην προσθήκη πιπεριάς Φλωρίνης, που της χαρίζει γλύκα μαλακώνοντας παράλληλα την κάψα απ' το μπούκοβο, στραγγιστό γιαούρτι που δίνει μια κρεμώδη υφή και καπνιστή γλυκιά πάπρικα που προσφέρει βάθος γεύσης και μια ιδιαίτερη χροιά.

Αλειμμένη πάνω σε μια φέτα προζυμένιου ψωμιού ή σ' ένα παξιμάδι, μέσα σ' ένα σάντουϊτς, σερβιρισμένη δίπλα σε μια καλοψημένη μπριζόλα ή μερικά ζουμερά μπιφτέκια, ή ως ντιπ για λαχανικά ή πίτα, είναι από εκείνους τους μεζέδες που οφείλει να έχει κανείς στο ρεπερτόριό του.

Τυροκαυτερή Κόκκινη
Προσαρμοσμένη από την Αγλαΐα Κρεμεζή

Η τυροκαυτερή αυτή είναι απαλή και κρεμώδης αλλά μόλις μπει στο ψυγείο, σφίγγει. Πριν λοιπόν την σερβίρετε, αφήστε την έξω απ' το ψυγείο για μισή ώρα ώστε να μαλακώσει.

Μερίδες: γύρω στα 700 γρ. / αρκετή για 12 περίπου άτομα

Υλικά
500 γρ. φέτα, κατά προτίμηση βαρελίσια και μέτρια προς μαλακιά σε υφή
80 ml εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
2 μεγάλες φρέσκιες πιπεριές Φλωρίνης (γύρω στα 220 γρ.), ξεσποριασμένες και κομμένες σε κομμάτια
1 κουταλάκι γλυκού μπούκοβο (ή 1½ κουταλάκι αν σας αρέσει η κάψα του)
3 γεμάτες κουταλιές σούπας στραγγιστό γιαούρτι (2% ή πλήρες)
1 κουταλάκι γλυκού ξίδι από κόκκινο κρασί
1 κουταλάκι γλυκού γλυκιά καπνιστή πάπρικα ή γλυκιά πάπρικα

Σχοινόπρασο, ψιλοκομμένο, για το γαρνίρισμα

Ειδικά εργαλεία: μεγάλος επεξεργαστής τροφίμων


Προετοιμασία
Βάλτε τη φέτα σ' ένα μπωλ και καλύψτε την με νερό. Αφήστε την έτσι για 15 λεπτά για να ξαλμυριστεί. Μέσω της διαδικασία αυτής, η γεύση της φέτας γίνεται πιο απαλή καθώς το νερό αμβλύνει την έντονη, αλμυρή της γεύση.

Εντωμεταξύ, προσθέστε το ελαιόλαδο σ' ένα τηγάνι μεσαίου μεγέθους και ζεστάνετε σε μέτρια φωτιά. Ρίξτε τις πιπεριές Φλωρίνης και το μπούκοβο και σωτάρετε, ανακατεύοντας τακτικά, μέχρι να μαλακώσουν αλλά να μην πάρουν χρώμα. Αφαιρέστε το τηγάνι απ' τη φωτιά κι αφήστε τις πιπεριές να κρυώσουν μέσα στο τηγάνι.

Όταν περάσουν τα 15 λεπτά, στραγγίξτε τη φέτα απ' το νερό, κόψτε τη σε κομμάτια και προσθέστε την σ' ένα επεξεργαστή τροφίμων. Προσθέστε τις κρύες πιπεριές μαζί με όλο το περιεχόμενο του τηγανιού, μην αφήνοντας στάλα απ' το λάδι πίσω, το γιαούρτι, το ξίδι και την πάπρικα.
Επεξεργαστείτε μέχρι να έχετε ένα απαλό, κρεμώδες και σχεδόν λείο μείγμα. Δοκιμάστε και αν η τυροκαυτερή σας φαίνεται αλμυρή, προσθέστε λίγο επιπλέον γιαούρτι.

Μεταφέρετε την τυροκαυτερή σ' ένα μπωλ, πασπαλίστε με το ψιλοκομμένο σχοινόπρασο και σερβίρετε.

Μπορείτε είτε να την σερβίρετε αμέσως, είτε να την διατηρήσετε στο ψυγείο όπου κρατάει για 1 εβδομάδα, εφόσον την έχετε καλύψει καλά με πλαστική μεμβράνη.

Πηγές Έμπνευσης

Οι τελευταίες μέρες είναι ήρεμες, γεμάτες φως, βόλτες στην πόλη, απέλπιδες προσπάθειες να ξεκολλήσω τα κιτρινωπά φθινοπωρινά φύλλα που έχουν γεμίσει δρόμους και πεζοδρόμια απ' τα τακούνια των παπουτσιών μου, καλό φαγητό στο σπίτι και αλλού.

Όλα γύρω μου μου προκαλούν έμπνευση· το φθινόπωρο πάντα το καταφέρνει αυτό.

Κοντά στο σπίτι. Vredespaleis ή αλλιώς, Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης

Ακούω αυτό το κομμάτι ξανά και ξανά.

Ανακάλυψα το instagram εδώ και μια εβδομάδα. Έπειτα από αρκετούς μήνες, αποφάσισα ν' αρχίσω να χρησιμοποιώ το iphone που μου έδωσε ο Σ. Είναι το παλιό του iphone, το οποίο βαρέθηκε και αντικατέστησε με ένα καινούριο. Άντρες!
Δίσταζα να το βάλω στην καθημερινότητά μου καθώς έχω εθιστική προσωπικότητα και είχα προβλέψει τί θα συμβεί αν έμπλεκα με το instagram. Εννοείται πως οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί. Προσπαθώ να συγκρατηθώ και να μην ανεβάζω πολλές φωτογραφίες. Προς το παρόν, ανεβάζω μια την ημέρα. Ο αριθμός αυτός κινδυνεύει βέβαια ν' αλλάξει ανά πάσα στιγμή. Σας προειδοποίησα.

Αυτή η σειρά φωτογραφιών της Anna Williams, από το project της, The Voracity.

Paris versus New York. Το site αυτό το λατρεύω όχι μόνο επειδή λατρεύω τις δυο πόλεις (Παρίσι έχω επισκεφθεί πολλάκις, Νέα Υόρκη είναι το όνειρό μου) αλλά και γιατί το concept του είναι πανέξυπνο.
Επίσης, τώρα και σε βίντεο.

Εγώ κι ο Σ. Ακριβώς όμως.

Κι αυτό είναι το internet.

Why start a food blog? Αυτό το απόσπασμα από το βιβλίο της Luisa Weiss, My Berlin Kitchen, μου άρεσε πολύ.

Τα εξωτικά κέικ είναι αδυναμία μου και όταν συνοδεύονται κι από tutorial για το πώς να τα διακοσμείς, είναι ακόμα καλύτερα.

Αυτόν τον καιρό βλέπω το Downton Abbey, με το οποίο ομολογουμένως έχω κολλήσει, εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι αυτό ήταν καλύτερο.

Θέλω πολύ να αγοράσω αυτό το ημερολόγιο για το νέο έτος. Κοντοζυγώνει εδώ που τα λέμε ε;

Τέρατα στον ουρανό.

Οφείλω την ανακάλυψη του ντοκυμαντέρ Jiro Dreams of Sushi στην Γιαπωνέζα φίλη μου Μ. Όσοι από εσάς αγαπάτε το σούσι, αλλά και όσοι από εσάς το απεχθάνεστε, πρέπει να το δείτε. Είναι καταπληκτικό.

Αστείρευτη πηγή έμπνευσης πάντα αποτελούσαν για μένα οι συν-bloggers. Τα blogs και sites τους είναι αυτά που παρακολουθώ με ενδιαφέρον, περιμένοντας πώς και πώς την επόμενή τους ανάρτηση. Είναι άνθρωποι που εκτιμώ τη δουλειά που κάνουν και το πάθος που έχουν για την μαγειρική και όχι μόνο. Η κοινότητα των blogs μαγειρικής διευρύνεται συνεχώς και για να μπορεί κανείς να τα βρίσκει με ευκολία, τίποτα δεν είναι καλύτερο από ένα link list (χώρια που είναι και καλό κάρμα). Μετά από καιρό που θέλω να το φτιάξω, τα κατάφερα και σας το παρουσιάζω. Είναι μια λίστα που θα μεταβάλλεται όσο βρίσκω καινούρια ή ενδιαφέροντα blogs και που καλό είναι να την επισκέπτεστε συχνά. Κάποια από τα blogs ίσως να τα γνωρίζετε, άλλα όχι, ένα όμως είναι σίγουρο. Κάθε ένα από αυτά αξίζει μια επίσκεψή σας.

Τα λέμε σύντομα!


Προηγούμενα: Πηγές έμπνευσης Νοέμβριος 2011, Μάρτιος και Ιούλιος 2012.

Καμιά φορά

Όπως πάντα, δεν πρόκειται να σταματήσω να τρώω παγωτό μόνο και μόνο επειδή άρχισαν τα πρωτοβρόχια ή επειδή δεν μπορώ πια να βγω απ' το σπίτι δίχως να φοράω μπουφάν και μπότες.

Είμαι και πάντα θα είμαι εκείνη που δεν μπορεί αγόγγυστα να πει αντίο στις ζεστές μέρες, στις ηλιόλουστες μέρες, στις μεγάλες μέρες που ο ήλιος δεν δύει στις έξι το απόγευμα και δεν ανατέλλει στις εφτάμιση το πρωί.

Ίσως φταίει το ότι είμαι Ελληνίδα που ζει στη Βόρεια Ευρώπη. Είμαι προγραμματισμένη ν' αρχίζω να κρυώνω γύρω στον Δεκέμβριο κι όχι απ' τον Οκτώβριο. Είμαι προγραμματισμένη να φοράω λιγότερες στρώσεις ρούχων. Είμαι προγραμματισμένη να χρειάζομαι περισσότερο ήλιο, περισσότερη ζεστασιά, περισσότερο γέλιο, περισσότερο αυθορμητισμό, περισσότερη εκδηλωτικότητα, περισσότερο από όλα εκείνα που μου λείπουν εδώ.

Αυτή την εβδομάδα, τρώω λίγο από αυτό το παγωτό κάθε μέρα. Ήταν μια δύσκολη εβδομάδα, με επισκέψεις σε νοσοκομεία, με γιατρούς και νοσοκόμες που προσπαθούν να χώσουν βελόνες σε χέρια και με την ώρα ν' αρνείται να περάσει. Με αίθουσες αναμονής και βιβλία που σου κρατάνε συντροφιά, τετράδια γεμάτα τυχαίες σκέψεις, ιδέες που στην αρχή φαίνονταν έξυπνες και τσιτάτα που θα' θελες να γίνουν πραγματικότητα.

Τέλος καλό, όλα καλά, ευτυχώς. Και μετά ήρθε η ώρα για παγωτό. Γιατί καμιά φορά, αυτό είναι που αποζητάς πιο πολύ όταν επιστρέφεις σπίτι μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά ή στον έξω κόσμο, φαντασιώνοντας την πρώτη κουταλιά, την μυρωδιά του καφέ, τη γλύκα του, την κρεμώδη υφή του, την απαλή του αίσθηση.

Ένα εξαιρετικό παγωτό, ένα παγωτό καφέ ακριβώς όπως πρέπει να είναι, με έντονη τη γεύση του καφέ χωρίς να καλύπτεται από τη γλυκύτητα της ζάχαρης και σε συνδυασμό με τα biscotti φουντουκιού, η αρμονία γεύσεων και υφών είναι θεϊκή.

Ελαφρώς πικρή γεύση εσπρέσσο, με το άρωμα του φρεσκοκομμένου καφέ να σε κάνει να αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι καταμεσής ενός καφεκοπτείου και μετά, τη στιγμή που δαγκώνεις το τραγανό και πλούσιο biscotto, να γεμίζει ο αέρας βουτυρένιες μυρωδιές και νότες πορτοκαλιού.

Και τώρα με συγχωρείτε, αλλά θα φάω λίγο ακόμα.

Παγωτό καφέ
Προσαρμοσμένη από τον Hugh Fearnley-Whittingstall

Το παγωτό αυτό γίνεται με φρεσκοαλεσμένους κόκκους καφέ εσπρέσσο. Χρησιμοποίησα κόκκους με ελαφριά γεύση και σας συνιστώ να κάνετε το ίδιο, καθώς η γεύση του καφέ στο παγωτό είναι πολύ έντονη και δεν θέλετε να είναι υπερβολική. Άλλωστε πρόκειται για επιδόρπιο.

Γίνονται περίπου 900 γρ.

Υλικά
50 γρ. κόκκοι καφέ εσπρέσσο
500 ml γάλα πλήρες
6 κρόκοι αβγών μεσαίου μεγέθους
60 γρ. μαλακιά, ανοιχτή καστανή ζάχαρη
120 γρ. ψιλή ζάχαρη
300 ml κρέμα γάλακτος, πλήρης (35% λιπαρά)
1 κουταλάκι γλυκού εκχύλισμα βανίλιας
Μια πρέζα αλάτι

Ειδικά εργαλεία: μύλος για καφέ ή γουδί, ψιλό κόσκινο, τουλπάνι ή φίλτρο καφέ, παγωτομηχανή


Προετοιμασία
Βάλτε τους κόκκους εσπρέσσο σ' ένα μύλο για καφέ (ή χρησιμοποιήστε γουδί και γουδοχέρι) και χοντροαλέστε τους. Μην τους ψιλοαλέσετε διότι θα δημιουργηθεί ίζημα που θα χαλάσει την υφή του παγωτού.

Τοποθετήστε τους αλεσμένους κόκκους καφέ σ' ένα κατσαρολάκι, προσθέστε το γάλα κι ανακατέψτε μ' ένα κουτάλι. Βάλτε το κατσαρολάκι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και ζεστάνετε το γάλα μέχρι να εμφανιστούν μικρές φυσαλίδες στις άκρες της κατσαρόλας. Προσέξτε να μη βράσει το γάλα. Αφαιρέστε το κατσαρολάκι απ' τη φωτιά, βάλτε το καπάκι κι αφήστε να σταθεί για 30 λεπτά.
Περάστε το γάλα από το κόσκινο μέσα στο οποίο έχετε τοποθετήσει τουλπάνι ή φίλτρα καφέ και αφήστε να στραγγίξει μέσα σ' ένα μπωλ. Καλύψτε το μπωλ με πλαστική μεμβράνη για να κρατηθεί το γάλα ζεστό.

Σ' ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, ρίξτε τους κρόκους αβγών, την καστανή και την ψιλή ζάχαρη και χτυπήστε ελαφρά μ' ένα σύρμα μέχρι να έχετε ένα παχύ και κρεμώδες μείγμα. Προσθέστε το ζεστό γάλα κι ανακατέψτε με το σύρμα.

Αδειάστε το μείγμα σε μια κατσαρόλα μεσαίου μεγέθους και ζεστάνετε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά, ανακατεύοντας συνεχώς με μια πυρίμαχη σπάτουλα, μέχρι να πήξει τόσο ώστε να καλύπτει το πίσω μέρος μιας κουτάλας και να στέκεται χωρίς να χύνεται (δείτε τις φωτογραφίες). Θα χρειαστούν γύρω στα 5 λεπτά για να πήξει.
Περάστε το μείγμα (custard) μέσα από το κόσκινο και μέσα σ' ένα καθαρό μπωλ. Προσθέστε την κρέμα γάλακτος, το εκχύλισμα βανίλιας και μια πρέζα αλάτι κι ανακατέψτε με μια σπάτουλα. Αφήστε να κρυώσει.

Έπειτα, καλύψτε το μπωλ με πλαστική μεμβράνη και τοποθετήστε το στο ψυγείο για 1 ώρα περίπου, μέχρι να κρυώσει καλά.
Στη συνέχεια, ανακατέψτε καλά το μείγμα με μια σπάτουλα και αδειάστε το στην παγωτομηχανή σας. Συνεχίστε, ακολουθώντας τις οδηγίες του κατασκευαστή.

Μόλις το παγωτό είναι έτοιμο, αδειάστε το σε ένα δοχείο κατάλληλο για κατάψυξη και αφήστε το εκεί για τουλάχιστον 4 ώρες πριν το σερβίρετε.

Biscotti με Φουντούκια και Πορτοκάλι
Προσαρμοσμένη από το Tartine

Τα biscotti (ενικός: biscotto) είναι ιταλικά μπισκότα τα οποία ψήνονται δυο φορές για ν' αποκτήσουν την χαρακτηριστική τραγανή υφή τους. Είναι σαν τα δικά μας παξιμαδάκια, αυτά εδώ όμως δεν είναι τόσο ξερά.
Τα biscotti παραδοσιακά σερβίρονται με τον καφέ, οπότε θεώρησα καλή ιδέα να τα φτιάξω και να τα σερβίρω με το παραπάνω παγωτό.

Μερίδες: περίπου 12 biscotti

Υλικά
35 γρ. ασπρισμένα (καθαρισμένα) φουντούκια
65 γρ. ανάλατο βούτυρο, μαλακωμένο
80 γρ. ψιλή ζάχαρη
1 μεγάλο αβγό
2 κουταλάκια γλυκού Grand Marnier (λικέρ πορτοκάλι)
Ξύσμα 1 μικρού πορτοκαλιού
160 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3/4 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ
1/8 κουταλάκι γλυκού αλάτι

Ειδικά εργαλεία: μίξερ βάσης ή χειρός, λαμαρίνα ή ταψί μεσαίου μεγέθους, λαδόκολλα


Προετοιμασία
Τοποθετήστε τα φουντούκια σ' ένα μικρό τηγάνι και καψαλίστε τα σε μέτρια φωτιά, μέχρι ν' αρχίσουν να βγάζουν τ' αρώματά τους, ανακατεύοντας συνεχώς για να μην αρπάξουν. Αφαιρέστε τα απ' το τηγάνι και χοντροκόψτε τα μ' ένα μαχαίρι.

Βάλτε ένα κομμάτι λαδόκολλας στον πάτο ενός ταψιού μεσαίου μεγέθους ή μιας λαμαρίνας.
Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 160 βαθμούς Κελσίου.

Στο μπωλ του μίξερ βάσης (ή σ' ένα μεγάλο μπωλ), προσθέστε το μαλακωμένο βούτυρο και χρησιμοποιώντας το εξάρτημα "φτερό" του μίξερ βάσης (ή το μίξερ χειρός) χτυπήστε σε μέτρια προς δυνατή ταχύτητα μέχρι να έχετε ένα κρεμώδες και αφράτο μείγμα. Προσθέστε τη ζάχαρη και χτυπήστε μέχρι το μείγμα ν' αφρατέψει και να γίνει ανοιχτόχρωμο. Προσθέστε το αβγό και χτυπήστε μέχρι το μείγμα να γίνει λείο. Ρίξτε το Grand Marnier και το ξύσμα πορτοκαλιού και χτυπήστε μέχρι να ενσωματωθούν τα υλικά κι έπειτα προσθέστε το αλεύρι, το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι και χτυπήστε σε χαμηλή ταχύτητα μέχρι μόλις να ενσωματωθούν τα υλικά. Προσθέστε τα φουντούκια και αναμείξτε με μια σπάτουλα. Η ζύμη θα είναι λίγο μαλακιά και θα είναι απειροελάχιστα κολλώδης.

Αδειάστε τη ζύμη σε μια ελαφρώς αλευρωμένη επιφάνεια και σχηματίστε έναν κύλινδρο/κορμό με διάμετρο 3,5-4 εκ. Αν η ζύμη κολλάει λίγο στα χέρια σας και δεν μπορείτε να την σχηματίσετε, αλευρώστε τα χέρια σας για να διευκολυνθείτε.
Τοποθετήστε τον κύλινδρο στο ταψί και βάλτε το στο μεσαίο ράφι του προθερμασμένου φούρνου. Ψήστε για 25-30 λεπτά, μέχρι να σφίξει η ζύμη (όταν την ακουμπάτε στην κορυφή να μην είναι μαλακιά) και να πάρει ένα ανοιχτό καφέ χρώμα στην κορυφή. Αφού ψηθεί η ζύμη, θα απλώσει κάπως.

Αφαιρέστε το ταψί απ' το φούρνο και μεταφέρετε τον κύλινδρο σε μια σχάρα για να κρυώσει ελαφρώς. Μεταφέρετε σε μια επιφάνεια κοπής και κόψτε τον κύλινδρο σε διαγώνιες φέτες πάχους 1 εκ. μ' ένα οδοντωτό μαχαίρι. Τοποθετήστε τις φέτες στο ταψί, με το κομμένο μέρος προς τα κάτω, και ψήστε τα biscotti για 6-8 λεπτά απ΄τη μια πλευρά και 1 λεπτό απ' την άλλη, μέχρι οι άκρες τους να φρυγανιστούν ελαφρώς. Βγάλτε τα απ' το φούρνο και μεταφέρετέ τα σε σχάρα για να κρυώσουν εντελώς.

Μπορείτε να κρατήσετε τα biscotti σ' ένα δοχείο καλά κλεισμένο και σε θερμοκρασία δωματίου για 2 εβδομάδες.