Κέικ λεμόνι με γλάσο μελιού και φυστίκια Αιγίνης

Από την περασμένη εβδομάδα ο καιρός έχει χαλάσει και φαίνεται πως η άνοιξη παίζει κρυφτό στα μέρη μας, κάτι που δε με ενοχλεί καθόλου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν ανυπομονώ να φύγουν τα κρύα. Δεν είμαι έτοιμη ακόμα.

Εξακολουθώ να βρίσκομαι σε φάση χειμωνιάτικη και ο καιρός συνομωτεί υπέρ μου με καταιγίδες, δυνατούς αέρηδες και τον ουρανό να επιδεικνύει όλες εκείνες τις γκριζωπές αποχρώσεις που με καταγοητεύουν. Το Σαββατοκύριακο πέρασε ήσυχα, χουχουλιάρικα, με ταινίες, μαγειρική και ζεστές στιγμές.

Ένα κέικ ήταν απαραίτητο να ψηθεί, αν μη τί άλλο για να ζεστάνει το σπίτι, κι έτσι κι έγινε.

Αυτό το κέικ το έχω φτιάξει πάμπολλες φορές και δεν το βαριέμαι ποτέ. Και το λέω εγώ, η μεγαλύτερη σοκολατομανής που υπάρχει. Κέικ λεμόνι με γλάσο θυμαρίσιου μελιού και φυστίκια Αιγίνης.

Το κέικ ξεχειλίζει από τη γεύση και το άρωμα του εσπεριδοειδούς, είναι υγρό, βουτυρένιο, με μαλακιά και συνεκτική υφή μα ιδιαίτερα ελαφρύ. Το γλάσο έχει τη γλύκα και τη μυρωδιά του θυμαρίσιου μελιού κι είναι κρεμώδες, απαλό, με τα ψιλοκομμένα φυστίκια στην κορυφή να χαρίζουν τραγανή υφή.

Είναι το τέλειο, χαμηλών τόνων επιδόρπιο για να σερβιριστεί έπειτα από ένα χορταστικό γεύμα και κομμένο σε λεπτές φέτες, γίνεται ένα ωραιότατο συνοδευτικό για τον καφέ ή το τσάι.

Κέικ λεμόνι με γλάσο μελιού και φυστίκια Αιγίνης
Προσαρμοσμένη από το Patisserie made simple του Edd Kimber

Δεν συνηθίζω να το γράφω γιατί το θεωρώ δεδομένο αλλά όποτε μια συνταγή περιέχει ξύσμα λεμονιού, το λεμόνι, αν δεν έχετε την τύχη να το μαζέψετε απ’ τη λεμονιά σας, ή του γείτονα, θα πρέπει να είναι ακέρωτο.

Αν δεν έχετε ή δεν μπορείτε να βρείτε εκχύλισμα λεμονιού, προσθέστε το ξύσμα ενός ακόμα λεμονιού.

Μερίδες: 1 κέικ / 8-10 κομμάτια

Υλικά

για το κέικ
115 γρ. ανάλατο βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου, κομμένο σε μικρά κομμάτια, συν έξτρα για το βουτύρωμα της φόρμας
250 γρ. ψιλή ζάχαρη κρυσταλλική
Ξύσμα 2 λεμονιών
1 κουταλάκι γλυκού εκχύλισμα λεμονιού
4 μεγάλα αβγά
220 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κουταλάκια γλυκού baking powder
125 γρ. ξινή κρέμα (ή στραγγιστό πλήρες γιαούρτι)

για το γλάσο
160 γρ. άχνη ζάχαρη
75 ml (5 κουταλιές σούπας) κρέμα γάλακτος, πλήρης (35%)
1 κουταλιά σούπας θυμαρίσιο μέλι
Μια πρέζα αλάτι

Μια χούφτα καθαρισμένα, ανάλατα φυστίκια Αιγίνης, ψιλοκομμένα

Ειδικά εργαλεία: μίξερ βάσης ή χειρός, κανάτα ή δοσομετρητής υγρών, ψιλό κόσκινο, μακρόστενη φόρμα για κέικ (23 x 9 εκ. και με ύψος 8 εκ.), λαδόκολλα


Προετοιμασία

για το κέικ
Βουτυρώστε τον πάτο και τα τοιχώματα της φόρμας και καλύψτε με ένα κομμάτι λαδόκολλας.
Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 180°C.

Στο μπωλ του μίξερ βάσης (ή σ’ ένα μεγάλο μπωλ), προσθέστε το βούτυρο, τη ζάχαρη, το ξύσμα λεμονιού και το εκχύλισμα λεμονιού, και χρησιμοποιώντας το εξάρτημα «φτερό» (ή το μίξερ χειρός) χτυπήστε σε μέτρια προς δυνατή ταχύτητα μέχρι να έχετε ένα αφράτο και απαλό μείγμα, για περίπου 5 λεπτά.
Σε μια κανάτα ή δοσομετρητή υγρών, προσθέστε τ’ αβγά και χτυπήστε τα ελαφρά μ’ ένα πιρούνι. Προσθέστε τα στο μπωλ σε τέσσερις δόσεις, χτυπώντας καλά έπειτα από κάθε προσθήκη για να ενσωματωθούν πλήρως στο μείγμα.

Κοσκινίστε το αλεύρι και το baking powder μέσα σ’ένα μπωλ και ρίξτε τη μισή ποσότητα μέσα στο μείγμα κέικ. Χτυπήστε σε χαμηλή ταχύτητα μέχρι μόλις να ενσωματωθεί στο μείγμα. Προσθέστε την ξινή κρέμα (ή το γιαούρτι) και χτυπήστε σε μέτρια ταχύτητα μέχρι να ενσωματωθεί πλήρως στο μείγμα. Προσθέστε το υπόλοιπο κοσκινισμένο αλεύρι και baking powder και χτυπήστε σε χαμηλή ταχύτητα μέχρι μόλις να ενσωματωθεί στο μείγμα. Μην χτυπήσετε περισσότερο γιατί το κέικ θα γίνει σκληρό.

Αδειάστε το μέσα στη φόρμα και ισιώστε την κορυφή με μια σπάτουλα ή το πίσω μέρος ενός κουταλιού.
Τοποθετήστε τη φόρμα στο χαμηλό ράφι του φούρνου σας και ψήστε για 35 λεπτά. Έπειτα μεταφέρετε τη φόρμα στο μεσαίο ράφι και ψήστε για άλλα 15-20 λεπτά ή έως ότου όταν εισάγετε ένα μαχαίρι ή μια οδοντογλυφίδα στη μέση του κέικ, να βγαίνει με καθαρή.

Μόλις το κέικ είναι έτοιμο, αφαιρέστε το απ’ το φούρνο και τοποθετήστε το πάνω σε μια σχάρα. Αφήστε το να κρυώσει για 15 λεπτά κι έπειτα ξεφορμάρετε, σηκώνοντάς το από την λαδόκολλα που προεξέχει από τις άκρες τις φόρμας, κι αφήστε το πάνω στη σχάρα ώσπου να κρυώσει εντελώς.

για το γλάσο
Σ’ ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, προσθέστε όλα τα υλικά για το γλάσο και αναμείξτε καλά μ’ ένα σύρμα μέχρι να έχετε ένα λείο μείγμα.

Πάρτε το κρύο πια κέικ και αφαιρέστε τη λαδόκολλα από κάτω. Ακουμπήστε και πάλι πάνω στη σχάρα και γλασάρετέ το με τη βοήθεια ενός κουταλιού ή μιας σπάτουλας. Πασπαλίστε με τα ψιλοκομμένα φυστίκια.

Μπορείτε να το κρατήσετε σε θερμοκρασία δωματίου, καλυμμένο ελαφρά, για 4-5 μέρες.

Stir-fry με μαριναρισμένο βοδινό, λάχανο Savoy και κάσιους

Κοιτάζοντας κάποιος τις συνταγές μου στο blog, δεν θα μπορούσε με τίποτα να αντιληφθεί τη μεγάλη αγάπη που έχω στις Ασιατικές κουζίνες· της Κίνας, της Ταϊλάνδης, της Ινδίας, του Βιετνάμ, της Ινδονησίας, της Ιαπωνίας. Μαγειρεύω και τρώμε φαγητά αυτών των χωρών πάρα πολύ συχνά, ωστόσο αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στο blog. Σκοπεύω όμως να διορθώσω το ατόπημα αυτό και ν’ αρχίσω να φωτογραφίζω και να μοιράζομαι κάποιες από τις αγαπημένες μου συνταγές.

Όταν ήμουν γύρω στα δεκαεφτά, ανέπτυξα μια εμμονή με το κινέζικο φαγητό που δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές ή διαδεδομένο τότε στην Ελλάδα. Έψαξα και βρήκα βιβλία κινέζικης μαγειρικής που ήταν μάλιστα από τα πρώτα βιβλία μαγειρικής που αγόρασα ποτέ μου, έπεισα τη μητέρα μου να μου αγοράσει wok και chopsticks (ξυλάκια), και ξεκίνησα το ταξίδι της εξερεύνησης και ανακάλυψης της ιδιόμορφης και τόσο καινούργιας για μένα κινέζικης κουζίνας. Μέχρι τότε, οι μοναδικοί μου “δάσκαλοι” στην κουζίνα ήταν η μαμά, η γιαγιά και ο παππούς μου, από τους οποίους έμαθα να μαγειρεύω τη δική μας ελληνική κουζίνα χωρίς καν να το καταλάβω, παρατηρώντας και βοηθώντας τους, αλλά τώρα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ήμουν μόνη σε αυτή την περιπέτεια εξερεύνησης νέων γεύσεων, αρωμάτων και μεθόδων μαγειρικής, και ήταν συναρπαστικό!

Είχα μαγευτεί από τα εξωτικά υλικά, όσα δηλαδή κατάφερνα να βρω, και τις μοναδικές γεύσεις, κι εκτός από τα βασικά πιάτα που έμαθα να φτιάχνω όπως τηγανητό ρύζι, noodles, stir-fries και spring rolls, έμαθα και να τρώω με ξυλάκια. Ήταν πολύ δύσκολο αλλά ήμουν τόσο πεισματάρα και το ήθελα τόσο πολύ που δεν το έβαλα κάτω και στο τέλος τα κατάφερα. Θυμάμαι μάλιστα εκείνη την εποχή έτρωγα όλα τα φαγητά, κινέζικα ή μη, με chopsticks. Ήταν ξεκαρδιστικό.

Καλούσα τις φίλες και τους φίλους μου στο σπίτι για να τους επιδείξω τις νεοαποκτηθείσες ικανότητές μου στην κινέζικη μαγειρική και στη χρήση των chopsticks ασφαλώς, κι ένιωθα πολύ περήφανη που τους άρεσαν αυτές οι γεύσεις. Φαίνεται πως από τότε είχα αυτή τη βαθιά ανάγκη να ταΐζω τους άλλους και να βλέπω την ικανοποίηση στα πρόσωπά τους.

Μετά από κάμποσο καιρό, μια νέα γαστρονομική εμμονή αναπτύχθηκε, με τη ινδική κουζίνα αυτή τη φορά και τα μεθυστικά αρώματα και γεύσεις της που δεν απείχαν και πολύ από εκείνα που είχα ήδη συνηθίσει να τρώω, καθότι μεγαλωμένη με κουζίνα Πολίτικη, η οποία επίσης βασίζεται στη χρήση μπαχαρικών και μυρωδικών.

Ερχόμενη στην Ολλανδία, ανακάλυψα ακόμα περισσότερες ασιατικές κουζίνες όπως την ινδονησιακή, τη μαλαισιανή και τη βιετναμέζικη, και δεδομένου ότι υπάρχει μεγάλη ασιατική κοινότητα στη Χάγη και πάμπολλα μαγαζιά που πουλούν αποκλειστικά ασιατικά προϊόντα και υλικά, μου δόθηκε η ευκαιρία να τις εξερευνήσω και να τις μάθω σε μεγαλύτερο βάθος.

Μπορώ να πω πως δεν περνάει εβδομάδα που να μη μαγειρεύω κάποιου είδους ασιατικό πιάτο ή έστω κάποιο πιάτο που να έχει ασιατικές επιρροές, και ελπίζω να σας αρέσουν κι εσάς αφού θα ξεκινήσω να μοιράζομαι περισσότερα τέτοια πιάτα εδώ. Όπως αυτό που είναι εμπνευσμένο από την κινέζικη κουζίνα και την τεχνική του stir-frying.

Βοδινό κομμένο σε λεπτές φέτες, μαρινάρεται σε ένα μείγμα από ολόφρεσκα, καυτερά κόκκινα τσίλι, σκόρδο, τζίντζερ, σάλτσα σόγιας και κινέζικο μείγμα πέντε μπαχαρικών. Στη συνέχεια προστίθεται στο καυτό wok και τηγανίζεται γρήγορα για μερικά λεπτά. Το μαγευτικό και πανέμορφο λάχανο Savoy μπαίνει στο wok μαζί με τα κάσιους και τα υγρά από τη μαρινάτα, κι έπειτα από λίγα λεπτά το πιάτο σερβίρεται παρέα με noodles ρυζιού και φρεσκοστυμμένο χυμό λάιμ. Οι ζωντανές, πικάντικες, αλμυρές και γλυκόξινες γεύσεις ενώνονται και δημιουργούν ένα εύγεστο κι ελαφρύ πιάτο με ενδιαφέρουσες και ποικίλες υφές.

Stir-fry με μαριναρισμένο βοδινό, λάχανο Savoy και κάσιους
Προσαρμοσμένη από τον Hugh Fearnley-Whittingstall

Το λάχανο Savoy (Σαβοΐας) το ανακάλυψα στην Ολλανδία. Στην Ελλάδα η αλήθεια είναι πως δεν το έχω δει ποτέ. Ελπίζω να μπορέσετε να το βρείτε γιατί είναι πολύ νόστιμο με αρκετά πιο ήπια γεύση από το κοινό λευκό λάχανο ή το κόκκινο. Αν δεν μπορείτε να το βρείτε, αντικαταστήστε με κινέζικο λάχανο ή με kale (cavolo nero ή κατσαρό λάχανο).

Το stir-frying είναι η κινέζικη μέθοδος μαγειρικής κατά την οποία τα υλικά τηγανίζονται σε δυνατή φωτιά μέσα σε wok (γουόκ) και σε ελάχιστο λάδι ενώ ανακατεύονται ασταμάτητα. Stir-fry κυριολεκτικά σημαίνει ανακατεύω-τηγανίζω. Το stir-frying είναι γρήγορο μαγείρεμα που βασίζεται στην προετοιμασία των υλικών οπότε πρέπει να τα έχετε όλα έτοιμα (κομμένα, ανακατεμένα κλπ.) πριν ξεκινήσετε, για τη διευκόλυνσή σας.

Χρησιμοποιήστε τρυφερό κρέας χωρίς λίπος (όπως φιλέτο, κιλότο, τρανς ή μπριζόλα) κομμένο σε πολύ λεπτές φέτες κατά μήκος των ινών του, καθώς θα ψηθεί μονάχα για μερικά λεπτά σε δυνατή φωτιά.

Εκτός από noodles (νουντλς) ρυζιού, ταιριάζουν πολύ και τα noodles αβγού, φαγόπυρου (soba noodles), ή ρύζι.

Μερίδες: 2 κυρίως πιάτα

Υλικά

για τη μαρινάτα
1 φρέσκια κόκκινη πιπεριά τσίλι (με τα σπόρια αν αντέχετε την κάψα), κομμένη σε λεπτές ροδέλες
1 μεγάλη σκελίδα σκόρδο, πολτοποιημένη ή ψιλοτριμμένη
2 κουταλάκια γλυκού τριμμένο φρέσκο τζίντζερ
2 κουταλιές σούπας σάλτσα σόγιας
1 κουταλιά σούπας ξίδι ρυζιού
1 κουταλάκι γλυκού κινέζικο μείγμα πέντε μπαχαρικών σε σκόνη
1 κουταλιά σούπας μαλακιά μαύρη ζάχαρη

300 γρ. άπαχο βοδινό ή μοσχαρίσιο κρέας (φιλέτο, κιλότο, τρανς ή μπριζόλα), κομμένο σε λεπτές φέτες κατά μήκος των ινών του
50 γρ. ανάλατα κάσιους
4 μεγάλα φύλλα (γύρω στα 150 γρ.) λάχανο Savoy
2 κουταλιές σούπας ηλιέλαιο
Χυμός από 1-2 λάιμ
Αλάτι

100-150 γρ. noodles ρυζιού (μαγειρεμένα κατά τις οδηγίες του πακέτου), για το σερβίρισμα

Ειδικά εργαλεία: wok (ή βαθύ τηγάνι), σουρωτήρι


Προετοιμασία
Σ’ ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους προσθέστε όλα τα υλικά για τη μαρινάτα κι αναμείξτε καλά μ’ ένα κουτάλι. Προσθέστε το κρέας και ανακατέψτε καλά. Καλύψτε με πλαστική μεμβράνη και βάλτε το στο ψυγείο για 45 λεπτά έως και 4 ώρες. Όσο πιο πολύ ώρα μαριναριστεί τόσο πιο γευστικό θα γίνει.

Ζεστάνετε το wok σε μέτρια φωτιά χωρίς να προσθέστε λάδι. Μόλις ζεσταθεί καλά, προσθέστε τα κάσιους και καβουρντίστε τα ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να ροδίσουν, για 2 λεπτά περίπου. Αφαιρέστε τα από το wok και βάλτε τα σε ένα πιάτο.

Πάρτε τα φύλλα του λάχανου και μ’ ένα μαχαίρι αφαιρέστε το κεντρικό, σκληρό νεύρο τους. Βάλτε τα φύλλα το ένα πάνω στο άλλο, τυλίξτε τα σαν ρολό, κόψτε τα σε λωρίδες και βάλτε τες μέσα σ’ ένα σουρωτήρι. Βάλτε το σουρωτήρι μέσα στο νεροχύτη σας, βράστε 1 λίτρο νερό σε ένα βραστήρα (ή όσο νερό χωράει ο βραστήρας σας) και ρίξτε το πάνω από το λάχανο. Αφήστε το να στραγγίξει.

Σ’ αυτό το σημείο βράστε τα noodles σύμφωνα με τις οδηγίες στο πακέτο κι ενώ ψήνονται, ζεστάνετε το ηλιέλαιο στο wok σε δυνατή φωτιά.

Αφαιρέστε το κρέας απ’ τη μαρινάτα τινάζοντάς το ελαφρά ώστε να πέσουν τα υγρά μέσα στο μπωλ και ακουμπήστε το πάνω σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας για να ρουφήξει τα υγρά. Κρατήστε τη μαρινάτα.
Προσθέστε το κρέας στο wok και τηγανίστε ανακατεύοντας ασταμάτητα για 2 λεπτά ή μέχρι να πάρει χρώμα απ’ όλες τις πλευρές. Προσθέστε το λάχανο και τα υγρά της μαρινάτας και τηγανίστε ανακατεύοντας ασταμάτητα για άλλα 2-3 λεπτά. Στο τελευταίο λεπτό προσθέστε τα κάσιους.
Στύψτε λίγο χυμό λάιμ από πάνω, δοκιμάστε και προσθέστε αλάτι αν χρειάζεται. Αφαιρέστε απ’ τη φωτιά.
Σερβίρετε τα noodles και το stir-fry σε ατομικά μπωλ και στύψτε επιπλέον χυμό λάιμ αν θέλετε. Απολαύστε αμέσως!

Σαλάτα με φύλλα γογγυλιών (turnip greens), χαλούμι και ντρέσινγκ με ταχίνι και κουρκουμά

Όπως συμβαίνει με πολλά από τα γεύματα που μαγειρεύω, όλα ξεκινούν με ένα μόνο υλικό, την πηγή έμπνευσης αν θέλετε, που θα με οδηγήσει στη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου πιάτου, κάποιες φορές περίπλοκο και χρονοβόρο, ενώ άλλες ένα εύκολο πιάτο που χρειάζεται μονάχα λίγα λεπτά για να ετοιμαστεί.

Αυτή τη φορά, όλα ξεκίνησαν πριν μερικές μέρες όταν αγόρασα απ’ το μανάβη δυο μάτσα νεαρά φύλλα γογγυλιών (turnip greens). Δεν ήξερα τί να τα κάνω κι έτσι παρέμειναν στο ψυγείο, σχεδόν παραμελημένα, μέχρι που μου ήρθε η ιδέα. Θα έφτιαχνα μια σαλάτα για κυρίως πιάτο. Το κάνω συχνά αυτό άλλωστε, να μετατρέπω σαλάτες σε κυρίως γεύματα, κι αυτό γιατί ο Σ κι εγώ τις λατρεύουμε. Και μεταξύ μας, είναι ο πιο εύκολος τρόπος να έχεις έτοιμο φαγητό σε λιγοστή ώρα έπειτα από μια κουραστική μέρα.

Είχα χαλούμι στο ψυγείο, αγγούρι που είχε περισσέψει από ένα τζατζίκι που είχα κάνει την προηγούμενη και κόκκινο κρεμμύδι, κι άρχισα να σκέφτομαι το ντρέσινγκ. Ήθελα κάτι κάπως διαφορετικό, αρωματικό με γήινη γεύση που θα έδενε με τις φρέσκιες νότες της πρασινάδας και του αγγουριού. Μου ήρθε στο νου το ταχίνι, που δεν απουσιάζει ποτέ απ’ το νουλάπι της κουζίνας μου, και ο κουρκουμάς. Αυτό ήταν.

Έκοψα το αγγούρι και το κρεμμύδι σε πολύ λεπτές φέτες με τη βοήθεια του αξιόπιστου μαντολίνου μου, χτύπησα μ’ ένα σύρμα τα υλικά για το ντρέσινγκ κι έψησα το χαλούμι σε καυτό τηγάνι μέχρι να γίνει υπέροχα χρυσοκάστανο. Ανακάτεψα καλά όλα τα υλικά, τα ράντισα με το έντονα πορτοκαλόχρωμο ντρέσινγκ και στόλισα με μπόλικο καβουρντισμένο σουσάμι που χάρισε γεύση και υφή.

Αυτό ήταν το χθεσινό μας γεύμα.

Σαλάτα με νεαρά φύλλα γογγυλιών (turnip greens), αγγούρι, κρεμμύδι και ψητό χαλούμι, και ντρέσινγκ με ταχίνι και κουρκουμά

Τα κλασικά φύλλα γογγυλιών είναι μεγάλα σαν τα παντζαρόφυλλα. Αυτά που χρησιμοποίησα στη συνταγή αυτή είναι νεαρά και μικρά φύλλα από γογγύλια που καλλιεργούνται εξ ολοκλήρου για τα μικρά αυτά φύλλα.
Η γεύση τους είναι ελαφρώς πικάντικη και τα λεπτά τους κοτσάνια είναι τραγανά και νόστιμα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν στην Ελλάδα οπότε εάν δεν μπορείτε να τα βρείτε, αντικαταστήστε με baby σπανάκι, ρόκα ή τρυφερά παντζαρόφυλλα.
Για όσους με διαβάζετε από Ολλανδία, ονομάζονται raapstelen.

Το ντρέσινγκ αυτό είναι τέλειο πάνω από ψητό ψάρι ή κοτόπουλο, ή ανακατεμένο με απλά βρασμένα όσπρια για να τους χαρίσει γεύση.

Μερίδες: 2 κυρίως ή 4 σαλάτας

Υλικά

για το ντρέσινγκ με ταχίνι και κουρκουμά
60 ml (¼ κούπας) ταχίνι
3½ κουταλιές σούπας φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού
2 κουταλιές σούπας παρθένο ελαιόλαδο
¾ κουταλάκι γλυκού κουρκουμά σε σκόνη
¼ κουταλάκι γλυκού πιπέρι καγιέν σε σκόνη
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο άσπρο πιπέρι

για τη σαλάτα
150 γρ. νεαρά φύλλα γογγυλιών
120 γρ. αγγούρι, με φλούδα, κομμένο σε λεπτές φέτες
Μισό κόκκινο κρεμμύδι, κομμένο σε πολύ λεπτές φέτες
250 γρ. χαλούμι
Μια χούφτα καβουρντισμένο σουσάμι

Ειδικά εργαλεία: μαντολίνο (προαιρετικά)


Προετοιμασία

για το ντρέσινγκ με ταχίνι και κουρκουμά
Σ’ ένα μικρό μπωλ προσθέστε το ταχίνι, το χυμό λεμονιού, το ελαιόλαδο, τον κουρκουμά, το καγιέν, λίγο αλάτι και άσπρο πιπέρι και χτυπήστε καλά με ένα σύρμα. Δοκιμάστε και προσθέστε επιπλέον αλάτι αν χρειάζεται.

για τη σαλάτα
Κόψτε το χαλούμι σε φέτες μεσαίου πάχους και λαδώστε τες ελαφρά με λίγο ελαιόλαδο. Ζεστάνετε ένα αντικολλητικό τηγάνι σε μέτρια φωτιά και προσθέστε τις φέτες σε μια στρώση. Ψήστε για 3 λεπτά περίπου κι από τις δυο πλευρές μέχρι να ροδίσουν καλά.

Ξεπλύντε καλά κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό τα φύλλα γογγυλιών, κόψτε τις ρίζες και στεγνώστε σε χαρτί κουζίνας. Σ’ ένα μεγάλο μπωλ αναμείξτε την πρασινάδα με το αγγούρι και το κρεμμύδι. Τακτοποιήστε τα σε ένα πιάτο και προσθέστε το χαλούμι. Περιχύστε με μπόλικο ντρέσινγκ και ρίξτε από πάνω το σουσάμι.
Σερβίρετε αμέσως μαζί με φρέσκο ψωμί.

Μπορείτε να διατηρήσετε το ντρέσινγκ στο ψυγείο για 2 μέρες. Θα πήξει στο ψυγείο, οπότε βγάλτε το ένα μισάωρο πριν επιθυμείτε να το χρησιμοποιήσετε.
Επίσης, το ντρέσινγκ θα φαίνεται κομμένο λόγω του ταχινιού. Μη σας απασχολεί, χτυπήστε το με το σύρμα και θα επανέλθει.

Τορτιλιόνι με μωβ broccolini, ρικότα και ξύσμα λεμονιού

Κάποτε κρατούσα ημερολόγιο όπου έγραφα τις πιο βαθιές μου σκέψεις, τα μυστικά μου, όλα όσα δεν τολμούσα να εκμυστηρευτώ ή φοβόμουν να ξεστομίσω και κατά καιρούς το blog έχει αντικαταστήσει εκείνο το ξεχασμένο ημερολόγιο. Σ’ το κάνει το blogging αυτό. Είναι φορές που σε ξεγελάει και νομίζεις πως δεν υπάρχει αποδέκτης αυτών που γράφεις κι όμως, είναι εκεί έξω πολλοί (ή λίγοι) που μπορεί να σε παρακολουθούν.

Υπήρξαν φορές που έγραψα μακροσκελείς αναρτήσεις και δεν τις δημοσίευσα ποτέ, διότι διαβάζοντάς τες συνειδητοποίησα ότι παραείναι προσωπικές, με λεπτομέρειες που δεν ήθελα να μοιραστώ με τον υπόλοιπο κόσμο, κι απ’ την άλλη, είναι φορές που όση ώρα κι αν κάτσω μπροστά στον υπολογιστή, δεν μου βγαίνει ούτε μια λέξη που να αξίζει να την διαβάσει άνθρωπος. Είναι παράξενο το blogging, ακόμα κι ύστερα από πέντε χρόνια, ίσως εξαιτίας αυτών των πέντε χρόνων. Το να βρεις την ισορροπία μεταξύ εκείνων που θες και δε θες να πεις είναι περίπλοκη υπόθεση.

Μια γνωστή μου μου είπε πριν λίγο καιρό ότι εφόσον αρέσει σ’ εμένα, δεν έχει σημασία αν διαβάζει κανείς αυτά που γράφω. Είχα διαφορετική άποψη αλλά δεν συνέχισα την κουβέντα, πρώτον γιατί υποψιάστηκα ότι δεν έχει διαβάσει ποτέ το blog μου και δεύτερον γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα καταλάβαινε. Αν έγραφα το blog μονάχα για τον εαυτό μου, δεν θα έγραφα εδώ αλλά στο προαναφερθέν ημερολόγιο. Πιστεύω πως το ίδιο ισχύει για όλους τους bloggers.

Μου αρέσει η ιδέα πως κάποιοι εκεί έξω διαβάζουν αυτά που έχω να πω, δοκιμάζουν τις συνταγές μου, κοιτάζουν τις φωτογραφίες μου και όλα αυτά τους δημιουργούν κάποιο συναίσθημα. Όταν ξεκίνησα αυτό το blog συνειδητοποίησα πως έχω πράγματα να πω, να μοιραστώ, όχι απαραίτητα βαρυσήμαντα μα περισσότερο καθημερινά, αλήθειες και πραγματικότητες της δικής μου ζωής, πώς βλέπω τον κόσμο, την μαγειρική, το φαγητό. Πριν ξεκινήσω το blog δεν πίστευα ότι θα ενδιαφερόταν κανείς να διαβάσει αυτά που έχω να πω. Υπάρχουν όμως αρκετοί και τους ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ.

Είναι πολλά blogs που κι εγώ η ίδια παρακολουθώ, τα περισσότερα από ξένους παρά έλληνες bloggers κι αυτό γιατί τα πλείστα ελληνικά food blogs δεν έχουν το προσωπικό στοιχείο. Δεν έχω ιδέα ποιός κρύβεται πίσω από τις συνταγές και δεν εννοώ ότι με ενδιαφέρει πώς είναι εμφανισιακά, αυτό είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει, ούτε φυσικά υπονοώ ότι πρέπει να καταθέτει την ψυχή του σε κάθε ανάρτηση, αλλά να μπορώ να καταλάβω τί άνθρωπος είναι, τί τον απασχολεί, ποιά είναι η καθημερινότητά του, ποιό είναι το όνομά του. Ναι, το όνομά του. Υπάρχουν bloggers που μου αφήνουν σχόλια εδώ χρόνια και δεν έχω ιδέα ποιό είναι το όνομά τους γιατί πολύ απλά ποτέ δεν το έχουν αφήσει. Ίσως το βλέπω πολύ ρομαντικά αλλά για μένα δεν είναι μόνο το σχόλιο που έχει αξία αλλά η επαφή που αναπτύσσεις με κάποιον άλλο, ειδικά συν-blogger, με τον οποίο έχεις κοινά ενδιαφέροντα, κοινά σημεία αναφοράς, κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν είσαι διατεθειμένος να ανοιχτείς. Αν θες μόνο συνταγές, υπάρχουν χιλιάδες blogs από κάθε χώρα που μπορείς να επιλέξεις να επισκεφθείς και να επισκεφθώ. Για να το πω διαφορετικά, θέλω να παρακολουθώ τον blogger όχι μονάχα το blog. Τώρα που το σκέφτομαι, έχω τόσα πολλά να πω για το food blogging εν γένει αλλά πρέπει να βάλω τελεία σήμερα γιατί η ανάρτηση θα γίνει έπος και αμφιβάλλω αν θα κάτσει κανείς να την διαβάσει.

Η υποφαινόμενη λοιπόν food blogger, μαγείρεψε κάτι και κατάφερε και να το φωτογραφίσει. Επιτέλους! Ζυμαρικά λοιπόν εν ονόματι τορτιλιόνι (tortiglioni) με μωβ broccolini που βρήκα στον μανάβη και σχεδόν χοροπήδησα απ’ τη χαρά μου, φρέσκια ρικότα και ξύσμα λεμονιού.

Τα broccolini ζεματίστηκαν και έπειτα σωταρίστηκαν μαζί με σκόρδο σε ελαιόλαδο, έσμιξαν με τα τορτιλιόνι στο ίδιο τηγάνι και έπειτα ήρθε η ρικότα και λίγο νερό από το βράσιμο των ζυμαρικών να τα δέσει και να δημιουργήσει μια κρεμώδη “σάλτσα”. Το ξύσμα λεμονιού χάρισε φρεσκάδα και οξύτητα ενώ το Grana Padano έδωσε την απαραίτητη δόση αλμυρής και ουμάμι γεύσης. Ήταν ένα ελαφρύ, φρέσκο και ντελικάτο γεύμα που μύρισε άνοιξη.

Τορτιλιόνι με μωβ broccolini, ρικότα και ξύσμα λεμονιού

Εκτός από τορτιλιόνι (tortiglioni) μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ριγκατόνι ή πέννες. Επίσης, μπορείτε να αντικαταστήσετε τη ρικότα με ανθότυρο.

Το broccolini (ή bimi στα ολλανδικά) είναι μια μείξη του κοινού μπρόκολου με το κινέζικο μπρόκολο. Είναι εξαιρετικά δημοφιλές στην Ολλανδία κι έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα μου λαχανικά. Υπάρχει πράσινο μπροκολίνι και μωβ, το οποίο δυστυχώς χάνει το μωβ χρώμα του όταν ψήνεται. Η γεύση και των δυο μοιάζει με αυτή του μπρόκολου αλλά είναι πιο γλυκά, πιο τρυφερά και πολύ πιο νόστιμα. Θυμίζουν επίσης λίγο στη γεύση το πράσινο σπαράγγι.

Μπορείτε να το αντικαταστήσετε με purple sprouting broccoli (scheutjesbroccoli στα ολλανδικά) ή σπαράγγια. Τώρα μάλιστα που βγαίνουν τα άγρια σιγά-σιγά στην Ελλάδα είναι ό,τι πρέπει. Επίσης, μπορείτε να κόψετε τις φουντίτσες του κοινού μπρόκολου και να τις μαγειρέψετε όπως τα μπροκολίνι στο πιάτο αυτό.

Update 22.03.2015: Η μητέρα μου βρήκε broccolini στη λαϊκή (Π.Φαλήρου) οπότε υπάρχουν και στην Ελλάδα!

Μερίδες: 2 γενναίες

Υλικά
200 γρ. (12-13) μωβ broccolini
250 γρ. ζυμαρικά τορτιλιόνι
5 κουταλιές σούπας εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
1 σκελίδα σκόρδο, πολτοποιημένη ή τριμμένη
200 γρ. φρέσκια ρικότα
Ξύσμα 1 λεμονιού
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο άσπρο πιπέρι
Grana Padano (ή παρμεζάνα), φρεσκοτριμμένη

Ειδικά εργαλεία: τρίφτης, σουρωτήρι


Προετοιμασία
Γεμίστε μια μεγάλη κατσαρόλα με νερό και ρίξτε αλάτι. Βράστε σε δυνατή φωτιά και ρίξτε τα broccolini. Ζεματίστε τα για 2-3 λεπτά μέχρι τα κοτσάνια τους να μαλακώσουν ελαφρά. Αφαιρέστε τα με μια τρυπητή κουτάλα και βάλτε τα μέσα σε ένα σουρωτήρι. Αφήστε τα να στραγγίξουν και να κρυώσουν λίγο. Μη χύσετε το νερό! Μόλις κρυώσουν τα broccolini, κόψτε τα στη μέση αν είναι πολύ μακριά.

Βάλτε την κατσαρόλα με το νερό που βράσατε τα broccolini πάλι σε δυνατή φωτιά και μόλις βράσει, ρίξτε τα ζυμαρικά. Βράστε τα μέχρι να έχουν υφή al dente (σφιχτά αλλά όχι σκληρά) ή μέχρι να έχουν την υφή που σας αρέσει.

Εντωμεταξύ, ζεστάνετε 4 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο σε ένα μεγάλο και φαρδύ τηγάνι (αρκετά μεγάλο ώστε να χωρέσει και τα ζυμαρικά) σε μέτρια φωτιά και προσθέστε το σκόρδο. Σωτάρετε για μερικά δευτερόλεπτα προσέχοντας μην σας αρπάξει. Προσθέστε τα broccolini και σωτάρετε για 2-3 λεπτά. Μην ανακατεύετε πολύ γιατί θα διαλυθούν οι φουντίτσες τους. Αλατοπιπερώστε ελαφρά.

Σε αυτό το σημείο, τα ζυμαρικά θα πρέπει να είναι έτοιμα. Κρατήστε μια κούπα από το νερό που έβρασαν τα τορτιλιόνι. Με μια τρυπητή κουτάλα μεταφέρετε τα ζυμαρικά μέσα στο τηγάνι με τα broccolini. Προσθέστε τη ρικότα και λίγο από το νερό των ζυμαρικών, τρίψτε το ξύσμα λεμονιού απευθείας μέσα στην κατσαρόλα ώστε να πέσουν μέσα και τα πολύτιμα έλαια από το λεμόνι και ανακατέψτε ελαφρά όλα τα υλικά, προσέχοντας και πάλι μη σπάσουν οι φουντίτσες των broccolini.
Προσθέστε επιπλέον νερό από τα ζυμαρικά αν είναι πολύ στεγνά τα τοτριλιόνι. Η “σάλτσα” θα πρέπει να είναι κρεμώδης. Περιχύστε με 1 κουταλιά ελαιόλαδο και σερβίρετε αμέσως σε πιάτα.
Τρίψτε από πάνω Grana Padano και καλή όρεξη!