Πηγές έμπνευσης

• Εικονιζόμενα παραπάνω είναι τα cape gooseberries, είδος φραγκοστάφυλου. Τα βρήκα στη λαϊκή αλλά δεν έχω ιδέα τί να τα κάνω. Αυτή η συνταγή φαίνεται πολλά υποσχόμενη.

• Τα video του Kinfolk πάντα καταφέρνουν να με εμπνέουν. Αυτό είναι το τελευταίο τους.

• Θέλω αυτή την κουζίνα. Ο Antoni Gaudí ήταν ιδιοφυΐα.

• Μιας και μιλάμε για Βαρκελώνη, είδα ξανά αυτή την ταινία (εννοείται).

• Αυτό το video clip και η μουσική του ισλανδικού συγκροτήματος Sigur Rós. Επίσης, ποιός να το περίμενε ότι θα μ' άρεσε σε κάτι ο Shia LaBeouf. Γίνονται και θαύματα τελικά.

• Να πώς γίνεται στο NOMA.

• Όμορφα κεράσια, όμορφο blog.

• Αυτός και αυτός ο πίνακας.

• I spy Mikhael Paskalev. Όποιος θυμάται το Risky Business να σηκώσει το χέρι του.

• Φοβερή ανάλυση των ειδών και trends στο food photography.

• Ένας άκρως δημιουργικός πατέρας, φωτογραφίζει τις κόρες του.

• Αυτόν τον καιρό βλέπω το δεύτερο season του The Killing.

• Σας αφήνω με αυτό το κομμάτι.


Τα λέμε σύντομα με συνταγή.

Καλή Κυριακή!


Προηγούμενα: Πηγές έμπνευσης Νοέμβριος 2011 και Μάρτιος 2012.

Το καρβέλι

Σήμερα, έφτιαξα το πιο όμορφο καρβέλι ψωμί.






Αν μπορούσε άνθρωπος να ερωτευτεί ένα καρβέλι, τότε θα ήμουν αναμφισβήτητα ερωτευμένη μ' αυτό εδώ.






Και δεν είναι μόνο εμφάνιση. Έχει και ουσία, βεβαίως βεβαίως.

Υγρή, αέρινη και πεντανόστιμη ψίχα.

Τραγανή, καραμελωμένη, κριτσανιστή κόρα (όλα τα ωραία "Κ" μαζεμένα).






Πρόκειται για ψωμί με προζύμι. Την κανονική, αυτή που την φτιάχνεις μέρες ατελείωτες. Το δικό μου προζυμένιο ψωμί, με δικό μου προζύμι. Ναι λοιπόν, τα κατάφερα κι έφτιαξα προζύμι. Του έδωσα μάλιστα και όνομα, αντρικό. Δε σας το λέω όμως γιατί ντρέπομαι.






Εδώ φιγουράρει με τη ζουμερή ντομάτα "kumato", πασπαλισμένη με λίγες νιφάδες θαλασσινού αλατιού Maldon. Την δοκίμασα πρώτη φορά πρόσφατα και έχω ξετρελαθεί με τη γλυκύτατη γεύση της. Ψάξτε την, υπάρχει και στην Ελλάδα.






Δεν έχει λοιπόν συνταγή σήμερα. Μόνο μια ξεδιάντροπη επίδειξη των μαγειρικών επιτευγμάτων μου.






Θα επανέλθω σύντομα, για να σας ζαλίσω λίγο ακόμα.
Εις το επανιδείν!






Υ.Γ. Μου' χει κολλήσει αυτό το κομμάτι. '86 rules.

Και μη ξεχνάτε, "it takes guts to be gentle and kind".

Πηγές έμπνευσης

Λατρέυω το πράσινο χρώμα. Με ηρεμεί, όπως το μπλε ηρεμεί κάποιους άλλους.






Πάντα μου τραβάει την προσοχή, παντού. Ειδικά στη φύση.






Η Ολλανδία είναι μια καταπράσινη χώρα, γεμάτη από κάθε πιθανή απόχρωση του πράσινου, ιδιαίτερα κατά την άνοιξη και το καλοκαίρι.






Παρ' όλ' αυτά, κατάφερα να βρω το πιο ζωντανό, το πιο ζωηρό και φωτεινό πράσινο χρώμα μέσα στο καταχείμωνο. Στα τέλη του περασμένου μήνα, σ' ένα δάσος, στη Χάγη.






Πιο πράσινο κι απ' το πράσινο.

Ένα πάρκο γεμάτο πράσινους γίγαντες.






Θα μοιραστώ μαζί σας σύντομα μια σούπα που την χαρακτηρίζει το πρασινωπό της χρώμα.






Εντωμεταξύ, παραμείνετε πράσινοι. Και δεν εννοώ από ζήλια.






Πατήστε τα links

για να δείτε την ομορφιά του μελιού,

να ακούσετε τον ήχο ταράνδων,

να δείτε τη δουλειά ενός Έλληνα φωτογράφου,

και για ν' ακούσετε το κομμάτι που ακούω ξανά και ξανά τον τελευταίο καιρό.


Προηγούμενα: Πηγές έμπνευσης (Νοέμβριος 2011)