Κεφτεδάκια

Γυρίζοντας από τη θάλασσα, το μόνο που μας απασχολούσε ήταν τί θα φάμε. Η πείνα μετά από τόσα μακροβούτια και πατητές γίνεται επικίνδυνα αισθητή.
Ήξερα πως εγώ ήμουν εκείνη που θα ετοίμαζε το γεύμα μας και η ώρα μέχρι τη στιγμή που θα καθόμουν στο τραπέζι φάνταζε πολύ μακρινή.

Είχαμε ψωνίσει τα πάντα. Μοσχαρίσιο κιμά, κρεμμύδια, αποξηραμένο δυόσμο και ευτυχώς είχε μείνει ψωμί από την προηγούμενη για να μουλιάσω. Τα έβαλα όλα σε μια γαβάθα μαζί με μπόλικο αλατοπίπερο κι άρχισα να ζυμώνω με τα χέρια μου που ακόμα μύριζαν θάλασσα.

Ζύμωνα για αρκετή ώρα, με το βουνίσιο δροσερό αεράκι που έμπαινε απ’ το παράθυρο της κουζίνας να μου χτυπάει το πρόσωπο, κι όταν πια τα χέρια μου κουράστηκαν από τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις και οι σκέψεις μου που ενώ τόση ώρα ταξίδευαν αχαλίνωτες είχαν πια κολλήσει μονάχα στην επικείμενη εικόνα φρεσκοψημένων κεφτέδων στοιβαγμένων πάνω σ’ ένα πιάτο, πήγα να πιάσω τ’ αλεύρι για να τους αλευρώσω.

Ωχ, πού είναι τ’ αλεύρι; Δεν έχει αλεύρι; Δεν πήραμε; Φτου ρε γαμώτο. Τώρα; Κεφτεδάκια χωρίς αλεύρωμα γίνονται; Με τίποτα. Ώχου, τί θα κάνω τώρα;

Η φαεινή ιδέα ευτυχώς δεν άργησε να έρθει. Σ’ ένα χωριό δεν υπάρχει τίποτα πιο χρήσιμο ή πιο σημαντικό από τους γείτονες. Η κυρά Κατερίνα που είχε το σπίτι λίγο πιο κάτω στην πλαγιά του βουνού ήταν για καλή μου τύχη κάτι παραπάνω από πρόθυμη να με βοηθήσει. Με υποδέχτηκε στο σπίτι της, στην κουζίνα της, άρπαξε το τεράστιο σακί μ’ αλεύρι που στεκόταν δίπλα στην πόρτα και ενώ έκανε να το σηκώσει για να τ’ ακουμπήσει πάνω στο πελώριο ξύλινο τραπέζι της, γυρνά και μου λέει:
«Πόσο θες κοπέλα;»
«Λίγο. Να, έφερα ένα μπωλάκι να μου γεμίσετε. Κεφτεδάκια φτιάχνω.»
«Πάρε κοπέλα μου όσο θες. Εδώ εμείς τ’ αλεύρι το έχουμε μπόλικο. Μόνοι μας το φτιάνουμε το ψωμί εδώ πάνω κάθε βδομάδα. Όχι σαν εσάς τους Αθηναίους», είπε ενώ κοσκίνιζε τ’ αλεύρι.
Πού να’ ξερε την τρέλα που έχω με το να φτιάχνω δικό μου ψωμί.
Δεν αποκρίθηκα, δεν ήθελα να της καταρρίψω την εικόνα των Αθηναίων κλεισμένων στα διαμερίσματά τους τρώγοντας ψωμί απ’ το super market.

Να’ ναι καλά. Έφυγα με περισσότερο απ’ όσο χρειαζόμουν χάρη στη γενναιοδωρία της, πήγα σπίτι κι αμέσως βούτηξα τα ολοστρόγγυλα κεφτεδάκια μου μέσα στ’ αλεύρι. Το λάδι έκαψε και με το πρώτο βάπτισμα τα κεφτεδάκια άρχισαν κιόλας να τσυτσυρίζουν και να ροδοκοκκινίζουν.

Το τραπέζι στρώθηκε από τους υπόλοιπους, οι πατάτες τηγανίστηκαν, η χωριάτικη ετοιμάστηκε με φρέσκιες, χοντρουλές, κατακόκκινες ντομάτες και φέτα που πιο νόστιμη είχα καιρό να φάω, το ψωμί απ’ το φούρνο του χωριού κόπηκε, έτοιμο για παπάρες μέσα στο παχύ, φρουτώδες ελαιόλαδο, οι μπύρες βγήκαν απ’ το ψυγείο παγωμένες και όλοι, πιο πεινασμένοι από ποτέ, κάτσαμε να απολαύσουμε το πολυαναμενόμενο γεύμα.

Όλο αυτό διαδραματίστηκε μόλις πριν δυο μήνες στη Βόρεια Εύβοια κι όμως μου φαίνεται αιώνας. Αυτό το τόσο απλό φαγητό, το τόσο κοινό ελληνικό γεύμα, έγινε αναπόσπαστο κομμάτι των αναμνήσεών μου από τις διακοπές που περάσα εκεί και πάντα οι εικόνες αυτές θα μου θυμίζουν την καλοσύνη της γειτόνισσας, την ξεχωριστή μυρωδιά της θάλασσας και του βουνού, τα κεφτεδάκια που ενώ τα έχω φτιάξει τόσες φορές, εκείνη είναι η μοναδική που ίσως θα θυμάμαι για πάντα.

Κεφτεδάκια

Όσο πιο πολύ ζυμώνεις τον κιμά για τους κεφτέδες τόσο πιο αφράτοι και νόστιμοι γίνονται. Ένα εικοσάλεπτο είναι ο ιδανικός χρόνος. Επίσης, δεν θέλουν πολύ ψήσιμο γιατί σφίγγουν και σκληραίνουν. Τρία λεπτά απ’ την μια και δυο-τρία απ’ την άλλη σε καυτό λάδι κι είναι έτοιμοι. Οι κεφτέδες με μαυρισμένη κρούστα είναι αποκρουστικοί, στοχεύσατε λοιπόν σε χρυσαφένιους.

Γίνονται γύρω στα 50 κεφτεδάκια (μέγεθος μεγάλου καρυδιού)

Υλικά
3-4 μεγάλες χοντροκομμένες φέτες ζυμωτό ψωμί
2 κρεμμύδια
1 κιλό μοσχαρίσιο κιμά (όχι πολύ λιπαρό)
3 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
1½-2 γεμάτα κουταλάκια γλυκού ξερό δυόσμο
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

1-2 κούπες κίτρινο αλεύρι από σκληρό σιτάρι, για το αλεύρωμα
Ελαιόλαδο ή ηλιέλαιο, για το τηγάνισμα

Ειδικά εργαλεία: μικρό επεξεργαστή τροφίμων (όπως μούλτι), πλαστική μεμβράνη


Προετοιμασία
Σ’ ένα μεγάλο μπωλ, προσθέστε το ψωμί και ρίξτε νερό για να το καλύψετε. Αφήστε το να μουλιάσει και να μαλακώσει αλλά να μην διαλύεται. Στραγγίξτε το και στύψτε το ανάμεσα στα χέρια σας για να φύγει το επιπλέον νερό και επιστρέψτε το στο μπωλ.

Σε ένα μικρό επεξεργαστή τροφίμων, ψιλοτρίψτε τα κρεμμύδια και ρίξτε τα στο μπωλ με το ψωμί μαζί με τον κιμά, τις 3 κουταλιές ελαιόλαδο, τον δυόσμο, αλάτι και πιπέρι.

Σημείωση: Για να βεβαιωθείτε πως ο κιμάς έχει αρκετό αλάτι, τηγανίστε ένα μικρό κομματάκι και δοκιμάστε το. Προσθέστε επιπλέον αλάτι στον κιμά αν χρειάζεται.

Ζυμώστε καλά τον κιμά για περίπου 20 λεπτά. Καλύψτε το μπωλ με πλαστική μεμβράνη και αφήστε τον κιμά στην άκρη για 1 ώρα περίπου. Οι γεύσεις θα αναμειχθούν και θα δέσουν.

Σε μια πιατέλα ή ένα ταψί, απλώστε το αλεύρι.
Πάρτε το μπωλ με τον κιμά, ζυμώστε για 1 λεπτό και πλάστε κεφτεδάκια σε σχήμα μεγάλου καρυδιού, ακουμπώντας τα έπειτα πάνω στο αλεύρι. Ανακινήστε τα καλά για να καλυφθούν καλά με το αλεύρι απ’ όλες τις πλευρές.

Εντωμεταξύ, σε ένα μεγάλο, φαρδύ τηγάνι με ψηλά τοιχώματα, ρίξτε το λάδι. Θα πρέπει να φτάνει μέχρι τα μέσα του κεφτέ, δεν χρειάζεται παραπάνω. Ζεστάνετε το λάδι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και όταν κάψει, πάρτε τα κεφτεδάκια ένα-ένα στην παλάμη σας, τινάξτε το επιπλέον αλεύρι και προσθέστε τα προσεκτικά στο λάδι. Μην παραγεμίσετε το τηγάνι. (Δείτε φωτογραφία).

Τηγανίστε τα για 3 λεπτά απ’ τη μια πλευρά μέχρι να ροδοκοκκινίσουν και μετά γυρίστε τα απ’ την άλλη με τσιμπίδες ή τρυπητή κουτάλα, και τηγανίστε τα για 2-3 λεπτά. Αφαιρέστε τα απ’ το τηγάνι και αν θέλετε, ακουμπήστε τα σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας για να ρουφήξει το λάδι.
Συνεχίστε να τηγανίζετε τα υπόλοιπα κεφτεδάκια.

Σερβίρετε αμέσως ενώ είναι ακόμα ζεστά.