Το πακέτο

Σάββατο πρωί, 8:30 π.μ. Χτυπά το κουδούνι της εξώπορτας.
Σιωπή.
Το κουδούνι χτυπά για δεύτερη φορά.

Ακούω ένα μουγκρητό να έρχεται από την άλλη πλευρά του κρεβατιού, μια σαφής ένδειξη ότι ο Σ δεν πρόκειται να σηκωθεί απ΄το κρεβάτι. Το κουδούνι χτυπά για τρίτη φορά.
Ένα λιγότερο δυνατό μουγκρητό. Ο Σ βρίσκεται κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Το κουδούνι χτυπά για τέταρτη φορά.
Ποιός να είναι; Είναι Σάββατο πρωί. Δεν ξέρω κανέναν που να είναι όρθιος τέτοια ώρα Σαββατιάτικα.

Αποκλείεται να σηκωθεί ο Σ ν' ανοίξει την πόρτα. Κι εγώ, ούτε και γω θέλω να σηκωθώ.
Το κουδούνι χτυπά για πέμπτη φορά—επίμονα.
Σηκώνομαι από το κρεβάτι, γρήγορα. Δε μπορώ να βρω τις παντόφλες μου, όπως πάντα.
Κατεβαίνω τα σκαλιά, αργά, προσεκτικά—μένουμε σ' ένα τριώροφο, παραδοσιακό ολλανδικό κτίσμα το οποίο είναι πάνω από εκατό ετών και οι σκάλες του είναι οι πιο στενές και απότομες σκάλες που έχετε δει ποτέ στη ζωή σας. Το να κατέβω τρεις σκάλες, δεδομένου ότι το διαμέρισμά μας είναι οι τελευταίοι δυο όροφοι του κτίσματος με την κρεβατοκάμαρα να βρίσκεται στον ψηλότερο όροφο, είναι κάτι που δε θέλω με τίποτα να κάνω αυτή τη στιγμή.

Καταφέρνω να φτάσω στην εξώπορτα. Είναι ο ταχυδρόμος. Μουρμουρίζει κάτι στα ολλανδικά και μου δίνει ένα πακέτο.
Είμαι ακόμα νυσταγμένη, τα βλέπω όλα λίγο θολά. Νομίζω ήπιαμε πολύ κρασί χθες το βράδυ, αλλά ήταν πολύ καλό. Τα σφηνάκια τσικουδιάς βέβαια που ακολούθησαν δεν ήταν απαραίτητα. Τώρα είναι πολύ αργά...
Βλέπω τ' όνομά μου γραμμένο στο καφέ χαρτί του δέματος. Α, για μένα είναι.

Έχω έναν ελαφρύ πονοκέφαλο από το ποτό, νιώθω κουρασμένη και πρέπει ν' ανέβω όλες αυτές τις σκάλες. Ακουμπάω το πακέτο στο μικρό τραπέζι της κουζίνας κι ανεβαίνω κατευθείαν στην κρεβατοκάμαρα.
Ξαπλωμένη, προσπαθώντας να ανακτήσω την αναπνοή μου μετά από αυτή την περιττή πρωϊνή γυμναστική, θυμάμαι κάτι. Ναι, περίμενα ένα πακέτο—από την Ελλάδα. Μπα, αδύνατον. Να ήρθε τόσο σύντομα;
Κατεβαίνω πάλι στην κουζίνα. Αυτή τη φορά είμαι σε εγρήγορση και γεμάτη ανυπομονησία. Αρπάζω το πακέτο. Ψάχνω για το όνομα του αποστολέα. Ναι, αυτό είναι.

Αυτά που περιείχε το πακέτο ήταν πολύτιμα αγαθά. Μερικά ελληνικά καλούδια που μου έστειλε η γενναιόδωρη Κική, η ταλαντούχα μπλόγκερ και συγγραφέας βιβλίου μαγειρικής. Ζώντας στην Ολλανδία, είναι πολύ δύσκολο για μένα να βρω καλά ελληνικά προϊόντα και υλικά μαγειρικής—είναι μάλλον αδύνατον. Η οικογένειά μου μου στέλνει που και που διάφορα υλικά και κάθε φορά που μας επισκέπτονται κουβαλάνε και μερικές επιπλέον βαλίτσες παραγεμισμένες με λάδι, μέλι, μυρωδικά. Αυτή τη φορά όμως, μια φίλη έσωσε την κατάσταση.

Το πακέτο της Κικής περιελάμβανε κριθαράκι, μαστίχα Χίου, σουμάκι κι άλλα μπαχαρικά και το σημαντικότερο από όλα, πετιμέζι. Το πολυπόθητο πετιμέζι. Το πετιμέζι είναι το γλυκό, παχύρρευστο υγρό που παράγεται από τη συμπύκνωση του μούστου, όταν αυτός βράζεται για πολλή ώρα σε χαμηλή φωτιά. Είναι μια φυσική γλυκαντική ουσία που είναι τόσο παλιά όσο και το κρασί και που μαζί με το μέλι, χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους αρχαίους Έλληνες. Είναι λίγο ακριβό δεδομένου ότι η διαδικασία παραγωγής του είναι χρονοβόρα και η απόδοση είναι μικρή. Χρειάζονται πέντε κιλά μούστου για να παραχθούν περίπου δυο κιλά πετιμέζι.

Η γεύση του είναι γλυκιά με έναν υπαινιγμό καρυκεύματος και το άρωμά του είναι πικάντικο, μεθυστικό και απίστευτα δελεαστικό. Το πετιμέζι χρησιμοποιείται συχνά στην ελληνική κουζίνα, με την σαν νέκταρ γεύση του να ταιριάζει ιδιαίτερα σε σάλτσες που συνοδεύουν αρνί και χοιρινό κρέας, καθώς και ψάρια. Η πιο κοινή χρήση όμως αυτού του σκουρόχρωμου σιροπιού είναι στην παραγωγή διαφόρων γλυκισμάτων όπως της μουσταλευριάς, η οποία είναι σαν πουτίγκα και φυσικά των μουστοκούλουρων. Τα μουστοκούλουρα είναι τα αγαπημένα μου παραδοσιακά ελληνικά κουλουράκια.

Είχα αμφιβολίες για την ανάρτηση αυτής της συνταγής γιατί, ας το παραδεχτούμε, τα μουστοκούλουρα δεν είναι και τόσο ελκυστικά στην εμφάνισή τους. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως πρώτα τρώμε με τα μάτια κι αυτά τα κουλουράκια δεν είναι όμορφα αλλά είναι εξαιρετικά υγιεινά. Ίσως από τα πιο υγιεινά που υπάρχουν, και όση "ομορφιά" τους λείπει τόσο νόστιμα είναι. Διόρθωση, πεντανόστιμα. Το πετιμέζι προσδίδει την υπέροχα γλυκιά του γεύση στα μουστοκούλουρα, μια γεύση τόσο μοναδική που όλοι πρέπει να την δοκιμάσουν. Η κανέλα και το γαρίφαλο είναι τα δυο μπαχαρικά που ταιριάζουν απόλυτα με το πετιμέζι και χαρίζουν την εξαίσια μυρωδιά τους στα κουλουράκια. Το πλούσιο ελαιόλαδο που φυσικά χρησιμοποιείται αντί του βουτύρου, τα καθιστά ακαταμάχητα.

Υπάρχουν δυο είδη μουστοκούλουρων, τα μαλακά και τα σκληρά. Κάθε κατηγορία έχει και τους φανατικούς της υποστηρικτές οι οποίοι ορκίζονται ότι η δική τους προτιμώμενη υφή είναι και η καλύτερη. Τα σκληρά μουστοκούλουρα μοιάζουν με γλυκά παξιμαδάκια και είναι ιδανικά για βούτηγμα μέσα στον καφέ ενώ τα μαλακά είναι εύθρυπτα και κολλάνε στα δόντια με την πρώτη δαγκωματιά. Αυτά που φτιάχνω εγώ είναι κάπου στο ενδιάμεσο. Αφού δεν είμαι οπαδός ούτε του ενός είδος ούτε του άλλου, τα δικά μου μουστοκούλουρα είναι λίγο μαλακά, ή ελάχιστα σκληρά, εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς.

Τα δικά μου μουστοκούλουρα με το "μόκα" χρώμα τους είναι τέλεια όταν τα βουτάς στον πρωϊνό σου ελληνικό καφέ γιατί δε διαλύονται (αυτό δεν είναι και το σημάδι ενός σωστού κουλουριού;), κολλάνε ελαφρά στα δόντια, ίσα για να καταλάβεις πως αυτό που τρως είναι όντως μουστοκούλουρο κι όχι τόσο όσο να θες να ψάξεις για οδοντογλυφίδα και, ασφαλώς, είναι τόσο νόστιμα ώστε να θες να γλύψεις τα δάχτυλά σου μόλις φας την τελευταία μπουκιά.

Μουστοκούλουρα με Πετιμέζι

Τα μουστοκούλουρα παραδοσιακά φτιάχνονται νωρίς το φθινόπωρο, όταν ο μούστος και το πετιμέζι είναι φρέσκα (αν και το πετιμέζι μπορεί να κρατήσει για πάντα).
Αυτά τα μουστοκούλουρα είναι πολύ εύκολα να προετοιμαστούν και χρειάζονται μόνο 15 λεπτά ψήσιμο στο φούρνο.

Γίνονται περίπου 30 μουστοκούλουρα

Υλικά
550 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 ½ κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ
300 ml ελαφρύ ελαιόλαδο, καλής ποιότητας
110 ml πετιμέζι
110 γρ. ζάχαρη
1 γεμάτο κουταλάκι γλυκού κανέλα, σε σκόνη
¼ κουταλάκι γλυκού γαρίφαλο, σε σκόνη
60 ml χυμό πορτοκαλιού, φρεσκοστυμμένο
½ κουταλάκι γλυκού μαγειρική σόδα

Ειδικά εργαλεία: μίξερ με βάση ή μίξερ χειρός, δυο μεγάλα ταψιά


Προετοιμασία
Μπορείτε να φτιάξετε τα μουστοκούλουρα είτε χρησιμοποιώντας μίξερ βάσης είτε χρησιμοποιώντας μίξερ χειρός και.... τα χέρια σας, για να "δέσετε" τη ζύμη.

Σ' ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους ανακατέψτε το αλεύρι μαζί με το μπέικιν πάουντερ. Αφήστε στην άκρη.

Στο μπωλ του μίξερ βάσης έχοντας βάλει το εξάρτημα 'φτερό' (ή σ' ένα μεγάλο μπωλ) προσθέστε το ελαιόλαδο, το πετιμέζι, τη ζάχαρη, την κανέλα και το γαρίφαλο. Χτυπήστε τα σε μεσαία ταχύτητα για 2-3 λεπτά.

Σ' ένα μικρό μπωλ ρίξτε το χυμό πορτοκαλιού μαζί με τη μαγειρική σόδα και ανακατέψτε με ένα κουταλάκι μέχρι η σόδα να διαλυθεί και να αρχίσει να αφρίζει. Προσθέστε τα στο μπωλ του μίξερ βάσης (ή στο μεγάλο μπωλ) και συνεχίστε να χτυπάτε σε μεσαία ταχύτητα.

Προσθέστε το μείγμα αλεύρι-μπέικιν πάουντερ λίγο λίγο μέσα στο μπωλ του μίξερ βάσης (ή στο μεγάλο μπωλ) ανακατεύοντας συνεχώς σε μεσαία ταχύτητα μέχρι να ενσωματωθεί το αλεύρι και να έχετε μια ομοιογενή, μαλακιά ζύμη, για 5 λεπτά περίπου. Αν χρησιμοποιείτε μίξερ χειρός, μόλις σχηματιστεί ζύμη, ξεκινήστε να την δουλεύετε με τα χέρια σας.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 180 βαθμούς Κελσίου.

Τοποθετήστε λαδόκολλες στον πάτο δυο μεγάλων ταψιών.

Αδειάστε τη ζύμη πάνω σε μια ελαφρά αλευρωμένη και λεία επιφάνεια και ζυμώστε για 1 λεπτό. Η ζύμη θα είναι εύπλαστη και λιπαρή αλλά μην τη φοβάστε. Έτσι πρέπει να είναι. Κόψτε τη ζύμη σε μικρότερα κομμάτια και πλάστε κορδόνια πάχους 2 εκ. και μήκους 17 εκ. Εάν σας είναι δύκολο να πλάσετε κορδόνια με τα χέρια σας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κορνέ ζαχαροπλαστικής. Πάρτε κάθε κορδόνι και σχηματίστε μικρά κουλουράκια (όπως στην παραπάνω φωτογραφία).

Τοποθετήστε τα κουλουράκια στα ταψιά, αφήνοντας απόσταση μεταξύ τους. Τα μουστοκούλουρα αυτά θα απλώσουν αρκετά, θα φουσκώσουν λίγο και θα δημιουργηθούν μικρές ρωγμές στο εξωτερικό τους. Αυτά θα συμβούν γιατί η ζύμη είναι μαλακιά, κάτι το οποίο είναι καλό διότι έτσι τα μουστοκούλουρα θα παραμείνουν μαλακά.

Τοποθετήστε την πρώτη παρτίδα στο φούρνο, στο μεσαίο ράφι και ψήστε για 13-15 λεπτά, μέχρι τα μουστοκούλουρα να πάρουν ένα χρυσαφί χρώμα και να είναι μαλακά όταν τα ακουμπάτε στη μέση. Να είστε προσεκτικοί καθώς αρπάζουν εύκολα από κάτω. Καλό είναι να τα ελέγξετε μετά από 10-11 λεπτά ψησίματος.

Μόλις ψηθούν, βγάλτε το ταψί απ' το φούρνο και τοποθετήστε τα μουστοκούλουρα πάνω σε σχάρα για να κρυώσουν.
Βάλτε το δεύτερο ταψί στο φούρνο.

Μπορείτε να διατηρήσετε τα μουστοκούλουρα, κλεισμένα αεροστεγώς, μέχρι και 4 εβδομάδες. Κάθε μέρα που περνάει θα είναι και πιο νόστιμα.