Η συκιά

Η αυλή ήταν τεράστια. Φαινόταν απέραντη στα μάτια μου τότε. Τσιμέντο ήταν θυμάμαι και όποτε έπεφτα χάμω, έπειτα από κυνηγητό με τον Δ., γέμιζαν γρατζουνιές τα γόνατά μου κι έτρεχε αίμα. Δεν έκλαιγα, ποτέ δεν με φόβιζε η όψη του αίματος ούτε κι ο πόνος.






Ήταν άδεια σχεδόν. Κάτι μικρά δέντρα με αραιή φυλλωσιά γύρω γύρω, μερικοί θάμνοι που με τσίμπαγαν κάθε φορά που πέρναγα από δίπλα τους κι ένα τραπέζι παλιό με ξύλινη τάβλα και σκουριασμένα σιδερένια πόδια.






Στη μια γωνιά της, αντίκρυ απ' το παράθυρο του υπνοδωματίου μου, στεκόταν αγέρωχο το δέντρο. Τα φύλλα του γερμένα προς τα κάτω κάθε που το βάραγε ο ήλιος τ' απογεύματα και το τσουρούφλιαζε. Από μέσα οι καρποί άλλοτε σκουρόχρωμοι να στάζουν από χυμό κι από γλύκα κι άλλοτε πράσινοι, γαλακτεροί και άγουροι.






Τους μάζευε εκείνη καμιά φορά, όταν έβρισκε χρόνο ή διάθεση και τους έφερνε στην κουζίνα. Τους έπλενε και τους τακτοποιούσε προσεκτικά μέσα σε μια μεγάλη πύλινη, ζωγραφισμένη πιατέλα, φροντίζοντας πάντα τα κοτσάνια τους να κοιτάνε προς τα πάνω. Ήταν για καλοτυχία, έλεγε.






Μας φώναζε κοντά της και ακουμπούσε από ένα στα χέρια μας. Έπαιρνε κι εκείνη ένα στο δικό της και μας έδειχνε με αργές κινήσεις πώς να το καθαρίζουμε χωρίς να σχίζεται η φλούδα του. Μέναμε έκπληκτοι από την ικανότητά της να εμφανίζει τη σάρκα του αχλαδόμορφου καρπού τόσο εύκολα κι αγόγγυστα.






Πρώτα φανερωνόταν η λευκή του ψίχα και από την πρώτη ματιά, εκείνη καταλάβαινε αν το φρούτο ήταν καλό ή όχι. Όταν πετύχαινε κάποιο σκάρτο, το πέταγε απότομα στην ποδιά της, δείχνοντας την δυσαρέσκειά της με ένα μορφασμό που μας έκανε να ξεσπάμε σε γέλια.






Έπειτα το άνοιγε στη μέση με τα δυο της χέρια κι από μέσα εμφανιζόταν η κατακόκκινη σάρκα του, με τα χίλια μύρια κιτρινωπά του σπόρια ενώ εμείς σκουντάγαμε ο ένας τον άλλον για το ποιός θα προλάβει να το αρπάξει πρώτος απ' τη χούφτα της.






Όταν ερχόταν η σειρά μας να τα ξεφλουδίσουμε, πεταγόντουσαν ζουμιά και φλούδες δεξιά κι αριστερά, καθώς τρυπούσαμε άθελά μας με τα μικρά μας δάχτυλα την ψίχα του φρούτου. Τα γέλια μας ακουγόντουσαν σε όλη τη γειτονιά κι έφταναν μέχρι πέρα, τη θάλασσα.






Τα τρώγαμε με λαιμαργία, σαν να συνειδητοποιούσαμε από τόσο μικρά την εφήμερη φύση τους. Η γλύκα τους γέμιζε τα στόματά μας και ποτέ δε μπορούσαμε να σταματήσουμε στο πρώτο. Ακολουθούσε δεύτερο και μετά τρίτο, μέχρι που εκείνη μας σταμάταγε, λέγοντάς μας πως δεν θα μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ απ' τη βαρυστομαχιά.






Ξαπλωμένη τη νύχτα στο κρεβάτι μου, με το φως του φεγγαριού να περνάει μέσα από τις γρίλιες σχηματίζοντας κυματιστές οριζόντιες γραμμές στο πανωσέντονό μου, ερχόταν στο νου μου και πάλι η γεύση του φρούτου. Eκεί που πήγαιναν να κλείσουν τα νυσταγμένα μάτια μου, ανακάλυπτα έναν ακόμα σπόρο του σφηνωμένο ανάμεσα στα δόντια μου και χαμογελώντας μ' έπαιρνε ο ύπνος.












Σπιτική Μαρμελάδα Σύκο

Αυτή η μαρμελάδα είναι ο τέλειος τρόπος για να αποχαιρετίσει κανείς τη φετινή εποχή των σύκων και να διατηρήσει τη μοναδική τους γεύση για τους επερχόμενους μήνες.

Η βανίλια συμπληρώνει και εξυψώνει τη γεύση του σύκου, δίνοντας παράλληλα στη μαρμελάδα ένα ανεπανάληπτο άρωμα.

Η προετοιμασία αυτής της μαρμελάδας δεν απαιτεί δεξιοτεχνία και ιδιαίτερες ικανότητες. Είναι απλούσταστη και μάλιστα γρήγορη.

Συνήθως την απολαμβάνω στο πρωϊνό, πασαλειμμένη μαζί με βούτυρο πάνω σε μια φέτα ψωμιού, ή για δεκατιανό πάνω σε λίγο γιαούρτι, αλλά την λατρεύω ως εξής: φέτες φρυγανισμένου (ή όχι) ψωμιού μαζί με μερικές λεπτές φέτες πεκορίνο Ρομάνο ή κεφαλοτύρι κι ένα κουταλάκι μαρμελάδα σύκο από πάνω. Το τέλειο ορεκτικό ή σνακ.






Γίνεται περίπου 1 λίτρο μαρμελάδα (3 βάζα μεσαίου μεγέθους)

Υλικά
1 κιλό ώριμα σύκα (εγώ χρησιμοποίησα μωβ σύκα)
500 γρ. ζάχαρη*
1 κλωναράκι βανίλιας
60 ml φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού (χυμό από 1 λεμόνι)
Ξύσμα 1 λεμονιού

Ειδικά εργαλεία: γυάλινα βάζα, πολτοποιητής πατάτας (προαιρετικά)


Προετοιμασία
Ξεπλύντε καλά τα σύκα κάτω από τρεχούμενο νερό. Κόψτε και πετάξτε τα κοτσάνια τους και κόψτε τα φρούτα σε τέσσερα ή οχτώ κομμάτια ανάλογα το μέγεθός τους.
Βάλτε τα σε μια μεγάλη, βαθιά κατσαρόλα με βαρύ πάτο, μαζί με τη ζάχαρη, τον χυμό και ξύσμα λεμονιού.
Κόψτε με ένα μαχαίρι το κλωναράκι βανίλιας στη μέση κατά μήκος και, χρησιμοποιώντας τη μεριά του μαχαιριού που δεν κόβει, αποξύστε τους σπόρους και ρίξτε τους στην κατσαρόλα μαζί με το κλωναράκι.
Ανακατέψτε με μια ξύλινη κουτάλα και αφήστε τα σύκα σε θερμοκρασία δωματίου για 2 ώρες, με κλειστό το καπάκι της κατσαρόλας, ανακατεύοντας κατά διαστήματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μαλακώσουν τα σύκα.

Στη συνέχεια, βάλτε την κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά και ανακατέψτε μέχρι να διαλυθεί εντελώς η ζάχαρη. Πάρτε τον πολτοποιητή πατάτας ή ένα μεγάλο πιρούνι και πατήστε τα σύκα ελαφρώς. Βάλτε τη φωτιά στο δυνατό και βράστε για 20 λεπτά περίπου, ανακατεύοντας κατά διαστήματα. Προσέξτε να μην σας καεί η μαρμελάδα και επίσης να μην σας γίνει κόλλα. Φροντίστε να την κοιτάτε τακτικά ενώ βράζει.
Σ' αυτό το σημείο, θα πρέπει οι φλούδες των σύκων να έχουν μαλακώσει. Αν όχι, βράστε μέχρι να μαλακώσουν.

Μπορείτε να ελέγξετε αν η μαρμελάδα είναι έτοιμη κάνοντας το εξής: βάλτε ένα μικρό πιάτο στην κατάψυξη για 5 λεπτά. Βγάλτε το και ρίξτε πάνω μισό κουταλάκι από την καυτή μαρμελάδα. Αφήστε για 1 λεπτό και μετά σπρώξτε την μαρμελάδα ελαφρά με το δάχτυλό σας. Εάν στο πάνω μέρος της ρυτιδιάζει, είναι έτοιμη. Αν όχι, βράστε την για 2 λεπτά ακόμα και ελέγξτε και πάλι με τον ίδιο τρόπο.


Έχετε υπόψη σας ότι αφού κρυώσει, θα πήξει περισσότερο.

Όταν η μαρμελάδα είναι έτοιμη, μπορείτε να την πατήσετε με τον πολτοποιητή πατάτας ή με ένα πιρούνι για μια πιο λεία υφή, ή να την αφήσετε ως έχει. Εγώ προτίμησα να την πατήσω ελαφρά, με αποτέλεσμα να έχει μέσα μικρά κομμάτια φλούδας σύκου τα οποία μου αρέσουν πολύ.

Μπορείτε να πετάξετε το κλωναράκι βανίλιας ή να το προσθέσετε στο βάζο με την μαρμελάδα. Εννοείται πως το δεύτερο είναι προτιμότερο.

Αφήστε την μαρμελάδα να κρυώσει για 30 λεπτά, αδειάστε την σε αποστειρωμένα γυάλινα βαζάκια και αναποδογυρίστε τα. Αφού κρυώσει εντελώς, βάλτε τη μαρμελάδα στο ψυγείο.
Η μαρμελάδα θα κρατήσει στο ψυγείο για αρκετές εβδομάδες.

Αν επιθυμείτε να την αποθηκεύσετε ή να τη διατηρήσετε, πάρτε ένα αποστειρωμένο βαζάκι, φροντίζοντας να μην αγγίξετε το εσωτερικό του μέρος και γεμίστε το με τη μαρμελάδα όσο αυτή είναι ακόμα καυτή. (Διαβάστε εδώ για το πώς να αποστειρώσετε γυάλινα βαζάκια). Κλείστε ερμητικά το καπάκι και κρατήστε τη σε μέρος δροσερό και σκοτεινό μέχρι και 1 χρόνο.
Εφόσον ανοιχτεί το καπάκι, πρέπει να μπει στο ψυγείο αμέσως.


*Αν τα σύκα που θα χρησιμοποιήσετε είναι πολύ ώριμα, με έντονα γλυκιά γεύση, προσθέστε μικρότερη ποσότητα ζάχαρης (περίπου 450 γρ.)