Γλιστρίδα... έφαγες;

Φαίνεται πως οι εποχές πηγαίνουν ανάποδα στην Ολλανδία. Ο χειμώνας επέστρεψε, δριμύτερος. Τα καλοριφέρ δουλεύουν στο φουλ, οι μάλλινες κάλτσες καλύπτουν και πάλι τα πόδια μου και αποζητώ ξανά πλούσια μαγειρευτά φαγητά και ζεστά ροφήματα.






Στις λαϊκές αγορές όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τα ανοιξιάτικα, καταπράσινα λαχανικά και τα πολύχρωμα φρούτα έχουν κάνει για τα καλά την εμφάνισή τους και η ποικιλία με κάνει να ζαλίζομαι γλυκά. Δεν ξέρω τί να πρωτοδιαλέξω.






Η λαχτάρα μου για φρέσκα φρούτα και λαχανικά είναι όπως πάντα μεγάλη κι έτσι χθες, έπειτα από μια ολιγόλεπτη στάση στον οπωροπώλη της γειτονιάς μου, επέστρεψα φορτωμένη με φράουλες, πράσινα σπαράγγια κι ένα μεγάλο μάτσο γλιστρίδα (αλλιώς και αντράκλα).






Σήμερα, έφτιαξα παγωτό φράουλα κι έφαγα γλιστρίδα. Πολλή γλιστρίδα. Την φάγαμε το μεσημέρι σε σαλάτα και έπειτα, το βραδάκι, συνοδευμένη από ένα ζουμερό λαβράκι στο γκριλ.






Ξέρετε γιατί λένε πως έφαγε γλιστρίδα αυτός που μιλάει πολύ; Επειδή η γλιστρίδα αφήνει μια τόσο δροσιστική κι ευχάριστη αίσθηση στο στόμα που σε προδιαθέτει να μιλήσεις, να μοιραστείς. Εγώ μπορεί να έφαγα πολύ από αυτό το νόστιμο κι ευεργετικό ζιζάνιο σήμερα, αλλά δεν θα μιλήσω πολύ.






Το μόνο που θα πω είναι ότι, αν δεν έχετε ακόμα δοκιμάσει γλιστρίδα, κάντε το το συντομότερο δυνατό. Τα πράσινα, ζουμερά της φύλλα έχουν μια κάπως πικρή γεύση με νότες λεμονιού και τα λεπτά, τρυφερά της κοτσάνια μια πιπεράτη χροιά που θυμίζει αμυδρά τη ρόκα.






Η γλιστρίδα δεν είναι και τόσο αγαπητή, επειδή φυτρώνει, εκνευριστικά για κάποιους, παντού, σε αυλές και στις άκρες των δρόμων, αλλά είναι τόσο απίστευτα γευστική που δεν της αξίζει να την σνομπάρουν.
Θα την δοκιμάσετε λοιπόν;


Υ.Γ. Προσεχώς, παγωτό φράουλα!











Σαλάτα με Γλιστρίδα, Αγγούρι, Κόκκινο Κρεμμύδι και Φέτα

Αυτό που θα συμπλήρωνε ιδανικά τις γεύσεις αυτής της σαλάτας, θα ήταν μερικές ελιές θρούμπες που δυστυχώς δεν είχα εύκαιρες. Την επόμενη φορά όμως, που θα είναι συντομότατα, είναι σίγουρο πως θα τις προσθέσω.

Αυτή η σαλάτα είναι αρκετή για ένα ελαφρύ γεύμα για δυο άτομα. Συνοδέψτε τη με φρέσκο ψωμί και λευκό κρασί ή σερβίρετέ την με ένα φιλέτο ψαριού, κοτόπουλο ή και μια μοσχαρίσια μπριζόλα για δείπνο.

Η ποσότητα καθώς και το πάχος ενός κομμένου λαχανικού κάνουν τη διαφορά στη συνολική γεύση ενός πιάτου. Σ' αυτή τη σαλάτα, μ' αρέσει να κόβω σε πολύ λεπτές φέτες το αγγούρι και το κρεμμύδι ώστε η γεύση τους να μην είναι έντονη και να μην επισκιάζει τη γεύση της γλιστρίδας. Ε, ήθελα και μια καλή δικαιολογία για να τεστάρω και το καινούριο μου μαντολίνο, το οποίο αποδείχθηκε θαυματουργό. Το παλιό πήγε στα σκουπίδια.
Αν δεν έχετε μαντολίνο, κόψτε το αγγούρι και το κρεμμύδι σε όσο πιο λεπτές φέτες μπορείτε μ' ένα κοφτερό μαχαίρι.






Μερίδες: 2

Υλικά
200 γρ. γλιστρίδα, φύλλα και λεπτά κοτσάνια
1/3 μεγάλου αγγουριού, κομμένο σε πολύ λεπτές φέτες (γύρω στις 20 φέτες)
1 μικρό κόκκινο κρεμμύδι, κομμένο σε πολύ λεπτές φέτες
Αλάτι, κατά βούληση
100-150 γρ. φέτα
1 ½ κουταλιά σούπας ξίδι από κόκκινο κρασί
4-5 κουταλιές σούπας εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο

Ειδικό εργαλείο: μαντολίνο (προαιρετικά)


Προετοιμασία
Ξεπλύντε καλά τη γλιστρίδα κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό και στεγνώστε τη σε μια καθαρή πετσέτα κουζίνας ή απορροφητικό χαρτί.
Μην την ψιλοκόψετε. Απλά χωρίστε τη σε δυο μέρη, το κομμάτι με τα φύλλα και το μεγάλο κοτσάνι της, και κόψτε σε μικρότερα κομμάτια μόνο τα μακριά κοτσάνια.

Ανακατέψτε τη γλιστρίδα με το κομμένο αγγούρι και το κομμένο κρεμμύδι και αλατίστε κατά βούληση. Μεταφέρετε σε ένα μεγάλο μπωλ για σαλάτα, κομματιάστε τη φέτα με τα χέρια σας από πάνω και περιχύστε με το ξίδι και το ελαιόλαδο.

Σερβίρετε αμέσως.