Η πέμπτη αίσθηση

Είμαι σπίτι, καθισμένη μπροστά στον υπολογιστή. Είμαι κρυωμένη, έχοντας ένα από εκείνα τα κρυολογήματα που έρχονται απ' το πουθενά, που σε καμία περίπτωση δεν περιμένεις ν' αρπάξεις γιατί οι τελευταίες μέρες ήταν ηλιόλουστες, η άνοιξη είχε έρθει για τα καλά, τα λουλούδια ήταν ανθισμένα και η ιδέα του να κάνεις μπάνιο και να βγεις έξω με τα μαλλιά ακόμα μούσκεμα, ήταν μια καλή ιδέα.






Αλλά τώρα, λίγες μέρες αργότερα, η μύτη μου τρέχει, ο λαιμός μου πονάει, τ' αυτιά μου βουίζουν, έχω δέκατα και μετά βίας κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά. Έξω, ο καιρός φαίνεται να συμπάσχει. Βρέχει κι ακούγονται βροντές. Ασυνήθιστο φαινόμενο για αυτά τα μέρη. Πόσο μου λείπει αυτός ο ήχος. Παράξενο ε; Μπορεί στην Ολλανδία να βρέχει περισσότερο από ό,τι στην Ελλάδα αλλά βροντές δεν ακούς συχνά.






Το χειρότερο απ' όλα, πέρα απ' το γεγονός ότι δυσκολεύομαι να μιλήσω πόσο μάλλον να τραγουδήσω, είναι ότι έχω χάσει την αίσθηση της γεύσης. Όχι πως έχω όρεξη να φάω, αλλά ούτε το τσάι μου δεν καταλαβαίνω, ακόμα κι αν το έχω τιγκάρει στο μέλι. Ονειρεύομαι φαγητά με τολμηρές, ζωντανές, περιπετειώδεις γεύσεις αλλά, φευ, μόνο κοτόσουπα μπορώ να φάω.






Είμαι από εκείνους τους ανθρώπους για τους οποίους το φαγητό δεν είναι απλά μέσο επιβίωσης. Είμαι λάτρης του φαγητού και το να είμαι σ' αυτή την κατάσταση, με στενοχωρεί. Ίσως ακούγεται υπερβολικό ή και παράξενο αλλά έτσι είναι και, αυτή τη στιγμή, το μοναδικό πράγμα που έχω στο μυαλό μου είναι η γεύση αυτού που έτρωγα πριν λίγες μέρες, όταν ακόμα είχα και τις πέντε μου αισθήσεις. Το τελευταίο φαγητό που απόλαυσα και φωτογράφισα και για το blog. Το χούμους.






Τρελαίνομαι για το χούμους. Με το σκόρδο του, τα ρεβύθια, το ταχίνι και τη δική μου προσωπική πινελιά, το σουμάκι. Είναι βασανιστικό να το έχω στο ψυγείο και να μη μπορώ να το γευτώ. Τυραννία, σας λέω. Αλλά αυτό φυσικά δε μπορεί να με σταματήσει απ' το να γράψω γι' αυτό ή να μοιραστώ τη συνταγή μου μαζί σας.






Κι ας αρχίσω με το παλαβό που ακούω συνέχεια, ότι δηλαδή το χούμους είναι ελληνικό. Όχι, το χούμους φυσικά και δεν είναι ελληνικό κι αμφιβάλλω αν το ξέρει ή το τρώει πολύς κόσμος στην Ελλάδα. Το χούμους κατάγεται από τη Μέση Ανατολή και είναι εξαιρετικά διαδεδομένο στην αγαπημένη μας Κύπρο.






Το χούμους μου αρέσει παχύ και κρεμώδες, όχι όμως βαρύ. Μου αρέσει να περιέχει μερικά μικρά, ανέπαφα κομματάκια οσπρίου, δίνοντάς του έτσι μια επιπλέον υφή. Πρέπει να έχει πολύ σκόρδο, εξισορροπώντας έτσι τη γλύκα των ρεβυθιών, και μια γενναία ποσότητα της θεϊκής πάστας σουσαμιού που είναι γευστικά ασύγκριτη. Πρέπει να είναι πολύ αρωματικό, ξεσηκώνοντας τις αισθήσεις μου κι όχι να είναι απλά άλλο ένα ντιπ για να βουτήξω το ψωμί μου. Πρέπει να είναι αρκετά απαλό και κρεμώδες ώστε να μπορώ να το απλώσω εύκολα πάνω σ' ένα κομμάτι πίτας αλλά αρκετά πηχτό ώστε να μη τρέχει πάνω στο χέρι μου όταν το φέρνω στο στόμα μου. Όχι, το αραιό χούμους δεν είναι καθόλου ελκυστικό. Τα αραιά ντιπ δε μου αρέσουν καθόλου.






Υπάρχουν τόσες πολλές συνταγές για χούμους εκεί έξω, ποιός θέλει κι άλλη, σωστά; Όχι. Αγαπώ το χούμους και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Κι επειδή δεν μπορώ να ανοίξω το ψυγείο μου και να το γευτώ εγώ, γευτείτε το εσείς για μένα, χαρείτε το και απολαύστε το μέχρι και την τελευταία κουταλιά.










Χούμους

Εάν επιλέξετε να φτιάξετε το χούμους με ξερά ρεβύθια, κάτι που κάνω πάντα αφού το αποτέλεσμα είναι καλύτερο απ' ό,τι όταν χρησιμοποιώ ρεβύθια κονσέρβας, θα πρέπει να ξεκινήσετε την προετοιμασία από το προηγούμενο βράδυ. Μπορεί να είναι λίγη παραπάνω δουλειά αλλά αξίζει τον κόπο. Βέβαια, όσοι επιλέξετε ρεβύθια κονσέρβας, έχετε την πολυτέλεια του αυθορμητισμού, εφόσον μπορείτε να φτιάξετε χούμους στη στιγμή και φυσικά η όλη διαδικασία απλοποιείται σημαντικά. Η επιλογή είναι δική σας. Εγώ παραθέτω οδηγίες και για τις δυο περιπτώσεις.

Το χούμους είναι ο τέλειος μεζές για κρέας αλλά και για ψάρι. Μπορείτε να το σερβίρετε με φρεσκοψημένες πίτες, με λαγάνα, ή όποιο άλλο ψωμί έχετε εύκαιρο, ή με λαχανικά της εποχής κομμένα σε μπατονέτες.

Μπορείτε να κάνετε τη μισή δόση αν θέλετε μικρότερη ποσότητα.






Γίνεται γύρω στο 1 ½ κιλό χούμους, αρκετό για πολλά άτομα

Υλικά
500 γρ. ξερά ρεβύθια (γίνονται γύρω στο 1 κιλό αφού ψηθούν), ή 1 κιλό ρεβύθια κονσέρβας
1 κουταλάκι γλυκού μαγειρική σόδα
4 σκελίδες σκόρδο μεσαίου μεγέθους, καθαρισμένες και χοντροκομμένες
160 ml ταχίνι, καλά ανακατεμένο
160 ml χυμό λεμονιού (από 3 λεμόνια), φρεσκοστυμμένο
200 ml υγρό από τα μαγειρεμένα ρεβύθια
130 ml εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο, συν έξτρα για το φινίρισμα
½ κουταλάκι γλυκού αλάτι
Σουμάκι, για το πασπάλισμα

Ειδικά εργαλεία: σουρωτήρι, μεγάλο επεξεργαστή τροφίμων ή μπλέντερ


Προετοιμασία

αν χρησιμοποιείτε ξερά ρεβύθια
Το προηγούμενο βράδυ, βάλτε τα ρεβύθια σε ένα μεγάλο μπωλ και προσθέστε τη μαγειρική σόδα και 2 λίτρα νερό. Ανακατέψτε καλά μ' ένα κουτάλι κι αφήστε να μουλιάσουν για 12-14 ώρες.

Την επόμενη μέρα, σουρώστε τα και ξεπλύντε τα καλά κάτω από τρεχούμενο νερό. Βάλτε τα σε μια μεγάλη κατσαρόλα και προσθέστε 2 λίτρα νερό. Βάλτε τη φωτιά στο δυνατό κι αφήστε να πάρουν βράση. Θα παρατηρήσετε πως μόλις τα ρεβύθια αρχίσουν να βράζουν, θα βγάλουν ένα λευκό αφρό που θα ανέβει στην επιφάνεια του νερού. Αφαιρέστε τον αφρό με ένα κουτάλι και σουρώστε τα ρεβύθια. Επιστρέψτε τα στην κατσαρόλα και προσθέστε 2 λίτρα βραστό νερό. Βάλτε τη φωτιά στο δυνατό και μόλις πάρουν βράση, βάλτε τη φωτιά στο χαμηλό και βράστε τα ρεβύθια για 20-30 λεπτά ή μέχρι να μαλακώσουν. Δεν είναι όλα τα ρεβύθια ίδια, άλλα είναι βραστερά κι άλλα όχι, οπότε καλό είναι να τα κοιτάτε που και που ώστε να μη βρεθείτε προ εκπλήξεως. Θέλετε να είναι μαλακά αλλά όχι να διαλύονται. Ένας τρόπος για να ελέγξετε αν είναι έτοιμα, πέρα φυσικά απ' την απλή δοκιμή του να δαγκώσετε ένα, είναι ο εξής: βγάλτε ένα ρεβύθι και πιέστε το με το δάχτυλό σας. Εάν σπάει κι ανοίγει εύκολα, είναι έτοιμο. Αν όχι, χρειάζεται κι άλλο βράσιμο. Τα ρεβύθια δεν θα πρέπει να είναι σκληρά, διότι το χούμους σας θα γίνει κοκκώδες.


Όταν τα ρεβύθια είναι έτοιμα, κρατήστε 300 ml από το ζουμί (θα χρειαστείτε 200 ml αλλά ποτέ δε ξέρεις) και σουρώστε τα. Αφήστε τα να κρυώσουν μέσα στο σουρωτήρι πριν προχωρήσετε στην ετοιμασία του χούμους.

αν χρησιμοποιείτε ρεβύθια κονσέρβας
Κρατήστε το υγρό από τα ρεβύθια όταν ανοίξετε την κονσέρβα. Μετρήστε το υγρό και προσθέστε τόσο νερό ώστε να έχετε 200 ml υγρού.

φτιάξτε το χούμους
Στον επεξεργαστή τροφίμων ή στο μπλέντερ, προσθέστε τα στραγγισμένα και κρύα πια ρεβύθια (ή τα ρεβύθια κοσνσέρβας) και το σκόρδο, το ταχίνι, τον χυμό λεμονιού, τα 200 ml υγρού, το ελαιόλαδο και το αλάτι.


Αλέστε όλα τα υλικά αναμειγνύοντάς τα καλά μέχρι να έχετε ένα λείο κι απαλό μείγμα. Δοκιμάστε κι ελέγξτε αν χρειάζεται επιπλέον αλάτι. Ελέγξτε επίσης την υφή του χούμους. Αν νομίζετε πως είναι πηχτό, προσθέστε λίγο επιπλέον υγρό από τα ρεβύθια για ν' αραιώσει κι αλέστε και πάλι μέχρι να έχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Μεταφέρετε όσο θέλετε σ' ένα μπωλ σερβιρίσματος, ρίξτε λίγο ελαιόλαδο από πάνω και πασπαλίστε με σουμάκι.

Διατηρήστε το στο ψυγείο, μέσα σ' ένα τάπερ, μέχρι και 5 μέρες. Βγάλτε το απ' το ψυγείο μισή ώρα πριν το σερβίρετε κι ανακατέψτε το καλά με ένα κουτάλι ή σπάτουλα ώστε να αφρατέψει και να γίνει κρεμώδες.