Κόκκινη γρανίτα

Σας το είπα και πριν λίγο καιρό, δεν το βάζω κάτω με τα εσπεριδοειδή, όχι ακόμα.
Όταν προχθές πήγα στον οπωροπώλη της γειτονιάς μου και βρήκα τα πιο απίθανα σαγκουίνι, ήταν μάταιη η προσπάθειά μου να τους αντισταθώ. Με κοιτούσαν μέσα απ' το τελάρο, εκλιπαρώντας μου να τα πάρω σπίτι. Φυσικά κατέληξα με μια ολόκληρη σακούλα.






Στην επιστροφή, ονειρευόμουν να τα στύβω κι εκείνα να χαρίζουν τους κοκκινόχρωμους χυμούς τους. Ύστερα από λίγο η εικόνα άλλαξε και τα ονειρευόμουν να ομορφαίνουν κάποια βαρετή πράσινη σαλάτα με τις κοκκινωπές τους πινελιές. Αυτό όμως που τελικά έφτιαξα, ήταν κάτι που δεν μπορούσα να προβλέψω. Γρανίτα σαγκουίνι με κεδρόμηλα και ολλανδικό jenever.






Η συνταγή που ακολούθησα ζητούσε gin, αλλά ζώντας στη χώρα που εφηύρε το gin, δηλαδή το jenever, το οποίο αργότερα δανείστηκαν οι Άγγλοι και το έκαναν gin, δεν μπορούσα παρά να χρησιμοποιήσω το αυθεντικό ποτό.






Το jenever (προφέρεται γε-νέϊ-φερ) είναι μακράν καλύτερο από το gin και αν και δεν θεωρούμαι ειδήμων στα αλκοολούχα ποτά, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα, μια δοκιμή άρκεσε για να με πείσει για την ανωτερότητά του. Υπάρχουν δυο είδη jenever, το jonge (νεαρό) και το oude (παλαιό), και ουδεμία σχέση έχει η διάκριση αυτή με την παλαίωση του ποτού μα με τον τρόπο απόσταξής του.






To jonge jenever είναι το πιο ελαφρύ από τα δυο. Έχει μια ξηρή, ουδέτερη γεύση που θυμίζει βότκα ή το δικό μας τσίπουρο, και διαφανές χρώμα, και είναι το αντίστοιχο του αγγλικού gin. Το oude jenever έχει το χρώμα της καραμέλας, είναι πιο αρωματικό κι έχει μια δυνατή, γλυκιά και γεμάτη γεύση που θυμίζει κάπως το ουίσκι. Και τα δυο φτιάχνονται με την προσθήκη κεδρόμηλων (αγγλικά: juniper berries, ολλανδικά: jenever bessen), που χαρίζουν στο jenever τη μοναδική και χαρακτηριστική του γεύση.






Δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένη με τη χρήση κεδρόμηλων στη μαγειρική μου καθώς δεν είναι και το πιο διαδεδομένο μπαχαρικό στην ελληνική κουζίνα, αλλά από τότε που ήρθα στην Ολλανδία, ανακάλυψα τις εξαιρετικές του ιδιότητες και πλέον δεν λείπει από το ράφι των καρυκευμάτων μου. Τα έχω χρησιμοποιήσει σε πιάτα με ελάφι και σε μαρινάτες για χοιρινό και μοσχάρι—το έντονο άρωμα πεύκου και η γεμάτη και λίγο πικρή γεύση τους ταιριάζει άψογα με κυνήγι και κόκκινο κρέας—, αυτή όμως ήταν η πρώτη φορά που τα χρησιμοποίησα σε κάποιο επιδόρπιο, και μάλιστα σε γρανίτα.






Οι μαύροι-μπλε αποξηραμένοι καρποί καταφέρνουν να δώσουν μια τόσο γήινη γευστική χροιά στη δροσερή γρανίτα, που είναι πραγματικά απίθανο. Το σαγκουίνι, με το ζωηρό του χρώμα και την έντονη γεύση του, το απαλά πικάντικο σιρόπι και η προσθήκη του jenever, μεταμορφώνουν τη γρανίτα σε ένα ανοζωογονητικό, "μεθυστικό" και όχι πολύ γλυκό επιδόρπιο. Το ιδανικό και άκρως δροσιστικό αντίδοτο της κρεοφαγίας του πασχαλινού γιορτινού τραπεζιού, δε νομίζετε;










Γρανίτα Σαγκουίνι Αρωματισμένη με Κεδρόμηλα και Ολλανδικό Jenever
Προσαρμοσμένη από The Wall Street Journal

Ξέρω πως στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να βρει κανείς το ποτό jenever, μπορείτε λοιπόν εύκολα να το αντικαταστήσετε με gin.
Για εσάς που μπορείτε να το βρείτε, μη χρησιμοποιήσετε oude, αλλά jonge jenever, γιατί η γεύση των δυο είναι εντελώς διαφορετική.

Αποξηραμένα κεδρόμηλα (κεδροκούκουτσα) θα βρείτε στην Ελλάδα σε μπαχαράδικα. Στην Ολλανδία πωλούνται σε όλα τα super markets.

Για να μετατρέψετε αυτή τη γρανίτα σε γρανίτα κατάλληλη για παιδιά, παραλείψτε το jenever/gin.






Μερίδες: 6-8

Υλικά
1 κουταλάκι γλυκού αποξηραμένα κεδρόμηλα (15-17 κεδρόμηλα)
230 ml νερό
115 γρ. ψιλή ζάχαρη
470 ml χυμό σαγκουίνι, φρεσκοστυμμένο
45 ml ολλανδικό jonge jenever (ή αγγλικό gin)

Ειδικά εργαλεία: γουδί και γουδοχέρι ή πλάστη, λεπτό κόσκινο (σουρωτήρι), ρηχό ταψί ή πυρέξ μεγέθους γύρω στα 33 x 24 εκ.


Προετοιμασία
Χρησιμοποιώντας γουδί και γουδοχέρι ή τον πλάστη σας, κοπανίστε τα κεδρόμηλα μέχρι να ανοίξουν αλλά όχι να αλεστούν. Ρίξτε τα σ' ένα μικρό κατσαρολάκι με βαρύ πάτο μαζί με το νερό και τη ζάχαρη. Ζεστάνετε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και ανακατέψτε μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Αφήστε το μείγμα να πάρει μια βράση και αμέσως βάλτε τη φωτιά στο χαμηλό. Αφήστε το σιρόπι να σιγοβράσει για 5 λεπτά, κλείστε τη φωτιά κι αφήστε να κρυώσει εντελώς.


Εντωμεταξύ, στύψτε τα σαγκουίνι και ρίξτε το χυμό μέσα σ' ένα μπωλ μετρίου μεγέθους. Περάστε το κρύο πια σιρόπι από το λεπτό κόσκινο (σουρωτήρι) και αφήστε να πέσει μέσα στο χυμό σαγκουίνι. Πετάξτε τα κεδρόμηλα.
Προσθέστε το jenever ή gin και ανακατέψτε καλά με μια σπάτουλα.


Ρίξτε το υγρό μείγμα μέσα σ' ένα ρηχό ταψί ή πυρέξ, τόσο μεγάλο ώστε το υγρό να φτάνει σε βάθος τα 2-3 εκ. Εγώ χρησιμοποίησα ταψί μεγέθους 33 x 24 εκ. Αν χρησιμοποιήσετε μικρότερο ταψί, η γρανίτα θα αργήσει πάρα πολύ να παγώσει, επομένως φροντίστε να είναι σχεδόν στο μέγεθος που σας προτείνω.
Τοποθετήστε το ταψί στην κατάψυξη για 1 ώρα, μέχρι το υγρό ν' αρχίσει να κρυσταλλώνει. Βγάλτε το απ' την κατάψυξη και ξύστε τη γρανίτα μ' ένα πιρούνι, σπάζοντας τον πάγο. Βάλτε το πάλι στην κατάψυξη και επαναλάβετε την ίδια διαδικασία κάθε μια ώρα, μέχρι η γρανίτα να παγώσει εντελώς. Η όλη διαδικασία θα πάρει γύρω στις 4 ώρες, αναλόγως πόσο δυνατός είναι ο καταψύκτης σας.


Ξύστε την παγωμένη γρανίτα με ένα ή δύο πιρούνια και μεταφέρετε με ένα κουτάλι σε μπωλ ή ποτήρια (αν θέλετε κρύα, τοποθετώντας τα για μερικά λεπτά στην κατάψυξη). Σερβίρετε αμέσως.

Η γρανίτα διατηρείται στην κατάψυξη για πολλές ημέρες, εφόσον είναι καλυμμένη καλά με πλαστική μεμβράνη. Φυσικά, τις πρώτες δυο-τρεις μέρες είναι στα καλύτερά της.