Χταπόδι ξιδάτο

Πολλοί, όταν έρχονται στην Ελλάδα, αναρωτιούνται γιατί τα φαγητά μας είναι τόσο νόστιμα ενώ είναι φτιαγμένα με τόσο απλά και λιγοστά υλικά. Είναι πεπεισμένοι πως κρύβουμε κάτι και πως έχουμε μυστικά που θέλουμε να κρατήσουμε επτασφράγιστα ώστε να μην μπορεί κανείς άλλος πέρα από εμάς να αναπαράγει την γεύση τους.

Κι όμως δεν υπάρχει κανένα μυστικό. Κανένα τρικ ή ιδιαίτερο υλικό που να προστίθεται πίσω από γυρισμένες πλάτες ή κάτω από τραπέζια. Το μοναδικό πράγμα που διαχωρίζει την ελληνική κουζίνα από οποιαδήποτε άλλη είναι ο τόπος στον οποίο ευδοκιμούν και βλασταίνουν τα καλούδια της. Αυτή η ευλογημένη γη που βγάζει τόσο νόστιμα υλικά που δεν χρειάζονται αλχημείες για να μπορέσουν να χαρίσουν σ’ ένα πιάτο όλη τη γεύση τους.

Ελαιόλαδο, ρίγανη, λεμόνι, ντομάτες, κρεμμύδι, σκόρδο, άνηθος, μαϊντανός. Όπου αλλού κι αν τα δοικμάσεις, δεν είναι σαν της Ελλάδας. Όχι, δεν πρόκειται για σοβινισμό, δεν είμαι φανατική σε τέτοια πράγματα, με θεωρώ κάτοικο του κόσμου κι όχι άνθρωπο με τα μάτια πάντοντε στραμμένα μονάχα προς τον τόπο μου. Αλλά έτσι είναι. Το μέλι μας, τα λαχανικά μας, ακόμα και τα κρέατά μας είναι μοναδικά. Γι’ αυτό και η κουζίνα μας είναι τόσο αγαπητή από όλον τον κόσμο.

Αυτό που έχω καημό είναι να βρεθεί ένας άλλος Jamie Oliver που να έχει τρέλα με την Ελλάδα και να πείσει τους ξένους να μην πηγαίνουν μόνο στην Τοσκάνη για μάζεμα μανιταριών αλλά και στα Γρεβενά. Να μην αγοράζουν μόνο ιταλική bottarga, αλλά και αβγοτάραχο απ’ το Μεσολόγγι. Και, και, και.

Ας έρθω όμως στη συνταγή, στο χταπόδι. Το τόσο απλό κι ανεπιτήδευτο για εμάς τους Έλληνες αλλά τόσο εξωτικό, περίπλοκο κι ενίοτε τρομακτικό για άλλους λαούς. Αυτό το χταπόδι το έφτιαξε η γιαγιά μου. Με όλη της την μαεστρία, που πάντα καταφέρνει ό,τι πιάσει να το κάνει πεντανόστιμο.

Ζουμερό, μαλακό χταπόδι, μ’ εκείνη την ιδιαίτερη, κάπως λαστιχωτή υφή και τη μεστή του γεύση. Τα υλικά λιγοστά, η επιτυχία βασισμένη στην ποιότητά τους και ειδικά αυτής του χταποδιού, το οποίο κατά προτίμηση πρέπει να είναι φρέσκο αλλά εδώ που τα λέμε και το κατεψυγμένο είναι μια χαρά. Απολαύστε λοιπόν το μεζεδάκι αυτό στο σπίτι σας, είναι τόσο εύκολο να φτιαχτεί, κι όχι μόνο στα ταβερνάκια. Παρεμπιπτόντως, γιατί είναι τόσο ακριβό το χταπόδι στις ταβέρνες ωρέ;


Τα λέμε ξανά σύντομα. Έχω πολλές συνταγές που πρέπει να τις μοιραστώ και δεν κρατιέμαι!

Χταπόδι Ξιδάτο
Συνταγή και εκτέλεση της γιαγιάς μου

Μπορείτε να διαβάσετε σε αυτή την ανάρτηση αναλυτικά πώς να καθαρίσετε ένα ολόκληρο χταπόδι.

Όταν δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε το ζουμί που βγάζει το χταπόδι κατά το ψήσιμο, όπως σε αυτή την περίπτωση, τότε καλό είναι να το βράζετε σε νερό. Έτσι γίνεται και πιο μαλακό.

Μερίδες: 6 για μεζέ

Υλικά
1 μεγάλο χταπόδι (1½ κιλό περίπου), φρέσκο ή κατεψυγμένο
Εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
Ξίδι από κόκκινο κρασί
Ξερή ρίγανη
Αλάτι


Προετοιμασία
Καθαρίστε και κόψτε το χταπόδι ακολουθώντας τις οδηγίες σε αυτή την ανάρτηση.

Γεμίστε μια μεγάλη κατσαρόλα με νερό μέχρι τη μέση και βάλτε σε δυνατή φωτιά. Μόλις πάρει βράση, ρίξτε το χταπόδι. Βράστε το σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά με κλειστό καπάκι μέχρι να μαλακώσει. Θα πάρει γύρω στα 50-60 λεπτά αναλόγως το χταπόδι. Ελέγξτε το έπειτα από 30 λεπτά διότι όλα τα χταπόδια δεν είναι ίδια και ειδικά τα κατεψυγμένα ψήνονται πιο γρήγορα από τα φρέσκα. Ενώ δεν θέλετε με τίποτα να σας γίνει το χταπόδι σκληρό και σαν λάστιχο, δεν θέλετε επ' ουδενί να σας γίνει και νια-νια. Δεν θα τρώγεται με τίποτα.

Μόλις είναι έτοιμο, αφαιρέστε το απ’ την κατσαρόλα και βάλτε το σε μια πιατέλα για να κρυώσει. Αν θέλετε, αφαιρέστε με τα χέρια σας το δέρμα του χταποδιού. Θα βγει πολύ εύκολα. Εγώ σπάνια το αφαιρώ και όταν το κάνω, αφαιρώ μονάχα το δέρμα από το πάνω-πάνω, χοντρό κομμάτι του πλοκαμιού.

Κόψτε τα πλοκάμια και την κουκούλα σε μικρά κομμάτια και τοποθετήστε τα σε πιατέλα σερβιρίσματος. Ρίξτε από πάνω ελαιόλαδο (τόσο όσο ώστε κάθε κομμάτι να είναι λαδωμένο), λίγο ξίδι (προσέξτε μην ρίξετε πολύ, θέλει όσο ρίχνετε σε μια σαλάτα και λίγο παραπάνω) και ρίγανη. Δοκιμάστε το και αν νομίζετε πως χρειάζεται αλάτι, ρίξτε από πάνω. Συνήθως το χταπόδι είναι αλμυρό από μόνο του.

Αν δεν το σερβίρετε αμέσως, μπορείτε να το διατηρήσετε στο ψυγείο για 2-3 μέρες, καλυμμένο με πλαστική μεμβράνη. Σερβίρεται κρύο από το ψυγείο ή σε θερμοκρασία δωματίου.