Κυριακή

Έχω ξεκινήσει το γράψιμο αυτής της ανάρτησης τρεις φορές και κάθε φορά καταλήγω να ανοίγω καινούρια σελίδα στο Word, ξεκινώντας πάλι απ' την αρχή.

Δεν μ' αρέσουν αυτά που γράφω, οι ιστορίες μου μου φαίνονται βαρετές και νιώθω κουρασμένη και μόνο στη σκέψη του να γράψω οτιδήποτε.

Μαγειρεύω πολύ τελευταία αν και, πάντα μαγειρεύω, ό,τι και να συμβαίνει. Κάποιες φορές, αυτό είναι που με φέρνει στα ίσα μου.

Τις προάλλες ένιωθα χάλια. Μάλλον είναι η μελαγχολία του Σεπτέμβρη, οι μέρες μικραίνουν, τα βράδια και τα πρωϊνά πλέον πιάνει ψύχρα, και στο μυαλό όλων υπάρχει αυτή η αίσθηση της ανανέωσης, περίοδος ανασκουμπώματος, έναρξη νέων πραγμάτων μπλα μπλα μπλα. Δεν συμμερίζομαι αυτή τους τη διάθεση.

Έχω κι εγώ πολλά πράγματα στα σκαριά, που απαιτούν την αμέριστη προσοχή μου αλλά, δεν ξέρω, νιώθω πεσμένη. Όταν ξύπνησα την Κυριακή, είχα μια ακατανίκητη επιθυμία να μείνω άπραγη, να μιζεριάσω, αλλά μετά από λίγο οι σκέψεις κόντευαν να με τρελάνουν. Ο Σ διάβαζε, έχει εξετάσεις σε λίγο καιρό για ανανέωση certifications για IT-networks, μη με ρωτάτε, είμαι άσχετη μ' αυτά, και δεν ήξερα τί να κάνω. Μέχρι που σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα.

Μαγείρευα και φωτογράφιζα για ώρες θαρρείς. Ήμουν στον κόσμο μου, δεν σκεφτόμουν τίποτα πέρα από το ότι ήθελα να βράσω τις ταλιατέλες τέλεια, al dente εννοείται, θυμούμενη τον αδερφό μου που του αρέσουν τα ζυμαρικά σχεδόν ωμά, να κόψω τα σύκα άψογα, χωρίς να τσακίσω τη φλούδα τους, προσπαθώντας να διατηρήσω το σχήμα τους, αντιλαμβανόμενη πως το μαχαίρι μου θέλει ακόνισμα, να θρυμματίσω το τυρί σε όμορφα, μικρά κομμάτια, μα είναι τόσο μαλακό, να σχίσω τις φέτες του προσούτο, να ψιλοκόψω το δενδρολίβανο, αχ μυρωδιά, σκεπτόμενη τη συμβουλή ενός σεφ που άκουσα κάποτε, πως όταν κόβεις μυρωδικά, ο πάγκος σου δεν πρέπει να γίνεται πράσινος, τα έλαια του μυρωδικού προορίζονται για το φαγητό, όχι για τον πάγκο, να βρω τα κατάλληλα πιάτα, ή μήπως καλύτερα να φάμε τα μακαρόνια μέσα απ΄το τηγάνι, αναρωτώμενη γιατί δεν χρησιμοποιώ αυτό το χάλκινο τηγάνι συχνότερα, σηκώνοντάς το απ' το καυτό του χερούλι και καίγοντας το χέρια μου, συνειδητοποιώντας τελικά γιατί δεν το χρησιμοποιώ.

Και μετά φώναξα τον Σ να έρθει. Ώρα να φάμε. Ήρθε στην κουζίνα σε χρόνο μηδέν κι όταν μου μίλησε, ξαφνιάστηκα, με επανέφερε. Το τελετουργικό της προετοιμασίας του φαγητού είχε τελειώσει και τώρα δεν κρατιόμουν να δοκιμάσω. Χρειαζόταν αλάτι, ένα-δυο-τρία γυρίσματα του μύλου του πιπεριού, α, μήπως να ρίχναμε και λίγη παρμεζάνα από πάνω, μπα, όχι. Και ορμήξαμε. Φάγαμε λαίμαργα και ήταν καταπληκτικό.

Τέλεια ισορροπία γεύσεων. Γλυκά σύκα, με τα σποράκια τους να ξεγλυστράνε μέσα από το φρούτο και να κοσμούν τις γυαλιστερές απ' το ελαιόλαδο ταλιατέλες, αλμυρό προσούτο με το λιπάκι του να σου ευφραίνει την καρδιά, φρεσκότατο, γήινο, αρωματικό δενδρολίβανο, κρεμώδες, λίγο πικάντικο κατσικίσιο τυρί να λιώνει και μαζί με τα υγρά των ζυμαρικών να δημιουργεί μια ελαφριά σάλτσα. Τελικά η Κυριακή ήταν μια καλή μέρα.

Ταλιατέλες με Φρέσκα Σύκα, Κατσικίσιο Τυρί και Προσούτο

Χρησιμοποιήστε όποιο κατσικίσιο τυρί λαχταράτε, αλλά καλό είναι να έχει λίγο αψιά γεύση, να μην γλυκίζει, για να υπάρχει ισορροπία με τη γλύκα των σύκων. Μπορεί εγώ να μην προτίμησα να τρίψω παρμεζάνα από πάνω, αλλά ο Σ τελικά δεν άντεξε, είναι παρμεζάνα junkie, και οφείλω να πω ότι ταιριάζει πάρα πολύ. Αν το πιάτο είναι λίγο γλυκό για τα γούστα σας μην διστάσετε να την προσθέσετε. Εξυπακούεται πως το κεφαλοτύρι είναι άξιο αντικατάστατο.

Όσο για τα σύκα, εδώ βρίσκω πιο εύκολα μωβ αλλά και τα πράσινα ταιριάζουν άψογα. Επιλέξτε γλυκά σύκα, όχι όμως πολύ ώριμα, δεν κάνουμε γλυκό, και καλό είναι η φλούδα τους να μην είναι χτυπημένη γιατί δεν θα τα καθαρίσετε.

Μερίδες: 2 κυρίως πιάτα

Υλικά
200-250 γρ. ταλιατέλες all'uovo (φτιαγμένες με αβγά)
4 συν 1 κουταλιές σούπας εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
4 μεγάλα, φρέσκα σύκα, κομμένα σε 8 κομμάτια
100 γρ. κατσικίσιο τυρί, θρυμματισμένο
4-6 φέτες προσούτο, σχισμένο σε λωρίδες
Τα φύλλα από ένα κλαδάκι φρέσκου δενδρολίβανου, ψιλοκομμένα
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
Παρμεζάνα, τριμμένη (προαιρετικά)

Ειδικά εργαλεία: σουρωτήρι, τρίφτης (προαιρετικά)


Προετοιμασία
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, ζεστάνετε μπόλικο νερό σε δυνατή φωτιά και μόλις πάρει βράση, αλατίστε και ρίξτε τις ταλιατέλες. Βράστε τες ώστε να έχουν υφή al dente (σφιχτές αλλά όχι σκληρές) ή μέχρι να έχουν την υφή που εσείς προτιμάτε, ανακατεύοντας τακτικά για να μην κολλήσουν μεταξύ τους.

Εντωμεταξύ, σε ένα μεγάλο και κατά προτίμηση βαθύ τηγάνι, προσθέστε τις 4 κουταλιές ελαιόλαδο και ζεστάνετε σε μέτρια φωτιά. Προσθέστε τα κομμένα σύκα και ζεστάνετέ τα, ανακατεύοντάς τα απαλά μέσα στο λάδι, για ένα-δυο λεπτά. Κλείστε τη φωτιά.

Όταν οι ταλιατέλες είναι έτοιμες, κρατήστε 2-3 κουταλιές σούπας από το νερό μέσα στο οποίο έβρασαν και στραγγίξτε τες σ' ένα σουρωτήρι. Προσθέστε τις βρασμένες ταλιατέλες στο τηγάνι με τα σύκα και ανακατέψτε καλά ώστε να καλυφθούν τα ζυμαρικά με το ελαιόλαδο. Εγώ χρησιμοποιώ λαβίδες για να ανακατέψω παρά πιρούνα για μακαρόνια γιατί είναι πιο εύκολο αλλά και γιατί έτσι αποφεύγω να συνθλίψω ή σκίσω τα σύκα. Eάν τα ζυμαρικά φαίνονται στεγνά για τα γούστα σας, προσθέστε λίγο ή όλο το νερό που κρατήσατε νωρίτερα. Προσθέστε στο τηγάνι το θρυμματισμένο κατσικίσιο τυρί και τις σχισμένες φέτες προσούτο, μαζί με το ψιλοκομμένο δενδρολίβανο και μια επιπλέον κουταλιά ελαιόλαδο. Προσθέστε φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι και αλάτι, αν θεωρείτε ότι χρειάζεται, κι ανακατέψτε, όχι πολύ έντονα. Σερβίρετε αμέσως.
Αν θέλετε, τρίψτε από πάνω λίγη παρμεζάνα.

Μια σαλάτα ρόκας με ελαιόλαδο και μπαλσάμικο είναι το ιδανικό συνοδευτικό αυτού του πιάτου.