Τηγανίζοντας

Για πολλά χρόνια, όποτε σκεφτόμουν καλαμπόκι, η εικόνα που πάντα μου ερχόταν στο μυαλό ήταν αυτής ενός πλανόδιου πωλητή σε πολυσύχναστο δρόμο της Αθήνας, η σχάρα του γεμάτη καλαμπόκια κι η ακαταμάχητη, καπνιστή τους μυρωδιά να μου τρυπάει τα ρουθούνια, προστάζοντάς με να κοντοσταθώ, να εισπνεύσω βαθιά γεμίζοντας τα πνευμόνια με το μεθιστικό τους άρωμα και ενίοτε να υποκύψω στην αγορά ενός καυτού καλαμποκιού.

Αυτός ήταν για μένα ο καλύτερος τρόπος για ν' απολαύσω τα καλαμπόκια· στα κάρβουνα ή στη σχάρα. Σίγουρα βραστά ήταν ωραία, αλειμμένα με μπόλικο βούτυρο και πασπαλισμένα με αλάτι και πάντοτε μου άρεσαν σε σαλάτες, με τη γλυκιά τους γεύση και το ζωηρό, κατακίτρινο χρώμα τους να τις ζωντανεύει, αλλά δεν συνήθιζα να τα φτιάχνω με κάποιο άλλο τρόπο.

Τα τελευταία δυο χρόνια τα πράγματα έχουν αλλάξει. Έχω εκτιμήσει περισσότερο τη γεύση του καλαμποκιού και προσπαθώ να το μαγειρέψω με ποικίλους τρόπους, εκμεταλλευόμενη τη γεύση του στο έπακρο. Δεν χρειάζεται βέβαια να κάνω και πολλά, είναι απίστευτα νόστιμο από μόνο του.

Συνήθως, δεν μ' αρέσει να τρώω τηγανητά φαγητά, ειδικά αυτά που απαιτούν πολύ λάδι, κι αν ψάξετε στο ευρετήριο συνταγών μου θα δείτε ελάχιστες συνταγές για τηγάνι. Τα αποφεύγω (εκτός κι αν πρόκεται για καλαμαράκια) όχι μόνο γιατί δεν είναι υγιεινά αλλά και γιατί δεν είναι του γούστου μου, και τα τρώω συνήθως όταν νιώθω την ανάγκη να "σαβουρώσω". Σε αυτή όμως την περίπτωση, δεν άντεξα. Το τηγανητό καλαμπόκι ήταν αποκάλυψη.

Τηγανητοί καλαμποκοκεφτέδες λοιπόν, ή κεφτέδες καλαμποκιού, πείτε τους όπως θέλετε, μη νομίσετε όμως ότι πρόκειται για κάτι εξαιρετικά λιπαρό και βαρύ, όχι. Είναι ελαφρείς, αφράτοι και το πιο σημαντικό απ' όλα, απίστευτα τραγανοί. Ό,τι ακριβώς θες από ένα κεφτέ.

Δεν φτιάχνονται με πολύ κουρκούτι, άλλωστε ο πρωταγωνιστής είναι το καλαμπόκι, κι όταν δαγκώσεις έναν, σκάει ο καρπός στο στόμα σου, απελευθερώνοντας όλα τα γλυκά ζουμιά του. Η γεύση του καλαμποκιού είναι βαθιά και έντονη, και φυσικά όσο πιο φρέσκο το καλαμπόκι, τόσο πιο νόστιμοι οι κεφτέδες. Χρειάζονται ένα γερό πασπάλισμα με μπούκοβο που δίνει μια ωραία πικάντικη χροιά, και μπόλικο φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού από πάνω που τους χαρίζει οξύτητα, αντισταθμίζοντας τη γλύκα του καλαμποκιού.

Το μόνο που πρέπει να προσέξετε είναι να φτιάξετε αρκετά, γιατί πιστέψτε με, θα εξαφανιστούν σε χρόνο μηδέν.

Τηγανητοί Κεφτέδες Καλαμποκιού

Χρησιμοποιήστε φρέσκο λάδι και φρέσκο καλαμπόκι. Θα έχετε τα καλύτερα αποτελέσματα και οι κεφτέδες σας θα είναι πιο νόστιμοι κι ελαφρείς. Μην χρησιμοποιήσετε καλαμπόκι κονσέρβας γιατί είναι πολύ μαλακό και υγρό και οι κεφτέδες σας δεν θα γίνουν κριτσανιστοί.
Επίσης, όταν αγοράζετε φρέσκο καλαμπόκι, καλό είναι να το καταναλώνετε πολύ σύντομα, την ίδια μέρα κατά προτίμηση, γιατί τα σάκχαρά του μετατρέπονται πολύ γρήγορα σε άμυλο και η γεύση του αλλάζει.

Μερίδες: 4-6 ως ορεκτικό

Υλικά
4 φρέσκα καλαμπόκια
1 λίτρο ηλιέλαιο
200 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 μεγάλο αβγό
200 ml ανθρακούχο νερό, πολύ παγωμένο
Αλάτι
Μπούκοβο
1 λεμόνι, κομμένο σε φέτες, για το σερβίρισμα

Ειδικά εργαλεία: ψιλό κόσκινο, σύρμα


Προετοιμασία
Πάρτε τα φρέσκα καλαμπόκια κι αφαιρέστε τα φύλλα τους. Έπειτα, αφαιρέστε τις λεπτές σαν μετάξι κλωστές τους, φροντίζοντας να μην αφήσετε καμία κολλημένη ανάμεσα στους μικρούς, κίτρινους καρπούς (κόκκους).
Χρησιμοποιώντας ένα λεπτό και κοφτερό μαχαίρι, αφαιρέστε τους καρπούς από το στέλεχος του καλαμποκιού. Ο τρόπος που με βολεύει εμένα να το κάνω είναι ο εξής. Κόβω στη μέση το καλαμπόκι κατά πλάτος με τα χέρια (είναι λίγο σκληρό αλλά κόβεται) κι έπειτα το βάζω να σταθεί όρθιο στον πάγκο απ' την πλευρά που το έχω κόψει. Με το μαχαίρι κόβω τους καρπούς.
Προσέξτε να μην κόψετε πολύ κοντά στο στέλεχος γιατί είναι σκληρό. Θα το καταλάβετε γιατί θα νιώσετε αντίσταση στο μαχαίρι.
Τοποθετήστε τους καρπούς μέσα σ' ένα μικρό μπωλ.

Σε μια κατσαρόλα μεσαίου μεγέθους με βαρύ πάτο, ρίξτε το ηλιέλαιο. Μην χρησιμοποιήσετε μικρή κατσαρόλα γιατί το λάδι θα φουσκώσει και θα τριπλασιαστεί σχεδόν σε όγκο όταν προσθέσετε τους κεφτέδες. Δεν θέλετε να σας ξεχυλίσει και να γεμίσει η κουζίνα σας λάδια.
Ζεστάνετε το λάδι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Μπορείτε να ελέγξετε αν το λάδι είναι έτοιμο για τηγάνισμα ρίχνοντας μέσα ένα κύβο λευκού ψωμιού 2,5 εκ. κι εφόσον ροδίσει μέσα σε 60 δευτερόλεπτα, είναι έτοιμο. Αν ροδίσει σε λιγότερο χρόνο τότε το λάδι σας είναι πολύ καυτό!

Εντωμεταξύ, φτιάξτε το κουρκούτι. Είναι σημαντικό να το φτιάξετε σε αυτό το σημείο και όχι νωρίτερα, γιατί αυτό που θέλετε είναι να διατηρήσει τις φουσκάλες από το ανθρακούχο νερό ώστε οι κεφτέδες σας να γίνουν αεράτοι και τραγανοί.

Μέσα σ' ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, κοσκινίστε το αλεύρι και κάντε ένα πηγαδάκι στη μέση. Σπάστε το αβγό μέσα στο πηγαδάκι και χτυπήστε (όχι δυνατά) με το σύρμα, ενσωματώνοντας σιγά-σιγά το αλεύρι από τις άκρες του μπωλ. Προσθέστε το ανθρακούχο νερό λίγο-λίγο, ανακατεύοντας συνεχώς με το σύρμα έως ότου έχετε ένα κουρκούτι κάπως αραιό (όχι πολύ αραιό αλλά σαν παχιά κρέμα γάλακτος). Προσθέστε στο μπωλ το καλαμπόκι κι ανακατέψτε με ένα κουτάλι καλά.

Όταν το λάδι ζεσταθεί, χρησιμοποιώντας ένα κουτάλι της σούπας, ρίξτε γεμάτες κουταλιές από το μείγμα μέσα στο καυτό λάδι. Μην υπερφορτώσετε την κατσαρόλα γιατί οι κεφτέδες δε θα τηγανιστούν ομοιόμορφα. Τηγανίστε τους για 2-3 λεπτά, μέχρι να πάρουν ένα χρυσαφί χρώμα και να είναι τραγανοί απ' έξω.

Αφαιρέστε τους κεφτέδες από το λάδι με μια τρυπητή κουτάλα και ακουμπήστε τους πάνω σε απορροφητικό χαρτί για να στραγγίξει το πολύ λάδι. Έπειτα μεταφέρετέ τους σε μια πιατέλα, αλατίστε τους, ρίξτε όσο μπούκοβο θέλετε από πάνω (εγώ ρίχνω πολύ!) και σερβίρετε με τις φέτες λεμονιού.
Φάτε τους κεφτέδες όσο είναι ακόμα ζεστοί.

Κι αν σας αρέσουν τα τηγανητά, εγώ έχω βάλει στο μάτι αυτή τη συνταγή για τηγανητές μπάμιες της Ξανθής και αυτή για ντοματοκεφτέδες Σαντορίνης της Χρυσαυγής. Δοκιμάστε τες, πρέπει να είναι πεντανόστιμες!