Thursday, February 3, 2011

Σιμιγδαλένια απόλαυση

Αν παρακολουθείτε το μπλογκ μου για κάμποσο διάστημα, θα έχετε αναμφισβήτητα διαπιστώσει την αδυναμία που έχω στα γλυκά. Δεν έχω προσπαθήσει να το κρύψω άλλωστε, ούτε για μια στιγμή.






Μάλλον το αντίθετο ισχύει. Έχω προσπαθήσει επανειλημμένως να σας τραβήξω κι εσάς μαζί μου στον κακό το δρόμο. Ένα δρόμο στρωμένο με σοκολατάκια και μάνγκο τιραμισού, παστάκια σοκολατένιας dulce de leche και τριπλά σοκολατένιες τούρτες, παραδοσιακά σαραγλί και ραβανί. Το ξέρω, το ξέρω. Ντροπή μου.






Κι επειδή έτσι είμαι εγώ και δεν υπάρχει περίπτωση ν' αλλάξω στο προσεχές μέλλον, σας έχω κάτι καινούριο. Ένα ακόμη ελληνικό γλυκό. Ένα ελληνικό γλυκό το οποίο ωστόσο θα σας κάνει να νιώσετε λιγότερο ένοχοι όταν το απολαμβάνετε, διότι δεν περιέχει ίχνος βουτύρου ή κρέμας γάλακτος. Όχι, αυτά τα βλαβερότατα υλικά θα συμπεριληφθούν στα γλυκά που θα φτιάξω για του Αγ. Βαλεντίνου.






Αυτή η ελληνική συνταγή είναι ένας παραδοσιακός σιμιγδαλένιος χαλβάς με κανέλα και ασπρισμένα αμύγδαλα και πιστέψτε με, μπορεί να έχει έλλειψη σε λιπαρά αλλά δεν έχει καμία έλλειψη σε γεύση. Πρόκειται ασφαλώς για Πολίτικη συνταγή. Έχω γράψει σε παλαιότερη ανάρτηση για το ποιά ακριβώς είναι η Πολίτικη κουζίνα, η κουζίνα των Ελλήνων Κωνσταντινουπολιτών, η κουζίνα με την οποία μεγάλωσα.






Αυτόν τον χαλβά τον τρώω από πολύ μικρή. Είναι αυτός ο οποίος λαχταράω να γευτώ κάθε φορά που πηγαίνω στο σπίτι της γιαγιάς μου κι αυτός που έμαθα να φτιάχνω κοιτάζοντάς την να τον μαγειρεύει άπειρες φορές για μένα και τον αδερφό μου.






Ο Πολίτικος χαλβάς έχει πολύ λίγα υλικά, τα οποία αποδίδουν ένα από τα νοστιμότερα γλυκά. Ορισμένοι από εσάς ίσως να μην τον έχετε δοκιμάσει, οπότε επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω πώς φτιάχνεται. Αρχικά, το σιμιγδάλι καβουρντίζεται σε καυτό λάδι μέχρι να ροδίσει και να πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα ενώ παράλληλα ετοιμάζεται ένα απλό σιρόπι από νερό και ζάχαρη. Το σιρόπι χύνεται πάνω από το καυτό σιμιγδάλι, κάνοντάς το να "σκάσει" και να φουσκώσει, κι έπειτα από μερικά λεπτά, κι ενώ αναδεύεται, ηρεμεί κι αποκτά μια πηχτή υφή. Σκεπάζεται και αφήνεται να ρουφήξει τα υγρά, να δέσει, και μετά αφρατεύεται μ' ένα πιρούνι και πασπαλίζεται με κανέλα και ασπρισμένα αμύγδαλα.






Υπάρχουν εκδοχές του Πολίτικου χαλβά που έχουν πολύ κολλώδη υφή, η οποία οφείλεται στην προσθήκη μεγάλης ποσότητας σιροπιού και γάλακτος. Αυτό το είδος χαλβά δεν μου αρέσει καθόλου. Η οικογενειακή μου συνταγή είναι κάπως διαφορετική, και σαφώς καλύτερη, τόσο σε υφή όσο και σε γεύση.






Ο χαλβάς κρατάει λίγο στο δόντι, όντας ελαφρά σπυρωτός κι έχει μια βαθιά κι έντονα σιμιγδαλένια γεύση. Είναι γλυκός, αλλά όχι υπερβολικά γλυκός, έχει μια πικάντικη χροιά από την αρωματική κανέλα, και τα ασπρισμένα αμύγδαλα του προσδίδουν μια τραγανή υφή και μια γαλακτερή γευστική ποιότητα.






Απολαύστε τον μετά το φαγητό μαζί με τον καφέ σας ή, αν είστε σαν και μένα, απολαύστε τον κουταλιά-κουταλιά, καθισμένοι μπροστά στον υπολογιστή σας, διαβάζοντας τα αγαπημένα σας μπλογκ.














Πολίτικος Σιμιγδαλένιος Χαλβάς με Κανέλα και Ασπρισμένα Αμύγδαλα

Χρησιμοποιείστε σιμιγδάλι καλής ποιότητας διότι αυτό είναι που θα κάνει τη διαφορά στη γεύση του χαλβά.

Ασφαλώς ο χαλβάς αυτός είναι και νηστίσιμος εφόσον δεν περιέχει βούτυρο ή γάλα.

Συνήθως αγοράζω έτοιμα μισά, ασπρισμένα αμύγδαλα από το σούπερ μάρκετ αλλά είναι φορές που βρίσκω μόνο ολόκληρα, με τη φλούδα. Σε αυτή την περίπτωση τ' ασπρίζω μόνη μου. Είναι πανεύκολο, πιστέψτε με. Απλώς ακολουθείστε την εξής διαδικασία.
Βάλτε τα σε ένα μπωλ και καλύψτε τα με βραστό νερό. Αφήστε τα έτσι για 1 λεπτό (όχι παραπάνω γιατί θα πανιάσουν) κι έπειτα σουρώστε τα, ξεπλύντε τα κάτω από κρύο νερό για να κρυώσουν, και ξανασουρώστε τα. Ακουμπήστε τα σε μια καθαρή πετσέτα και ξεφλουδίστε τα πιέζοντάς τα απαλά με τ' ακροδάχτυλά σας. Ξεφλουδίζονται πολύ εύκολα.
Αν θέλετε, μπορείτε να τα κόψετε στη μέση κατά μήκος, μπορείτε όμως να τα χρησιμοποιήσετε και ολόκληρα.






Μερίδες: 6-8

Υλικά
590 ml νερό
275 γρ. ζάχαρη
70 ml αραβοσιτέλαιο ή ηλιέλαιο
250 γρ. σιμιγδάλι ψιλό
2-3 κουταλιές σούπας κανέλα σε σκόνη (ή και παραπάνω αναλόγως το γούστο σας)
35 γρ. μισά ασπρισμένα αμύγδαλα (διαβάστε παραπάνω για το πώς να τα ασπρίσετε)


Προετοιμασία
Σε μια μικρή κατσαρόλα με καπάκι ρίξτε το νερό και την ζάχαρη. Αφήστε στην άκρη.

Σε μια κατσαρόλα μεσαίου μεγέθους με βαρύ πάτο και καπάκι, ζεστάνετε το λάδι σε μέτρια φωτιά. Μόλις κάψει, ρίξτε το σιμιγδάλι και καβουρντίστε το, ανακατεύοντας συνεχώς με μια ξύλινη κουτάλα. Αυτή η διαδικασία θα πάρει γύρω στα 10 λεπτά και χρειάζεται προσοχή διότι δεν πρέπει να καεί το σιμιγδάλι αλλά να πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα. Γι' αυτό και είναι απαραίτητο να το ανακατεύετε συνεχώς και σε περίπτωση που βλέπετε ότι αρπάζει, χαμηλώστε τη φωτιά.

Καθώς καβουρντίζετε το σιμιγδάλι, ετοιμάστε παράλληλα και το σιρόπι. Βάλτε την μικρή κατσαρόλα με το νερό και την ζάχαρη να ζεσταθεί σε δυνατή φωτιά. Ανακατέψτε συνεχώς μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη και αφήστε το σιρόπι να πάρει μια βράση. Βγάλτε την κατσαρόλα απ' τη φωτιά και βάλτε το καπάκι.
Σημείωση: Θα πρέπει να χύσετε το σιρόπι πάνω στο σιμιγδάλι ενώ είναι και τα δύο καυτά, γι' αυτό καθυστερήστε την παρασκευή του σιροπιού όσο το δυνατόν περισσότερο.

Μόλις το σιμιγδάλι πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα, βγάλτε την κατσαρόλα από τη φωτιά και χύστε από πάνω σιγά-σιγά το σιρόπι. Προσέξτε, θα πιτσυλίζει καθώς θα "σκάει" και θα φουσκώνει το σιμιγδάλι. Ανακατεύετε συνεχώς με μια ξύλινη κουτάλα καθώς ρίχνετε το σιρόπι. Θα ήταν καλό αν φορούσατε και ένα γάντι κουζίνας καθώς το κάνετε αυτό, για να μην κάψετε κατά λάθος το χέρι σας από το πιτσύλισμα. Ο χαλβάς θα έχει υγρή μορφή σ' αυτό το σημείο.
Μόλις σταματήσει να πιτσυλίζει, βάλτε την κατσαρόλα πάλι στη φωτιά (σιγανή φωτιά) και ψήστε για 2-3 λεπτά, ανακατεύοντας συνεχώς. Καθώς ανακατεύετε το σιμιγδάλι, θα πήξει και θα δημιουργήσει χοντρούς σβώλους.
Βγάλτε την κατσαρόλα απ' τη φωτιά και τοποθετήστε από πάνω ένα καθαρό πανί κουζίνας κι από πάνω το καπάκι. 'Υστερα από 5 λεπτά, βγάλτε το καπάκι και το πανί και αφήστε τον χαλβά μέσα στην κατσαρόλα να κρυώσει ελαφρά.

Χρησιμοποιώντας ένα κουτάλι, σπάστε το χαλβά σε μικρότερα κομμάτια και αφρατέψτε τον λίγο με ένα πιρούνι. Προσθέστε την κανέλα και ανακατέψτε. Εναλλακτικά μπορείτε να ρίξετε την κανέλα πάνω από τον χαλβά όταν τον σερβίρετε.
Ρίξτε πάνω από κάθε πιάτο τα ασπρισμένα αμύγδαλα.

Ο χαλβάς τρώγεται κατά προτίμηση ζεστός αλλά και σε θερμοκρασία δωματίου. Εγώ τον προτιμώ σε θερμοκρασία δωματίου.

Μπορείτε να τον φυλάξετε σε θερμοκρασία δωματίου, αεροστεγώς κλεισμένο, μέχρι και 4 μέρες.







23 comments:

  1. καλως σε βρηκα..μολις εγινα μελος και ηθελα να πω οτι κι εγω ειμαι γλυκατζου παρα πολυ..τον χαλβα ετσι τον φτιαχνω κι εγω μονο που μετα τον βαζω σε φορμα..οπως και να'χει ομως σε φορμα η'χωρις, η νοστιμια ειναι ιδια..καλη σου νυχτα!!!!

    ReplyDelete
  2. Καλώς όρισες Γωγούλα! Όλες οι γλυκατζούδες μαζί :) Ο χαλβάς είναι τρελή αδυναμία κι έχεις δίκιο, όπως και να φαγωθεί είναι πεντανόστιμος. Καλή σου νύχτα!

    ReplyDelete
  3. Tον λατρευω τον σιμιγδαλενιο χαλβα!Ωραια συνταγη,θα την γραψω μαζι με της γιαγιας.

    ReplyDelete
  4. Η ανάρτηση σου με βρήκε μόλις που καθάρισα αμύγδαλα προκειμένου να γίνουν κουραμπιέδες.
    Όχι δεν ήρθαν ξανά τα Χριστούγεννα, θα ταξιδέψουν μαζί μας στο Λονδίνο μιας κι είναι αγαπημένοι κι εκεί μου απαγορεύεται να κάνω δουλειές.
    Πολύ μου αρέσει αυτή η εκδοχή του χαλβά σου, είναι το γλυκό των παιδικών μου χρόνων μιας και τα γενέθλια μου πάντα είναι σε ημέρες νηστείας και αυτό έφτιαχνε η μητέρα μου.
    Βέβαια εμείς φτιάχναμε εκείνη τη συνταγή με το 1,2,3.
    Θα δοκιμάσω όμως τώρα τη δική σου.
    Καλημέρα και καλό Σ/Κ
    Πολλά φιλιά

    ReplyDelete
  5. Εγώ μπορεί να μην είμαι γλυκατζού, αλλά το χαλβά τον τρώω ευχαρίστως και χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι πεντανόστιμος.
    Καλημέρα!!!!

    ReplyDelete
  6. moukelis — έχεις την συνταγή της δικής σου γιαγιάς και τώρα έχεις και την συνταγή της δικής μου γιαγιάς. Μήπως έπρεπε εκείνες να ξεκινούσαν μπλογκ? ;)

    Ξανθή — μόνο έτσι τον τρώω τον χαλβά, μόνο έτσι μου αρέσει. Είναι ο άτιμος τέλειος! Καλό ταξίδι!!

    Λίνα — ακόμα και αυτοί που δεν τρώνε πολλά γύκά στον χαλβά δεν λένε όχι. Καλή σου μέρα!

    ReplyDelete
  7. Κι εμένα μου αρέσει ελαφρώς σπυρωτός ο χαλβάς και προτιμώ τη γεύση του σπορέλαιου από το ελαιόλδαο που πολλές φορές είνα βαρύ.

    ReplyDelete
  8. Μάγδα πολύ θα το σκεφτούμε αν θα σε συγχωρέσουμε που μας κάνεις να κατρακυλάμε στον κακό το δρόμο της ζάχαρης, των σιροπιών και της σοκολάτας!
    Ο χαλβάς είναι που αυτός που λένε "πιάτου"?
    Εγώ προτιμώ τον ταχινένιο γενικά, αλλά ο δικός σου φαίνεται πολύ καλοφτιαγμένος!
    Καλό Σ/Κ!

    ReplyDelete
  9. Ντροπή σου να μας παρασέρνεις χαχαχαχα :P
    Βουτάω μπόλικον και τρέχωωωωωωωωωωωωωωω χεχε
    Φιλιά

    ReplyDelete
  10. Τρελαίνομαι κι εγώ για χαλβά!! τον φτιάχνω και τον απολαμβάνω από πολύ μικρη!! Μας είχαν μάθει δε στους προσκόπους έναν πολύ εύκολο τρόπο για να θυμόμαστε τις αναλογίες με τον κανόνα του 1-2-3-4 για την ποσότητα των υλικών!! Πάντα πετύχαινε!! Εμένα μ'αρέσει εκτός από αμύγδαλα να βάζω και κουκουνάρι στο χαλβά!!! Καλό ΣΚ να έχουμε!!

    ReplyDelete
  11. Όπως καταλαβαίνεις δε χρειαζόμαστε και πολύ πίεση να κατρακυλήσουμε:)
    Μου αρέσει πολύ ο χαλβάς και ο δικός σου φαίνεται και λίγο πιο ελαφρύς.
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ReplyDelete
  12. Μάγδα μου,
    Απαντάω μαζί σου σε ένα από τα σχόλια σου... νομίζω ότι τελικά οι γιαγιάδες μας γράφουν στα μπλόγκ μας μέσα από τις δικές μας μνήμες και τις αναφορές μας σε αυτές.
    Ο χαλβάς σου μου αρέσει πάρα πολύ κι εγώ έτσι τον κάνω κι όπως το λες τον τρώω σε θερμοκρασία δωματίου!
    Όπως πάντα, τέλεια ανάρτηση, γλυκιά, όμορφη, ευαίσθητη και δημιουργική!
    Φιλάκια πολλά

    ReplyDelete
  13. Μάγδα μου, χειρότερη κατρακύλα δεν μπορώ να κάνω, όταν με περιμένει στο τέλος ένας ελαφρύς χαλβάς!
    Μου αρέσει σε όλες του τις παραλλαγές αρκεί να είναι ελαφρύς, χωρίς γεύση λαδίλας. Σαν αλλαγή (όχι κανόνα) μου αρέσει να βάζω γάλα ελάχιστα γλυκό, αντί για το κλασσικό σιπόπι. Θα δοκιμάσω τις αναλογίες που γράφεις στην πρώτη παρεκτροπή μου!
    Πολλά φιλιά! (μα τι ωραίες φωτογραφίες χαζεύω αμύγδαλα!!!)

    ReplyDelete
  14. Η όμορφη παραλλαγή σου με τον αφρατένιο χαλβά δεν την ήξερα, μα σίγουρα είναι δελεαστική!
    Και να σου πω, με εμπνέει περισσότερο, παρά το πατικωμένο παρασκεύασμα που φτιάχνω...όσο κι αν τρώγεται.
    Κανέλα θα βάλω και μέσα και έξω! :)
    Ευχαριστώ.

    ReplyDelete
  15. Βρε λες να πω στη γιαγια να κανει κι εκεινη ενα μπλογκ με συνταγες;Ασε,ειναι μαρτυριο καθε φορα που μου λεει συνταγη της,ολα τα μετραει με το ματι,κι αντε να σου περιγραψει απο το τηλεφωνο ποσο αλευρι πρεπει να βαλεις,χαχα.

    ReplyDelete
  16. Πολύ ωραία εκδοχή για ένα κλασικό γλύκισμα!

    ReplyDelete
  17. Μάγδα σε περιμένω http://lemoncinnamon.blogspot.com/2011/02/710.html

    ReplyDelete
  18. Megalo respect gia ton xalba!!!! Agapame trela xalba!!!

    ReplyDelete
  19. Δείχνει σπυρωτός-σπυρωτός και υπέροχος! Πολύ ωραίο και μυρωδάτο ποστ Μάγδα!

    ReplyDelete
  20. Τον εχω κάνει ήδη δυο φορές και έγινε τέλειος. Θα μπορουσα να τον κάνω και με χοντρό σιμιγδάλι ή θα πρέπει να αυξήσω την ποσότητα του νερού? Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα Δόμνα. Χαίρομαι που σου αρέσει. Δεν τον έχω φτιάξει ποτέ με χοντρό σιμιγδάλι οπότε δεν μπορώ να σου πω.

      Delete
  21. τον εψαχνα...τον βρηκα, δε μου αρεει ο λασπωτος χαλβας και ενθουσιαστηκα με τη θεα. θα δοκιμασω και θα επανελθω. ευχαριστω

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα! Θα περιμένω εντυπώσεις.

      Delete