Λινγκουΐνι με crème fraîche, λευκό κρασί και εσαλότ

Ορισμένες εικόνες φαγητών μας ξυπνούν αρχέγονα ένστικτα. Αυτή ενός αφράτου και τραγανού καρβελιού πάντα το καταφέρνει. Είναι δελεαστική, ακόμα κι όταν είσαι χορτάτος. Η εικόνα μιας ζουμερής, καλοψημένης μπριζόλας δεν μπορεί παρά να σε κάνει να την λαχταρήσεις και αυτή μιας πλούσιας μακαρονάδας, είναι ικανή να προκαλέσει τόσο έντονη επιθυμία που είναι αδύνατο να μην θέλεις να την φας σαν τρελός την ίδια στιγμή που θα την δεις.

Αυτό εξηγεί γιατί σε τόσους πολλούς άρεσε η φωτογραφία της μακαρονάδας που ανέβασα στο instagram πριν λίγο καιρό. Ήταν πολλοί εκείνοι που ενθουσιάστηκαν και ζητούσαν τη συνταγή αν και στη λεζάντα δεν είχα γράψει ούτε ένα από τα υλικά της. Όχι πως ήταν δύσκολο να καταλάβει κανείς περίπου για τί επρόκειτο αλλά δεν είναι εκπληκτικό το πώς αντιδρούμε σε κάποιες εικόνες φαγητού και ειδικότερα σε αυτή μιας μακαρονάδας;

Έφτιαξα λοιπόν ξανά το πιάτο αυτό, ώστε όλοι όσοι το λιμπίστηκαν κι ένιωσαν την ανάγκη να πηδήξουν μέσα στην οθόνη τους όταν το είδαν στο instagram, να μπορέσουν να το φτιάξουν και να το απολαύσουν.

Πρόκειται για λινγκουΐνι με λευκό κρασί και crème fraîche, με εσαλότ σωταρισμένα σε ελαιόλαδο, μπόλικο τριμμένο πεκορίνο και λίγο φρέσκο μαϊντανό που φρεσκάρει το πιάτο.

Είναι ελαφρύ, με μια γλύκα κι αψάδα από την crème fraîche, με μια απαλή οξύτητα από το λευκό κρασί, και μια υπέροχη, κρεμώδη υφή καθώς σμίγει η crème fraîche με το νερό των ζυμαρικών (κλειδί του πιάτου αυτού) δημιουργώντας μια βελούδινη και λεία σάλτσα.

Κάντε με tag στο instagram αν το φτιάξετε. Θα χαρώ να δω τις δικές σας εκδοχές.

Παρεμπιπτόντως, μη νομίζετε πως δεν έχω αρχίσει τα πασχαλινά μου φουρνίσματα. Κάθε άλλο. Έχω ήδη φτιάξει πασχαλινά κουλουράκια και ετοιμάζομαι να φτιάξω και τσουρέκια. Ιδού και οι συνταγές μου σε περίπτωση που θέλετε να τα φτιάξετε κι εσείς:
Πασχαλινά κουλουράκια
Πολίτικο τσουρέκι

Λινγκουΐνι με crème fraîche, λευκό κρασί και εσαλότ

Προσθέστε στη σάλτσα όσο νερό χρειάζεται από τα ζυμαρικά ώστε να επιτευχθεί μια γυαλιστερή και κρεμώδης υφή. Η crème fraîche από μόνη της δεν είναι αρκετή· πρέπει να φιληθεί από το πλούσιο σε άμυλο νερό για να δημιουργηθεί μια λεία και βελούδινη σάλτσα που θα αγκαλιάσει κάθε ένα από τα λινγκουΐνι με ένα ντελικάτο τρόπο.

Update 28.04.2016: Πριν λίγο μιλούσα με τη μαμά μου στο τηλέφωνο κι εκείνη, έχοντας δει (και λιμπιστεί) την μακαρονάδα αυτή, με ρώτησε τί είναι τα εσαλότ. Χμμμ δεν σκέφτηκα πως κάποιος δεν θα ήξερε τί είναι οπότε να ενημρώσω όσους δεν γνωρίζουν πως το εσαλότ (shallot/eschalot) είναι είδος κρεμμυδιού με ηπιότερη γεύση από το κοινό κρεμμύδι και με μια νίξη σκόρδου. Δείτε τα σε αυτή την ανάρτηση. Μπορείτε να τα αντικαταστήσετε με κρεμμύδια αλλά θα πρέπει να τα σωτάρετε σε χαμηλή φωτιά περισσότερη ώρα ώστε να φύγει η έντονη κι αψιά γεύση τους. Επίσης, κάποιοι με ρωτήσατε για την crème fraîche, τί είναι και με τί μπορείτε να την αντικαταστήσετε. Η crème fraîche είναι πηχτή κρέμα (όσο πηχτό είναι το στραγγιστό γιαούρτι) με ελαφρώς όξινη αλλά και αμυδρά γλυκιά γεύση η οποία δεν κόβει όταν ζεσταθεί γι' αυτό και είναι ιδανική για χρήση σε σάλτσες. Χρηισμοποιείται επίσης και σε γλυκά. Μπορείτε να την αντικαταστήσετε με sour cream (ξινή κρέμα) αν κι είναι πιο ξινή και αραιή. Μην την αντικαταστήσετε με κρέμα γάλακτος διότι είναι ρευστή και η γεύση των δυο είναι διαφορετική. Υπάρχουν ωστόσο κάποιες ξένες μάρκες κρέμας γάλακτος στα ψυγεία των ελληνικών σούπερ-μάρκετ που είναι πολύ πηχτές και μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε αντί για crème fraîche. Σε αυτή την περίπτωση, προσθέστε και ½ κουταλιά σούπας λεμόνι στη σάλτσα για να δώσει την όξινη χροιά στο πιάτο.

Μερίδες: αρκετό για 2 πολύ πεινασμένα άτομα (ή 3 άτομα που αντιθέτως με εμάς, τρώνε φυσιολογικές ποσότητες ζυμαρικών)

Υλικά
300 γρ. ζυμαρικά λινγκουΐνι
3 κουταλιές σούπας εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
3 κρεμμύδια εσαλότ (περίπου 120 γρ. καθαρό βάρος), κομμένα σε λεπτές φέτες
¼ κούπας ξηρό λευκό κρασί (χρησιμοποίησα Chardonnay)
140 γρ. crème fraîche, πλήρης
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
Μια μικρή χούφτα φύλλα φρέσκου πλατύφυλλου μαϊντανού, ψιλοκομμένος
Τριμμένο πεκορίνο (ή παρμεζάνα)


Προετοιμασία
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, ζεστάνετε μπόλικο αλατισμένο νερό σε δυνατή φωτιά και μόλις πάρει βράση ρίξτε τα λινγκουΐνι. Βράστε τα ώστε να έχουν υφή al dente (σφιχτά αλλά όχι σκληρά) ή μέχρι να έχουν την υφή που σας αρέσει.

Ενώ βράζει το νερό και τα λιγκουΐνι, ετοιμάστε τη σάλτσα. Θα χρειαστεί να της προσθέσετε νερό μέσα στο οποίο βράζουν τα ζυμαρικά οπότε έχετέ το υπόψη σας.

Ζεστάνετε το ελαιόλαδο σε ένα μεγάλο και φαρδύ τηγάνι (αρκετά μεγάλο ώστε να χωρέσει και τα ζυμαρικά) σε μέτρια φωτιά κι όταν αρχίσει να λαμπυρίζει, προσθέστε τα εσαλότ και σωτάρετε μέχρι να μαλακώσουν χωρίς όμως να πάρουν χρώμα. Προσθέστε το κρασί και με μια ξύλινη κουτάλα ξύστε τον πάτο του τηγανιού για να ξεκολλήσετε τυχόν κομματάκια από τα εσαλότ (αυτό παρεμπιπτόντως ονομάζεται ντεγκλασάρισμα/deglazing), και αφήστε να σιγοβράσει για 1 λεπτό μέχρι να εξατμιστεί σχεδόν όλο. Προσθέστε την crème fraîche και λίγο αλατοπίπερο και ανακατέψτε. Βάλτε τη φωτιά στο χαμηλό και προσθέστε λίγο από το νερό που βράζουν τα ζυμαρικά, ανακατεύοντας με την ξύλινη κουτάλα ώστε να ελαφρύνει η σάλτσα και να γίνει λεία και κρεμώδης.

Τώρα θα πρέπει να έχουν βράσει τα ζυμαρικά. Με μια τσιμπίδα πιάστε τα λινγκουΐνι μέσα απ’ την κατσαρόλα και μεταφέρετέ τα στο τηγάνι. Δεν χρειάζεται να τα σουρώσετε γιατί το νερό μέσα στο οποίο έβρασαν είναι πολύτιμο για την υφή της σάλτσας. Προσθέστε μια χούφτα τριμμένο πεκορίνο και αναμείξτε απαλά με την τσιμπίδα ώστε το τυρί να ενσωματωθεί στη σάλτσα και τα ζυμαρικά να καλυφθούν από αυτή. Προσθέστε επιπλέον νερό από την κατσαρόλα, τόσο ώστε η σάλτσα να είναι κρεμώδης. Δεν θα πρέπει να είναι σφιχτή ή να μαζεύεται σε κομμάτια αλλά θα πρέπει να είναι λεία και γυαλιστερή. Δοκιμάστε και προσθέστε αλάτι αν χρειάζεται έχοντας ωστόσο υπόψη ότι το πεκορίνο είναι αρκετά αλμυρό οπότε ίσως να μη χρειαστεί να προσθέσετε καθόλου.

Σερβίρετε αμέσως σε ατομικά πιάτα (ή απολαύστε μέσα από το τηγάνι), προσθέτοντας από πάνω μπόλικο πιπέρι, λίγο φρέσκο μαϊντανό και επιπλέον τριμμένο πεκορίνο.

Μυστικό: Καμιά φορά μας περισσεύουν, ειδκά όταν τα φτιάχνω μόνο για μένα και τον Σ. Κρατάω λοιπόν νερό από τα ζυμαρικά κι όταν τα ζεστάνω, προσθέτω το νερό για να δημιουργήσω και πάλι μια κρεμώδη σάλτσα. Μιλώ φυσικά για την ίδια μέρα. Δεν κρατάω ποτέ το νερό για την επόμενη μέρα αν και κάποιοι το κάνουν.