Παραδοσιακή φασολάδα

Αυτό το φαγητό μπορεί να μην είναι η ενσάρκωση της άνοιξης αλλά είναι ένα από τα φαγητά που φτιάχνω ό,τι καιρό κι αν έχει, σε όποια εποχή του χρόνου κι αν βρισκόμαστε.

Έπειτα από εξίμισι χρόνια blogging, δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν έχω μοιραστεί την φασολάδα μου, η οποία φαντάζομαι δεν διαφέρει πολύ από αυτή που φτιάχνουν οι Έλληνες ανά την υφήλιο, αλλά είναι η δική μου φασολάδα. Αυτή που αγαπώ και φτιάχνω εδώ και κάποια χρόνια, από τότε που ξεκίνησα να μαγειρεύω.

Παλιότερα δεν μου άρεσε καθόλου. Ούτε να την βλέπω δεν ήθελα. Τώρα είναι πλέον από τα αγαπημένα μου φαγητά κι αυτό λόγω του Σ. Όχι, δεν μου την μαγειρεύει εκείνος, εγώ την μαγειρεύω, αλλά επειδή ο Σ δεν μπορεί να ζήσει χωρίς φασολάδα, έμαθα κι εγώ αρχικά να την ανέχομαι κι έπειτα να την λαχταράω.

Τα πιάτα με όσπρια, όσο απλά και να είναι, για μένα αντιπροσωπεύουν μια κατηγορία φαγητών που δεν μπορώ παρά να τιμώ τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Αν και ο ινδικός και μεσανατολικός τρόπος μαγειρικής οσπρίων μου αρέσει και μου ταιριάζει πολύ, τις περισσότερες φορές επιλέγω να τα φτιάξω με τον κλασικό ελληνικό τρόπο.

Ξέρω πως για πολλούς η ιδέα του να τρως φασολάδα, φακές, γίγαντες, κουκιά, λαθούρι και ρεβύθια μαγειρεμένα με τον παραδοσιακό ελληνικό τρόπο, είναι παρωχημένη, ιδιαίτερα όταν λόγω της παγκοσμιοποίησης της γαστρονομίας και του φαγητού βρισκόμαστε εν μέσω μιας ξενομανίας, super-foodίασης και trendίτιδας (οι δυο τελευταίες είναι αρρώστιες δικής μου επινόησης και ναι, τις έχω κολλήσει κι εγώ στο παρελθόν και μπορεί και στο μέλλον), αλλά για μένα θα είναι για πάντα τα φαγητά εκείνα που αγαπώ και μαγειρεύω όσο πιο τακτικά μπορώ.

Ίσως φταίει το ότι ζω μακριά από την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και δεν έχω την ευκαιρία να τα φάω όσο συχνά θα τα έτρωγα εκεί φτιαγμένα από τα χέρια της μαμάς ή της γιαγιάς μου. Ίσως φταίει το ότι είμαι αιώνια ερωτευμένη με την ελληνική παραδοσιακή κουζίνα. Ίσως φταίει το ότι είμαι πεισματάρα και αρνούμαι να εκμοντερνίσω αυτά τα ταπεινά πιάτα, πόσο μάλλον το εθνικό μας πιάτο. Ό,τι και να ισχύει, δεν έχω καμία πρόθεση να δικαιολογηθώ ή να αλλάξω.

Γι’ αυτό λοιπόν σας παρουσιάζω με μεγάλη περηφάνια και χαρά τη δική μου παραδοσιακή, απλούστατη (ως οφείλει να είναι) και πεντανόστιμη φασολάδα. Χυλωμένη, χορταστική, με μπόλικο ελαιόλαδο και αρκετό μπούκοβο. Καλή όρεξη!

Παραδοσιακή φασολάδα

Τα κλασικά φασόλια γι’ αυτό το πιάτο είναι φυσικά τα μικρά λευκά φασόλια. Υπάρχουν ωστόσο δυο άλλα είδη μικρών φασολιών που είναι απίθανα για φασολάδα. Τα καφέ φασόλια (αυτά που χρησιμοποίησα εδώ, τα οποία είναι ολλανδικά) και οι χάντρες (ξερές φυσικά, όχι φρέσκιες). Και τα δυο αυτά είδη φασολιών έχουν πιο μεστή και ψωμωμένη γεύση από τα λευκά. Ας πούμε λοιπόν πως αυτή είναι και η μικρή μου παρέμβαση στην παραδοσιακή φασολάδα.

Συνοδεύστε τα με παστές αντζούγιες, σαρδέλες ή ρέγγα, με φέτα ή κάποιο άλλο τυρί της αρεσκείας σας, με μελιτζανοσαλάτα όπως έκανα εγώ (η συνταγή είναι εδώ, και παρεμπιπτόντως, αυτή τη φορά την έκανα πιο λεία), ταραμοσαλάτα, ελιές και φυσικά μπόλικο φρέσκο ψωμί.

Μερίδες: 6

Υλικά
500 γρ. ξερά μικρά φασόλια (λευκά, καφέ ή χάντρες)
230 ml ελαιόλαδο (χρησιμοποιώ εξαιρετικά παρθένο)
2 μεγάλα κόκκινα κρεμμύδια, καθαρισμένα και τριμμένα ή στο μούλτι
2-3 μεγάλα καρότα, καθαρισμένα και κομμένα σε χοντρές ροδέλες
Ένα ματσάκι (γύρω στα 30 γρ.) ολόκληρα κλωναράκια φρέσκου σέλινου
500 γρ. πασάτα (πολτός ντομάτας)
1,2 λίτρα καυτό νερό
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
1 κουταλάκι γλυκού μπούκοβο, συν έξτρα για το σερβίρισμα αν θέλετε

Ειδικά εργαλεία: χοντρός τρίφτης η επεξεργαστής τροφίμων (όπως μούλτι), σουρωτήρι, μεγάλη και φαρδιά κατσαρόλα με καπάκι (χρησιμοποιώ μαντεμένια)


Προετοιμασία
Το προηγούμενο βράδυ, βάλτε τα φααόλια σε ένα αρκετά μεγάλο μπωλ και προσθέστε 2 λίτρα νερό. Αφήστε τα να μουλιάσουν για 14-16 ώρες.

Την επόμενη μέρα, σουρώστε τα και ξεπλύντε τα καλά κάτω από τρεχούμενο νερό. Βάλτε τα σε μια μεγάλη κατσαρόλα και προσθέστε 2 λίτρα νερό. Βάλτε τη φωτιά στο δυνατό κι αφήστε να πάρουν βράση. Θα παρατηρήσετε πως μόλις τα φασόλια ξεκινήσουν να βράζουν, θα βγάλουν ένα λευκό αφρό που θα ανέβει στην επιφάνεια του νερού. Αφαιρέστε τον αφρό με ένα κουτάλι και σουρώστε τα φασόλια.

Στην ίδια κατσαρόλα, προσθέστε το ελαιόλαδο και τοποθετήστε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Μόλις το λάδι αρχίσει να λαμπυρίζει, προσθέστε τα κρεμμύδια και σωτάρετε για 2 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν. Έπειτα προσθέστε τα καρότα και σωτάρετε για 1 λεπτό. Ρίξτε τα φασόλια και σωτάρετε για 2 λεπτά. Προσθέστε την πασάτα και ανακατέψτε καλά. Μετά ρίξτε το καυτό νερό και το σέλινο και ανακατέψτε. Τέλος, προσθέστε λίγο φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι, ανακατέψτε και βάλτε το καπάκι στην κατσαρόλα. Μόλις αρχίσει να βράζει, κατεβάστε τη φωτιά στο μέτριο προς χαμηλό (δεν θα πρέπει να βράζει πολύ βίαια). Βράστε τα φασόλια για 1½ με 2 ώρες, ανακατεύοντας κάθε 30 λεπτά κι ελέγχοντας μήπως χρειάζονται νερό. Αν δείτε έπειτα από 1 ώρα πως έχουν πιεί πολύ από το νερό, προσθέστε λίγο ούτως ώστε να καταλήξετε με μια χυλωμένη σούπα, όχι νερουλή.
Μισή ώρα πριν να είναι έτοιμα, αλατίστε κατά βούληση και ρίξτε το μπούκοβο.

Μόλις είναι έτοιμη η φασολάδα, αφήστε λίγο να κρυώσει και σερβίρετε σε ατομικά βαθιά πιάτα. Προσθέστε επιπλέον μπούκοβο αν σας αρέσουν τα πολύ καυτερά.

Η φασολάδα είναι νοστιμότερη την επόμενη και μεθεπόμενη μέρα. Μπορείτε να την διατηρήσετε στο ψυγείο σε ένα τάπερ για 4 μέρες. Επίσης, μπορείτε να την βάλετε και στην κατάψυξη για 1-2 εβδομάδες. Αφήστε να ξεπαγώσει στο ψυγείο και ζεστάνετε είτε στον φούρνο μικροκυμάτων, είτε σε μια κατσαρόλα στο μάτι της κουζίνας.