Σοκολατένια brownies με παντζάρι, και περί blogging

Κάτι πολύ εκνευριστικό και απογοητευτικό όταν είσαι blogger, είναι το να βλέπεις τη δουλειά σου αναδημοσιευμένη σε άλλα blogs και ιστοσελίδες χωρίς την άδειά σου. Φωτογραφίες, κείμενα —ακόμα και προσωπικού χαρακτήρα όπως είναι τα δικά μου—, φυσικά συνταγές, να εμφανίζονται στην ιστοσελίδα κάποιου ξένου, κάποιου που μπαίνει στο σπίτι σου και σε κλέβει. Γιατί ναι, έτσι το αισθάνομαι, κλοπή. Σαν να μπαίνει κάποιος στο ίδιο μου το σπίτι, ή καλύτερα στην ίδια μου την ψυχή, και να παίρνει αυθαίρετα ό,τι έχω προσφέρει απλόχερα.

Είμαι από εκείνους που δεν το αφήνουν έτσι. Δεν μπορώ. Στέλνω email, αφήνω μηνύματα, με την ελπίδα ότι αυτοί που το κάνουν απλά δεν συνειδητοποιούν τί κάνουν και ότι κατόπιν επικοινωνίας θα αφαιρέσουν τη δουλειά μου από το site τους. Άλλοι την αφαιρούν, άλλοι όχι.

Έχω σκεφτεί πολλές φορές να σταματήσω το blogging γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Διότι με φθείρει αυτό, με χαλάει, πώς να το πω. Με χαλάει όταν παίρνει κάποιος τη δική μου δημιουργία και την κοτσάρει στο site του. Ακόμα και γνωστά site το κάνoυν, ακόμα και κερδοσκοπικές εταιρείες κι επιχειρήσεις που αντί να πληρώσουν για μια φωτογραφία ή συνταγή, την κλέβουν από κάποιο blog.

Και να’ ταν μόνο αυτοί; Αυτοί που δεν σε ξέρουν και απλά σε κλέβουν όπως θα έκλεβαν τον οποιονδήποτε άλλο; Όχι. Γιατί είναι και οι άλλοι, αυτοί που σε ξέρουν, αυτοί που σε παρακολουθούν (στο blog σου και στα social media), που σου αφήνουν σχόλια και σου στέλνουν email. Αυτοί που είτε παίρνουν αυτούσια τη δουλειά σου και την αναδημοσιεύουν στο blog τους, ή κάνουν κάτι ομοίως ανάρμοστο και εξοργιστικό. Να κοπιάρουν το ύφος σου και τον τρόπο γραφής σου, τις φωτογραφίες σου, το στήσιμο των πιάτων σου, το στυλ σου. Ξέρετε για ποιούς λέω. Είναι αυτοί που όταν κάνεις κάτι, τσουπ το βλέπεις μετά από λίγο και στο δικό τους blog ή στο instagram, όλως τυχαίως. Αυτοί που πάσχουν από ιδέες και «δανείζονται» τις δικές σου.

Εκτός του ότι όλα αυτά με εξοργίζουν, παράλληλα με λυπούν. Και το μόνο που μπορώ να πω σε όλους αυτούς, είναι ότι ελπίζω κάποια στιγμή να βρουν τη δική τους φωνή και να προσφέρουν στον κόσμο αυτό που μόνο εκείνοι μπορούν, τον εαυτό τους, και όχι την απομίμηση κάποιου άλλου. Διότι είναι τόσο απελευθερωτικό να μπορείς να εκφράσεις αυτά που έχεις μέσα σου και να είσαι αυθεντικός, και τόσο βασανιστικό να χρειάζεται να αντιγράψεις κάποιον νομίζοντας πως κάτι καταφέρνεις. Ο μόνος τρόπος για να ξεχωρίσεις από τη μάζα και να σε προσέξει κανείς στο χώρο του blogging (ή σε οποιοδήποτε άλλο χώρο) είναι μονάχα όταν αυτό που προσφέρεις είναι μοναδικό και όχι μια κόπια. Το να αντιγράφεις αυτό που κάνει κάποιος άλλος, είναι ανέντιμο πρώτα απ’ όλα προς τον ίδιο σου τον εαυτό.

Δε λέω, όλοι επηρεαζόμαστε από άλλους, από αυτούς που διαβάζουμε, που παρακολουθούμε, που θαυμάζουμε, αλλά είναι άλλο το να εμπνέεσαι από κάποιον ενώ παράλληλα καλλιεργείς τη δική σου αισθητική και άποψη, και άλλο το να αντιγράφεις αναίσχυντα τη δουλειά του. Υπάρχουν τόσοι πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι εκεί έξω που μου δίνουν τροφή για σκέψη και δημιουργία αλλά ποτέ συνειδητά δεν έχω κοπιάρει την ιδέα κάποιου, ποτέ δεν έχω κάτσει, για παράδειγμα, να δω την φωτογραφία κάποιου και να την ξεπατικώσω —πού να βάλω το ποτήρι, τον μαϊντανό, το πιρούνι, πώς να στήσω τα πιάτα—, ή να διαβάσω κάτι που έχει γράψει και να το μεταφέρω στο blog μου (ή σε άλλη πλατφόρμα) ολίγον παραλλαγμένο για το ξεκάρφωμα. Ποιόν θα κορόϊδευα αν το έκανα αυτό; Προφανώς μόνο τον εαυτό μου. Διότι για μένα, όλες οι πτυχές του blogging —το γράψιμο, οι φωτογραφίες, η επιλογή των συνταγών, η μαγειρική, η παρουσίαση, η αισθητική— είναι δημιουργία, είναι αυτό που εγώ έχω μέσα μου και είναι το μέσο για να βγάλω προς τα έξω αυτά που εγώ νιώθω. Κι όταν κάποιος μου τα κλέβει, με οποιοδήποτε τρόπο, είτε είναι μεγάλο site, είτε ένα μικρό blog, με πονάει.

Συγχωρέστε με όσοι έρχεστε εδώ μονάχα για συνταγές. Εδώ είναι ο χώρος μου κι ήθελα να τα πω. Ήθελα να τα διαβάσουν κάποιοι. Αυτοί. Μπας και σταματήσουν. Ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου και να μην τα αφήσω να με ενοχλούν κι απασχολούν περαιτέρω. Προτιμώ να κρατώ θετικά συναισθήματα και σκέψεις παρά αρνητικές, και με αυτό τον τρόπο προσπαθώ να ξορκίσω αυτά που με δυσαρεστούν και με χαλάνε.

Η συνταγή...
Brownies με παντζάρι. Πραγματική αποκάλυψη για μένα. Διότι είμαι από αυτούς που τα brownies τους αρέσουν fudgy και αφράτα, σαν ζουμερό παστάκι παρά σαν ξερό και βαρύ κέικ. Κι αυτά είναι ακριβώς αυτό που αποζητούσα. Με βαθιά γεύση σοκολάτας καθώς περιέχουν και σοκολάτα και κακάο, με απαλά καραμελένια γεύση από την καστανή ζάχαρη, με μαλακιά, υγρή, ελαφρά κολλώδη κι αφράτη υφή που γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα από το τριμμένο αμύγδαλο, με το παντζάρι να μην γίνεται αισθητό γευστικά —κάτι που πολλοί ίσως να εκτιμήσουν—, και δίχως να είναι υπερβολικά γλυκά παρά να έχουν μάλιστα και μια αμυδρή πικρότητα από τη σκούρα σοκολάτα.

Χαίρομαι τόσο πολύ που τα ανακάλυψα κι ακόμα πιο πολύ που μπορώ να τα μοιραστώ μαζί σας. Ιδού λοιπόν. Brownies, λίγο διαφορετικά κι εντελώς εθιστικά.

Σοκολατένια brownies με παντζάρι
Προσαρμοσμένη από την Harry Eastwood

Το μοναδικό ίσως που μαρτυρά την προσθήκη παντζαριού στα brownies, είναι η ανεπαίσθητη, κοκκινωπή χροιά που έχουν, ιδιαίτερα στο εσωτερικό τους.
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε έτοιμα, βρασμένα παντζάρια που πωλούνται σε αεροστεγή συσκευασία ή να τα βράσετε εσείς. Αν προτιμήσετε το δεύτερο, βράστε τα μαζί με τη φλούδα τους και ξεφλουδίστε τα όταν κρυώσουν.

Προτιμήστε ολόκληρα ασπρισμένα αμύγδαλα τα οποία θα αλέσετε εσείς. Εκτός του ότι είναι πιο φθηνά, σας δίνεται και η δυνατότητα να ελέγξετε το πόσο λεπτά ή χοντρά θα τα αλέσετε. Μην τα κάνετε πούδρα, παρά αφήστε τα να έχουν και μερικά πολύ μικρά κομματάκια ούτως ώστε τα brownies να έχουν λίγο τραγανή υφή.

Το μυστικό των αφράτων brownies είναι το καλό χτύπημα των αβγών με τη ζάχαρη ώστε να το μείγμα να αφρατέψει πολύ και να υπερδιπλασιαστεί σε όγκο. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφίες να σας δείξω γιατί μοιραζόμουν real-time βίντεο με την διαδικασία στο Snapchat.

Οι φράουλες δεν λείπουν από το ψυγείο μου τις τελευταίες εβδομάδες και ενώ αυτά τα brownies περιέχουν παντζάρι κι όχι φράουλες (δείτε εδώ τα brownies με φράουλες που μοιράστηκα μαζί σας πέρσι), ήταν φοβερές σαν συνοδευτικό τους αφού με τη φρεσκάδα και την απαλή, γλυκόξινη γεύση τους συμπλήρωσαν άψογα τα έντονα σοκολατένια brownies.
Επίσης, είναι φοβερά με μια μπάλα παγωτού, με λίγη αφράτη, άγλυκη σαντιγί ή με ένα απλό πασπάλισμα άχνης ζάχαρης πριν το σερβίρισμα.

Μερίδες: 25 μικρά τετράγωνα κομμάτια

Υλικά
150 γρ. σκούρα σοκολάτα καλής ποιότητας (70% κακάο), κομμένη σε μικρά κομμάτια
400 γρ. βρασμένα και ξεφλουδισμένα παντζάρια
3 αβγά μεσαίου μεγέθους
¼ κουταλάκι γλυκού αλάτι
200 γρ. μαλακιά καστανή ζάχαρη
1 κουταλάκι γλυκού καθαρό εκχύλισμα βανίλιας
70 γρ. κακάο (άγλυκο, τύπου Ολλανδίας)
50 γρ. ασπρισμένα (καθαρισμένα) αμύγδαλα, ψιλοαλεσμένα
35 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κουταλάκια γλυκού baking powder

Βούτυρο, για το βουτύρωμα της φόρμας

Άχνη ζάχαρη (προαιρετικά), για το πασπάλισμα
Φράουλες φρέσκιες (προαιρετικά), για το σερβίρισμα

Ειδικά εργαλεία: επεξεργαστής τροφίμων, ηλεκτρικό μίξερ χειρός, τετράγωνη φόρμα 20 εκ., λαδόκολλα


Προετοιμασία
Βουτυρώστε τον πάτο και τα πλαϊνά τοιχώματα της φόρμας και καλύψτε τον πάτο και τα τοιχώματα με ένα κομμάτι λαδόκολλας, αφήνοντας γύρω-γύρω περίσσευμα ώστε να μπορείτε να αφαιρέσετε τα brownies με ευκολία μετά το ψήσιμο.

Τοποθετήστε τη σοκολάτα σ’ ένα πυρίμαχο γυάλινο μπωλ και τοποθετήστε το πάνω σε μια κατσαρόλα με νερό που σιγοβράζει (μπεν-μαρί). Προσέξτε να μην αγγίζει ο πάτος του μπωλ το νερό. Λιώστε τη σοκολάτα, ανακατεύοντας τακτικά μέχρι να γίνει λεία.
Αφαιρέστε το μπωλ πάνω απ’ την κατσαρόλα και αφήστε στην άκρη να κρυώσει ελαφρά.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 160°C (αντιστάσεις πάνω-κάτω).

Κόψτε σε μικρά κομμάτια τα βρασμένα παντζάρια και κάντε τα πουρέ σε έναν επεξεργαστή τροφίμων. Φροντίστε ο πουρές να γίνει όσο πιο λείος γίνεται. Αν ο επεξεργαστής σας είναι μικρός, δουλέψτε τα παντζάρια σε δόσεις.

Σ’ ένα μεγάλο μπωλ, προσθέστε τ’ αβγά και το αλάτι και με το μίξερ χειρός χτυπήστε σε δυνατή ταχύτητα μέχρι τ’ αβγά ν’ αφρατέψουν και να γίνουν ανάλαφρα και κρεμώδη. Προσθέστε τη ζάχαρη σε 3 δόσεις, χτυπώντας καλά έπειτα από κάθε προσθήκη. Μετά συνεχίστε το χτύπημα μέχρι να έχετε ένα μείγμα πολύ αφράτο και κρεμώδες που να έχει διπλασιαστεί σε όγκο.
Προσθέστε τον πουρέ παντζαριού, τη λιωμένη σοκολάτα και τη βανίλια και χτυπήστε σε μέτρια ταχύτητα με το μίξερ μέχρι να ενσωματωθούν στο μείγμα.
Έπειτα, προσθέστε το κακάο, τα αλεσμένα αμύγδαλα, το αλεύρι και το baking powder και διπλώστε τα με μια σπάτουλα μέσα στο μείγμα καλά, φροντίζοντας να μην υπάρχουν σβώλοι από το κακάο ή το αλεύρι. Δεν χρειάζεται να είσαστε ιδιαίτερα πρεσεκτικοί στο δίπλωμα, άλλωστε το μείγμα θα ξεφουσκώσει κάπως ούτως ή άλλως.

Αδειάστε το μείγμα στη φόρμα και ισιώστε την κορυφή με την σπάτουλα ή την πίσω πλευρά ενός κουταλιού. Τοποθετήστε στη μεσαία σχάρα του προθερμασμένου φούρνου και ψήστε για 30-35 λεπτά. Για να δείτε αν είναι έτοιμα, εισάγετε μια οδοντογλυφίδα στη μέση των brownies. Όταν βγει, θα πρέπει να έχει πάνω αρκετά υγρά (όχι νερουλά) ψίχουλα. Επίσης, αν αγγίξετε την κορυφή των brownies θα πρέπει να είναι μαλακιά αλλά όχι άψητη.

Μόλις είναι έτοιμα, αφαιρέστε τη φόρμα απ’ το φούρνο και τοποθετήστε την σε μια σχάρα για 15 λεπτά περίπου. Έπειτα, αφαιρέστε τα από τη φόρμα, σηκώνοντάς τα απ’ τη λαδόκολλα που προεξέχει γύρω-γύρω, και τοποθετήστε τα πάνω στη σχάρα μέχρι να κρυώσουν εντελώς. Αν θέλετε να τα απολαύσετε όσο είναι ακόμα ζεστά, βάλτε τα σε μια επιφάνεια κοπής και κόψτε τα. Επειδή ωστόσο είναι πολύ μαλακά, κολλώδη και αφράτα στο εσωτερικό τους, θα σας συμβούλευα να περιμένετε να κρυώσουν εντελώς πριν τα κόψετε. Αν τα βάλετε στο ψυγείο, θα είναι ακόμα πιο εύκολο να τα κόψετε.

Κόψτε τα brownies σε 25 τετράγωνα.

Πασπαλίστε με άχνη ζάχαρη πριν τα σερβίρετε (προαιρετικά). Σερβίρετε με φρέσκιες φράουλες ή σκέτα.

Μπορούν να διατηρηθούν σε θερμοκρασία δωματίου, κλεισμένα αεροστεγώς, έως και 5 μέρες. Μπορείτε επίσης να τα διατηρήσετε στο ψυγείο, θα είναι όμως σφιχτά.