Πίτα με φύλλο κρούστας, με kale και φέτα

Το Σάββατο πήγαμε στην παραλία του Scheveningen και περπατήσαμε δίπλα στη θάλασσσα για ώρες, ατενίζοντας την απεραντοσύνη της και χαζεύοντας τους σέρφερς να χορεύουν με τα κύματα πάνω στις γυαλιστερές σανίδες τους. Φάγαμε lekkerbek (ολλανδικό τηγανητό ψάρι με κουρκούτι και μπαχαρικά) και friet met saus (ολλανδικές τηγανητές πατάτες με διάφορες σάλτσες), και κάναμε βόλτες στον τεράστιο πεζόδρομο κατά μήκος της παραλίας με τα πάμπολλα μαγαζάκια και αξιοθέατα. Μπήκα στον πειρασμό να αγοράσω τις πιο κιτς havaianas που έχω δει ποτέ μου με κάτι παλαβά, σχεδόν ψυχεδελικά, χρώματα αλλά ήρθα στα συγκαλά μου και δεν τις πήρα, κι έφαγα πολύ παγωτό, συγκεκριμένα stracciatella και καρύδα, το οποίο ήταν το νοστιμότερο παγωτό που έχω γευτεί ποτέ.

Γυρίσαμε σπίτι ώρες μετά, νιώθοντας κουρασμένοι αλλά συνάμα αναζωογονημένοι από τη ζωηρή ατμόσφαιρα του Scheveningen, με τα μαλλιά μας να μυρίζουν θάλασσα και τα μάγουλα μας να καίνε, και λαχταρούσαμε κι άλλο γλυκό. Έφτιαξα λουκουμάδες, τραγανούς κι αφράτους σαν συννεφάκια, τους πότισα με μέλι ελάτης και τους πασπάλισα με μπόλικη κανέλα. Τους καταβροχθίσαμε πάραυτα.

Το βράδυ μας βρήκε ξαπλωμένους στον καναπέ, βλέποντας ταινία, με τα παράθυρα ορθάνοιχτα και το καλοκαιρινό αεράκι να μας χαϊδεύει τα αναψοκοκκινισμένα από τον ήλιο πρόσωπα.

Η Κυριακή ήταν ήσυχη μέρα κι ενώ δεν είχα καθόλου διάθεση να μπω στην κουζίνα, δεν μπορούσα να μην χρησιμοποιήσω το φύλλο που είχα ξεπαγώσει αποβδραδίς. Θα έφτιαχνα πίτα με kale και φέτα.

Πρόκειται για μια κλασική πίτα με ένα όχι τόσο κλασικό κυρίως υλικό, το kale. Ξέρετε όμως κάτι; Το kale μου θυμίζει γευστικά τόσο πολύ τα δικά μας άγρια χόρτα, ειδικά εκείνα που έχουν πικρή γεύση, που εδώ και χρόνια το χρησιμοποιώ αντί αυτών σε πίτες κι άλλες παρασκευές.

Μοιάζει με σπανακόπιτα στη σύνθεση των υλικών αλλά το μαγικό με το kale είναι πως είναι στεγνό λαχανικό, δεν βγάζει υγρά κατά το ψήσιμο όπως το σπανάκι, με αποτέλεσμα η πίτα να μην πανιάζει καθόλου (κάτι που όλοι μας φοβόμαστε όταν κάνουμε πίτες με λαχανικά/χόρτα) και μάλιστα όλα τα φύλλα, πάνω και κάτω, να είναι απίστευτα τραγανά.

Οι γεύσεις της είναι ολόφρεσκιες, με την απαλή πικρότητα του kale, την έντονη μυρωδιά του άνηθου και τη γλύκα του φρέσκου κρεμμυδιού μαζί με την αλμύρα της φέτας και την πλούσια υφή του ελαιόλαδου να την κάνουν απολαυστική. Το σουσάμι και το μαυροκούκι στην κορυφή κάνουν την πίτα ακόμα πιο κριτσανιστή και της προσδίδουν την χαρακτηριστική γήινη κι ελαφρώς πικάντικη γεύση τους.

Πίτα με φύλλο κρούστας, με kale και φέτα

Χρησιμοποίησα cavolo nero (είδος ιταλικού kale) αλλά και το κοινό σγουρό kale είναι εξίσου καλό.

Απολαύστε τη σκέτη ή με λίγο στραγγιστό γιαούρτι.

Μερίδες: 12 κομμάτια

Υλικά
450-500 γρ. φύλλο κρούστας με 12 φύλλα (1 πακέτο), ξεπαγωμένο
200-250 γρ. φρέσκα φύλλα kale
400 γρ. φέτα τριμμένη στον χοντρό τρίφτη
4 μεγάλα φρέσκα κρεμμυδάκια, το άσπρο κι ελαφρά πράσινο μέρος μόνο, κομμένα σε λεπτές ροδέλες
Ένα ματσάκι άνηθο (γύρω στα 30 γρ.), φύλλα και κοτσανάκια, ψιλοκομμένα
4 κουταλιές σούπας εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο συν έξτρα για το λάδωμα του ταψιού και των φύλλων
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο λευκό πιπέρι
Σουσάμι
Μαυροκούκι

Ειδικά εργαλεία: τρίφτης, μεγάλο ταψί (περίπου 35 x 25 εκ.), πινέλο ζαχαροπλαστικής


Προετοιμασία
Ξεκινήστε πρώτα με τη γέμιση.

Ξεπλύντε καλά το kale κάτω από κρύο, τρεχούμενο νερό και αφήστε το να στραγγίξει μέσα σ’ ένα σουρωτήρι. Κόψτε το σε μικρά κομμάτια και βάλτε το μέσα σε ένα μεγάλο μπωλ. Προσθέστε 2 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο και κάντε του μασάζ για 30-40 δευτερόλεπτα για να μαλακώσει.

Στο ίδιο μπωλ, προσθέστε τις ροδέλες των φρέσκων κρεμμυδιών, τον ψιλοκομμένο άνηθο και την τριμμένη φέτα. Ρίξτε αλάτι, όχι όμως πολύ γιατί η φέτα είναι ήδη αλμυρή, και φρεσκοτριμμένο λευκό πιπέρι, περιχύστε με 2 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο κι ανακατέψτε πολύ καλά με τα χέρια σας. Μην προσπαθήσετε ν’ ανακατέψετε με κουτάλα ή σπάτουλα, θέλει χέρι για να γίνει σωστή δουλειά. Άσε που τσιμπάς και το κατιτίς σου ενώ ανακατεύεις. Η χαρά της μαγείρισσας.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 190°C.

Λαδώστε καλά τον πάτο και τα πλαϊνά τοιχώματα του ταψιού σας με ένα πινέλο. Απλώστε στον πάτο του ταψιού το πρώτο φύλλο, αφήνοντας τις άκρες του να πέσουν έξω από τα πλαϊνά του ταψιού. Λαδώστε ελαφρά το φύλλο με το πινέλο και συνεχίστε την ίδια διαδικασία με άλλα πέντε φύλλα (τα μισά φύλλα του πακέτου).

Αδειάστε τη γέμιση μέσα στο ταψί, φροντίζοντας να την απλώσετε ομοιόμορφα. Απλώστε από πάνω ένα φύλλο και λαδώστε το ελαφρά. Συνεχίστε να προσθέτετε τα υπόλοιπα φύλλα, λαδώνοντας το κάθε ένα.

Γυρίστε τις άκρες του φύλλου προς τα μέσα, στρίβοντάς τες αν θέλετε για μια πιο ωραία εμφάνιση, αλλά μη σας απασχολεί και πολύ. Οι πίτες είναι ρουστίκ. Μ’ ένα μεγάλο μαχαίρι, χαράξτε την πίτα, προσέχοντας όμως να μην κάνετε βαθιές χαρακιές. Καλό είναι να χαράξετε μονάχα τα 3-4 πάνω φύλλα ώστε να μην ξεχειλίσει η γέμιση, αν και στην συγκεκριμένη πίτα, επειδή δεν έχει πολλά υγρά, δεν θα συμβεί αυτό.
Πασπαλίστε με λίγο σουσάμι και μαυροκούκι (περισσότερο σουσάμι από μαυροκοκούκι).

Τοποθετήστε το ταψί στο τελευταίο ράφι του φούρνου και ψήστε την πίτα για 50 περίπου λεπτά, μέχρι να ροδίσει η επιφάνειά της.

Σημείωση: Ο φούρνος μου είναι σχετικά μικρός και κοντός. Αν ο δικός σας είναι μεγάλος, ψήστε την πίτα στο μεσαίο ράφι.

Αφαιρέστε το ταψί απ’ το φούρνο κι αφήστε τη να σταθεί για μισή ώρα.

Κόψτε τη σε κομμάτια και σερβίρετε.

Όπως όλες οι πίτες, έτσι κι αυτή, είναι καλύτερη τη μέρα που θα ψηθεί. Την επόμενη μέρα το φύλλο δεν είναι τόσο τραγανό, αλλά προσωπικά δεν με ενοχλεί καθόλου. Εμείς την τιμάμε δεόντως και την επόμενη μέρα. Αν σας μείνει, για να παραμείνει τραγανό το φύλλο (όσο γίνεται), μην την καλύψετε εντελώς, αλλά καλύψτε την ελαφρά με ένα αλουμινόχαρτο. Σε θερμοκρασία δωματίου φυσικά.

Καλή όρεξη!