Τορτιλιόνι με μωβ broccolini, ρικότα και ξύσμα λεμονιού

Κάποτε κρατούσα ημερολόγιο όπου έγραφα τις πιο βαθιές μου σκέψεις, τα μυστικά μου, όλα όσα δεν τολμούσα να εκμυστηρευτώ ή φοβόμουν να ξεστομίσω και κατά καιρούς το blog έχει αντικαταστήσει εκείνο το ξεχασμένο ημερολόγιο. Σ’ το κάνει το blogging αυτό. Είναι φορές που σε ξεγελάει και νομίζεις πως δεν υπάρχει αποδέκτης αυτών που γράφεις κι όμως, είναι εκεί έξω πολλοί (ή λίγοι) που μπορεί να σε παρακολουθούν.

Υπήρξαν φορές που έγραψα μακροσκελείς αναρτήσεις και δεν τις δημοσίευσα ποτέ, διότι διαβάζοντάς τες συνειδητοποίησα ότι παραείναι προσωπικές, με λεπτομέρειες που δεν ήθελα να μοιραστώ με τον υπόλοιπο κόσμο, κι απ’ την άλλη, είναι φορές που όση ώρα κι αν κάτσω μπροστά στον υπολογιστή, δεν μου βγαίνει ούτε μια λέξη που να αξίζει να την διαβάσει άνθρωπος. Είναι παράξενο το blogging, ακόμα κι ύστερα από πέντε χρόνια, ίσως εξαιτίας αυτών των πέντε χρόνων. Το να βρεις την ισορροπία μεταξύ εκείνων που θες και δε θες να πεις είναι περίπλοκη υπόθεση.

Μια γνωστή μου μου είπε πριν λίγο καιρό ότι εφόσον αρέσει σ’ εμένα, δεν έχει σημασία αν διαβάζει κανείς αυτά που γράφω. Είχα διαφορετική άποψη αλλά δεν συνέχισα την κουβέντα, πρώτον γιατί υποψιάστηκα ότι δεν έχει διαβάσει ποτέ το blog μου και δεύτερον γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα καταλάβαινε. Αν έγραφα το blog μονάχα για τον εαυτό μου, δεν θα έγραφα εδώ αλλά στο προαναφερθέν ημερολόγιο. Πιστεύω πως το ίδιο ισχύει για όλους τους bloggers.

Μου αρέσει η ιδέα πως κάποιοι εκεί έξω διαβάζουν αυτά που έχω να πω, δοκιμάζουν τις συνταγές μου, κοιτάζουν τις φωτογραφίες μου και όλα αυτά τους δημιουργούν κάποιο συναίσθημα. Όταν ξεκίνησα αυτό το blog συνειδητοποίησα πως έχω πράγματα να πω, να μοιραστώ, όχι απαραίτητα βαρυσήμαντα μα περισσότερο καθημερινά, αλήθειες και πραγματικότητες της δικής μου ζωής, πώς βλέπω τον κόσμο, την μαγειρική, το φαγητό. Πριν ξεκινήσω το blog δεν πίστευα ότι θα ενδιαφερόταν κανείς να διαβάσει αυτά που έχω να πω. Υπάρχουν όμως αρκετοί και τους ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ.

Είναι πολλά blogs που κι εγώ η ίδια παρακολουθώ, τα περισσότερα από ξένους παρά έλληνες bloggers κι αυτό γιατί τα πλείστα ελληνικά food blogs δεν έχουν το προσωπικό στοιχείο. Δεν έχω ιδέα ποιός κρύβεται πίσω από τις συνταγές και δεν εννοώ ότι με ενδιαφέρει πώς είναι εμφανισιακά, αυτό είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει, ούτε φυσικά υπονοώ ότι πρέπει να καταθέτει την ψυχή του σε κάθε ανάρτηση, αλλά να μπορώ να καταλάβω τί άνθρωπος είναι, τί τον απασχολεί, ποιά είναι η καθημερινότητά του, ποιό είναι το όνομά του. Ναι, το όνομά του. Υπάρχουν bloggers που μου αφήνουν σχόλια εδώ χρόνια και δεν έχω ιδέα ποιό είναι το όνομά τους γιατί πολύ απλά ποτέ δεν το έχουν αφήσει. Ίσως το βλέπω πολύ ρομαντικά αλλά για μένα δεν είναι μόνο το σχόλιο που έχει αξία αλλά η επαφή που αναπτύσσεις με κάποιον άλλο, ειδικά συν-blogger, με τον οποίο έχεις κοινά ενδιαφέροντα, κοινά σημεία αναφοράς, κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν είσαι διατεθειμένος να ανοιχτείς. Αν θες μόνο συνταγές, υπάρχουν χιλιάδες blogs από κάθε χώρα που μπορείς να επιλέξεις να επισκεφθείς και να επισκεφθώ. Για να το πω διαφορετικά, θέλω να παρακολουθώ τον blogger όχι μονάχα το blog. Τώρα που το σκέφτομαι, έχω τόσα πολλά να πω για το food blogging εν γένει αλλά πρέπει να βάλω τελεία σήμερα γιατί η ανάρτηση θα γίνει έπος και αμφιβάλλω αν θα κάτσει κανείς να την διαβάσει.

Η υποφαινόμενη λοιπόν food blogger, μαγείρεψε κάτι και κατάφερε και να το φωτογραφίσει. Επιτέλους! Ζυμαρικά λοιπόν εν ονόματι τορτιλιόνι (tortiglioni) με μωβ broccolini που βρήκα στον μανάβη και σχεδόν χοροπήδησα απ’ τη χαρά μου, φρέσκια ρικότα και ξύσμα λεμονιού.

Τα broccolini ζεματίστηκαν και έπειτα σωταρίστηκαν μαζί με σκόρδο σε ελαιόλαδο, έσμιξαν με τα τορτιλιόνι στο ίδιο τηγάνι και έπειτα ήρθε η ρικότα και λίγο νερό από το βράσιμο των ζυμαρικών να τα δέσει και να δημιουργήσει μια κρεμώδη “σάλτσα”. Το ξύσμα λεμονιού χάρισε φρεσκάδα και οξύτητα ενώ το Grana Padano έδωσε την απαραίτητη δόση αλμυρής και ουμάμι γεύσης. Ήταν ένα ελαφρύ, φρέσκο και ντελικάτο γεύμα που μύρισε άνοιξη.

Τορτιλιόνι με μωβ broccolini, ρικότα και ξύσμα λεμονιού

Εκτός από τορτιλιόνι (tortiglioni) μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ριγκατόνι ή πέννες. Επίσης, μπορείτε να αντικαταστήσετε τη ρικότα με ανθότυρο.

Το broccolini (ή bimi στα ολλανδικά) είναι μια μείξη του κοινού μπρόκολου με το κινέζικο μπρόκολο. Είναι εξαιρετικά δημοφιλές στην Ολλανδία κι έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα μου λαχανικά. Υπάρχει πράσινο μπροκολίνι και μωβ, το οποίο δυστυχώς χάνει το μωβ χρώμα του όταν ψήνεται. Η γεύση και των δυο μοιάζει με αυτή του μπρόκολου αλλά είναι πιο γλυκά, πιο τρυφερά και πολύ πιο νόστιμα. Θυμίζουν επίσης λίγο στη γεύση το πράσινο σπαράγγι.

Μπορείτε να το αντικαταστήσετε με purple sprouting broccoli (scheutjesbroccoli στα ολλανδικά) ή σπαράγγια. Τώρα μάλιστα που βγαίνουν τα άγρια σιγά-σιγά στην Ελλάδα είναι ό,τι πρέπει. Επίσης, μπορείτε να κόψετε τις φουντίτσες του κοινού μπρόκολου και να τις μαγειρέψετε όπως τα μπροκολίνι στο πιάτο αυτό.

Update 22.03.2015: Η μητέρα μου βρήκε broccolini στη λαϊκή (Π.Φαλήρου) οπότε υπάρχουν και στην Ελλάδα!

Μερίδες: 2 γενναίες

Υλικά
200 γρ. (12-13) μωβ broccolini
250 γρ. ζυμαρικά τορτιλιόνι
5 κουταλιές σούπας εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
1 σκελίδα σκόρδο, πολτοποιημένη ή τριμμένη
200 γρ. φρέσκια ρικότα
Ξύσμα 1 λεμονιού
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο άσπρο πιπέρι
Grana Padano (ή παρμεζάνα), φρεσκοτριμμένη

Ειδικά εργαλεία: τρίφτης, σουρωτήρι


Προετοιμασία
Γεμίστε μια μεγάλη κατσαρόλα με νερό και ρίξτε αλάτι. Βράστε σε δυνατή φωτιά και ρίξτε τα broccolini. Ζεματίστε τα για 2-3 λεπτά μέχρι τα κοτσάνια τους να μαλακώσουν ελαφρά. Αφαιρέστε τα με μια τρυπητή κουτάλα και βάλτε τα μέσα σε ένα σουρωτήρι. Αφήστε τα να στραγγίξουν και να κρυώσουν λίγο. Μη χύσετε το νερό! Μόλις κρυώσουν τα broccolini, κόψτε τα στη μέση αν είναι πολύ μακριά.

Βάλτε την κατσαρόλα με το νερό που βράσατε τα broccolini πάλι σε δυνατή φωτιά και μόλις βράσει, ρίξτε τα ζυμαρικά. Βράστε τα μέχρι να έχουν υφή al dente (σφιχτά αλλά όχι σκληρά) ή μέχρι να έχουν την υφή που σας αρέσει.

Εντωμεταξύ, ζεστάνετε 4 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο σε ένα μεγάλο και φαρδύ τηγάνι (αρκετά μεγάλο ώστε να χωρέσει και τα ζυμαρικά) σε μέτρια φωτιά και προσθέστε το σκόρδο. Σωτάρετε για μερικά δευτερόλεπτα προσέχοντας μην σας αρπάξει. Προσθέστε τα broccolini και σωτάρετε για 2-3 λεπτά. Μην ανακατεύετε πολύ γιατί θα διαλυθούν οι φουντίτσες τους. Αλατοπιπερώστε ελαφρά.

Σε αυτό το σημείο, τα ζυμαρικά θα πρέπει να είναι έτοιμα. Κρατήστε μια κούπα από το νερό που έβρασαν τα τορτιλιόνι. Με μια τρυπητή κουτάλα μεταφέρετε τα ζυμαρικά μέσα στο τηγάνι με τα broccolini. Προσθέστε τη ρικότα και λίγο από το νερό των ζυμαρικών, τρίψτε το ξύσμα λεμονιού απευθείας μέσα στην κατσαρόλα ώστε να πέσουν μέσα και τα πολύτιμα έλαια από το λεμόνι και ανακατέψτε ελαφρά όλα τα υλικά, προσέχοντας και πάλι μη σπάσουν οι φουντίτσες των broccolini.
Προσθέστε επιπλέον νερό από τα ζυμαρικά αν είναι πολύ στεγνά τα τοτριλιόνι. Η “σάλτσα” θα πρέπει να είναι κρεμώδης. Περιχύστε με 1 κουταλιά ελαιόλαδο και σερβίρετε αμέσως σε πιάτα.
Τρίψτε από πάνω Grana Padano και καλή όρεξη!